Ασυμμετρία - αιτήματα και αξιώσεις

Διπλωματική απάντηση ή παρεξήγηση της ερώτησης.

Δεν είπα ότι ο Κ είναι εγκληματίας.

Προς όλα τα μέλη του site: Αν κάποιος Κ ζητήσει από το s μία παράνομη πράξη, είναι ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ του να αρνηθεί, όπως υποχρέωση του είναι και η καταγγελία προτροπής σε αυτές. Το D/s που αποδέχεται και η ιδιοκτησία αυτού του site και εγώ ως άτομο, ακολουθεί τους νόμους αυτού του κράτους.

Αν το Κ ζητήσει από το s κάτι που θα βλάψει το ίδιο το υ, ανεπανόρθωτα, είναι ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ του να αρνηθεί, όπως υποχρέωση του είναι και η καταγγελία προτροπής σε αυτές. Το να αρνηθεί δεν σημαίνει ότι είναι ακατάλληλο για μία σχέση M/s. Ο M που του ζήτησε αυτό, πιθανόν να είναι.

Δεύτερον, πάλι προς όλους. Ιδίως μετά από την μη κατανόηση που υποψιάζομαι ότι υπάρχει σε πολλούς.

M/s και D/υ, διαφέρουν στην διαφορά ύψους της θέσης του κάθε ατόμου στην σχέση αυτή.

Το Μ/s πλησιάζει στο μέγιστο της διαφοράς, αρκεί να μη παραβαίνει τους νόμους και να μην βλάπτει τη σωματική ή ψυχική υγεία. Το ίδιο αντίστοιχα και το D/υ.

Σε όσους μιλάνε για σχέσεις D/s, εκφράζοντας πρωτόκολλα M/s να ζητάτε διευκρίνιση, για το ποιες σχέσεις εννοούν. Το τελευταίο επειδή αρκετοί υ με πλησίασαν και με ρώτησαν…

Εγώ δεν θέλω να είμαι σκλάβος/σκλάβα, θέλω να είμαι υποτακτικός/υποτακτική, αλλά παντού διαβάζω για απόλυτη υποταγή, αλλιώς δεν ανήκω σε αυτό τον χώρο. Έτσι είναι;

 

Επί της διαδικασίας

Αγαπητέ @Ηλίας
1. Παρακαλώ πολύ στα κείμενα σου να φροντίζεις να μην υπάρχουν αυτά τα πελώρια διαστήματα μεταξύ των προτάσεων.
Τα τόσο μεγάλα διαστήματα, καθιστούν εξαιρετικά κουραστική την ανάγνωση του κειμένου και εν μέρη δείχνουν μια κάποια έλλειψη σεβασμού προς τους αναγνώστες, μια και εκείνοι είναι που ταλαιπωρούνται από αυτά.
2. Με όλο τον σεβασμό στην ιδιότητα σου του moderator, παρακαλώ να διαχωρίζεις τις απαντήσεις προς ένα κάποιο μέλος, από αυτές που απευθύνονται σε όλους. Δεν είναι δα και τόσο μεγάλος κόπος.
Όταν συγχέονται οι προσωπικές με τις ομαδικές παρατηρήσεις, δημιουργείται κάποια σύγχυση.
Φιλικά.

 

το κ ορίζει και το υ συναινεί (διαρκώς), δεν πρόκειται για συμφωνία. συγχέουμε τη "συμφωνία" με τον (θεμελιώδη) κοινό τόπο. διάφορες φοβικές προσεγγίσεις που χρειάζονται λεπτομερή άρθρα και πρόνοιες απλά αναζητούν εξασφάλιση έναντι φανταστικών απειλών και εμπορικών αντιπάλων, η ασυμμετρία δεν ορίζει σχέσεις αντιπάλων, κι αυτό είναι εξαιρετικά δύσκολο να κατανοηθεί στη φοβική αντίληψη. αν προκύψει αντιπαλότητα, απλά κλείνει η πόρτα, για να γίνει κατανοητό αυτό χρειάζεται να εμπιστεύεσαι. όχι τον απέναντι, τον εαυτόν σου και τις επιλογές του χρειάζεται να εμπιστεύεσαι, να έχεις πεποίθηση, να έχεις τη θέση σου. αν δεν έχεις θέση τότε υποχρεωτικά περπατάς με πλάτη στον τοίχο, φοβάσαι την απώλεια της μοναδικότητάς σου, που δεν ξέρεις και ποιά ακριβώς είναι, και γιατί ο "άλλος" θα στην έκλεβε. φοβάσαι να πας οπουδήποτε και φοβάσαι να φύγεις από οπουδήποτε. φοβάσαι οτι ο απέναντι αντί να διαπιστώνει ανάγκες ακούει απαιτήσεις, κι έχει χρόνο και διάθεση για τάβλι. αλλά δεν αποφεύγεις ταβλαδόρους, ψάχνεις ταβλαδόρους. match making.

 

Οκ και στα δύο, ευχαριστώ για την παρατήρηση.

 

Μια σημείωση, διαβάζοντας τα "διάφορα" (είμαι καλωσυνάτη σήμερα και κατάπια το στερητικό α-   ):

στο σουμποχρηματιστήριο καθόλου δεν πέφτει η αξία σας αν αυτοπροσδιορίζεστε κι ανθίζετε είτε ως σαμπ είτε ως σλέιβ είτε ως μπότομ είτε ως μπρατάκι. Είναι, απλώς, διαφορετικά στάτους που πάντα μπλέκονται (όχι όμορφα) και καταλήγουν σε μια απολύτως κυκλική συζήτηση χωρίς νόημα και πολύ πολύ κουραστική.

Το γραφικό είναι κιτς. Ο.κ!; Χρήσιμο είναι αλλά σε σωστές δόσεις.

 

Πως βιώνω την ασυμμετρία και πως την συμμετρία;

Συγχωρέστε με που μιλώ μέσα από το βίωμα αλλά με τα θεωρητικά δεν τα πάω πολύ καλά, μιλώ πάντα μέσα από τις αισθήσεις και το πώς το βιώνω.Είμαι slave σε M/s 24/7 που η βάση του είναι το RACK και όχι το ssc γύρω στα οχτώ χρόνια.Αυτό σημαίνει πως έχω εκπαιδευτεί να μην εγείρω αξιώσεις.

Ως slave έχω κατά καιρούς δανειστεί από τον Ιδιοκτήτη μου σε Κυριαρχικό vanilla. Λέω Κυριαρχικό γιατί για εμένα ο Κυρίαρχος είναι κάτι άλλο από τον Κυριαρχικό.

Με Κυριαρχικό vanilla μπορείς να περάσεις όμορφες και δυνατές στιγμές. Έχω γνωρίσει και δανειστεί σε Κυριαρχικό vanilla. Ο Κυριαρχικός vanilla μπορεί να στήσει δυνατές σκηνές, μπορεί να έχει σαδιστικό χαρακτήρα μπορεί να προσφέρει δυνατές συγκινήσεις καύλας αναμφισβήτητα. Εκείνο όμως που δεν ξεπερνά ποτέ μέσα του είναι την πεποίθηση του για συμμετρία. Και εξηγούμαι. Ο Κυριαρχικός vanilla πάντα έχει στο μυαλό του το ερώτημα «είσαι καλά με αυτό; Σου αρέσει;». Δεν έχει καμία σημασία αν θα το ρωτήσει ευθέως ή όχι. Το ερώτημα αυτό υπάρχει έντονο σε κάθε του βλέμμα, σε κάθε του άγγιγμα, σε κάθε του χάδι, σε κάθε του κίνηση της λεκάνης του.

Δεν είναι θεωρητικό αυτό που λέω. Τον άνθρωπο τον καταλαβαίνεις μέσα από την καύλα του πάντα πολύ καλύτερα από την θεωρία.

Με τον Κυρίαρχο είναι αλλιώς. Ο Κυρίαρχος πετάει άλλες σπίθες στο βλέμμα. Σου λέει καθαρά και ξάστερα «Στα αρχίδια μου αν σου αρέσει ή όχι, εδώ θα προσφέρεις την καύλα που αρέσει σε εμένα είτε σου αρέσει είτε δεν σου αρέσει».

Με τον Κυριαρχικό vanilla υπάρχει καύλα, με τον Κυρίαρχο υπάρχει καθήλωση. Όταν έχεις συναντήσει αυτό το βλέμμα δεν υπάρχει κανένα περιθώριο αξιώσεων. Απλά χαμηλώνεις τα μάτια και ακολουθείς. Όσο θέτεις αξιώσεις τόσο η ασυμμετρία απομακρύνεται ως πιθανότητα.

Την ασυμμετρία την νιώθεις σαν ένα ρίγος, σαν ένα ηλεκτρικό ρεύμα που διαπερνά την σπονδυλική σου στήλη και μουδιάζει το μυαλό σου. Δεν αναλύεται πιστεύω θεωρητικά. Πώς να αναλύσω θεωρητικά τον χορό που κάνει το μουνί μου και το μούδιασμα του εγκεφάλου μου; Πώς να αναλύσεις θεωρητικά την καθήλωση. Απλά το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να την διαχωρίσω από την έντονη μεν αλλά συνηθισμένη καύλα που μπορεί ένας Κυριαρχικός vanilla να σου δώσει. Την καύλα της καθήλωσης δεν την ξεπερνάς ποτέ. Νιώθω σαν ένα λυσασμένο ζώο με την ασυμμετρία. Και ξέρω πολύ καλά πως ο Κυριαρχικός vanilla μπορεί να δώσει καύλα αλλά δεν μπορεί να Κυριαρχήσει. Και δεν μπορεί να Κυριαρχήσει γιατί πρεσβεύει την ίση και κοινή απόλαυση ως αξίωμα και στάση ζωής.

Με την άδεια Του

aimilia

 

Αυτό που γράφεις είναι ποινικά κολάσιμο. Εξαιρετικά επικίνδυνο να διαβαστεί όπως το διατύπωσες, παντελώς ανάρμοστο για την ιδιότητα εκπροσώπου που επικαλείσαι.

Ο νόμος τιμωρεί κάθε προτροπή σε κολάσιμες πράξεις. Η άρνησή τους δεν είναι απλό δικαίωμα, είναι ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ, όπως υποχρέωση είναι και η καταγγελία προτροπής σε αυτές.

Προσοχή στις δημόσιες διατυπώσεις λοιπόν.

 

Ευχαριστώ πολύ για την παρατήρηση και την διορθώνω άμεσα.

 

Να κάνεις edit με υστερόγραφο, όχι αλλαγή στο αρχικό κείμενο. Αυτό που έκανες είναι ακόμη πιο αυθαίρετο.

Το αρχικό ποστ είναι αυτό, και αυτό να παραμείνει:

Και συνεχίζουμε:

Αυτό δεν έχει ΑΠΟΛΥΤΩΣ καμία σχέση με το προηγούμενο. Άλλο η δημόσια σφαίρα, άλλο η ιδιωτική, στην οποία δεν υπάρχει υποχρέωση, δεν υπάρχει καταγγελία, ποιος θα αποφανθεί τι σημαίνει ανεπανόρθωτα.

Γενική, ολοκληρωτική σύγχυση.

 

Εγώ πάντως αναφερόμουνα μετά το στάδιο των διαπραγματεύσεων-συζητήσεων ότι υπάρχει μία καταρχήν κοινά αποδεκτή ¨συμφωνία¨,
η οποία μπορεί και να είναι κάπως γενική (αυτό ήτανε και το παράδειγμα που έδωσα, που από κάτι γενικό, στη συνέχεια εξειδικεύεται).

Από κει και πέρα, ναι, ταυτίζομαι απόλυτα στο ότι ο Κ ορίζει και το υ συναινεί, σε διαρκή βάση.

 

Προς: Estelwen
Για το δεύτερο, παίζεις με τις λέξεις, πέφτοντας σε έναν εύκολο και αποπροσανατολιστικό χαρακτηρισμό. Αν κάποιος Κ πει στο s, θέλω να περάσεις τον δρόμο που περνάνε αυτοκίνητα με κλειστά μάτια, ακόμα και αν υπάρχει μία πιθανότητα να γλυτώσει, θεωρείται ως πράξη που μπορεί να τον βλάψει ανεπανόρθωτα και όχι μόνο αυτόν. Ο καθένας από εμάς έχει στο μυαλό του χιλιάδες παραδείγματα.



Για το πρώτο, είναι θέμα της διαχείρισης και μόνο.

 

καθένας μπορεί, τα πάντα μπορεί, και να μην είναι s μπορεί, και να τον δείρει μπορεί, και να τον σκοτώσει μπορεί.
τι σχέση έχει το τι μπορεί; η συζήτηση γίνεται γύρω απ το τι είναι, τι θέλει και τι χρειάζεται.

αλλά τι είπατε; δεν περιγράφετε ως κ κάποιον που προτρέπει σε άνομη πράξη;
αν το s σκοτώσει τον κ, θα είναι s ή δολοφόνος; ποιά ιδιότητα αποδίδουμε ως χαρακτηριστική;

εδώ δεν χωράει σχόλιο!!