Βαρέα και Ανθυγιεινά

@Madeleine Rk όταν ακούω για θύτες και θύματα, κάτι παθαίνω... Δεν μπορώ τις κλάψες - τους επαγγελματίες θύματα.


Η ενέργεια – και συγκεκριμένα η θετική ενέργεια – αποτελεί πολυτέλεια τη σύγχρονη εποχή.



Παντού γύρω μας υπάρχουν άνθρωποι που ρουφάνε όλη τη θετική μας ενέργεια, προκειμένου να τροφοδοτήσουν την ακόρεστη πείνα τους για απαισιοδοξία, αρνητισμό και καταστροφή.



Το αποτέλεσμα είναι να νιώθουμε μονίμως συναισθηματικά εξαντλημένοι.



Αυτά τα «ψυχολογικά βαμπίρ» χαρακτηρίζονται συχνά από διαταραχές και έχουν την τάση να είναι:



- Άτομα αδιάκριτα, χωρίς όρια


- Άτομα με τάσεις υπερβολής που παρουσιάζουν κάτι ασήμαντο ως τραγικό


- Άτομα επικριτικά που βρίσκουν ελαττώματα στους πάντες και τα πάντα


- Άτομα που γκρινιάζουν συνεχώς που δεν ικανοποιούνται με τίποτα


- Άτομα αδιάλλακτα που δε συμφωνούν ποτέ με τους άλλους


- Άτομα απαιτητικά και επίμονα


- Άτομα αρνητικά και απαισιόδοξα


- Άτομα που δεν αποδέχονται τις ευθύνες τους και κατηγορούν πάντα τους άλλους για τις πράξεις και τα προβλήματά τους



Δείτε τρεις χρήσιμες στρατηγικές που θα σας βοηθήσουν να αντιμετωπίσετε ένα τέτοιο άτομο που υπάρχει στη ζωή σας.



1. Αναγνωρίστε τα σημάδια νωρίς

Η αρνητική φύση αυτών των ανθρώπων δεν είναι πάντοτε προφανής εκ πρώτης όψεως.



Οι ιδιοτροπίες τους μοιάζουν αρχικά ασήμαντες, οι ιστορίες τους μοιάζουν ενδιαφέρουσες και ο δραματικός τόνος στη φωνή τους μοιάζει θεατρικός. Σιγά-σιγά όμως αποκαλύπτεται το πραγματικό τους πρόσωπο και εσείς δεν πρέπει να αγνοήσετε τις ανησυχητικές ενδείξεις.



2. Περιορίστε τις επαφές

Από τη στιγμή που θα εντοπίσετε το «βαμπίρ», προσπαθήστε να περιορίσετε το χρόνο που περνάτε μαζί.



Εάν πρόκειται για ένα άτομο που βλέπετε συχνά, βάλτε τα όριά σας. Επειδή τα άτομα αυτά χώνουν τη μύτη τους παντού και παίρνουν την πρωτοβουλία να ανοίγουν συζήτηση, μην ξεχνάτε να τονίζετε ότι βιάζεστε τρομερά ή ότι έχετε πολλή δουλειά και πολλές υποχρεώσεις.



3. Μην πέσετε στην παγίδα τους

Όσο κι αν θέλετε να πιστέψετε ότι μπορείτε να βοηθήσετε αυτά τα άτομα, το πιο πιθανό είναι ότι δεν μπορείτε.



Οι χρόνια αρνητικοί άνθρωποι είτε αντιστέκονται στην εξωτερική βοήθεια, είτε «δημιουργούν» μονίμως νέα προβλήματα στη ζωή τους. Η λύση στο πρόβλημά τους είναι θέμα ειδικού κι έτσι πρέπει να κάνετε το παν για να προστατεύσετε τον εαυτό σας.



Μην σπαταλάτε λοιπόν την θετική σας ενέργεια σε άτομα που δεν θα την εκτιμήσουν και αφιερώστε το χρόνο σας σε θετικούς ανθρώπους που θα σας γεμίσουν χαρά και ζωντάνια.




Πηγή eyedoll.gr

 

Τοξικά δεν είναι μόνο τα απόβλητα και οι ρύποι αερίων στην ατμόσφαιρα. Τοξικοί μπορούν να είναι και οι άνθρωποι. Και να είστε σίγουρες ότι βλάπτουν σοβαρά την υγεία.
Όλες κατά καιρούς μπορεί να έχουμε αισθανθεί κακοδιάθετες, απαισιόδοξες, την ανάγκη να γκρινιάξουμε λίγο παραπάνω. Αλλά υπάρχει και μια κατηγορία ανθρώπων που αυτή η κατάσταση αποτελεί στάση ζωής για εκείνους. Για όλα. Υπάρχει , δεν υπάρχει πρόβλημα. Οι άνθρωποι αυτοί μάλιστα χρησιμοποιούν τη συγκεκριμένη στάση, της μόνιμης μιζέριας και δυστυχίας, για να χειραγωγήσουν τους άλλους. Και η στάση αυτή κρύβει μεγάλο εγωισμό. Έρχεται να εξυπηρετήσει πολύ συγκεκριμένα προσωπικά κίνητρα.
Η πρότασή μας;
Όταν αντιληφθείτε ότι περιβάλλεστε από τέτοιους ανθρώπους:
ΑπομακρυνθείτεΜια μόνιμη δυσάρεστη ατμόσφαιρα θα ρουφήξει τη δική σας όποια θετική ενέργεια. Είναι σπατάλη ψυχικών πόρων.
Μην προσποιήστε ότι μια τέτοια συμπεριφορά είναι φυσιολογικήΑφήστε στην άκρη το κομμάτι σας που συμπονά ή λυπάται τον άλλο. Είναι παγίδα. Ένας άνθρωπος που διαρκώς παραπονιέται για τη ζωή του και δεν αλλάζει κάτι σε αυτή, μπορεί να απολαμβάνει την κατάστασή του. Δεν είναι δική σας δουλειά να τον βγάλετε από αυτή. Είναι μόνο δική του. Συνεπώς μήπως να το ξανασκεφτείτε; Χρειάζεστε ένα τέτοιο άτομο στη ζωή σας;
ΑντιδράστεΤην επόμενη φορά που θα βρεθείτε με ένα τέτοιο άτομο, αντιδράστε, μιλήστε, υπερασπιστείτε τον εαυτό σας. Μην αφήσετε να σας εκμεταλλευτεί συναισθηματικά.
Μην το παίρνετε προσωπικάΕίναι πολύ απελευθερωτικό να γνωρίζετε ότι οι άνθρωποι γύρω σας δεν συμπεριφέρονται κάπως εξαιτίας σας. Δε φταίτε εσείς. Είναι δικό τους το θέμα. Τα τοξικά άτομα θα προσπαθήσουν να σας φορτώσουν με ενοχές για τα δικά τους προβλήματα. Μην το επιτρέψετε.
Να είστε δίκαιεςΥπάρχει η περίπτωση όντως και τα τοξικά άτομα να χρειάζονται πραγματικά βοήθεια και συμπαράσταση. Μάθετε να ξεχωρίζετε τις καταστάσεις. Και να θυμάστε ότι υπάρχουν άνθρωποι που αντιμετωπίζουν πολύ σοβαρές δυσκολίες αλλά δεν είναι τοξικοί προς τους άλλους. Επιλέξετε πότε και για ποιο λόγο θα προσφέρετε τη στήριξη και τη βοήθειά σας.
Περιφρουρήστε την ψυχική σας υγείαΑν ζείτε μαζί με ένα τέτοιο άτομο -για διάφορους λόγους- προσπαθήστε να βρίσκετε τρόπους να αποφορτίζεστε, να μένετε μόνες σας, να απομακρύνεστε έστω και προσωρινά. Είναι δικαίωμά σας και ανάγκη σας και θα πρέπει να δώσετε στο περιβάλλον σας να καταλάβει ότι οφείλει να τη σεβαστεί.
Η συνειδητή διαχείριση της τοξικότητας των ανθρώπων και βασικά η αναγνώριση τους, θα σας δώσει ανάσα και δύναμη. Και το να κρατήσετε τις αποστάσεις σας δε σημαίνει ότι μισείτε αυτούς τους ανθρώπους ή δεν θέλετε το καλό τους, σημαίνει απλά ότι φροντίζετε για το δικό σας καλό.
Έτσι δεν πρέπει;

 

1. Ξέχνα την ανάγκη να χεις πάντα δίκιο.
2. Σταμάτα να παραπονιέσαι & να γκρινιάζεις, μίλα για την χαρά σου.
3. Αποδέξου το διαφορετικό χωρίς να κρίνεις.
4. Καμιά δικαιολογία, κάνε ή σκάσε.
5. Σταμάτα να περιμένεις να πάρεις, κανείς δεν σου χρωστάει.
6. Αγάπα χωρίς εξάρτηση, μην πνίγεις τον διπλανό σου.
7. Τα μυαλά λειτουργούν καλύτερα όταν είναι ανοιχτά.
8. Δεν υπάρχουν όρια στο τι μπορείς να κάνεις.
9. Αποδέξου την αλλαγή, μην αντιστέκεσαι.
Και τώρα, ζήσε καλύτερα.

@conner

Ευχαριστώ για τη συνεισφορά σου στο νήμα.

 

Εξαφανίστε από τη ζωή σας τους μίζερους χαρακτήρες, εκείνους που δεν μπορούν να ευχαριστηθούν τη στιγμή, αντλούν ηδονή όμως με το να καθιστούν εσάς συνεργούς στην κακοδαιμονία και τη γκρίνια. Αποδέκτες καθώς καθίστασθε των αρνητικών συναισθημάτων, σταδιακά, είτε ενστερνίζεστε τη φιλοσοφία τους είτε είστε έτοιμοι να εκραγείτε, συνήθως σε αθώα θύματα. Μην τους απαντάτε, μην δικαιολογείστε, μην συνδιαλέγεστε. Δεν το επιθυμούν και δεν πρόκειται να αλλάξουν.-

Γίνετε ξένοι προς άτομα δίχως χιούμορ, αποξενωθείτε από εκείνους που δεν μπορούν να αυτοσαρκαστούν, από τους υπερευαίσθητους και ευερέθιστους. Το μόνο που επιδιώκουν είναι να σας αναγκάζουν διαρκώς να απολογείστε.

Απομονώστε τους κόλακες, αυτούς που σας επαινούν σε κάθε περίσταση, ετούτους που στους ανώτερους φέρονται δουλικά και σε όσους εκλαμβάνουν ως κατώτερους, δυναστικά. Σας σπρώχνουν σε περιπέτειες, για να σας δουν να καταστρέφεστε, σας παρουσιάζουν τις μισές αλήθειες και αλλοιωμένα τα δεδομένα.

Αναγνωρίστε τα παράσιτα, τους ξενιστές, αυτούς που, ενώ φαντάζουν εξαρτημένοι από σας, στην πραγματικότητα απομυζούν τις δυνάμεις σας, αποστραγγίζουν τη δύναμή σας, δοκιμάζουν τα όρια και τις αντοχές σας. Μπορεί αρχικά να κολακευθείτε από την ψευδεπίγραφη σχέση υποτακτικής συνδιαλλαγής, αλλά όταν θα έχετε εξαντληθεί, αυτοί θα συνεχίσουν ακάθεκτοι, για να συναντήσουν το επόμενο ανυποψίαστο θύμα.

 

Οι άνθρωποι που πληγώνονται εύκολα


Από όποια θεωρητική ψυχολογική σκοπιά κι αν εξετάσουμε τους ανθρώπους, που νιώθουν πληγωμένοι από τους άλλους- ο μεγαλύτερος αριθμός είναι γυναίκες- θα διαπιστώσουμε ότι πρόκειται για άτομα συνήθως θυματοποιημένα, που σπαταλούν όλη τους την ενέργεια για να ευχαριστήσουν με κάθε τρόπο τους άλλους.

Για τον εαυτό τους δεν κρατούν σχεδόν τίποτε, διστάζουν να εκδηλώσουν τις επιθυμίες τους και τα αληθινά τους συναισθήματα.

Στις συγκρούσεις κάνουν πίσω, σιωπούν, κρύβουν τον θυμό τους και περιμένουν από τους άλλους να μαντέψουν τι θέλουν ή να τους αναγνωρίσουν το δικαίωμα να έχουν επιθυμίες.

Σύμφωνα με τον Ε. Berne και τη Συναλλακτική Θεωρία του όλοι, αν και ενήλικες, κρύβουμε μέσα μας ένα παιδί που θέλει να ευχαριστήσει τους άλλους και να εισπράξει το «μπράβο» , την αποδοχή και την αγάπη.

Τα άτομα, που πληγώνονται εύκολα είναι ασύμβατα ανασφαλή, σε σχέση με την ηλικία τους, υποδύονται στιλιζαρισμένους ρόλους, ευχάριστους για τους άλλους, ενώ τα ίδια δεν είναι ο εαυτός τους και « στριμώχνουν» τις επιθυμίες τους κάτω από ένα προσωπείο, που ο Jung ονομάζει «σκιά» και ο Winnikott ψευδή «εαυτό».

Η αυξημένη ευαισθησία στην κριτική και την απόρριψη, η υπερβολική αίσθηση του καθήκοντος, οι ενοχές και οι δεσμεύσεις σε πραγματικές και υποθετικές υποχρεώσεις είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων και ιδιαίτερα των γυναικών, που πληγώνονται εύκολα από τη συμπεριφορά των άλλων.

Έτσι, βιώνουν δυο τουλάχιστον, ασύμβατους μεταξύ τους, εαυτούς, ένα πραγματικό και ένα ψεύτικο: Τον πρώτο τον κρύβουν από τον φόβο της απόρριψης και τον δεύτερο τον βάζουν στην υπηρεσία των άλλων, κατασκευάζοντας διαφορετικές, κάθε φορά, υποπροσωπικότητες, ανάλογες με τις απαιτήσεις των ανθρώπων που συναλλάσσονται.

Μερικές φορές δείχνουν χαρούμενα, ενώ βράζουν μέσα τους από θυμό, άλλοτε φέρονται υποτακτικά, αν και πνίγονται από έλλειψη ελευθερίας, ή συμπεριφέρονται συναινετικά, ενώ θα ήθελαν να εκφράσουν ένα σωρό αντιρρήσεις.

Πρόκειται για μια «ανάποδη» τέχνη της ζωής, που μειώνει την δύναμη και τον αυτοσεβασμό, δημιουργεί άγχος καθώς και αισθήματα κενότητας και καταπίεσης.

Τα πληγωμένα συναισθήματα- ψυχικά μπερδεμένο υλικό- είναι ο τόπος που κυριολεκτικά δείχνει ότι κάθε επιθυμία και κάθε είδους συναίσθημα δεν είναι αποδεκτό , δεν είναι « ευπρεπές» ή δεν είναι συντονισμένο με τους ρόλους, «παιχνίδια» τους ονομάζει ο Berne, που έχει αναλάβει μέ την θέλησή του ένα άτομο.

Γιατί θα πρέπει να λεχθεί ότι είναι ελάχιστες οι περιπτώσεις των ανθρώπων, που οι συνθήκες τους επιβάλλουν υποχρεωτικά ένα ψεύτικο εαυτό.

Αντίθετα, συνήθως πρόκειται για άτομα που κατασκευάζουν οι ίδιοι τις υπερβολικές υποχρεώσεις τους, τις πλαστές και δεσμευτικές αλήθειες τους, τις ενοχές και τη συνεχή αυτο-αμφισβήτηση.

Έτσι, ένα πληγωμένο άτομο, δημιουργεί σχέσεις «υψηλού κόστους», ασύμβατες με τις αξίες και την αυτοπεποίθησή του, μέχρι ότου αυτό το υψηλό κόστος να το φέρει σε τέτοια κατάσταση απελπισίας, που να αδυνατεί να συγκρατήσει τις καταπιεσμένες επιθυμίες του και τα συναισθήματα ματαίωσης από τα πολλαπλά προσωπεία.

Μια τέτοια ψυχική κατάσταση είναι το σημάδι ότι κάποιες αλλαγές πρέπει να γίνουν και κάποιες επιλογές επίσης πρέπει να αλλάξουν.

Μια προσπάθεια αλλαγής σημαίνει:

Συναίσθηση της προσωπικής ευθύνης για το είδος και την ποιότητα των συναισθημάτων μας, ως σημαντικού παράγοντα αλλαγής νοοτροπίας και συμπεριφοράς απέναντι στους άλλους.

Αυτογνωσία, δηλαδή καθορισμό και ιεράρχηση των αναγκών, επιθυμιών, αξιών

Καλύτερη αυτοαξιολόγηση σχετικά με τις ικανότητες και αποδοχή του κινδύνου και της πιθανότητας να είναι ή να μην είναι κάποιος αρεστός.

Αλλαγή της αντίληψης ως προς τα δικαιώματα, την ελευθερία και την αυθεντική έκφραση συναισθημάτων.

Καλύτερη επαφή με την εσωτερική μας φωνή, τα δικά μας συναισθήματα, σε σχέση με γεγονότα, καταστάσεις και συμπεριφορές των άλλων.

Αποφυγή του εστιασμού αποκλειστικά και μόνο στις ανάγκες των άλλων και αναγνώριση των υποχρεώσεων απέναντι στον εαυτό μας

Περιορισμό των υπηρεσιών και των διευκολύνσεων στους άλλους.

Η συνεχής διαθεσιμότητα όπως και η υπερβολική δοτικότητα κουράζει και θα προκαλέσει μελλοντικές εντάσεις και θυμούς στις σχέσεις όταν θα θελήσουμε να τις περιορίσουμε επειδή κανείς δεν θέλει να χάσει εύκολα τα επιπλέον του προνόμια.

Διάλογος πάνω στο ζήτημα των ζωτικών αναγκών μας και ειδικά όταν τις επανακαθορίζουμε.

Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος ούτε να τις ξέρει αλλά και ούτε να τις φαντάζεται.

Δεν είναι λοιπόν αυτονόητες και όσο πιο γρήγορα συζητηθούν τόσο το καλύτερο για τη σχέση.

Έλεγχος, κατά καιρούς, πού βρίσκονται οι σχέσεις μας, αν νιώθουμε ικανοποιημένοι συναισθηματικά, πνευματικά, ερωτικά κοινωνικά.

Μια τέτοια ενημερότητα δεν χρειάζεται πολύ χρόνο ή ιδιαίτερη σκέψη.

Αρκεί να είναι ειλικρινής κάποιος με τον πραγματικό εαυτό του.


Μαρία Λασσιθιωτάκη

 

Στο ακριβό σου το φουστάνι θα στείλω αεράκι
να ξεσηκώσω το κορμί σου κι ισως αλλάξει η άποψή σου.

 

Υπάρχουν κι αυτοί που τους αρέσει συνέχεια να φαίνονται. Υπάρχουμε κι εμείς που θέλουμε ακριβώς το αντίθετο και κρυβόμαστε πάντα στα πίσω θρανία.
Υπάρχουν κι αυτοί που μπαίνουν πρώτοι στη πρώτη γραμμή και τους αρέσει να είναι πάντα αρχηγοί. Υπάρχουμε κι εμείς που δεν μας αρέσει να εξαρτώνται άλλοι απο μας.
Υπάρχουν κι αυτοί που τους αρέσουν οι θέσεις με τις πολλές ευθύνες και κάνουν τα πάντα να τις αποκτήσουν. Υπάρχουμε κι εμείς που τις αποφεύγουμε όπως η γάτα το νερό και μας τις προσφέρουν χωρίς να το αναζητάμε. Αν, δεν μπορείς εσυ σου λέει, ποιος άλλος μπορεί; Ισως φταίει το γεγονός ότι όσες φορές χρειάστηκε να κάνουμε κάτι, στηριχτήκαμε στις δικές μας δυνάμεις και δεν ζητήσαμε την βοήθεια κανενός. Κάνει τους άλλους να νιώθουν σιγουριά μαζί σου.
Είσαι γεννημένη αρχηγός, σου λέει, απλα έχεις χαμηλή αυτοεκτίμηση.

Χαμηλή αυτοεκτίμηση; Νόμιζα οτι μόνο οι ηλίθιοι νιώθουν σίγουροι για τον εαυτό τους.

 

Μάρω Βαμβουνάκη - Η Ηδονή της Θυματοποίησης

...Υπάρχει μια κοφτή και καθαρή σαν όμορφος κρύσταλλος κουβέντα του Αριστοτέλη που συμβουλεύει: «Πίσω από κάθε πόνο σου στέκει ένα λάθος σου».

Η θεωρία πως η ζωή είναι μια ατέλειωτη, βασανιστική και ανερμήνευτη περιπέτεια δεν είναι πάντα μια τίμια θεωρία. Έχω προσέξει πως γύρω μου οι πιο γκρινιάρηδες είναι συνήθως εκείνοι που έχουν τα περισσότερα αγαθά, τις μεγαλύτερες ευκολίες.

Επίσης είναι οι πιο τεμπέληδες. «Τεμπελιάζω», κατά τη γνώμη μου, σημαίνει κυρίως «αρνούμαι να δω και να αναλάβω την ευθύνη μου». Τον πραγματικό ρόλο μου στο «δράμα» που «κάθε τόσο με καταδιώκει».

Τα παντρεμένα ζευγάρια, μέσα στα άλλα βολικά ψευδοτεχνάσματα που προσφέρει ο γάμος, εύκολα αποδίδουν ο ένας στον άλλον όσα δυσάρεστα συμβαίνουν στη ζωή τους. Όταν χωρίσεις κι απομείνεις μόνος, τότε ανακαλύπτεις το νέο κενό. Το κενό έδρανο του φταίχτη! Ξαφνικά δεν υπάρχει εκεί κοντά ο σύζυγος να του πετάξεις το ανάθεμα και να ανακουφίσεις, ρίχνοντας πάνω του σαν κάδο σκουπιδιών, τον μπελά της συνείδησής σου. Στέκεσαι ολομόναχη πια στο άδειο σπίτι, κρατώντας το πρόβλημα σαν αναμμένο κάρβουνο στην παλάμη σου. Υπάρχει δηλαδή η τρομαχτική πιθανότητα να αναγκαστείς να δεις ότι φταις εσύ!

Οι άνθρωποι που έχουν χωνέψει την παραπάνω κουβέντα του Αριστοτέλη: «Πίσω από κάθε πόνο σου στέκει ένα λάθος σου», που την έχουν κάνει βίωμα και τρόπο σκέψης, στάση και έξοδο, είναι τελικά οι πιο αισιόδοξοι άνθρωποι. Γιατί αισθάνονται πως κρατούν στα χέρια τους τη ζωή τους. Τα συμβάντα που έρχονται δεν κρύβουν την απειλή του απρόβλεπτου, οι ταλαιπωρίες τους δεν είναι διαστροφές μιας τυφλής μοίρας. Γι' αυτούς υπάρχει νομοτέλεια και, το πιο χαρούμενο, υπάρχει δικαιοσύνη. Τι ανακούφιση να ζω σε έναν κόσμο δίκαιο και συνετό, ακόμα κι όταν λειτουργεί αυστηρά εναντίον μου αυτός ο δίκαιος αόρατος κριτής!

Όταν πάψεις να παραπονιέσαι για ότι δεν έχεις, έκθαμβος θα ανακαλύψεις πόσα πολλά έχεις. Προσέξτε γύρω σας πως εκείνοι που προκόβουν που εργάζονται, που δημιουργούν, που ονειρεύονται είναι τελικά οι πιο αισιόδοξοι.

Μέσα στην οικογένεια – αυτό το καζάνι ανακύκλωσης και βρασμού των υπεκφυγών μας – άνετα, σχεδόν αυτόματα, εκτοξεύονται οι κατηγορίες πως είναι ο άλλος σύζυγος ο υπαίτιος για κάθε αναποδιά, πως τα ελαττώματα του παιδιού είναι κληρονομημένα από τα ελαττώματα του άλλου, έτσι όπως τα προτερήματά του προέρχονται όλα «από εμένα».

Αρκετοί από πολύ νωρίς, αρκετοί με τα χρόνια και με τα δύσκολα του βίου, καταφεύγουν να θυματοποιούν τον εαυτό τους. Να μοιρολογούν για μια ζωή άδικη που κερδίζεται μονάχα από τους αναίσθητους, από τους δόλιους, τους απατεώνες και τους αδίστακτους. Για ότι δηλαδή δεν μπορούν και δεν καταδέχονται να γίνουν ποτέ οι ίδιοι.

Και η ηδονή της θυματοποίησης είναι η μέγιστη ηδονή της γκρίνιας.

Ο εγωισμός έχει δυο δρόμους να ακολουθήσει, προκειμένου να ξεδιψάσει τις αξεδίψαστες ανάγκες του.

Πρώτο: Με το να είμαι αξιοθαύμαστος.

Και δεύτερο, στην περίπτωση που δεν κατορθώνω το πρώτο: Με το να είμαι αξιολύπητος.

Η θυματοποίησή μου, η έκθεση και η περιφορά του πόνου μου, της ατυχίας μου, της συμφοράς μου, ελκύει την προσοχή, τη φροντίδα και τον ποθητότατο θαυμασμό των άλλων. Όσο πιο άτυχος και βασανισμένος καταντώ, τόσο και πιο ηρωικός στα μάτια των τρίτων.

Είναι μια ύπουλη εναλλακτική για να γίνω τελικά το κέντρο του μικρόκοσμού μου. Του μίζερου μικρόκοσμου όπου έχω συρρικνώσει το άπειρο σύμπαν σαν βραστή πατάτα μες στη χούφτα μου και το ελέγχω κατά βούληση.

Ο ναρκισσισμός άλλωστε δεν ηδονίζεται μόνο με την έπαρση, ηδονίζεται εξίσου και με τις ταπεινολογίες.

 

Πώς η Απόρριψη Κάνει τους Άντρες Βίαιους
Diana Tourjee

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο Broadly.

Ο Jakob Wagner, 18 ετών, ήταν εξοπλισμένος με καραμπίνα και εκτεταμένο γεμιστήρα όταν πήγε στον σχολικό χορό του λυκείου Antigo και πυροβόλησε δυο μαθητές, τραυματίζοντάς τους, προτού σκοτωθεί από αστυνομικά πυρά αμέσως μετά. Μαθητές και γονείς μίλησαν στο Daily Beast, συμπληρώνοντας βιογραφικές λεπτομέρειες σχετικά με την κοινωνική και ερωτική ζωή του νεκρού ένοπλου πριν από την επίθεση. Μια πηγή εξέφρασε εκτίμηση για το κίνητρο του δράστη, την οποία προφανώς συμμερίζονται πολλοί άλλοι: «Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι το έκανε γιατί η κοπέλα του τον χώρισε».

Οι ένοπλες επιθέσεις σε σχολεία σημειώνονται με τέτοια συχνότητα σήμερα που έχουν γίνει κάτι φυσιολογικό στις Ηνωμένες Πολιτείες. Κάποια ρεπορτάζ αναφέρουν πως από τις 14 Δεκεμβρίου 2012, όταν ο 20χρονος Adam Lanza έσπειρε τον θάνατο στο δημοτικό σχολείο Sandy Hook στο Κονέκτικατ, σημειώνεται κατά μέσο όρο μία ένοπλη επίθεση την εβδομάδα. Τότε είχαν σκοτωθεί είκοσι οκτώ παιδιά και ενήλικες, συμπεριλαμβανομένου του δράστη. Αυτού του τύπου οι δράστες είναι πάντα άντρες και όπως ο Elliot Rodger, 22 ετών, που το 2014 αφαίρεσε έξι ανθρώπινες ζωές στη Santa Barbara, κάποιοι από αυτούς έχουν ενοχληθεί από τις αποτυχημένες σχέσεις τους με γυναίκες.

Σε ένα από τα βίντεό του στο YouTube, ο σαδιστής παρθένος Rodger μιλά για την αποτυχία του να κερδίσει την αγάπη των γυναικών και μιλά για την πρόθεσή του να σκοτώσει καυτά κορίτσια κάποιας αδελφότητας μιας μέρα. «Θα πάρω μεγάλη χαρά σκοτώνοντάς σας όλες», είπε ο Rodger. «Θα καταλάβετε τελικά ότι είμαι στα αλήθεια ο ανώτερος. Το αληθινό κυρίαρχο αρσενικό».

Ο Tristan Bridges είναι μελετητής του ανδρισμού και καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Κολέγιο του Πανεπιστημίου Brockport State της Νέας Υόρκης. Όταν τον ρωτήσαμε γιατί οι άντρες μερικές φορές αντιδρούν βίαια στον απόηχο της απόρριψης από γυναίκες, ο Bridges αναφέρθηκε στην Απειλή της Κοινωνικής Ταυτότητας, μια έννοια για την οποία αυτός και η συνάδελφός του στο ίδιο αντικείμενο δρ Tara Tober έγραψαν στο πρόσφατο ακαδημαϊκό άρθρο τους με τίτλο Mass Shootings and Masculinity. Η Απειλή της Κοινωνικής Ταυτότητας, δήλωσε ο Bridges στο Broadly, είναι η αντίληψη ότι εάν ένα άτομο δίνει μεγάλη σημασία σε κάποιο κομμάτι της ταυτότητάς του και αυτό το κομμάτι απειλείται για κάποιο λόγο, η αντίδρασή του σε αυτή την απειλή θα είναι υπερβολική. Στην περίπτωση των μαζικών επιθέσεων: «Εάν οι άντρες βιώσουν την απόρριψη ως απειλή στην κοινωνική ταυτότητά τους ως αντρών», εξηγεί ο Bridges, «τότε μπορεί να προσπαθήσουν να υπερπροβάλουν τον ανδρισμό τους με κάποιον άλλον τρόπο».

Αν και ο Bridges πιστεύει ότι θα ήταν υπερβολική γενίκευση αν λέγαμε με βεβαιότητα ότι οι άντρες είναι εγγενώς πιο επιθετικοί όταν διαχειρίζονται την απόρριψη συγκριτικά με τις γυναίκες, θεωρεί ότι «οι άντρες είναι πιθανότερο να υιοθετήσουν επιθετική συμπεριφορά ως μέσο για να βγάλουν άκρη με την απόρριψη». Υπάρχουν πολλά πράγματα που έχουν πει οι μαθητές στο Antigo για τον Wagner μετά την ένοπλη επίθεση. Εκτός από τις θεωρίες ότι το κίνητρο συνδεόταν με τον χωρισμό του, μια πηγή είπε στο Daily Beast ότι «κατά κάποιο τρόπο ήθελε να ελέγχει την πρώην κοπέλα του». Άλλες πηγές λένε ότι ο Wagner ήταν κοντός ενώ η πρώην κοπέλα του είναι ψηλή.

Τα θέματα του ελέγχου, της απόρριψης ή το ότι ήταν κοντός μπορεί να σχετίζονται με την ανάπτυξη του εγώ ενός νεαρού άντρα και της κοινωνικής ταυτότητάς του. Ο Wagner λέει ότι το ύψος είναι ένα «ορατό σημάδι αρρενωπότητας» για τους άντρες. «Έτσι, όταν δεν το έχουν, οι πιο κοντοί άντρες είναι πιθανότερο να στραφούν αλλού για να αποδείξουν τον ανδρισμό τους». Πάρα πολύ συχνά, εκείνο το «αλλού» που επιλέγουν οι άντρες για να αποδείξουν ότι είναι αληθινοί άντρες είναι βίαιο. «Εάν στρέφονται στη βία, αυτό είναι ένα φρικτό σχόλιο σχετικά με το τι πιστεύουν οι άνθρωποι στην Αμερική πως είναι ο ανδρισμός», είπε ο Bridges.

Αν και οι άντρες είναι πολύ πιο πιθανό να γίνουν επιθετικοί αφού πληγωθούν –και μπορεί να έχουν την τάση να διαπράξουν υπερβολικές πράξεις αντρικής κυριαρχίας για να αντιμετωπίσουν αυτό που αντιλαμβάνονται ως απώλεια του ανδρισμού τους–, αυτό δεν σημαίνει πως οι άντρες είναι εκ φύσεως βίαιοι ενώ οι γυναίκες όχι, είπε ο Bridges. Οι γυναίκες είναι απλώς βίαιες με άλλους τρόπους. «Οι άντρες διαπράττουν αυτά τα εγκλήματα για να πάρουν τον έλεγχο, να κατακτήσουν το περιβάλλον γύρω τους και να νιώσουν ότι μπορούν να ελέγξουν τη σχέση τους. Όταν οι γυναίκες διαπράττουν εγκλήματα σαν κι αυτό, είναι πολύ πιο πιθανό το κίνητρό τους να είναι αμυντικό, για να προστατέψουν τα παιδιά ή τον εαυτό τους». Ωστόσο δεν πρόκειται για κάτι βιολογικό, επέμεινε ο Bridges. «Συνήθως το αποδίδουμε σε πρόβλημα ανδρισμού. Στην πραγματικότητα είναι πρόβλημα ανδρισμού των Αμερικανών και αυτό το κάνει δυσκολότερο να εξηγηθεί βιολογικά».

Στο άρθρο Mass Shootings and Masculinity, οι Bridges και Tober συζητούν τη θεωρία «αggrieved entitlement» (δικαίωμα λόγω προσβολής) του κοινωνιολόγου Michael Kimmel, καθώς σύμφωνα με τον Bridges βοηθά στο να γίνει κατανοητό το θέμα του αμερικανικού ανδρισμού ειδικότερα. «Οι άντρες νιώθουν θυμωμένοι, τσαντισμένοι και ότι δικαιούνται», είπε, προσθέτοντας ότι αυτό συμβαίνει ως αντίδραση στην αντίληψη ότι οι πατέρες και οι παππούδες τους επωφελήθηκαν από έναν πλούτο προνομίων που τώρα σε εκείνους τον αρνούνται ενώ τον αξίζουν. «Έτσι, πρέπει να πούμε ότι αυτοί οι άντρες ζουν εντός μιας κουλτούρας σύμφωνα με την οποία είναι πιθανότερο να είναι θυμωμένοι και έτοιμοι να δράσουν».

http://www.vice.com/gr/read/pos-i-erotiki-apogoiteusi-kanei-tous-antres-viaious

 

Εν τέλει έχουμε βρει τον τέλειο άνθρωπο?Όλα αυτά είναι
στοιχεία του ανθρώπινου χαρακτήρα και υπάρχουν αιώνες
τώρα μέσα μας

Ποιος ο λόγος λοιπόν να υπεραναλύουμε τα στραβά μας?Είναι
γνωστό ότι τα έχουμε γιατί δε ζούμε σε ουτοπία.Να τα εξαφανίσουμε
επίσης δε μπορούμε γιατί δεν είμαστε υπεράνθρωποι ούτε άλλου είδους
ανώτερα όντα

Από που πηγάζουν όλα αυτά;Από την οικογένεια ως μικρογραφία της
κοινωνίας,το dna,την ίδια την κοινωνία,την εκάστοτε θρησκεία και
πόσους άλλους παράγοντες

Τι μπορούμε να κάνουμε;Ουσιαστικά τίποτα.Απλά κολυμπάς με το ρεύμα.
Αν γίνεις καρχαρίας έχεις πιθανότητες επιβίωσης

 

Επειδή η ζωή δεν είναι ποτάμι, δηλαδή περιχαρακωμένος χώρος, αλλά θάλασσα, δηλαδή απεριόριστος χώρος, να προσθέσω σε όσα αναφέρθηκαν ότι υπάρχουν δύο μέθοδοι να επιβιώσεις:

1) Να πας με το ρεύμα και εκεί να γίνεις καρχαρίας, η "αυλικός" καρχαρία, για να αυξήσεις τις πιθανότητές σου να επιβιώσεις,

2) Να βγεις από το ρεύμα και να ξεκινήσεις κάτι άλλο κάπου αλλού, ήσυχος και μακριά από όσα σε καταπιέζουν, και να μη γίνεις ούτε καρχαρίας ούτε τίποτα. Να παραμείνεις ο εαυτός σου.

 

Εξαιρετικο νημα, ας μην το εχω ακομα δθαβασει με την ιδια προσοχη ολο.

Το ξεντρο βαριυς στο μαγνητικο διπολο θυμα-θυτης αλλα κι η ουρα του κομητη πολυ ενδιαφερουσα, με λαμψεις απο συνδιαλεκτικη αναλυση, θεωριες ασυνειδητου, ψυχολογικες αμυνες, διαστασεις εξαρτησης, ηθικος/σεξουαλικος μαζοχισμος, ο "μαρτυρας" ως ναρκισσιστικη παραλλαγη, ταυτιση με τον επιτιθεμενο, εξις δευτερα φυσις, Καρλ Ροτζερς, Θεοφραστος κι αλλα πολλα

(ναι, ξερω, παραληρητικοι συνειρμοι σαν τις περιγραφες απο εκεινα τα κρασια με νοτες απο μπαχαρικα, γευστικρς πινελιες αοο ξηριυς καρπους και κακαο, λεπτες εσανς απο νυχτολουλουδα και ανθη λωτου και ηβισκου, συγχορδιες απο αρωματα καπνου και σιταριου και μια διακριτικη παρουσια απο φευγαλεες οσμες απο τα ποδια των μεθυσμενων τουριστων στο πατητηρι)

Θα επανελθω με τον οβολο μου συντομα,.

Συνεχιστε, συνεχιστε