Δανεισμός του υ σε άλλον - η Κ

Κάποτε, κάπου στο Europa, κάποιος φίλος αλλοεθνής, πολύ μεγαλύτερος ηλικιακά καθώς και "προβλεπόμενος" Κ ( όχι φετίχ, όχι strap, όχι οτιδήποτε που στερεοτυπικά θα χαλούσε την Κυριαρχοεικόνα του ). Μου είχε πει τα πολύ απλά και που για μένα ισχύουν:

1) ΟΚ Κυριαρχία και υποταγή, αλλά θα σου πρότεινα, να μην παραπέρνουν τα μυαλουδάκια σου αέρα.
Καθώς και ότι σου λέει η υ σου ( ιδιαιτέρως τα "απίθανα" ), να τα κοσκινίζεις καλά, πριν κρίνεις, ότι δεν θα ήταν απλά μεγαλοστομίες/ενθουσιασμός.

και

2) Αν κάποιος πασάρει την υ του σε κάποιον άλλον. Ή γουστάρει cuckold ( με γεια και χαρά του ) ή γνωρίζει, ότι μόνο με κείνον τον τρόπο θα την κρατούσε στη ζωή του. Απ' το να τρώει κέρατο, προτιμά να την "δανείζει" και να έχει το κεφαλάκι του ήσυχο ( χωρίς κέρατο δηλαδή, αφού θα ήταν δική του "απόφαση" ).
Καθώς και αν κάποια δεχόταν τον "δανεισμό" της ακόμη και βαριά την καρδιά, τόσο βαριά δεν θα την είχε εξ' αρχής.

----------------------------------------------------------------------------

Ως προς τα vanilloκριτήρια και τα λοιπά vanillιάρικα που κατά καιρούς εξαπολύονται σαν αφορισμοί.
Πόσοι/ες εδώ μέσα δεν έχουν ήδη vanilloγάμο/vanilloσχέση ( που μάλλον θα ήταν οι κύριες σχέσεις τους )
και την όποια βουδουσουμιάρικη σχέση/πλαίσιο, να τις συνοδεύει?

Γι' αυτό πριν τείνουμε το δαχτυλάκι, για να το παίξουμε "μάγκες", ας σκεφτούμε λιγάκι και την καμπούρα μας. Γιατί αν μη τι άλλο, για κάποιους/ες - γούστο τους -, να διαβάζουν/ακούν κάποια πράγματα, είναι αν μη τι άλλο γραφικό ( αν όχι αστείο ). Ότι τα όποια συναισθήματα, θα έκαναν διαχωρισμό ανάμεσα σε βουδουσουμού και βανίλλα, ζμπαθάτε με, αλλά για μένα τουλάχιστον είναι αστείο. Βέβαια, όσα πολλές φορές δεν φτάνει η αλεπού, τα φτάνει η καμηλοπάρδαλη.

Είναι άλλο, είμαι polyamorous, πολυγαμικός ή cuckolder κι άλλο "δανείζω/δανείζομαι", γιατί αλλιώς θα το χάσω το "κρεατάκι". Αυτό το δεύτερο εγώ το λέω ανασφάλεια ή παρτακισμό ή μεγάλη όρεξη για σεχ ( περί ορέξεως pumpkin pie ). Αλλά να κατακρίνουμε κάποιον/α πόσο μάλλον με την "ύψιστη κατηγορία" του/της fake βουδουσουμιάρη/ας - που αυτή κι αν είναι για κλαυσίγελο - , που δεν βλέπει καμία Κυριαρχία ή υποταγή στο να στείλει τον/την υ του/της, να "παίξει" με κάποιον/α άλλο/η, ξανά για μένα είναι τουλάχιστον για τα καπνά, αν όχι sketch επιπέδου καλοκαιρινής επιθεωρήσεως.


Πάντα άποψη  

 

Vanillobulshit, αν και οι vanilla κάνουν πολλά περισσότερα, συγκριτικά με εδώ, σας χαλάει η λέξη @Tenebra_Silente ; ( ξέρω ότι δε 8α απαντήσεις και χαίρομαι ) .

 

Κατ εμέ (αφού πρέπει να το λέμε προφανώς) όποιος φοβάται ότι θα χάσει το υ του αν το πηδήξει άλλος πρέπει λίγο να εξετάσει τη δυναμική του.

ΆΛΛΟ αν δεν θέλει/δεν γουστάρει/δεν το ψήνει/δεν φτιάχνεται. Αλλά αν φ ο β ά τ α ι, τότε.....Δεν ξέρω.

 

Ενώ τώρα που είσαι masochist?  

 

Χμμμ… μήπως είναι φετίχ σου να φρικάρεις σε ιδέες; Λέω, εγώ, τώρα  

Σωστό τον βρίσκω.

Υπάρχει και ο Κ που δανείζει επειδή είναι καλλιτέχνης της ταπείνωσης, καβλώνει απίστευτα πολύ με την ταπείνωση στην οποία υποβάλλει την υποτακτική του δανείζοντάς την σε πρόσωπο - στην περίπτωσή μου - καποειδές και βασικά ανύποπτο την μία φορά, οπότε η κατάσταση ικανοποιούσε και την ιδιάζουσα ελεγκτικότητα του συγεκριμένου Κ και σε ομάδα Κ και perv την άλλη φορά οπότε εκεί το παιχνίδι είχε πολλές άλλες διαστάσεις.

Για μένα δεν τέθηκε θέμα "βαριάς καρδιάς" ούτε άλλωστε ατελείωτων συζητήσεων πριν γίνει, δεν συμμετείχα διόλου στην οργάνωση και τέθηκε θέμα τρακ όταν ο Κ εκείνος, καλή του ώρα, μου είπε στο αυτί το κλασικό "κοίτα να μη με ρεζιλέψεις". Γενικά είμαι υπέρ της πολυπρόσωπης αναζήτησης της ηδονής και όταν πετυχαίνει δεν συγκρίνεται με τίποτα και δεν κάθεται κανείς να ασχοληθεί με συναισθήματα παρά μόνο μέρες μετά, όταν κάπως κατέβει στη γη ξανά. Αν και χρειάζεται πάρα πολύ ψάξιμο. Και τώρα δανείζομαι και είναι καλά, ο.κ., νιώθω ευχαρίστηση αν έχω υπηρετήσει καλά.

@Θρυαλλίς είπες κάτι και για whoring, δεν θα ήθελα να παίζει, δεν με χαλάει σε τίποτα απλά νιώθω ότι έχω αφήσει πίσω μου και το τάχα μου δίλημμα και το υποτιθέμενο εξιτάρισμα επίσης ουδέποτε πίστεψα στην ταπείνωση /ανύψωση από αυτό το είδος παιχνιδιού. Κυρίως οι ενδιαφερόμενοι δεν είναι ίδιοι ακριβώς με τους ενδιαφερόμενους για διάφορες μορφές δανεισμού και ή με τους μεν μπορείς να συνεννοηθείς και να δέσεις ή με τους δε, δεν γίνεται τόσο απλά όσο γράφεται  

 

Αν ξεκινήσεις κάτι τέτοιο, δηλαδή να μπεις στην ιδέα ή ακόμη και να κάνεις πράξη τον δανεισμό, πρέπει να γνωρίζεις και να αποδέχεσαι όλα τα πιθανά σενάρια.
Αν και εγώ βλέπω σαν δικλίδα ασφαλείας το ότι ένας/μια Κ δεν αποφασίζει με την μέθοδο αμπεμπαμπλομ τον/την Κ στον/στην οποία θα δανείσει τον/την υ του.
Από κει και πέρα όμως, άνθρωπος είναι και δεν έχει το αλάθητο. Όλα τα σενάρια παίζουν, επομένως την αντίδραση την βρίσκω λίγο υπερβολική.

 

Για να τοποθετηθώ και στο θέμα, όχι δεν θα δάνειζα ποτέ τον υ μου.
Άλλο το να του ζητήσω να κάνει κάτι, σαν τασκ, που να εμπλέκει 3ο άτομο, σε καμία όμως περίπτωση να εμπλέκει την μεταξύ τους σωματική επαφή με σεξουαλική έννοια ή με την έννοια της υποταγής.

Κτητικότητα; ίσως. Και;

Ανασφάλεια; Σε καμία περίπτωση. Αν δεν του κάνω, η πόρτα είναι από κει και τα σκυλιά μου δεμένα.
Δεν έχω να αποδείξω σε κανέναν τίποτα. Πόσο δε μάλλον στον υ που υποτίθεται με διάλεξε και τον διάλεξα.

Δεν κρατάω κανέναν με το ζόρι και θα μου επιτρέψετε να πω, κανείς μας δεν το κάνει. Αν θέλει πραγματικά να φύγει κάποιος, δεν θα χρειαστεί ούτε δικαιολογία ούτε αφορμή.

Δεν κρίνω όσους το κάνουν. Σέβομαι τις αποφάσεις τους και την ζωή που θέλουν. Ίσα ίσα, μπορεί και να καταλαβαίνω τους λόγους για τους οποίους το κάνουν, να βλέπω την ιδέα πίσω από αυτή τους την πράξη, άλλο όμως που δεν το θέλω για εμένα.

 

Στα μυαλουδάκια και τον αέρα είχε δίκιο. Και τότε οι "σφαλιάρες" που μου είχε ρίξει, μου χρειάζονταν. Μ' επανέφεραν με τα πόδια στη γη.

Αν για ταπείνωση εννοείται ( εγώ έτσι τ' αντιλαμβάνομαι, όχι εσύ. Μην παρεξηγηθώ, ότι βάζω λόγια στο στόμα σου ), ότι κάποιος με στέλνει ή μου δίνει εντολή να πηδηχθώ με κάποιον/α άλλο/η. Επειδή για μένα δεν του καίγεται δεκάρα τσακιστή και θα το γνώριζα ήδη. Αλλά παρ' αυτά θα υπάκουα στην εντολή του, μην και καταφέρω να του δημιουργήσω την παραμικρή αντίδραση, που να υποδείκνυε έστω και λίγο ενδιαφέρον ( aka ελεημοσύνη της προσοχής του ). Ναι, θα ήταν ταπεινωτικό. Πάντως ο όποιος καλλιτέχνης του είδους, θα έπρεπε να βρει τρόπο, ν' αποκτήσει έκθεση σε κάποιο μουσείο. Μην πάει χαμένο το έργο του.

Αν τίθεται θέμα πολυπρόσωπης ηδονής, μάλλον δεν τίθεται θέμα ταπείνωσης όμως. Αφού δεν θα υπήρχε και βαριά καρδιά. Άρα, αν ο ένας γουστάρει, να του πηδάνε την σύντροφο και η σύντροφος γουστάρει να πηδιέται και με άλλους. Ή εντολή είναι αλατοπίπερο και κώδικας ανάμεσα στους δυο τους. Ούτε Κυριαρχία βλέπω εγώ, ούτε υποταγή ( με το φτωχό μου το μυαλό πάντα ). Ως προς τον τωρινό δανεισμό σου, εύχομαι ειλικρινά να περνάτε καλά και οι δυο σας ( κι εσύ και ο Α σου ). Ως προς το "μην με ρεζιλέψεις", από σεβασμό σε δυο ανθρώπους που δεν γνωρίζω καν ( εσένα και τον Α σου ), επέτρεψε μου να τ' αφήσω ασχολίαστο. Όχι επειδή φρίκαρα ( θέλει πολύ περισσότερο, για να φρικάρω ), αλλά επειδή....Τεσπα, διαφορετικές κοσμοθεωρίες και το χειρόφρενο στην γλώσσα/δάχτυλα, κάποιες φορές είναι ευγένεια ( όχι υποκρισία ), που αραιά και που δεν χαλάει.  

 

Το δέχεται η υ γιατί την ικανοποιεί να δίνει ευχαρίστηση στον Κ, κατανοητό. Η απλά ως ψυχολογικό εκβιασμό για να μην χάσει τον Κ, αίσχος. Προσωπικά δεν μ αρέσει. Ευτελές.

 

Σε παλαιότερη σχέση μου, είχε γίνει και ήταν πολύ απολαυστικό. Βέβαια όταν είχε γίνει ήταν και ο Κ παρών οπότε νομίζω ότι αυτό έπαιξε ρόλο στο ότι ήταν απολαυστικό.
Και επίσης ότι ήταν αποκλειστικά για σεξουαλικό παιχνίδι. Αλλιώς για μένα δεν θα λειτουργούσε και θα ακύρωνε τη σχέση. Για μένα ξαναλέω  
Και σαν φαντασίωση μου αρέσει και μου λειτουργεί καυλωτικά.

Στην τωρινή σχέση ήταν κάτι που μου ξεκαθαρίστηκε εξαρχής ότι δεν θα γινόταν ποτέ γιατί ήταν κάτι που δεν θα Του άρεσε καθόλου να γίνει. Και πάλι το απολαμβάνω  

 

Περίμενε  

Το "επειδή για μένα δεν του καίγεται δεκάρα τσακιστή" είναι ένα επιφώνημα συναισθηματικής υπερχείλισης τόσο έντονης που να συνιστά και οιονεί θέση αλλά και το πρίσμα υπό το οποίο βλέπεις τα συγκεκριμένα πράγματα, δεν είναι όμως επιχείρημα. Από πού βγαίνει το συμπέρασμα, ει μη διαισθαντικά και συνεπώς αυτοαναφορικά; Ένιωσα ταπείνωση, και τότε μου άρεσε εξαιρετικά πολύ εκείνη η μορφή ταπείνωσης, επειδή δεν μέτρησαν τα συναισθήματά μου διόλου και έπρεπε και εγώ να τα παραμερίσω για να λειτουργήσω ως όφειλα και ήθελα. Ήταν τρομερά κοντά μου ο Κ εκείνος τις ώρες εκείνες, ήταν σα να είχε μπει κάτω απ το πετσί μου και να έβλεπε τα πάντα μέσα μου, ήταν απίστευτα δυνατή αίσθηση επαφής μεταξύ μας.

Όταν πλέον οι σεφ μετράνε για καλλιτέχνες γιατί όχι και αυτοί που μαστιγώνουν ή ταπεινώνουν ή δένουν υπέροχα καλλιτεχνικά; Άλλωστε οι τελευταίοι έτσι και αλλιώς μετράνε ως καλλιτέχνες. Έχουμε υπερβεί πια την αντίληψη ότι το έργο τέχνης πρέπει να έχει διάρκεια, όχι; Δεν εξετάζω αν είναι σωστό ή λάθος, όπως δεν εξετάζω αν καλώς ή κακώς εγώ εκείνη την εποχή θεωρούσα ζενίθ της ταπείνωσης εκείνη που με ανάγκαζε να παραμερίσω τα πάντα δικά μου για να κάνω το διατεταγμένο.

Αν τίθεται θέμα πολυπρόσωπης ηδονής απλά έχει φύγει η βασική αναστολή, μη αναστολή δεν σημαίνει και καλά εμμονή, κρυφή ή φανερή, με το συγκεκριμένο παρακλάδι του αθλήματος. Η ταπείνωση είναι ένα κομμάτι της ηδονής και αυτή και μάλιστα σημαντικό. Ως προς το "μη με ρεξιλέψεις", παραβλέπεις την έλξη που ασκεί το κοινό, σε κάποιες στιγμές, αν δεν το ζήσεις πώς θα το υπερβείς ως κοινό και άρα χυδαίο; Εντύπωση μου κάνει πώς όλα τα ηθικοπλαστικά μπαίνουν πάντα στο ζύγι αλλά ποτέ κανείς δεν έθεσε θέμα ότι όταν Κ δίνει στην υ όλα όσα αυτή θέλει και δεν θέλει, όταν την κάνει να χορτάσει μέχρι τέρμα, την χάνει σύντομα μόλις αυτή συνέλθει από το τελευταίο όργιο. Δεν είναι θέμα φτωχού μυαλού αυτό που βλέπεις είναι θέμα ότι χρειάζεται, φαίνεται, κάποιο ειδικό σοκ για να πάψει κανείς να κρίνει εξ ιδίων τα αλλότρια, κάποτε την πατούσα και εγώ έτσι. Νέος είσαι, έχεις καιρό  
ΥΓ. Μη προς κακοφανισμό σου  

 

Με αφορμή αυτή την απάντηση, θα ήθελα να σχολιάσω κάτι.
Μπορεί να είναι λίγο άσχετο με το θέμα, αλλά...
Αυτή η περίπτωση προσωπικά μου προκαλεί σχεδόν θυμό. Αυτό ο ψυχολογικός εκβιασμός δηλαδή.
Για να τον νιώσει αυτόν όμως μια/ένας υ, σημαίνει άραγε ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα; Πάνω από όλα, εξάρτησης από τον/την Κ της/του. Γιατί για να μιλάμε για ψυχολογικό εκβιασμό σημαίνει ότι είναι κάτι που πραγματικά δεν θέλει και όμως το αποδέχεται έτσι ώστε να συνεχίσει με τον συγκεκριμένο Κ.
Αυτή η εξάρτηση είναι φυσιολογική άραγε, ή δείχνει την ύπαρξη κάποιου προβλήματος;