Γοητευτικό ή όχι ?

Απάντηση: Γοητευτικό ή όχι ?

δεν διαφωνώ καθόλου! απλά κράτησα από την δική σου έκφραση, χωρίς να το επαναλάβω, το "θέλω να δω"  

sk

 

Απάντηση: Γοητευτικό ή όχι ?

Αγαπητη κατερινα,

μπορω μονο να μιλησω απο την πλευρα της υ. Bear with me.

Το "μαλιστα Κυριε" και "μαλιστα Κυρια" ειναι ισως αυτο που εχω πει τις πιο πολλες φορες. Το εχω γραψει, το εχω ψιθυρισει, το εχω φωναξει. Χιλιαδες φορες μεχρι σημερα.

Εχω πει και οχι. Κοιτωντας χαμηλα ή κλαιγοντας απο απελπισια ή γιατι θεωρουσα οτι "αξιζα" κατι καλυτερο.

Ολοι σχεδον οι Κ. που υπηρξαν στη ζωη μου, διαχειριστηκαν τα "οχι" μου με τον τροπο που επρεπε.

Ως Κυριαρχοι.

Αυτη ειναι η γοητεια.

cassie

 

"Με καυλώνει να κάνω τα ΟΧΙ σου, όχι απλά ΝΑΙ, αλλά ΜΑΛΙΣΤΑ"
Χμ, ναι αυτό έχει μια γοητεία,
αλλά πάλι αυτό το μάλιστα προέρχεται γιατί καυλώνει και την υποτακτική
ή γιατί γεννιέται η επιθυμία της να υπακούσει και να πράξει
κατά πως ικανοποιείται εκείνος?
Για μένα η γοητεία βρίσκεται στο πως το κανει-πως φτάνει στο μάλιστα
και όχι στο ότι το λέει-κάνει τελικά.
Συμφωνώ με τον gallant λοιπόν 

 

Απάντηση: Γοητευτικό ή όχι ?

αμα εισαι εγωισταρος οπως εγω ... οσα οχι και να σου πει ο αλλος και με απεργια πεινας μαζι ... εγω τα ακουω : "συμφωνω απολυτα μαζι σου αστερι του μονοπατιου μου" ..
το θεμα δεν ειναι τι θα σου πει , αλλα τι καταλαβαινεις εσυ και τι θελεις να ακουσεις ...

 

Έχουμε λοιπόν εδώ μια από εκείνες τις μικρές μαγικές λεξούλες που ανεβάζουν και κατεβάζουν κυβερνήσεις (μπήκαμε και σ’ έναν από τους μήνες της αναμνηστικής εθνεγερσίας, να μην ξεχνιόμαστε).

Υπάρχουν «Όχι» κι «Όχι», όπως υπάρχουν «Ναι» και «Ναι». Ιδού μια αδρή κατηγοριοποίηση του «Όχι»:

Περίπτωση 1: Το χειριστικό Όχι, εκδοχές του οποίου είναι μεταξύ άλλων το Τραβάτε με κι ας Κλαίω, το Τώρα θα Μάθεις, το Test Drive Time, κ.ά. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, η στάση του Κ. σ’ αυτήν την περίπτωση οφείλει να αντιπαρέρχεται αυτό το Όχι, κατά τρόπο που να λέει πάνω κάτω: «Ναι κούκλα μου, θα παίξουμε παιχνιδάκια, όμως όχι ΤΕΤΟΙΑ παιχνιδάκια». Εδώ το μέγα ζήτημα είναι ποιος είναι σε θέση να διακρίνει αυτά τα Όχι. Κατ’ εκτίμηση, ελάχιστοι.

Ένα όχι θα με πείραζε δε λέω
μα δεν θα μ’ έκανε νύχτες να κλαίω,
ένα όχι θα με πείραζε λιγάκι
μα δεν θα μ’ έκανε να κλαίω σαν παιδάκι.

Περίπτωση 2: Το συναισθηματικό Όχι, γνωστό και ως Δεν Ιδρώνει τ’ Αυτί Μου. Εδώ τα πράγματα είναι σκούρα μεν, απλά δε, κι όποιος έχει αυτιά ακούει. Ντεν τέλει η άλλη καρντιά μου, ντεν τέλει, δεν το λέει το φυλλοκάρδι της, και να την κάνεις να θέλει με το στανιό είναι αν μη τι άλλο πύρρειος νίκη. Ξέρω πώς αυτό μπορεί να εγείρει σοβαρές αντιρρήσεις, γι’ αυτό επισημαίνω ότι κατά τη γνώμη μου υπάρχουν φράγματα πιο βαθιά θεμελιωμένα από αυτά που μπορεί να αντιμετωπίσει το BDSM.

Το όχι που ’φτιαξες με το κεφάλι σου
μαλλιά, χείλια, μέτωπο και μάτια,
το όχι αυτό, το όχι αυτό
μ’ έκανε χίλια κομμάτια.

Περίπτωση 3: Το μπερδεγουέη Όχι ή Η Αίθουσα με τους Καθρέφτες. Διότι καλές οι κατηγοριοποιήσεις και η διαύγεια και η ενσυναίσθηση, πλην όμως άνθρωποι είμαστε, σφάλματα κάνουμε. Κι ο Κ. συνεχίζει να είναι άνθρωπος με ανάγκες, αρκετές εκ των οποίων συναισθηματικής φύσεως. Ανάλογα με τις ανάγκες του λοιπόν βιώνει και τα Όχι, συνήθως εκλογικεύοντάς τα σε μια αυτοσχέδια συνεκτική θεωρία που τον (συγ)καλύπτει. Οι παρακάτω στίχοι, ειδικά δε ο έσχατος, αποκαλύπτουν μια διαδεδομένη θεώρηση των δύο παραπάνω περιπτώσεων: είμαι σε θέση να διακρίνω τα χειριστικά Όχι, όμως αδυνατώ να διαπραγματευτώ το συναισθηματικό Όχι, εξ ου και αυτό το τελευταίο μου φέρνει «τραγούδια» στα χείλη (ενίοτε και οργανικά κομμάτια με τίτλους όπως Ο Συριγμός του Μαστιγίου).

Ένα όχι θα με πείραζε δε λέω
μα δεν θα μ’ έκανε νύχτες να κλαίω,
ένα όχι θα με πείραζε δε λέω
μα δεν θα μ’ έκανε τραγούδια να σου λέω.

Υπάρχει (τουλάχιστον) κι άλλο ένα Όχι, το μετά λόγου γνώσεως Όχι. Αυτή η περίπτωση σημαίνει κατ’ εμέ ότι για να φτάσει η υ. να το αρθρώσει, σημαίνει ότι ο Κ. είναι λίγος γι’ αυτήν. Διότι αν η υ. είναι σε θέση να χωρίσει δυο γαϊδάρων άχυρα καλύτερα από τον Κ. τότε δεν έχουν λόγο να βρίσκονται σε τέτοια σχέση. Μπορεί να μην είναι καν «καλύτερα», αλλά «διαφορετικά» - ριζικά διαφορετικά. Τούτο σημαίνει ότι είναι πλάσματα από διαφορετικούς πλανήτες και δεν θα καταφέρουν να συνεννοηθούν ποτέ έτσι κι αλλιώς.

Θα ήθελα όμως να θέσω υπόψιν σας ένα άλλο επίπεδο προσέγγισης του Ναι και του Όχι, πέρα από τα προαναφερθέντα.

Don’t be a “Yes” woman. When I say “No”, you say “No”. OK? Την πανέξυπνη αυτή «συστροφή» την άκουσα πριν από πολλά χρόνια, δεν θυμάμαι καν πού, πώς και πότε. Στην περίπτωση που δεν καταλαβαίνετε τι πάει να πει, δοκιμάστε να απαντήσετε στο «ΟΚ?». Αν απαντήσετε «Yes», είστε αυτό που σας απαγορεύτηκε να είστε, δηλαδή η «’Yes’ woman». Αν απαντήσετε «No» δεν είστε μεν η «’Yes’ woman» όπως ακριβώς απαιτήθηκε, όμως αντιτίθεστε στην επόμενη προσταγή η οποία συνδέεται άμεσα με την πρώτη… Πάνω σ’ αυτό θα μπορούσαμε να πούμε πολλααααα πράγματα, να πιάσουμε το νήμα από πολλές άκρες, όμως θα αρκεστώ να επισημάνω μια μόνο. Υπάρχει ένα σχήμα επικοινωνίας που λέγεται «διπλός δεσμός», έκφραση η οποία πάνω κάτω σημαίνει ότι ο πομπός μεταδίδει ένα μήνυμα κατά τέτοιο τρόπο που όπως και να αποκριθεί ο δέκτης θα είναι λάθος. Ας πούμε ότι πρόκειται για κάτι που μοιάζει με αντίφαση, χωρίς όμως να είναι κατεξοχήν αντίφαση.

Homework: παίξετε λίγο με το ποιος μπορεί να είναι ο πομπός και ποιος ο δέκτης (μην το θεωρείτε αυτονόητο), σκεφτείτε πώς μπορεί να λυθεί ένας τέτοιος κόμπος (κι όχι ζαβολιές: να λυθεί είπα, όχι να κοπεί με τη σπάθα) κι αν προετοιμαστείτε κατάλληλα, στο επόμενο θα κάνουμε βιωματική προσέγγιση. Θα σας ρωτήσω αν θυμάστε ποτέ τον εαυτό σας, όποιο status κι αν έχετε, να εκπέμπει τέτοια μηνύματα, κι άλλα τέτοια οδυνηρά μεν, ψυχωφελή δε.

Οι πρώτες δέκα εγγραφές δωρεάν. Θα παίξετε, ναι; Ή μήπως όχι;

 

Απάντηση: Re: Γοητευτικό ή όχι ?

Ok και στα δύο!
(Δεν κατάλαβα τι παιχνίδι παίζουμε, τρελαίνομαι όμως για μπουρδουκλώματα και αμφισημίες).

 

Απάντηση: Γοητευτικό ή όχι ?

Α, εκτός από το "Ναι" και το "Μάλιστα", υπάρχει και το "Αχ", "Ωχ", αναστεναγμοί. Αυτα είναι τα πιο γοητευτικά.

 

Απάντηση: Re: Γοητευτικό ή όχι ?

Αγαπητή zouzou
οσο αφορά αυτό :

θα συμφωνήσω μαζί σου

μα η καύλα της καθε υ δεν πρέπει να είναι η ικανοποιήση του Κ? ... εαν δεν ισχυει αυτο (εγω τουλαχιστο) δεν λεω μαλιστα

εαν καταλαβα καλα, γοητευεσαι οταν ακομα αμφιταλαντευεσαι με τον εαυτο σου, μεχρι να πεις το μαλιστα.  

οταν λοιπον ο Κ "παρει" απο σενα το μαλιστα...τι γινεται μετα? σε βαθος χρονου αλλαζουν τα συναισθηματα σου?

---------- Post added at 00:13 ---------- Previous post was at 00:10 ----------

αααα τελεια !!! ..και ερχεται μια μερα και σου λεει " καλη η παρεα σου, αλλα βρομανε τα ποδια σου"  

---------- Post added at 00:22 ---------- Previous post was at 00:13 ----------

αγαπητη camera_obscura
ευχαριστω πολυ για την αναλυση που εκανες στο νημα, πολλα κρατησα απο αυτα που εγραψες:nod:

υ.γ ΝΑΙ...ΝΑΙ ... να παιξουμε!

---------- Post added at 00:32 ---------- Previous post was at 00:22 ----------

Πολυυυυ ομορφη εικονα δινεις... αρκει και οι δυο (Κ/υ) να εχουν κοινο μακροπροθεσμο στοχο  

---------- Post added at 00:34 ---------- Previous post was at 00:32 ----------

ευχαριστιες αγαπητη cassie 

 

Re: Απάντηση: Re: Γοητευτικό ή όχι ?

Τίποτα δεν "πρέπει" αλλά να "νιώθει".
Η καύλα της κάθε υ είναι καθαρά προσωπική της υπόθεση.
Για μένα φυσικά και παίζει ρόλο η ικανοποίηση του Κ,
αλλά αν μέσα από αυτήν δεν νιώθω - δεν ικανοποιούμαι κι εγώ
τότε το μάλιστα δεν έχει καμία βαρύτητα ακόμα κι αν λεχθεί.

Όχι. Υπάρχουν κάποια πράγματα που μπορεί να μου ζητηθούν
και να μην θέλω να τα κάνω είτε γιατι φοβάμαι,
είτε γιατί είχα άσχημη εμπειρία,
είτε γιατί με βλέπω απλά έξω από αυτό.
Με γοητεύει λοιπόν ο τρόπος και η διαδικασία που χρησιμοποιεί
ώστε να με κάνει να το ζητήσω από μόνη μου
ή να μου αποσπάσει εκείνο το "μάλιστα" που θα νιώθω στο 100%.

Τα συναισθήματα δεν αλλάζουν με το μάλιστα,
αλλά μέσα από ένα σύνολο εικόνων, πρακτικών, συγκινήσεων
και άμεσης επικοινωνίας με τον Κ.
Όλα αυτά μαζί οδηγούν στην αρμονία της σχέσης
και ως συνέπεια αυτού το μάλιστα έρχεται αβίαστα
και η υποταγή σου σε Εκείνον σε ολοκληρώνει.
(να αναφέρω βέβαια πως το πρώτο μάλιστα δεν εξασφαλίζει
και όλα τα υπόλοιπα "μάλιστα".
Για να διατηρηθεί χρειάζεται συνεχής ενασχόληση του Κ
με τα "όχι" και τα "γιατί" σου.)
Ελπίζω να σε κάλυψα. 

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Γοητευτικό ή όχι ?

Μαλιστα   με καλυψες ...ευχαριστω πολυ zouzou !!  

 

Η ατέρμονη διελκυστίνδα του ατίθασου ά-λογου

«...το εξαίσιον μουνί της έλεγε με την ιδίαν γλώσσαν, περί των κήπων της Εδέμ και περί των εκστατικών του φύλου της ανθέων, όπου το αφρόεν πάθος της ψωλής ευρίσκει και συνθέτει εκείνα τα στοιχεία, που εν ευφροσύνη δημιουργούν τον σύντονον τον γλυκασμόν τον μέγαν, που μετατρέπει, προς στιγμήν, πάσαν διαφοροποίησιν και πάντα διαχωρισμόν, εις ένθεον και απόλυτον ενότητα κατακτημένην»
Α. Εμπειρίκος
​

Ξαναγυρνάμε στο δίλημμα που βασάνιζε το φόρουμ χρόνια πριν, «άβουλη γίδα» ή «ατίθασο άτι».

Θα θυμούνται οι παλιοί, ας το μάθουν και οι νέοι, χαρακτήριζα εαυτόν ως ατίθασο άτι (δεν ενθυμούμαι αν ήμουν η πρώτη που χρησιμοποίησε αυτόν τον «όρο» ή ο αγαπητός potty65 

Εκείνο που έλειπε ήταν μια ερμηνεία στο τι μπορεί να σημαίνει αυτό το ατίθασο άτι, τουλάχιστον με την δική μου ματιά, και δεν έχει να κάνει με τα πόσα ναι ή πόσα όχι λέγονται από πλευράς του θηλυκού.

Υποκρύπτονται πάντα τα δύο το ένα μέσα στο άλλο ως αντίρροπες δυνάμεις μιας αρχέγονης διελκυστίνδας που βασανίζει το θηλυκό Ήμισυ. Κάνω λόγο για το θηλυκό γιατί φαντάζει στα μάτια μου αυτό που αποκόπηκε, αυτό που έχει την οπή της αποκόλλησης, αυτό που έχει το χάσμα να γεμίσει. Άλλωστε εμείς οι γυναίκες ανέκαθεν ήμασταν οι πιο απαιτητικές 

Στη διελκυστίνδα, υπάρχει από την μία η επιθυμία της ενώσεως για την δημιουργία του ανέραστου Όλου (ανέραστο διότι δεν γνωρίζει ερωτική επιθυμία) και από την άλλη η επιθυμία της τελείας ρήξης και ως εκ τούτου της (ψευδ)αίσθησης της αυτονομίας. Όχι από πείσμα αλλά από παράπονο στην οδύνη της απώλειας.

Μοιάζει λοιπόν η άβουλη γίδα να είναι η τυχερή, αυτή που αποδέχτηκε από νωρίς πως δεν μπορεί να υπάρξει ολόκληρη και αυτόνομη και αφήνει την διελκυστίνδα της στα χέρια κάποιου άλλου ενώ το ατίθασο άτι πιάνει την μία άκρη και τραβά προς την κατεύθυνση της ρήξης προσμένοντας ταυτόχρονα τις γελοία μικρές στιγμές μιας συνουσίας μη μπορώντας να νικήσει ποτέ την άλλη αντίρροπη επιθυμία που το τραβά προς την ένωση.
Τραβά και προσμένει τη στιγμή που ο φαλλός του Έτερου Ήμισυ εφαρμόζει στον κόλπο του αναπαραστώντας το απαράστατο Ανδρόγυνο, τη μη Διαφορά. Εκείνη την στιγμή που επέρχεται η ισορροπία και η οδύνη γίνεται ηδονή.

Φαντάζομαι πως αυτό το απαράστατο είναι που δεν μπορεί να λεχθεί γιατί ποτέ δεν υπήρξε, γιατί ποτέ δεν παραστάθηκε παρά μόνο ανα-παριστάται. Παρόλα αυτά βιώνουμε την απώλεια του μέχρι την στιγμή του θανάτου μας. Και οι μεν άβουλες γίδες και τα δε ατίθασα άτια.

Υ.Γ. Δεν φτάνει που έχω τη διελκυστίνδα, με παιδεύει και η μορφοποίηση!

 

«Μπορώ να εκτιμήσω και να σεβαστώ μοναχά όσους δεν μου υποτάσσονται και αντιστέκονται φέρνοντας μου διαρκώς αντιρρήσεις. Όμως, δεν μπορώ να τους υποφέρω παραπάνω από μισή ώρα».

Εκπληκτική δήλωση του στρατηγού Ντε Γκωλ για τις αντιφάσεις της κυριαρχικότητας.