Αυτοκαταστροφικές τάσεις

Ένα πολύ σημαντικό νήμα.

 

Απο 0 εως σωτηριες.

Προσωπικη εμπειρια : Σωτηριες.
Για καποιους - καποιες, η λεξη φοβος (τη στιγμη της προκλησης, της ιδεαςπου θα καρφωθει στο μυαλο για πραξη κτλ) ειναι αγνωστη λεξη.

Και οχι παντα απο συγχυση-θολουρα κτλ

 

Όποιος έχει αυτοκαταστροφικές τάσεις χρειάζεται βοήθεια και όχι enabler. Το να καθοδηγήσει ο Κ το υ ώστε να λάβει τη βοήθεια που χρειάζεται παρέχοντας του την απαραίτητη στήριξη είναι απολύτως θεμιτό. Το να προσπαθήσει να το διαχειριστεί από μόνος του το θεωρώ συνταγή για καταστροφή.

 

Όποιος αυτοθεοποιείται, όσο και όποιος αυτοαγιοποιείται είναι σαν τα γιλέκα με το δυναμίτη.

 

Φταίνε κι όσοι έγιναν ουρά τους.
#karma

 

στά αγελαία η έλλειψη σχέσης (όπως μιά ειλικρινής ασύμμετρη ερωτική σχέση) μπορεί να προκαλέσει ή να αποκαλύψει διαταραχές¹. κάποιες απ' αυτές μιά τέτοια σχέση μπορεί να τις εξισορροπήσει.

η προσπάθεια ορισμένων να ονομάσουν διαταραχή τη σχέση, να ονομάσουν αυτοκαταστροφικές τις υ, και ψυχοθεραπευτές τους κ, συνιστά διαταραχή.
σε περίπτωση εμφάνισης διαταραχής (ή και υποψίας), υπάρχουν γιατροί².

1. όπως έχει γίνει ολοφάνερο
2. τους οποίους καλό είναι κάπως να τους διαλέγει κανείς, δεν φτάνει μόνον το πτυχίο πάντα γιά να συνεννοηθείς.

 

Θυμάμαι υπήρξαν τάσεις που έφταναν μέχρι τις φαντασιώσεις. Το άφημα και η πτώση, η επιβολή και οι συνέπειες. Η σκληρότητα που λειτουργούσε σαν ένα αόρατο χέρι που έστυβε την ένταση και τον χωνεμένο πόνο, προσφέροντας ανακούφιση. Μια βαλβίδα αποσυμπίεσης εκ του φαντασιακού ασφαλούς.
Κι υπήρξαν σχέσεις, που γεφύρωσαν την απόσταση ανάμεσα σε τάσεις και εκτόνωση. Εμπιστοσύνη κι αμοιβαιότητα με μια εσανς γλυκιάς συνωμοσίας.

 

Οι αυτοκαταστροφικες τάσεις δεν είναι χαρακτηριστικό των υ αποκλειστικά. Παρατηρούνται και στους Κ.

Τα κοψίματα τρυπήματα καψίματα μπορεί και να μην εκφράζουν μόνο αυτοκαταστροφή αλλά και μια προσπάθεια ανακτησης / επιβεβαίωσης ελέγχου (Εγώ κάνω κουμάντο! ) σε λανθανουσα μορφη.

Μέχρι εκεί έχω δεί....

 

Η και αποσπαση της προσοχης.

 

Όπως και διοχέτευση της τιμωρίας...

 

Σκέφτομαι πως οι Κ θα έπρεπε να διαχειρίζονται όλα αυτά , συναισθήματα και καταστάσεις πιο επικοδομητικά και δημιουργικά από το να αυτοτραυματίζονται. Όσον αφορά τη "διοχέτευση της τιμωρίας" οπώς το έθεσε ο Arioch γιατί να μην εκτελέσουν την τιμωρία σε αυτόν που του αρμόζει και που τη χρειάζεται και περισσότερο. 'Η αν θέλουν να ανακτήσουν τον έλεγχο γιατί να μη κατισχύσουν ένα υ; Νόμιζα πως οι Κ έτσι μετουσιώνουν όλα αυτά που τα υ αδυνατούν να διαχειριστούν χωρίς πολλές σπάταλες με όρους ψυχικής οικονομίας . Τώρα μπορεί να τα ερμηνεύω έτσι μεροληπτικά επειδή είμαι και λίγο μαζοχίστρια και λίγο ψυχοπονιάρα και λυπάμαι τους Κ που τρυπιούνται και καίγονται αντί να συνομιλήσουν με ένα υ κατά προτίμηση με ένα flogger παραμάσχαλα.