Γιατί;

σοβαρά τώρα;

 

Είναι και τα standards που βάζει ο καθένας. Αν δεν επιμείνει τότε δεν είναι κακοποίηση ή παρενοχλήση αλλά άλλη μια καφριλα από αυτές που περιέργως γράφουν κυρίως οι άντρες (περίεργο που δεν προσεγγίζουμε συνήθως εμείς έτσι, εντελώς τυχαίο θα είναι). Αν η @subwhat προτιμάει να της μιλάνε έτσι είναι δικαίωμα της.

 

η (συντριπτική) πλειοψηφία γυναικών και ανδρών μιά χαρά συνεννοούνται και μιά χαρά σχετίζονται.
μην ταυτίζεις τις δυσφορικές με τις γυναίκες, είναι απολύτως διαφορετικά μεταξύ τους σύνολα. ούτε γι άντρες να κάνεις την ανάλογη ταύτιση.

 

@sapfw, @Arioch, @karamel

Oντως είναι διαφορετικό το κάθε παράδειγμα, και ισχύουν τα όσα αναφέρατε, ωστόσο η κατάσταση κινείται (η υπογράμμιση δική μου) να διαμορφωθεί ως εξής:

"Η χειραψία θα μπορούσε να απαγορευτεί στα γραφεία, προκειμένου να αποφευχθούν τα δαπανηρά δικαστικά έξοδα που απαιτούνται για όσους πέφτουν θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης.

Όπως αναφέρει η βρετανική εφημερίδα «Τhe Sun», η Κέιτ Πάλμερ, αναπληρώτρια διευθύντρια συμβουλευτικών υπηρεσιών στην εταιρεία Ανθρώπινου Δυναμικού «Peninsula», οι εργοδότες θα μπορούσαν να απαγορεύσουν κάθε μορφή σωματικής επαφής για να αποφευχθεί η σύγχυση σχετικά με τις προθέσεις που κρύβονται πίσω από αυτή την κίνηση.

Η ίδια εξηγεί ότι το κίνημα κατά της σεξουαλικής παρενόχλησης #MeToo έχει αναγκάσει τους εργοδότες να σκεφτούν την εφαρμογή πιο αυστηρών κανόνων στους εργασιακούς χώρους.

«Ορισμένοι εργοδότες προσανατολίζονται στην απαγόρευση οποιασδήποτε σωματικής επαφής των εργαζομένων», λέει χαρακτηριστικά.

Την ίδια ώρα, τρεις στους τέσσερις Βρετανούς επιθυμούν την απαγόρευση οποιασδήποτε σωματικής επαφής στο χώρο εργασίας, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα σε δείγμα δύο χιλιάδων ενηλίκων που διεξήχθη από την εταιρεία «Totaljobs».

Αν μπορεί να ποινικοποιηθεί η χειραψία (!) στον εργασιακό χώρο, ο καθένας αντιλαμβάνεται το τι μπορεί να συμβεί με το "τι ωραία μάτια έχετε δεσποινίς" ! Οπως έγραψα, υπάρχει μεγάλη ανοησία και υπερβολή, που δυστυχώς οδηγεί σε κωμικοτραγικές καταστάσεις.

Υ.Γ Εχουν βγεί στη δημοσιότητα πληροφορίες για εταιρίες όπως η Netflix, Google, Facebook, Airbnb... που η "καθοδήγηση" στις εταιρικές εκπαιδεύσεις, είναι είτε να εμποδίζουν τους υπαλλήλους να βγαίνουν μεταξύ τους ραντεβού παραπάνω από μία φορές, είτε να το ζητήσουν παραπάνω από μια φορά. Ακόμα και "πολιτική απαγόρευσης" να βγει υπάλληλος με τον προϊστάμενο ή με κάποιον από το τμήμα του.

 

Ναι.

Φαντάζομαι δεν έχετε ακούσει ποτέ φίλες να σχολιάζουν περαστικό.

 

Γιατί ποιος θέλει να ζει σε ένα κόσμο χωρίς σωματική επαφή με συναδέλφους. Ε? Τι?

 

αυτά που λέτε δεν τα γνωρίζω...αλλά πιστεύω ή θέλω να πιστεύω πως κάθε σκεπτόμενο άτομο θα αντισταθεί σε αυτά - να σας πω αυτά είναι για να προφυλάξουν τους γκάου (και αυτός είναι ακριβώς το πρόβλημα - γιατί κάθε νοήμων άτομο ξέρει τα όρια - ανάλογα με τις απαντήσεις που θα λάβει, αν χρειάζεται τον οποιοδήποτε κέρβερο - κράτος να του τα επιβάλλει τότε έχουμε σοβαρά πρόβλημα) - όσα αναφέρετε είναι εξοργιστικά...όλοι ξέρουμε πόσο κάνει 2 + 2 ...και η άποψη του κράτους τελικά για την νοημοσύνη των πολιτών του είναι below zero...

 

Εγώ;

 

Ναι και στην εταιρεία που δούλευα (είναι παλιά και επώνυμη και Αμερικάνικη...) υπήρχε αυτή η απαγόρευση...προιστάμενος με υφιστάμενο ποτέ και sorry my French γαμιόταν το κάγκελο...άσε εμένα με τον εργοδότη...να δεις τις manager (γυναίκες) με τα τεκνά.

Ξέρεις γιατί; δουλεύαμε εκεί μέσα 10 ώρες τη μέρα. Και στο τέλος εκεί είναι η ζωή σου. Εταιρεία χωρίς χειραψία και γαμήσι...δεν γίνεται..εκτός και αν αναπαράγωγουμε καινούρια είδος...που δεν αναπαράγεται...

 

Ένα αυθεντικό "τι μουνί είσαι εσύ; Έλα να σε κεράσω έναν καφέ, κορίτσαρε!" μπορεί να είναι πιο ανταποδοτικό από μια χλιαρή, ξεπατικωμένη ατάκα που υποκρύπτει πράγματα αντί να φανερώνει.

Για μένα, η λεπτή κόκκινη γραμμή μεταξύ επίμονης διεκδίκησης και παρενόχλησης είναι ότι η διεκδίκηση έχει ένα εκφρασμένο ζητούμενο, πάντα, ενώ η παρενόχληση έχει ισχυρό στοιχείο πίεσης, κάτι που προσπαθεί να αναγκάσει κάποια να ανταποκριθεί, ανεξαρτήτως κλίμακας που, όσο ανεβαίνει, ανεβαίνει εκθετικά και η σοβαρότητα του προβλήματος.

 

Το περιτύλιγμα δεν έχει σημασία; δηλαδή όλοι οι άντρες θέλουν να μας κουτουπώσουν; ναι...

όταν εμείς δεχόμαστε, δεν θέλουμε να μας κουτουπώσουν;ναι...

άρα το πρόβλημα δεν είναι η ουσία, την ξέρουν και τη ξέρουμε...απλώς το περιτύλιγμα θα κάνει τη διαφορά σε αυτά που δεν ξέρουν και δεν ξέρουμε...

διαφορετικά να αρχίσω και εγώ: και πόση την έχεις την ψωλάρα αγόρι; (χαχαχα) θα τρέξει κόσμος...

 

Άλλο η καφρίλα, άλλο ο σεξισμός, άλλο η απλή, γνήσια μαλακία. Ο κάφρος μπορεί να μην είναι σεξιστής και τούμπαλιν.
Ο "τι μουνί είσαι εσύ!", εν προκειμένω είναι και από τα δύο (και ξεκάθαρα μαλάκας).
Καλά θα ήταν (?) να είμαστε ελεύθεροι να λέμε αυτό που σκεφτόμαστε, αλλά να είμαστε και έτοιμοι συνάμα να δεχτούμε τις συνέπειες αυτής της ελευθερίας και από τους άλλους.
Και δεν είναι θέμα ανειλικρίνειας.
Είναι θέμα κοινωνικής δομής.
Σε έναν κόσμο που λειτουργεί μέσα στο ψέμα, η αλήθεια δεν είναι εύκολη, έτσι γυμνή και περήφανη. Κάποιοι δεν την έχουν μάθει καν.
Επίσης η αλήθεια δεν είναι πέτρα να την πάρεις και να την πετάξεις στο κεφάλι του άλλου για να τον πληγώσεις.
Η αλήθεια αν δεν έχει μέσα της αγάπη ή σεβασμό, μπορεί να λειτουργήσει σαν φρικτό όπλο με ιδιοτελή κίνητρα.
Επιπλέον, η αλήθεια μας δεν είναι πάντα κάτι για το οποίο εμείς οι ίδιοι νιώθουμε περήφανοι. Μπορεί να έρχεται κατευθείαν από τον σκοτεινό μας εαυτό, με τον οποίο δεν είμαστε απαραίτητα εξοικειωμένοι.
Nonetheless, ουδείς οφείλει να γίνει το συναισθηματικό μας τασάκι ή σκουπιδοτενεκές.
Ομοίως κι εμείς δεν υποχρεούμαστε να ανεχόμαστε τα σαλιαρίσματα του καθένα και της κάθε μιας.
Κι όσοι νιώθουν "παλαιάς κοπής" και γουστάρουν συμπεριφορές και ισορροπίες δυνάμεων άλλων εποχών, ας κάνουν τον κόπο να ξανακοπούν γιατί η εποχή έχει αρχίσει ήδη να τους "ξερνάει".
Ευτυχώς...