Γιατί υπό?

Προβληματιζομαι στο εξης.Εδω και χρονια δεν μπορω να νιωσω ερωτα για αλλο προσωπο παρα μονο ερωτικη επιθυμια.Οποτε οταν ο νηματοθετης ρωταει γιατι υπο απανταω.
Διοτι μου αρεσει να δινω να κανω την ζωη του αλλου καλλυτερη χωρις ανταλαγματα.
Διοτι συναισθηματα οπως ο εγωισμος η κτητικοκοτητα μαζι με τον κοινωνικο καθωπρεπισμο ειναι συμβασεις ποιο καταπιεστικες απο την υποταγη και το να παραδωσεις την ζωη σου σε ενα αλλο ατομο.
Διοτι ενας μοναχικος τροπος ζωης με εχει μετατρεψει σε δυσκολο και δυστροπο χαρακτηρα και θελω να μπω σε εναν τροπο ζωης οπου το εγω σβηνει τελειως βγαζοντας ποιοτικοτερα στοιχεια του χαρακτηρα εξω.
Μηπως τελικα ολα αυτα ειναι ναρκισσισμος?
Μπορει μια Αφεντρα να κυριαρχήσει εγκεφαλικα σε μενα.Αλλα συναισθηματικα θεωρω τον εαυτο μου νεκρο.Ειναι λοιπον προβλημα αυτο στο να μπει καποιος σε εναν τετοιο τροπο ζωης?

 

Θες να σε στείλω στη Madame Dark να σου κάνει ενα προπαρασκευαστικό πριν πας εκεί?

 

δεν ειναι αναγκη να νιωθεις ερωτα για να θεωρεις τον εαυτο σου συνασθηματικα ζωντανο.
οσο για τον μοναχικο τροπο ζωης πολλες φορες σου δειχνει αυτο που σου λειπει.στην περιπτωση σου εβγαλε χαρακτηριστικα που δεν σου αρεσουν.το καλο ειναι πως τα εντοπισες αρα στο χερι σου ειναι να τα ξαναθαψεις βαθεια μεσα σου 

 

Όταν αφήνω τον έλεγχο, είναι γιατί νιώθω την επιθυμία και συχνά την ανάγκη να "χαθώ", να "ταξιδέψω" μέσα από την ηδονή και την ευχαρίστηση, που με αναρίθμητους πραγματικά τρόπους μπορώ (δυνητικά) να χαρίσω στην παρτενέρ μου. Να της δοθώ ολοκληρωτικά χωρίς να ξέρω τι θα μου ζητήσει, τι θα μου επιβάλει στην αμέσως επόμενη στιγμή.

Αυτό ακριβώς προσωπικά με μαγεύει και ταυτόχρονα με κάνει πολύ χαρούμενο, όταν ξέρω ότι έτσι μπορώ να την "απογειώσω". Θεωρώ ότι η ικανοποίηση της άλλης πλευράς, πρώτα εκείνης και μετά η δική μου, αποτελεί την καλύτερη "μαγιά" για μία όμορφη και "δυνατή" σχέση, γεμάτη συγκινίσεις και ηδονή.

Δε λέω ότι θα παραβλέψω τα θέλω μου και θα της κάνω χάρη, κάποια πράγματα είναι έτσι κι αλλιώς προσυμφωνημένα και στα βασικά ζητούμενα. Αυτό δεν είναι άλλο από την ικανοποίηση και των δύο. Και για μένα ένας καλός δρόμος είναι είναι να προηγηθεί η ηδονή και το χαμόγελο στα χείλη της παρτενέρ μου. Μέχρι να πάρουν άλλα χείλη σειρά  

Όταν πάλι οι ρόλοι αντιστρέφονται, με εξιτάρει έντονα η στιγμή, που θα πάρω τον έλεγχο στα χέρια μου. Με τον ίδιο πάντα σκοπό...την απόλυτη ικανοποίηση μέσα από μία διαφορετική διαδρομή.

 

Το οτι παιρνει ευχαριστηση καποιος απο το να υπηρετει τις αναγκες αλλων, δεν είναι απαραίτητα ds ουτε υ. Και οι μοναχές παίρνουν ευχαρίστηση υπηρετώντας τον Θεό. Και ούτε αυτό είναι ανιδιοτελές. Κι οι αναγκες τους καλυπτονται.
....

Όλες οι σχέσεις προσαρμόζονται στα μέτρα εκείνων που τις συναπτουν. Κι ανταλλαγή γίνεται σε κάθε σχέση. Κι αν δεν ήταν στόχος η αλληκάλυψη αναγκών, δεν θα υπήρχε λόγος να μιλάμε για σχέση.
Απλα οι δικες σου αναγκες καλυπτονται μεσα απο οσα περιγραφεις. Πάλι ανταλλαγή γίνεται. Και μόνο ο τρόπος με τον οποίο αναφέρεσαι στο ότι αποδέκτηκες κάποια πράγματα και δεν εκπληρωνονται οι επιθυμιες σου, αλλα εσυ εκει, βραχος γιατι εσυ ξερεις ποια ειναι η αυθεντικη υποταγη και το αποδεικνυεις μεσα απ την εστιαση στην εκπληρωση των αναγκων του Κ ανιδιοτελως και υπερβαινοντας τα ανθρωπινα, είναι κάλυψη ανάγκης.

 

Όου γιες..!
Δεν είναι... Και ανιδιοτελές δεν είναι...
Μμμμ... Ανάγκες..!
Κάποιες ανάγκες, όχι κατ' ανάγκην όλες, όχι κατ' ανάγκη αντιληπτές, όχι κατ' ανάγκη ρητές....
Ρητές πα να πει δηλαδή, να μπορούμε να τις πούμε ρε παιδί μου σε μας τους ίδιους με λόγια και όχι να απλώς να μας διαπερνο'υν ως φευγαλέες σκέψεις...
Βεβαίως και μπορεί να ανακατεύονται και με άλλα πράματα, να κάνουν ένα τουρλού μαζί με επιθυμίες, προσδοκίες και τέτγοια...
Πολύ πιθανό όλα αυτά να διαμορφώνουν ένα ανικανοποίητο, ένα απωθημένο, σαν να λέμε...
Που μπορεί να γίνει μια χαριτωμένη εμμονή, ένα κόλλημα...
Από ένα μικρόκοσμο που εκεί γίνονται όλα καταπώς γουστάρουμε...
Που σε μερικές περιπτώσεις μπορεί νάναι η μαμά μιας κάποιας ενοχής, μπορεί και όχι, μπορεί δηλαδή να μείνει απλώς στην δικαιολόγηση/ιδεολογικοποίηση της πάρτης μας...
Και σε κάποιες άλλες περιπτώσεις να είναι ...γειά σου..!

Και για να ξεκαθαρίσω κομμάτι το γαμημένο το ανιδιοτελές, γιατι κινδυνεύει να γίνει κάτι σαν θεολογικό πρόταγμα...
Ανιδιοτελές είναι αυτό το κάτι, οτιδήποτε κι αν είν' αυτό, που κάποιο άτομο μπορεί να τα διαχειριστεί μονάχο του, αναλαμβάνοντας το κόστος της επιλογής του α-πο-κλει-στι-κά για την πάρτη του. Τόσο απλό..!

Και δυο λόγια για την κυριαρχικότητα και την υποταγή και το δικό μου τέτοιο και τ' αλλουνού τ' άλλο κλπ...
Τα 10, 100, 1000, 10.000, 1.000.000, 100.000. 000 άτομα που τους αρέσουν οι φακές ή ψηφίζουν το ίδιο κόμμα ή τσ' αρέσει ο ιδιος σκηνοθέτης, μουσικός, ζωγράφος, γιου νέιμ ιτ, το μόνο κοινό που έχουν είναι οι φακές κλπ κλπ, για 10, 100 κλπ διαφορετικούς λόγους και μορφές...
Το μπουζούριασμα των λόγων και των μορφών σε κάποιους βασικούς, δεν τα κάνει να διατηρούν τα χαρακτηριστικά τους, κοπάδι τα κάνει...
Στο τέρμα κοπάδι-κατάσταση τα κουμαντάρει ακόμα κι ένα σκύλος... Ιδιοτελώς, ο σκύλος..! Δεν είναι μαλάκες οι σκύλοι..!
Αυτά...

 

Όχι άλλων γενικά και αόριστα. Για αυτό και τα άτομα που γενικά έχουν έναν χαρακτήρα που είναι προσφερτικος δεν είναι υποτακτικά. Για αυτό και δεν γεννιέσαι υποτακτικός. Υποτακτικός είσαι όταν κυριαρχεισαι από κάποιον και για αυτό συγκεκριμενοποίησα την υποταγή στο πρόσωπο του Κ.
Είναι διαφορετικό να γνωρίζεις επειδή το έχεις βιώσει μια φορά ότι σου αρέσει να κυριαρχήσε και διαφορετικό να δηλώνεις γενικά και αόριστα ότι είσαι υποτακτικός επειδή για παράδειγμα είσαι υποχωρητικός ή έχεις άλλα παραπλήσια χαρακτηριστικά.

Οι μοναχές αφιερώνουν την ζωή τους στο Θεό, ο Θεός, αν υπάρχει, δεν θέλει να κυριαρχήσει επάνω τους, είναι εντελώς διαφορετικό.

Αν μπαίνεις στη κατασταση με βασικό κίνητρο να κυριαρχηθεις δηλαδή να ικανοποιήσεις αυτή σου την ανάγκη και απλά βρίσκεις και ένα Κ που σου ταιριάζει ως μέσο, ως εργαλειο, τότε ούτε υποτασσεσαι ούτε ο Κ κυριαρχεί.

Αν όμως όλα ξεκινάνε από τον Κ και η εστίαση σου είναι εκεί τότε η μοναδική σου επιθυμία είναι αυτά που προείπα. Δεν λέω ότι είναι εύκολο, ούτε ότι γίνεται από την μια μερα στην άλλη. Επίσης δεν λέω ότι παύουν να εκπληρώνονται κάποιες άλλες επιθυμίες σου, απλά εκπληρώνονται αν και όπως το θελήσει ο Κ.

Ούτε βράχος ούτε τίποτα, απλά γραφω την γνώμη μου.

 

σε μετανεωτερικές συνθήκες ή και σε συνθήκες παρακμιακού αναμετρητικού ανταγωνισμού, η ικανοποίηση και η πλήρωση εύκολα συγχεόνται με ιδιοτέλεια ή και υστεροβουλία, εξόχως αμυντικά.

 

Η ικανοποίηση και η πλήρωση ασχέτου περιβάλλοντος δεν έχουν ιδιοτέλεια?  

 

Πρόκληση??? ....

 

Ο σκοπός είναι όταν ανακαλύπτουμε αυτά που δεν μας αρέσουν, να τα μετατρέψουμε σε κάτι που να μας αρέσει, να τα δουλέψουμε, να τα σμιλέψουμε, να τα μετουσιώσουμε, να τα αλλάξουμε, να τα πετάξουμε, να τα αντικαταστήσουμε ή στη χειροτέρα να τα αποδεχτούμε  
Οι ανακαλύψεις αν είναι να τις παραχώσουμε πάλι είναι τσάμπα σκάψιμο και χάσιμο ενέργειας  
Και υποτίθεται ότι και μέσα απ τις D/s σχέσεις είναι ένα απ' τα πιο ωραία οι ανακαλύψεις και το ένα βήμα παραπέρα  

 

Πρόκληση για ποιο, σε τι αναφέρεσαι ακριβώς;