Αφιερώσεις!!!

Απάντηση: Αφιερώσεις!!!

Σε αυτους που κάνουν κακό στους άλλους και δεν ντρέπονται!!!

 

Απάντηση: Αφιερώσεις!!!

O Νότης Σφακιανάκης κάνει κακό στους άλλους και δε ντρέπεται, με το να υπάρχει.

---------- Post added at 01:08 ---------- Previous post was at 01:00 ----------

Στη Babylon.

 

Απάντηση: Αφιερώσεις!!!

Αρα μπορεί να πάει και αυτός με αυτούς που λέει.
Προσωπικά δεν με νοιάζει ποίος είναι και τι κάνει αν είναι να κάνει κακό ας πάει στον Καιάδα.

 

Στην Lady D'Arbanville και σε εμενα








Σε εικονες που φευγουν......σε φωνες που σβηνουν μεσα στην δυνη του κοσμου....Σε αυτους που δεν θα καταλαβουν......ΠΟΤΕ!!!!




Σε ολες εκεινες που μπορουν να καταλαβουν......



(φυσικα και ειναι η Βασιλικη!!!!!τι περιμενατε????)

 

Απάντηση: Αφιερώσεις!!!

ston Master mou

---------- Post added at 04:01 ---------- Previous post was at 04:00 ----------

 

Απάντηση: Αφιερώσεις!!!

Εγκώμιον...​

Με την πρώτη σταγόνα της βροχής σκοτώθηκε το καλοκαίρι
Μουσκέψανε τα λόγια που είχανε γεννήσει αστροφεγγιές
όλα τα λόγια που είχανε μοναδικό τους προορισμόν Εσένα!
Κατά που θ' απλώσουμε τα χέρια μας τώρα που δε μας λογαριάζει πια
ο καιρός
Κατά που θ' αφήσουμε τα μάτια μας τώρα που οι μακρινές γραμμές
ναυάγησαν στα σύννεφα.

Τώρα που κλείσανε τα βλέφαρά σου απάνω στα τοπία μας
Κι είμαστε - σαν να πέρασε μέσα μας η ομίχλη -
Μόνοι ολομόναχοι τριγυρισμένοι απ' τις νεκρές εικόνες σου.
Με το μέτωπο στο τζάμι αγρυπνούμε την καινούρια οδύνη
Δεν είναι ο θάνατος που θα μας ρίξει κάτω μια που Εσύ υπάρχεις
Μια που υπάρχει άλλου ένας άνεμος για να σε ζήσει ολάκερη
Να σε ντύσει από κοντά όπως σε ντύνει από μακριά η ελπίδα μας
Μια που υπάρχει αλλού

Καταπράσινη πεδιάδα πέρ' από το γέλιο σου ως τον ήλιο
Λέγοντάς του εμπιστευτικά πως θα ξανασυναντηθούμε πάλι
Όχι δεν είναι ο θάνατος που θ' αντιμετωπίσουμε
Παρά μια τόση δα σταγόνα φθινοπωρινής βροχής
Ένα θολό συναίσθημα
Η μυρωδιά του νοτισμένου χώματος μες στις ψυχές μας που όσο παν
κι απομακρύνονται
Κι αν δεν είναι το χέρι σου στο χέρι μας
Κι αν δεν είναι το αίμα μας στις φλέβες των ονείρων σου
Το φως στον άσπιλο ουρανό
Κι η μουσική αθέατη μέσα μας ω! μελαγχολική
Διαβάτισσα όσων μας κρατάν στον κόσμο ακόμα

Είναι ο υγρός αέρας η ώρα του φθινοπώρου ο χωρισμός
Το πικρό στήριγμα του αγκώνα στην ανάμνηση
Που βγαίνει όταν η νύχτα πάει να μας χωρίσει από το φως
Πίσω από το τετράγωνο παράθυρο που βλέπει προς τη θλίψη
Που δε βλέπει τίποτε
Γιατί έγινε κιόλας μουσική αθέατη φλόγα στο τζάκι χτύπημα
του μεγάλου ρολογιού στον τοίχο
Γιατί έγινε κιόλας
Ποίημα στίχος μ' άλλον στίχο αχός παράλληλος με τη βροχή δάκρυα
και λόγια
Λόγια όχι σαν τ' αλλά μα κι αυτά μ' ένα μοναδικό τους προορισμόν:
Εσένα!​

 

Απάντηση: Αφιερώσεις!!!

Γιά τη Lady_Dementia











 


​

 

Απάντηση: Αφιερώσεις!!!

 

Απάντηση: Αφιερώσεις!!!

Γιά τον DocHeart








και γιά τη Babylon





 



​

 

Απάντηση: Αφιερώσεις!!!

Στον Δυνατό.​

Thought you had
all the answers
to rest your heart upon.
But something happens,
don't see it coming, now
you can't stop yourself.
Now you're out there swimming...
In the deep.
In the deep.

Life keeps tumbling your heart in circles
till you... Let go.
Till you shed your pride, and you climb to heaven,
and you throw yourself off.
Now you're out there spinning...
In the deep.
In the deep.
In the deep.
In the deep.

And now you're out there spinning...
And now you're out there spinning...
In the deep.
In the deep.
In the deep.

In the silence,
all your secrets, will
raise their worried heads.
Well, you can pin yourself back together,
to who you thought you were.
Now you're out there livin'...
In the deep.
In the deep.
In the deep.

In the deep...​