Βαδίζοντας σε νέους δρόμους

Ωραία ήταν και χτες στην αμαρτωλή πόλη. Τελικά διέκρινα κι άλλη μια ανωμαλία πάνω μου. Ναι, έτσι θα την λέω.  
Πολλοί άνδρες ως κτητικοί, αν πηδούσαν γυναίκα κάποιου άλλου θα αισθάνονταν ότι του την πήραν ή επέλεξε αυτούς κτλ.
Δεν ξέρω, κάποιες φορές σκέφτομαι κι εγώ έτσι αλλά πιο πολύ με ερεθίζει να με βάζουν στο σπίτι τους πριν φύγει το αρσενικό
ή να περνώ δίπλα του όταν φεύγει από πλάι τους.
Νιώθω πολύ καλύτερα βλέποντας ποιον απατούν. Θέλω να τον ξέρω για να αναπτύσσω ιδιαίτερη σχέση μαζί τους.
Όσο πιο πολλά μου αποκαλύπτουν, τόσο πιο πολύ γδύνουν τις ψυχές τους και μου αρέσει αυτό
ειδικά όταν τις ξεσκίζω σε βρώμικα όργια. Ποιος θέλει την παρθενοπιπίτσα στο γαμήσι;
έχω την εντύπωση πως κατά βάθος θέλουμε την γαμιόλα αρκεί να μην την φορτωνόμαστε. Μεγάλη καύλα, έτσι;;;
και στην πορεία συναίσθημα, τσακωμοί, ενοχή, πάθος, ένταση για να αποδείξει (λες και την ρώτησα)
ότι είναι καλή κι αγνή αλλά...κάτι την έσπρωξε στην "αμαρτία". Αυθεντικά κι έντονα πράγματα.
Πλούσια κι ανάμικτα συναισθήματα. Αυτό θέλω όταν γυρεύω δυνατή εκτόνωση! Τα υπόλοιπα τα βαριέμαι.

Πόσο γουστάρω τέτοιες μαλακίες...χύνω καύλες μου (δεν λέω για εσάς εδώ) που σας γυρίζω σαν κάλτσες μέσα έξω.

 

 

Αποφάσισα να σας γράψω τι γουστάρω στο σεξ και γενικώς πως φέρομαι.
Ο λόγος που το κάνω είναι για να κρίνετε αν έχω μέλλον στο σπορ κι αν μπορώ να ανταποκριθώ συνδυαστικά στο bdsm.
Κριτικές με δυνατά επιχειρήματα μόνο καλό κάνουν και τις ακούω με προσοχή.
Έχω θετικά κι αρνητικά. Καταρχήν μου αρέσουν τα υγρά βαθιά φιλιά, φιλάω πολύ ωραία. Αν η άλλη δεν ξέρει να φιλάει, ξενερώνω.
Γενικώς είμαι άνδρας πολύ ορμητικός και θέλω πλάι μου γυναίκα με θηλυκότητα και δύναμη.
Έτοιμη, στρωμένη κι αποφασισμένη να προχωρήσει παρακάτω.
Στα προκαταρκτικά είμαι αργός, έντονος και βασανιστικός. Γλυφομούνια, γλυφοκώλια, φάγωμα στις ρώγες και οπουδήποτε
χρειαστεί διέγερση την κάνω τούμπανο. Δημιουργώ και προκαλώ ερεθίσματα. Ένα από τα σοβαρότερα όπλα μου.
Χρησιμοποιώ τα άκρα και το σώμα μου πολύ καλά. Αν χρειαστούν σεξοπαίχνιδα, δεν λέω όχι. Κρίνω το πότε κι ακούω.
Αισθησιασμός στο μεγαλείο του. Οδηγώ την κούρσα άψογα. Το μυαλό τους παραλύει από αυτά που δέχονται κι ακούνε.
Φυσικά αν πέσω σε κανένα στουρνάρι και έχει βιώματα, ναι μεν την χαλαρώνω αλλά σε γενικές γραμμές
μου την σπάει. Δεν είμαι δηλαδή να πιάσω την άλλη απο το χεράκι, θέλω να έχει από ικανοποιητικές γνώσεις και πάνω.
Γουστάρω την άλλη να είναι άνετη. Αλλιώς δρόμο. Έχω σταματήσει να ασχολούμαι με κομπλεξικές και δυστυχώς είναι πολλές.
Παίζω φαντεζί μπάλα και βάζω πολλά γκολ, δεν είμαι της υπομονής με ντουβάρια.
Δεν ακούω δικαιολογίες τύπου άμαθη και τέτοια, τα λαμβάνω ότι δεν πάει το πράγμα, ότι δεν ταιριάζουμε κι ας λέει η άλλη.
Είμαι δηλαδή ισοπεδωτικός. Η θα την κάνω να βγάλει φτερά μαζί μου όπως κι εγώ ή θα την διαγράψω κι άντε γεια.
Δεν θέλω κάποια να μου βγάζει προβλήματα χρόνου, άγχους ή υποχρεώσεων διότι με κουράζει. Όταν δηλαδή γαμιέται μαζί μου
η μισή γη να ανατιναχθεί, δεν με απασχολεί τίποτα, ας κάνει ένα βήμα να πηδήσει στην άλλη μισή.
Στο γαμήσι αντέχω πολύ, έχω καλά προσόντα, μπρουτάλ φάτσα, όχι baby face και ωραίο σώμα. Γενικώς τραβιέμαι δυνατά.
Την κάνω την άλλη κομμάτια. Πάει για νάνι μετά με τα πόδια να τρέμουν.
Φυσικά κοιμάμαι και μαζί της αν έχουμε δυνατότητα και διάθεση, το πρωί πριν χωρίσουμε ίσως την τρατάρω ένα γερό
για το καλημέρα. Αυτό όμως μόνο αν έχουμε όρεξη.
Είμαι πολύ ρομαντικός κι ευαίσθητος όταν δω πως αξίζει η άλλη αλλιώς την πετάω στα σκουπίδια με τρόπο.
Βρίζω, νιώθω, μεταδίδω, απορροφώ, διατάζω, αγριεύω, ηρεμώ, τονώνω, εξαντλώ, ωθώ, διαλύω, αναδομώ.
Ξύλο ρίχνω κι αρέσει όπως το κάνω διότι τους βγάζω γλυκές ηδονές αλλά θέλω να μάθω τι ακριβώς πρεσβεύει το bdsm.
Τον έλεγχο τον παίρνω έτσι κι αλλιώς με το στυλ μου και λέγοντας αυτά που πραγματικά ποθούν τα οποία ανακαλύπτω.
Απο'κει και πέρα τι γίνεται με δεσίματα, πόνους κι όλα αυτά δεν τα ξέρω και δεν νομίζω να είναι αυτή η ουσια στο bdsm
ούτε και τα χρειάζομαι όλα αυτά απαραίτητα. Θέλω να συνδυάσω καταστάσεις ρεαλισμού και να τις τραβήξω στα άκρα.
Συμφωνίες και τέτοια δεν έχω κάνει και δεν τα ξέρω, θα έλεγα τα βαριέμαι και ξεκαυλώνω.
Προτιμώ να μου λέει τι θέλει η άλλη, να μου δηλώνει γούστα ή φετίχ και να με αφήνει να κάνω παιχνίδι.
Να μου επιβληθούν είναι αδύνατον. Είναι σαν να πηγαίνεις να γκρεμίσεις μια πολυκατοικία με γυμνά χέρια.
Εγκεφαλικά παίζω δυνατά τα παιχνίδια και την βρίσκουν μαζί μου, με θέλουν ξανά.
Τσιμπάω άμεσα τα ερεθίσματα που μου δίνουν και τα επιστρέφω με πάθος κι ηδονή. Δρω-αντιδρώ.
Κάνω υποχωρήσεις μέχρι εκεί που θέλω εγώ και μόνο όταν θέλω εγώ.
Αυτά σε γενικές γραμμές. Μειονέκτημα βασικό όταν η άλλη δεν μου προξενεί ενδιαφέρον και την στραγγίξω
έρχεται το τέλος με όμορφο τρόπο κι εγώ εξαφανίζομαι. Αυτός είμαι και δεν αλλάζω. Με αγαπώ έτσι.

 

 

Ένα κομμάτι της κοινωνίας θεωρεί το bdsm ως κάτι περίεργο, προβληματικό και μη εύκολα εξηγήσιμο.
Μας (αφού κι εγώ μέλος έγινα)   κατηγορούν ως διαταραγμένους.
Σύμφωνα με τους ειδικούς για να θεωρηθεί κάποιος διαταραγμένος, πρέπει να πληρεί συγκεκριμένες προυποθέσεις κι όχι απλά να δέρνει, να τον δέρνουν
ή να καταπιάνεται με οτιδήποτε που φαίνεται περίεργο.
Συνεπώς αυτό από μόνο του, αποτελεί ικανή απάντηση σε πολλά ερωτήματα που δημιουργούν ανασφάλειες σε ορισμένα μέλη.
Ας μην πιέζονται για το τι λέει ή θα πει ο κόσμος.

Πίνοντας τον καφέ μου, ετοιμάζομαι για την συνάντηση με έναν άνθρωπο για να τον ακούσω και αν θέλετε...να εμβαθύνω στα θέλω του.
Προσωπικά όταν μου ζητούν παρέα ή συμβουλές, είμαι αδιάφορος ή παρών. Δεν ανέφερα πουθενά ότι ενδιαφέρομαι.
Δεν ζήτησα εξάλλου να ενδιαφερθεί και κανείς-καμιά που συναντώ έτσι απλά στον τεράστιο πλανήτη.
Απορώ ώρες ώρες με την διατύπωσή μου. Θα την αποκαλούσα προκλητική. Είναι κακό αυτό; φυσικά και όχι.
Η εμπιστοσύνη είναι κάτι που κερδίζεται σιγά-σιγά. Έχω πολλές ερωτήσεις να κάνω. Οι απορίες μου θα λυθούν όλες.
Οι δικές μου...έτσι;;; (έδωσα έμφαση ο μπαγάσας)

Πρέπει να κάνω κάτι με τα έντιτ αφού αλλάζει η μορφή κειμένου πέραν του ότι αντιδρώ στην αργή έγκριση αλλάζοντας κάποιες φορές το νόημα.

 

 

Μία άλλη ανωμαλία που έχω σύμφωνα με τα πρότυπα της κοινωνίας, είναι να γαμάω σε παραλίες με λίγο κόσμο.
Πρόσφατα πήγα με μια σπέσιαλ γνωστή μου σε κοντινή παραλία των Αθηνών για να πηδηχτούμε στην φύση.
Δεν είχε κόσμο, 5-6 άτομα ήταν κι ακροβολισμένα. Μάλιστα ένας μούργος, πλησίασε κάπως να δει καλύτερα και μόλις πήγε να πει κάτι επιτάχυνα, γελούσα, έκανα σαν αγρίμι και του έφυγαν τα ούρα. Ηδονίζομαι έτσι! Ήθελα όμως να έρθει να δει αν και δεν τον καλέσαμε.
Κούνησε το κεφάλι του κι έφυγε. Δεν το ρίσκαρα και τελειώσαμε σύντομα μιας που ως γνωστόν υπάρχει ζηλοφθονία και κακία γύρω μας
λόγω αγαμίας και ευγενοφατσίασης, οπότε μπορεί να γίνει ζημιά. Ας πούμε, να μας τρέχουν σαν στην βίλα των οργίων.
Φυσικά η γνωστή μου δεν μασάει, ξέρει ότι όποιος τρόμπας ενοχλήσει, θα ψάχνει τα δόντια του.
Είμαι λίγο άγριος όταν με ενοχλούν στο γαμήσι. Stranger, you can look but you can't touch.
Κι εκεί έρχεται και δένει η επόμενη ανωμαλία. Γουστάρω να έρθει κάποιος (άγνωστος) να κοιτάζει και αν θέλει ας τον παίζει, μέχρι εκεί όμως.
Δεν είναι εύκολο να έχω το μυαλό μου σε πολλά πράγματα που συμβαίνουν χωρίς να τα περιορίζω.
Είναι πολύ δύσκολο. Απλώς τα ελέγχω κατά την εξέλιξη. Αυτή για μένα είναι η κυριαρχία, στους δικούς μου κανόνες.
Στο συγκεκριμένο κόλπο, εξαρτάται φυσικά ποια έχω μαζί μου, δεν δέχονται όλες. Υπάρχουν και οι ηθικές...μμμμμμμ!
Αυτές με καυλώνουν περισσότερο όταν τις γλύφω πριν τις ξεσκίσω. Τόσο αμυντικές τόσο κυρίες που χύνω από τα μάτια.
Λαχταρώ την καύλα τους όταν βγάζουν πράγματα άνετα ή με δικό μου "σκάψιμο" για να πάνε παρακάτω. Γαμιόλες καύλες.
Η τέλεια καύλα είναι να έρθει άγνωστη γυναίκα να δει, που για να την αφήσω, θα πρέπει να την γαμήσω. Θα κάνω κίνηση.
Αλλιώς δέχομαι να παίζει το μουνί της αλλά θα βλέπει λίγα. Αν θέλει πλήρη εικόνα, θα πρέπει να γαμηθεί. Να μπει στο κόλπο (μου).
Πιστεύω ότι είμαι εξτρίμ τύπος κι όχι ανώμαλος αλλά οκ...ότι πει η κοινωνία.
Κάποια μέρα ίσως συναντηθούμε να πάμε για καλαμαράκια, μπυρίτσα...και γλυκό σαν αυτό! Σε άλλο κόλπο (μου) με ξυλαράκι.

Το σιρόπι του γλυκού, είναι στο μπουκάλι   κάποια "πράγματα" λείπουν κι έχουμε και γέμιση στο σουφλέ.

Κατά το "σούβλισμα"...  

 


 

 

Πετάχτηκα για έναν καφέ με ένα φιλαράκι μετά από καποια μικρή υποχρέωση και έκανα ένα κοινωνικό πείραμα.
Ήμασταν γύρω στα 30 άτομα άνδρες - γυναίκες και αφού δασκάλεψα τον άλλον, ξεκίνησα να λέω πόσο ωραία ένιωσα σήμερα το πρωί που με χαστούκιζε κτλ. Δεν συνέβη αυτό αλλά εγώ το έλεγα χαμηλόφωνα. Παρατήρησα ότι οι πιο κοντινοί μου, με κοίταξαν λίγο περίεργα.
Την δεύτερη φορά ανέβασα λίγο την ένταση της φωνής μου λέγοντας τα ίδια χωρίς βέβαια να με ακούν όλοι
και τα βλέμματα των δίπλα ήταν πιο διακριτά. Βρήκα κενό να πάρω κάποιον κύριο στην συζήτηση και αφού τον κοίταξα αφοπλιστικά παίνεψα τον φίλο μου σε αυτόν ότι είναι υπέροχος και μάλιστα με συρτή φωνή.
Ο κύριος αντέδρασε ευγενικά αλλά αμυντικά θα έλεγα, κατά βάθος ξέρω ότι με σχολίαζε από μέσα του.
Του το είπα καπάκι. Του είπα γύρευε καλέ μου άνθρωπε τι πιστεύεις και χαμογέλασε. Πιστεύω θα σκέφτηκε ότι αν πει κάτι αρνητικό
θα τον κατηγορήσω για ρατσισμό, κριτική και τέτοιες μαλακίες.   Ότι και να'λεγε στ'αρχίδια μου.
Εκείνη την στιγμή όμως ένιωσε ότι μπορεί να εκφραστεί πιο ελεύθερα αλλά τελικά δεν το έκανε, ίσως δεν πρόλαβε διότι έπιασα συζήτηση με μια κυρία για το ίδιο θέμα.
Τελικά κράτησα την συζήτηση σε χαμηλά επίπεδα αλλά μιλούσα όλο και πιο δυνατά σε ένταση για να ακούν πιο πολλοί και να έλκω τον πιθανό διάλογο. Υπήρχε μια ψιλή σχεδόν ανεπαίσθητη κουβεντούλα με σπαστά χαμόγελα.
Τελικά κάποια στιγμή είχα γίνει λίγο πιο μαλάκας απ'ότι συνηθίζω σε τέτοιες φάσεις
αφήνοντας υποσχετικές ηδονής κι ότι πόσο ανυπομονώ να βρεθώ με τον φίλο μου. Καλή φάση, πολύ γέλιο τα βλέμματα.
Δεν είχαμε δυστυχώς παππούδες ή γιαγιάδες στο μαγαζί να με διαπομπεύσουν ως αναμενόμενο.  
Κατέγραψα σημαντικά συμπεράσματα σε πρώτο, δεύτερο ή και σε τρίτο χρόνο.
Περιττό να σας πω ότι το φιλαράκι με το ζόρι κρατιόταν μην σκάσει στα γέλια. Λογικά ότι σας έγραψα τώρα δεν σας νοιάζει σχεδόν καθόλου.
Αν υποθετικά το επαναλάβω και δηλώσω ότι είμαι μέλος στο φόρουμ, λέγοντας άλλο νικνέιμ από το δικό μου
θα σας νοιάξει και για ποιον λόγο; δεν το κάνω φυσικά ούτε και μπλοφάρω για κάτι
αλλά θα ήθελα να ξέρω πως το βλέπετε και τι νιώθετε. Νιώθετε εν ολίγοις αδιαφορία, γελάτε ή νιώθετε ότι θίγεστε;
Όποιος θέλει απαντάει, υποχρέωση δεν υπάρχει.

 

 

Καλημέρα και καλό μήνα.

Tελικά μετά από ώριμη σκέψη κατέληξα ότι το στιφάδο θέλει πελτέ. Με πουμαρό δεν βγαίνει το ίδιο. Ήταν η σημερινή μου κατάθεση.
Στις τυχόν ερωτήσεις μελών, τύπου τι, πως και γιατί περί σοβαρότητας, στόχων, συγκέντρωσης κτλ έχω να απαντήσω ότι γράφω ότι θέλω.
Δεν με ενδιαφέρει κατά πόσο μετράει το φόρουμ για κάποιους ή κάποιες.
Δεν (θα) τα βλέπουμε όλοι όπως θέλετε.
Αν δεν σας αρέσει, μπορείτε να με διώξετε. Δεν βλέπω να κάθομαι με το ζόρι ούτε και σας υποχρέωσα να με έχετε εδώ μέσα.
Ο καθένας γράφει ότι νομίζει και σκέφτεται όπως θέλει.
Μην περιμένετε από τους άλλους να κάνουν ότι θέλετε εσείς ή να φερθούν όπως θέλετε εσείς.
Εγώ θέτω ερωτήσεις όπως και δέχομαι, μιλώ με την δική μου γλώσσα και αυτό και δέχομαι από την πλευρά σας.
Αν σας αρέσει, συνεχίζουμε έτσι. Αυτό είναι όλο. Δεν κρύβεται τίποτα.

 

 

Grim_Fantango, όχι ακριβώς. Κάτι ανάμεσα σε ημερολόγιο και κατάθεση ιδεολογίας.
Το πρώτο βγαίνει μόνο του για πολλούς ενώ το δεύτερο το γουστάρουμε πολλοί. Απόλυτο δεν υπάρχει.
Ο καθένας προτιμά-γουστάρει περισσότερο πάνω κάτω ίδιους με αυτόν. Αυτό παίζει να είναι απόλυτο.
Έτσι δημιουργούνται οι συμπάθειες κι οι αντιπάθειες. Μη ολοκληρωμένα όμως, τυπικά.
Προσωπικά γουστάρω να βρίσκομαι στην ουδετερότητα ακόμα κι αν συμπαθήσω κάποιον.
Δεν με απασχολεί δηλαδή το φόρουμ όσο πιθανόν άλλους. Και δρω-αντιδρώ.
Δεν με απασχολεί κάτι άλλο.

Φέρομαι όπως έξω. Βασικά εδώ είμαι και πολύ light τηρώντας την συνθήκη δεν ξέρω σε τι φάση βρίσκω τον απέναντι
επειδή βαριέμαι τις ανούσιες κόντρες. Προτιμώ την δράση-αντίδραση.

Τα λέμε.

Υ.Γ Έχετε πολύ γέλιο όσοι επιμένετε ότι είμαι γυναίκα ή κάποιο γνωστό μέλος κι έτσι κι αλλιώς.
Δεν ξέρω τις σας οδηγεί εκεί, πολλά μπορώ να φανταστώ. Οι ιδέες φέρνουν εντάσεις κι οι εντάσεις φέρνουν ιδέες.
Ένας κακεντρεχής θα έλεγε ότι ορισμένοι έχετε φλιπάρει τελείως με διάφορα και βαράτε απανωτές μπιέλες
ή ότι ζηλεύετε το να μιλάει κανείς σταράτα κι όπως νιώθει.
Ένας κακεντρεχής, όχι εγώ.

(κάτι να γίνει με την μορφή κειμένου, βαριέμαι τα έντιτ και γενικώς αντιδρώ)


 

 

@Rotoras ξέρεις κάτι ? Στα παπάκια μας για το τι πιστεύεις !

 

Παπάρια εννοείς, κάτι που αγνοείς, από κατασκευής.

Σας νοιάζει και σας καίει, που να σας κάνω και κριτική, εκεί θα πέσει ο σέρβερ! Αλλά βαριέμαι...προτιμώ να παίζω.

(συχνό λάθος ατόμων σε ένταση να μιλούν εξ ονόματως όλων = ενδόμυχη ανάγκη στήριξης)

 

 

Το δικό μου είναι παπάκι το δικό σου μπορείς να το αποκαλείς όπως θέλεις
Η απάντηση θα ήταν ακριβώς η ίδια σε οποιαδήποτε κριτική  

 

Kinkια