Ασυμμετρία - αιτήματα και αξιώσεις

δεν είναι μόνο τα παιδγιά... είναι και το κυριαρχικός παιδής...

 

γιατί...
- he had a crush on her απο το λύκειο και τώρα που ξαναβρεθήκανε , 10 χρόνια μετά θέλει να τολμήσει αυτό που δεν τόλμησε τότε,απο τη στιγμή μάλιστα που διαπίστωσε πως οι σεξουαλικοί τους προσανατολισμοί είναι συμβατοί.
- Του φαντάζει σαν η ιδανική προβολή των αναγκών και των επιθυμιών του.
- Του αρέσει, θεωρεί πως της αρέσει κι αυτός, είναι συμβατοί σε ολα τ' άλλα και πιστεύει πως το θέμα του καπνίσματος όπως το θέτει είναι μια λογική αντιμετώπιση.
- Την θεωρεί πιο έξυπνη απ αυτόν, πιο καλλιεργημένη, την θαυμάζει, θα μπορούσε να κάνει τα πάντα για να την ικανοποιήσει, εκτός απο το να εισπνέει τον καπνό της.
- Έχει πολύ ωραία βυζιά.
- Έχει πολύ όμορφα πόδια.
- Τι νόημα έχει τ ' όνειρο χωρίς μικρές νοθείες.
- Μια ματιά της μόνο φτάνει αεροπλάνο να τον κάνει ( το ΄χω ξαναγράψει αυτό αλλά δεν το πήρες σοβαρά! )
- Οταν επιθυμεί κάτι πολύ , το σύμπαν θα συνωμοτήσει για να το πετύχει.(μέχρι τώρα μόνο με το τζόκερ δεν του 'χει βγεί αυτό, αλλά δεν απογοητεύεται, η ζωή και οι επόμενες κληρώσεις είναι μπροστά του)
- Το πολύ πoλύ να φάει χυλόπιτα. Σάμπως η πρώτη θα 'ναι;

Όλα αυτά τα γιατί μπορείς να τα πάρεις ξεχωριστά, ή συνδυαστικά, ανα δύο, τρία ή και περισσότερα.

 

@underherfeet σε παρακαλώ μόνο δες τον Κοέλιο ως ένα σκληρό μου όριο        Το σύμπαν δεν συνομωτεί για τίποτα απολύτως, πολύ δε περισσότερο για τα ανθυποτρίμματα κόκκου άμμου που είναι ο καθείς μας σε αυτό  

Χαρά της ζωής, λοιπόν. Με τις υγειές του του Ισίδωρα αλλά καμία σχέση με το άθλημα, όχι;  

 

Σέβομαι απολύτως το σκληρό σου όριο, μεταξύ μας ούτε γω υπολήπτομαι αυτή την παπαριά με το σύμπαν αλλά ξέρω πολλούς που το πιστεύουν!

Το άθλημα και οι κανόνες του απο την άλλη, είναι θέμα των δύο , των κάθε δύο αν θα παιχτεί και πως θα παιχτεί.

 

\\\\\

Από αυτό το "θα μπορούσε να κάνει τα πάντα για να την ικανοποιήσει".... και μετά από λίγο "εκτός....." είναι η πιο συχνή ατάκα που ακούμε οι Κ συνήθως από τα πιο άπειρα υ και μετά από χρόνια εμπειρία μόλις πέσει αυτή η ατάκα για να μην ταλαιπωρούμαστε και τζάμπα αποφεύγουμε δια μιας τον φέροντα την ατάκα... Δεν είναι μόνο που είναι αντικαπνιστής ο Ισίδωρος... Είναι που έχει βαθύτερα προβλήματα να λύσει...   Α.

 

Εντάξει, τι να κάνουμε, δεν υπάρχουν μόνο οι έμπειροι σ αυτό τον ντουνιά...
Κοίτα, μια νευρωσούλα την έχει ο Ισίδωρος, δε λέω, αλλά αν ήταν να σχετίζονται στον κόσμο μόνο αυτοί που δεν έχουν προβλήματα ούτε το 1/10 δεν θα 'μαστε στον πλανήτη. Μπορεί να ταν καλύτερα έτσι βέβαια, αλλά ....

 

Με τις υγιές του και να 'ναι καλά ο χαρακτήρας Ισίδωρος @underherfeet, απλά ο καημός του δεν είναι να κάνει BDSM. Μπορεί να το αποφύγει, πώς το λένε!  

 

Οι Κοέλιοι αυτού του κόσμου είναι χρησιμότατοι άνθρωπες...
Σκαρώνουν τσιτάτα-χαριτωμενιές που μερικοί τα φοράνε στο κούτελο.
Λίγο τόχεις να λέει στο κούτελο "μαλάκας"..?
Ενώ να πλανεύω το σύμπαν να συνομοτήσει για πάρτη μου, είναι κάπως πιο "ωραίον"...
Κίτς μεν, αλλά με χαριτωμενιά...
Για ένα κούτελο ζούμε σε αυτη τη κενωνία...

 

Η αλήθεια είναι δύο σχέσεις εχω κάνει μόνο, και σε καμία από τις δύο δεν κατάφερα να διατυπώσω όρια ( από την στιγμή που συνειδητοποίησα / ένοιωσα ) ότι θα είναι σχέσεις ελέγχου.
Το ωραίο της υπόθεσης είναι ότι ειδικά τώρα είχα στο νου μου να διατυπώσω μια αράδα όρια, ήμουν σίγουρη μάλιστα στο κεφάλι μου ότι και θα τα πω και θα τα διεκδικήσω και και και και. και ζωάρα.
Ο λόγος είναι ότι τα όρια είναι '' στην κεφάλα μας'' η ασπίδα ; ο τοίχος μας; όχι στο ''δεν θα πάθω κάτι '' δεν είναι δηλαδή το θέμα ότι εγώ θα βάλω όριο στο α γιατί φοβάμαι ότι ο Κ θα μου κάνει κάτι κακό στο α, είναι η ασπίδα μας στο τι θα συμβεί αν αφεθούμε τελείως, είναι προσπάθεια να κρατήσουμε έλεγχο, ( ας μην μιλάω γενικά ) είναι η ασπίδα μου ότι κρατάω κάτι δικό μου, κάτι sane ότι δεν θα παρασυρθώ ώστε αν κάτι πάει στραβά να έχω κάπου να γυρίσω, σε κάτι που μου κράτησα.

Όπως καταλαβαίνουμε, αυτό μόνο θεωρητικά μπορεί να λειτουργήσει για αυτό και δεν καταφέρνω να τα διατυπώσω/ κρατήσω/ διεκδικήσω κτλ γιατί δεν γίνεται να αφήνεσαι και να κρατιέσαι ταυτόχρονα, το ένα ξερνάει το άλλο, βάζει τρικλοποδιές. Οπότε αργά η γρήγορα ( ευτυχώς γρήγορα) έρχεσαι αντιμέτωπη με το 'έχει νόημα να κρατήσω όρια; ή το θέλω όλο;'

Για αυτούς που δεν το θέλουν όλο, μια χαρά, ζωάρα, δεν έχει να λέει.

 

Σίγουρα τα όρια είναι "στην κεφάλα μας" όπως το λες,από εκεί ξεκινάνε όλα.Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί και να είναι όντως όπως περιέγραψες,μια καλά καμουφλαρισμένη ασπίδα αλλά πιστεύω όχι πάντα...
Γι' αυτό σ' αυτό το σημείο θεωρώ σημαντικό να ξεκαθαριστεί για τι είδους όρια μιλάμε.Οταν λέμε κανένα όριο εγώ το παίρνω απόλυτα,κανένα μα κανένα.Πόσο όμως μπορεί να υφίσταται κάτι τέτοιο δεδομένου ότι ο κάθε άνθρωπος έχει από την φύση του όρια;Για παράδειγμα αν έχεις κάποια φοβία σε κάτι,αυτομάτως αυτό γίνεται όριο του εαυτού σου,δεν μπορείς να κάνεις μακρινά ταξίδια αφού φοβάσαι τα αεροπλάνα και τα πλοία και κατ' επέκταση γίνεται εμμέσως και όριο οποιουδήποτε είναι μαζί σου αφού δεν μπορεί να κάνει μακρινά ταξίδια με εσενα.Τα "όρια" της συζήτησης πιάνουν και τέτοιες κατηγορίες;Καθώς ένα όριο μπορεί να είναι ακριβώς αυτό: "δε θα κάνεις ταξίδια με εμένα" που όμως δεν μπήκε λόγω ανησυχίας μην το πετάξει σε καμιά θάλασσα το κ του.Γίνεται να ξεπεραστεί τέτοιο όριο;Υπο αυτήν την οπτική μπορεί να σταθεί όντως το "χωρίς όρια" ή είναι μια πλάνη που ισχύει μέχρι ενός σημείου;

 

@vussinada,

ο αγώνας να υπερβεί τους φόβους του και ο τρόπος που θα βρει για να το κάνει αυτό είναι υπόθεση του προσωπικού ταξιδιού στη ζωή του καθένα. Αν το καλοσκεφτεί αυτός που μπαίνει στη διαδικασία να παραδώσει έλεγχο, όταν σκέπτεται όρια η ρίζα τους δεν είναι κάποιος φόβος ή αναστολή αλλά κάποια ηθικού χαρακτήρα θέση. Η οποία είναι εκεί για να βασανίζει αποκλειστικά τον ίδιο, να του χαλάει την επαφή και την επικοινωνία με το Κ και να στερεί απόλαυση και από τους δύο.

 

Εκτός από αυτό το backup που προσπαθούμε συχνά να έχουμε δηλώνοντας όρια, νομίζω είναι και κάτι άλλο. Σε μένα τουλάχιστον το είδα.
Κάθε ένας μας έχει μια αφήγηση εαυτού.
Τι είμαι/τι δεν είμαι/τι κάνω/τι δεν κάνω κλπ...
Σε αυτό το πλαίσιο θεωρεί ότι έχει/πρέπει να βάζει κάποια όρια. Η @gaby_m χρησιμοποίησε την τέλεια περιγραφή "ηθικού χαρακτήρα θέση".
Αυτά τα όρια και όχι τα υποκινούμενα από ανασφάλεια ή φόβο statements νομίζω πως είναι τα πιο σκληρά και πιο δύσκολα.