Ασυμμετρία - αιτήματα και αξιώσεις

Ναι,πάνω κάτω το ίδιο λέμε,απλώς εγώ είμαι πιο αυστηρή ενώ εσύ πιο χαλαρός.Γιατί ανέφερα ότι πρέπει να γνωρίζει ο άλλος πότε να αγγίζει τα όρια και πότε να τα αποφεύγει χωρίς να εννοώ ότι κάποιες φορές ίσως πρέπει να τα αγγίζει αν πιστεύει ότι γνωρίζει καλύτερα.
Ίσως αυτό που λες εσύ να μπορεί να παίξει με άλλο τρόπο.
Πχ : Αντί να βάλεις τον άλλον να φάει τη γλώσσα,να τον δελεάσεις,να τον κάνεις να τη δει με άλλο μάτι καινα θέλει και να ζητήσει αυτός να τη φάει.Αυτό θα ήταν ένας πιο θεμιτός τρόπος αλλά θέλει χρόνο και έχει αποτέλεσμα μόνο σε όρια που όντως μπορούν να αλλάξουν γιατί δεν έχουν βάση ουσιαστικά....

 

Κάτι σαν το παράδειγμα με τον Μήτσο δηλαδή και τον κυριαρχικό που έχει το σωστό τρόπο.

 

Θα μπορούσες να το πεις αυτό.Αλλά αυτά όλα ισχύουν για "ψευτο"όρια κι επειδή είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις πολλές φορές,καλύτερο θα ήταν να αποφευχθεί κάτι τέτοιο.
Νομίζω είναι πιο ωραίο να παίρνουμε ως δεδομένο ότι ο άλλος είναι αρκετά ώριμος ώστε να γνωρίζει τι λέει και γιατί.
Δηλαδή ας μη κάνουμε πιο πολύπλοκα τα πράγματα.

 

Αναλαμβάνω τον κίνδυνο, δηλώνοντας ρητά πως το να θέλει να κρατήσει το υ τον έλεγχο της υγείας του δεν σημαίνει πώς δεν οφείλει να ενημερώσει εξ αρχής το Κ για την κατάσταση της.Αν έχει αλλεργία στα φουντούκια ,στοιχειώδης λογική και φρόνηση επιβάλλει το Κ να το γνωρίζει.
Σημαίνει όμως παράλληλα πως αυτό θα έχει τον τελευταίο λόγο σε καταστάσεις που ενδεχομένως θα αντιμετωπίσει, όπως αυτή του σπασμένου προφυλακτικού ας πούμε.

Οχι, δεν είναι άσχετο, ανάμεσα σ ' όλους αυτούς που το χρησιμοποιούν θα υπάρχουν και κάποιοι που σχετίζονται ασύμμετρα, και δεν πιστεύω πως είναι κατακάθια, απρόσεκτοι και επιπόλαιοι είναι, και μερικοί γκαντέμηδες ίσως.

Αντε, πάμε και στον Ισίδωρο, ανάθεμα την ώρα κατάρα τη στιγμή που τον επινόησα...
Κατ' αρχήν ,ε όχι και φασιστόμουτρο....
Καμία άποψη δεν πάει να επιβάλλει αναφορικά με την αυτοδιάθεση του άλλου. Η αυτοδιάθεση κατ' αρχήν αφορά κοινωνίες, λαούς , όχι άτομα.
Καταλαβαίνω όμως πως την χρησιμοποιείς.Και πάλι όμως , δεν επιβάλλει τίποτε. Ορ(ι)ο θέτει. Η άλλη, δεν έχει παρά να του δώσει τα παπούτσια στο χέρι... όπως η @angel42 ας πούμε,- και όχι μόνο- που είναι απο τα κ που δεν δέχονται να τους επιβάλλονται όρια.

Στην ουσία, όμως, ας θυμηθούμε πως παρουσίασα τον Ισίδωρο:

Να αναγνωρίσω πρώτα ένα δικό μου λάθος.Ο Ισίδωρος δεν θα ήθελε να καπνίζει η κ οταν θα ήταν μαζί στον ίδιο κλειστό χώρο, όχι προφανώς όταν δεν θα ήταν αυτός παρών, δεν το ανέφερα σαφώς, παράλειψή μου.
Παρακάτω όμως:
O Iσίδωρος πόθεν προκύπτει πως θεωρούσε εαυτόν "δώρο προς τις δυνητικές Κ" και και "αξίωνε το οτιδήποτε"; Τι το μεμπτό έχει η συνολική του στάση; To μόνο ζήτημα που έθεσε στη διαπραγμάτευση ήταν αυτό του παθητικού καπνίσματος, κατά τα άλλα είναι δεκτικός σε οτιδήποτε.
Μην κατηγορείς τον Ισίδωρο λοιπόν για δόλο και κοκορέματα , αν θές να του προσάψεις κάτι αυτό είναι μια εμμονή και μια υποχονδρίαση με το συγκεκριμένο θέμα.
Στή δουλειά του, μια και ρωτάς, δεν θα το παρουσίαζε έτσι. Θα ΄λεγε του αφεντικού οτι έχει άσθμα και τον πειράζει το τσιγάρο, στην ανάγκη θα' ρχιζε να βήχει , θα ΄ταν δηλαδή χειριστικός και ψευταράκος, σε αντίθεση με την κ , που ήταν ειλικρινής και διαυγέστατος.

Τέλος,
Ζητήματα ηθικής τάξης δεν απασχολούν μόνο εμένα, απασχολούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο όλους μας εδω μέσα.Που είναι το περίεργο;

 

Αυτή η ερώτηση με κάνει να θέλω να επέμβω πάλι.
Το γενικοποίησες.
Θα το γενικεύσω κι εγώ.
Κάπου εδώ στον οδηγό για αρχάριους διάβασα ότι ένας σωστός κυρίαρχος κάνει την υποτακτική του να θέλει να τον ευχαριστεί.Ο @AuroraBorealis απ' ότι φαίνεται,έδειξε ένα τρόπο προσέγγισης που ταιριάζει με αυτό που διάβασα.
Μπορούμε να το πούμε και "manipulation" υπό μία έννοια υποθέτω,αλλά όχι κι ότι εξισώνεται με τον όρο της κυριαρχίας.
Πρόκειται για τρόπο κι όχι όρο/έννοια.
Είναι ένα λιθαράκι κι εσύ το βάζεις να συγκριθεί με ένα τσουβάλι γεμάτο λιθαράκια.

 

Μηχανικά, και κομμάτι γραμμικά, μιλώντας...
Η ενέργεια να κάνεις κάτι για κάποιο αποτέλεσμα (για την χειραγώγηση εν προκειμένω), τη βαφτίζουμε (συν)ολική διαχείριση.
Στηρίζεται στην γνώση, την εξήγηση, το παράδειγμα.
Επικουρείται από:
Την κατάδειξη, υπόδειξη, σύσταση, καθοδήγηση, αποκάλυψη, παρουσίαση, δοκιμή (η σειρά είναι τυχαία)...

Απο κεί και μετά (τι μετά δηλαδή, αλλά τεσπά)...

Αν δεν (αλλά με διάθεση για παρακάτω -υπάρχουν και "μαζόχες" [sic] πανωχεράδες, ας όψεται η βουλιμία της "λαμαρίνας") τα παραπάνω μπορούν να αποτελέσουν συστατικά της χειραγώγησης, με την προσθήκη κατά το δοκούν κάποιας μορφής/έντασης απειλής/βίας πρακτικών, με στόχο τον επαναπροσδιορισμό (ή και) αλλοίωση εννοιών, αντιλήψεων, πεποιθήσεων και βλέπουμε.
Ως μέσα λογίζονται η υποχρέωση, ο εξαναγκασμός, ο καταναγκασμός, ως εργαλεία διάφορα τσίλικα για τους ενοχικούς "τιμωρούς" κατά συρροήν κι εξακολούθησιν.

Αυτά για την χειραγώγηση που είναι παράγοντας/φορέας/συστατικό της επιβολής...
(Να τονιστεί πως: Κανένα "όπλο"*** δεν σκοτώνει από μόνο τ', το άτομο που το χρησιμοποιεί σκοτώνει, ναι..)?

Που η επιβολή κλπ κλπ...
(όποια άτομα σκεφτούν "ουδεμία σχέση έχει με το βερίκοκο, που το βερίκοκο..." κλπ κλπ, κάπου χαζέύουν λάθος, πίσω στο Ίνστα καλά μου)...

***Ως όπλο θεωρούμε οτιδήποτε, από μιαν ανάσα ως μια πυρηνικιά μπόμπα"...

 

Σαφώς και δε δίκασα,δε θεώρησα στραβές τις προθέσεις κι ούτε η παρέμβασή μου είχε να κάνει με αυτό.

Απλώς λίγο η ερμηνεία διαφέρει.
Δε της παρουσιάζει κάτι ως θελκτικό,δε γίνεται πλύση εγκεφάλου.Ίσως κι εγώ δε το εξήγησα σωστά,έτσι όπως τα είπα εύκολα μπορούν να ερμηνευτούν μ' αυτό το τρόπο.

Αυτό που ουσιαστικά γίνεται στη περίπτωση αυτή είναι απλώς να της δείξει ότι τελικώς αυτό που απαγορεύει,στην ουσία το θέλει.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι να το κάνει αυτό αλλά ο πιο σωστός ίσως είναι απλώς να της θυμίσει τα θετικά ή να κερδίσει την εμπιστοσύνη της και πολλά άλλα αναλόγως τη περίπτωση.
Αυτό εγώ δε το βλέπω σα χειραγώγηση ή ντάντεμα ή ό,τι άλλο,
αλλά ως : προσπαθώ να τη κάνω να θέλει να ξεπεράσει το όριο της παρά απλώς να της πω "ξεπέρασέ το" ή να τη βάλω να το αντιμετωπίσει με το ζόρι γιατί έτσι λέω ή έτσι θέλω ή έτσι πρέπει,γιατί αυτό μπορεί να φέρει άσχημα αποτελέσματα και κυρίως γιατί θέλω να θέλει αυτό που θέλω εγώ κι όχι απλώς να προσπαθεί μίζερα χωρίς να το εννοεί." Αυτό ταιριάζει με το "Τη κάνω να θέλει να με ευχαριστεί" το μόνο που αλλάζει είναι δυο λέξεις,αντί "με ευχαριστεί" μπαίνουν οι λέξεις "ξεπεράσει τα όριά της".
Αυτό καταλαβαίνω κι αυτό νομίζω έλεγε και αυτό εννοούσα.

Δε ξέρω τι σχέση έχει η "δίκη προθέσεων" γιατί εγώ πραγματικά ούτε τέτοια πρόθεση είχα ούτε και μπορώ να δω πως βγήκε αυτό το συμπέρασμα.Δεν ανέφερα πουθενά προθέσεις,μόνο ότι η εξίσωση γενίκευε κάτι συγκεκριμένο.Δεν είναι κακό αυτό,ούτε κρύβει πρόθεση δική σου.Δε το εννοούσα έτσι έστω.

Στο μέλλον κι εγώ με τη σειρά μου να πω ότι θα ήθελα να μη παρεξηγείς και να μην εκβιάζεις εμμέσως (βλ. αν ενδιαφέρεστε για απαντήσεις στις ερωτήσεις που μου απευθύνετε).
Αν θες να μη σου απευθύνω κι ερωτήσεις δεν έχω πρόβλημα κανένα,ενδιαφέρομαι για απαντήσεις από άτομα που δεν απαντάνε εριστικά χωρίς λόγο.

 

Nope!
dominance > manipulation (larger than)
or
dominance   manipulation

Πριν κανα τρίμηνο έπαιζα με κάποια που ανάμεσα σε άλλα είχε ξεκαθαρίσει ότι δεν της αρέσουν οι βελόνες. Τις φοβόταν πολύ, είχε πολύ κακή εμπειρία από το παρελθόν για κάποιους ιατρικούς λόγους.
Σε ένα από τα τελευταία μας παιχνίδια είχε βρεθεί χιαστή δεμένη ανάσκελα με κάτι ωραία χρατς που είχε στην συλλογή της. Μετά από ένα ολόσωμο cropαρισμα και ένα καλό γλυψιματάκι άφησα μία βελόνα μέσα στην πλαστική θήκη της ανάμεσα στο στήθος της και επέστρεψα στο μουνάκι της. Όταν την είδε πήρε μία πολύ βαθιά ανάσα αλλά δεν είπε τίποτα. Κάποια στιγμή κάθισα στην κοιλιά της, πράγμα που εμπόδιζε πολύ την αναπνοή της και άρχισα να σέρνω απαλά την βελόνα μέσα στην θήκη της πάνω στο στήθος της. Ρώτησα αν θυμάται το safe word της, έγνεψε καταφατικά και έβγαλα την βελόνα από την θήκη της. Σκοπός μου δεν ήταν να την κάνω να πειραματιστεί με αυτό της το όριο, ήμουν σίγουρος ότι την είχα φέρει σε σημείο να αντλήσει ηδονή μέσα από τον φόβο της και αυτό σκόπευα να κάνω. Έκλεισε σφικτά τα μάτια της και τα άνοιγε κατα διαστήματα την ώρα που της γρατσουνούσα το στήθος με την βελόνα. Περιορίστηκα σε κάποια γρατσουνίσματα και μερικά ελαφριά τσιμπήματα, το παιχνίδι με τις βελόνες δεν είναι ούτως ή άλλως στα αγαπημένα μου, το fear factor της βελόνας σε τέτοιες περιπτώσεις ωστόσο με ενθουσιάζει.

Περάσαμε και οι δύο πολύ καλά εκείνη την ημέρα.

Αυτή την στιγμή στο fetish list της στο φετ αναφέρεται και το into needle play και πρόσφατα έχει γράψει και μία σχετική ιστορία που δεν είναι ευδιάκριτο αν πρόκειται για φαντασίωση ή εμπειρία.

Κατα την γνώμη σου της ήταν "ψευτο"'όριο οι βελόνες ?
Το γεγονός ότι προστέθηκε ακόμη μία πηγή ευχαρίστησης στις λίστες της είναι κακό ή καλό ?

 

Πριν από αρκετά χρόνια επικοινώνησα στον Αφέντη την δυσκολία μου να διαχειριστώ την πολυερωτία. Χρησιμοποίησα την λέξη «δυσκολία» γιατί η λέξη «όριο» δεν του αρέσει και δεν επιτρέπει να την χρησιμοποιώ.
Αυτό που στην ουσία επικοινώνησα ήταν πως μου είναι δύσκολο εγώ να είμαι πολυερωτική. Εγώ δυσκολεύομαι στο να διαχειριστώ πέρα από μια συναισθηματική-ερωτική σχέση.

Στην ερώτηση του αν δυσκολεύομαι και στην πολυγαμία απήντησα πως έως εκείνη τη στιγμή δεν είχα πρόβλημα στο να σχετίζομαι με πάνω από έναν σεξουαλικούς συντρόφους, το αντίθετο το διασκέδαζα κιόλας. Η δυσκολία ήταν στο να διαχειριστώ πάνω από έναν ερωτικούς συντρόφους.

Μου απήντησε πως αυτό δεν του δημιουργεί κανένα πρόβλημα.

Στη συνέχεια με ρώτησε αν η δυσκολία μου αποτελεί και όρο για την δική του πολυερωτική ζωή. Απήντησα πως δεν επικοινωνώ την δυσκολία μου για να του απαγορεύσω κάτι ή να τον καταπιέσω σε κάτι και πως σαφώς Εκείνος μπορεί να είναι πολυερωτικός αν αυτό τον κάνει ευτυχισμένο και χαρούμενο. Ποια είμαι εγώ που θα τον εμποδίσω να βαδίσει τον δρόμο που αγαπά στη ζωή του. Κανείς δεν έχει τέτοιο δικαίωμα.

Μετά από χρόνια παραμένω στη θέση μου και έχω ως μοναδικό σημείο ερωτικής αναφοράς μόνο Εκείνον. Και Εκείνος διατηρεί πάνω από μια ερωτική σχέση. Κανείς δεν καταπιέζει κανέναν έτσι.

Νομίζω πως το πρόβλημα δημιουργείται όταν η δυσκολία μετατρέπεται σε αξίωση. Στην αξίωση το μόνο που μπορώ να διακρίνω είναι εγωισμό και τίποτε παραπάνω. Και ως σκλάβα έχω εκπαιδευτεί να μην κοιτώ εμένα και να μην αξιώνω παρά μόνο να είμαι ικανοποιημένη με όσα Εκείνος μου προσφέρει ακόμα και αν είναι τα ελάχιστα κάποιες φορές σε σχέση με όσα θα «ήθελα».

Με την άδεια Του

aimlia