Δεν είμαι αφελής

No looking back, no regrets, no apologies. Λεει ενα τραγουδι.

 

Με συγκινησες!


Δλδ μονο εγω βλεπω ενα καινουριο τρολ να ξεκινα την καριερα του με αυτο το νημα;

 

Τι περιμένεις από άνθρωπο που στα δέκα κλωτσούσε γατιά;  

 

Εκανα κ αλλα χειροτερα

 

Μολις μου πέρασε φευγαλέα η σκέψη πως όλοι εκείνοι που κάποτε σταμάτησα να τους μιλώ στο chat,μπορεί τώρα να με θεωρούν νεκρή...
 

 

...Ποια χαρακιά;
Το θέμα είναι ότι δεν πρόλαβε να χαρακωθεί.

Ξες,
σα να σου τάξει η γιαγιά σου ένα ταψί πίτα για την κυριακή,
μα να φύγει από καρδιακό σάββατο βράδυ
 
Να κλάμματα μετά....

Νταξ, τα παραλέω,
λογικά είναι μια χαρά ο άνθρωπος.

Η μοίρα του φυσικά, εγείρει κάποιες ερωτήσεις.
...Τι μπορεί να πάθει κανείς
ώστε να πεθάνει για το ίντερνετ?

 



Χμ. Μπορεί απλά να άλλαξε password ο γείτονας.
Ή να του έκοψαν τη σύνδεση πρόωρα...

Επίσης, αυτά τα κομπγιούτερ είναι ευαίσθητα μηχανήματα.
Μπορεί μια ζεστή νύχτα του αυγούστου να του ανέβασε θερμοκρασία και να ψήθηκε.
Άντε μετά από αυτό να ξανασυνδεθείς μέχρι να έρθει ο χειμώνας.


Φυσικά, ίσως απλά ξέχασε τον κωδικό του και δεν μπόρεσε ποτέ πια να συνδεθεί.
Αυτό το παθαίνουν πολλοί άνθρωποι που δεν διατηρούν ως κωδικούς τους τα ευκολομνημόνευτα "paok4", "justinbieber".

Ή, πολύ απλά, μπορεί να έσπασε και τα δύο χέρια στον καρπό, και από ντροπή δεν ζητά άλλους να τον συνδέσουν.
 
Είναι μια στενάχωρη κατάσταση...
Αν και ο σωστός άντρας
θα σκεφτόταν πως
μπορεί να αξιοποιήσει άλλα μέλη της ανατομίας του
για να πατήσει τα πλήκτρα.

Ίσως, από την άλλη, να βρίσκεται κάπου όπου δεν υπάρχει Ίντερνετ.
Θα έλεγα στο Άγιον Όρος, μα και εκεί έχει.
Πού το ξέρεις όμως?
Μπορεί αυτή την στιγμή που εσύ τον αναπολείς γλυκά,
αυτός να διασχίζει
την έρημο Γκόμπι. Με καμήλα.
Και μισό παγουράκι νερό.
Και να έχει να διανύσει ακόμα πεντακόσια μίλια.
Μέχρι τον συνοριακό σταθμό στην ορεινή Μαντζουρία,
όπου ο σταθμάρχης θα του προσφέρει ρύζι και δορυφορικό ίντερνετ.

...Από την άλλη,
μπορεί απλούστατα να αποφάσισε πως δεν αξίζουν σε αυτούς τους καιρούς,
τα 35 ευρώ το μήνα για ίντερνετ.
Σε αυτή την περίπτωση,
περιμένεις κάποιος να του μιλήσει για τα οικονομικά προγράμματα της cyta.



Όπως και να έχει...
Μην ξεχνάτε φίλοι πως στο ίντερνετ, οπώς συχνά στην πραγματική ζωή,
συνομιλείς με την ιδέα που έχεις σχηματίσει με τον απέναντι,
αντί για ένα υπαρκτό πρόσωπο.
Αυτό είναι φυσικά χίλιες φορές προτιμότερο από το να συναντήσεις κάποιον
και να ξύνει τη μύτη του στο ραντεβού σας,
ή να καθαρίζει τα δόντια του με το πηρούνι επί ένα τέταρτο.


Οπότε, η κατάσταση αυτή είναι ουσιαστικά η καλύτερη δυνατή:
Και εσύ κρατάς την τρυφερή ανάμνηση, αμόλυντη
από την απογοητευτική μετατροπή της φαντασίας
σε ωμή πραγματικότητα.

Μα και αυτός, χωρίς ίντερνετ,
διασώζει την ψυχική του υγιεία,
μα και αξιοποιεί πιο δημιουργικά
τον χρόνο που έχει στα χέρια του.

...
Γι' αυτό λοιπόν, αντί να βασανίζεις τον εαυτό σου με τα άπειρα γιατί,
σφούγγισε τα πικρά δάκρυα
και μπες ξανά στο τσατ,
σαν έτοιμη από καιρό, σα θαρραλέα,
σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια συνομιλία,
πλησίασε σταθερά προς το τσατ,
κι άκουσε με συγκίνησι, αλλ’ όχι
με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,
ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,
κι αποχαιρέτα τον, τον Ντομ που χάνεις.



Καλημέρες

 

@Koproskylo

Καταπληκτική η γραφή σου

Μιας και οπως εχω πει δεν γραφω αλλα μονο διαβαζω και μιας και δεν κρατήθηκα να μην δωσω τα compliments , απλα να πω για να ειμαι εντός θέματος, πως η εξαφάνιση ποναει οποια μορφη και αν εχει αυτη. Δεν ειναι αυτη καθεαυτη ως εξαφάνιση που ποναει αλλα η ματαίωση των προσδοκιών μας , η συνειδητοποίηση της ευαίσθητης φύσης μας και του ποσο ευάλωτοι τελικα ειμαστε. Οποτε κατανοω απολυτα και νομιζω και ολοι μας... Let's drink to that ...

 

@lil star να γιατι οι συνατησεις, εστω για ενα καφε, πρεπει να γινονται σχετικα γρηγορα... τωρα κλαφτα, ο virtual γκομενος ηκλασε την virtual γκομενα, η οποια κολλησε κ αντε τωρα να ξεκολλησει, ενω αν ειχαν βγει κατα πασα πιθανοτητα θα ειχε λακισει long time ago και τωρα θα ηταν μια χαρα με καποιον αλλον...

σοβαρα τωρα, αν πραγματι εχει περασει πολυς καιρος κ ακομα εισαι εκει, ζητα βοηθεια... ξερω κ αλλους που εχασαν χρονια απ τη ζωη τους ετσι. και δεν ηταν αφελης...

 

Άμα θες να γνωρίσεις κάποιον / κάποια πραγματικά γιατί να χρειάζεται να βγείς για ομαδικό καφέ θα "σώσεις" κάτι?
Δεν λέω ότι είναι κακές οι μαζώξεις προς θεού, υπέροχες είναι, αλλά... το παραπάνω δεν κολλάει...

 

οι συναντησεις μεταξυ δυο ατομων εννοω... δεν πρεπει να αναβαλονται επ απειρο, δεν λεω για τις συναντησεις του φορουμ.

 

Σωστόοοοος εδώ νέε μου

 

Internet η γυάλινη απομόνωση σου