Δεσποινίς έμπνευση

—ἔτσι πρέπει νά ράβονται
οἱ σχέσεις κι οἱ ἐξαρτήσεις,
μέ ἀραιές χαλαρές βελονιές,
γιά νά μποροῦν νά ξηλώνονται εὔκολα.

Κική Δημουλά

 

 

«Όλη μου τη ζωή δεν ξεπέρασα τα σαράντα πέντε κιλά, ίσως γι’αυτό δεν μ’έπαιρνε ο κόσμος στα σοβαρά, στα λεωφορεία οι άνθρωποι με αγνοούσαν και περνούσαν διαμέσου του κορμιού μου, στο τέλος το πίστεψα κι εγώ η ίδια πως δεν ήμουν εκεί κι έγινα διάφανη. Αυτό ξεκίνησα να σου πω λέγοντας για τη τζαμαρία και τον παράδεισο, πως με απορρόφησε τελικά το γυαλί, αναλήφθηκα ένα ανύποπτο πρωινό σαν σπασμένη λάμπα μεταξύ μαινόμενων χερουβείμ, είμαι η πρώτη γυαλένια οσία στο χριστιανικό εορτολόγιο, οι μελλούμενες γενιές θα γιορτάζουν την επέτειο της αναλήψεώς μου θρυμματίζοντας με πέτρες βιτρίνες πολυκαταστημάτων. Πρόσεχε, κόβω απ’ όλες τις μεριές.»

Χρυσή Καρπαθιωτάκη,
«Το γυαλί» (απόσπασμα)
|συλλογή: «Χάντρες, οχτώ εξομολογήσεις
και ένας επίλογος» • 2004|

 


photo: Η Μαίρη Τσώνη
από τον Σπύρο Σιμώτα

 

R.I.P <3

 

«Και ο βαθύς τριγμός να μας θυμίζει ότι υπάρχουμε, ότι είμαστε, για να μην αναρωτηθούμε αν είχαμε ζωή πριν το θάνατο.»

(Νίκος Καρούζος)