Δεσποινίς έμπνευση

μετάφραση: Έλενα Σταγκουράκη

Ανάσανε στέναξε

Πέθανε λιγάκι

Γλυκά αργά πέθανε

Πάλεψε κόντρα στου ματιού την κόρη

Την ηδονή παράτεινε

Όρθωσε το κατάρτι κι άνοιξε πανιά

Βάλε ρότα και πλώρη προς την Αφροδίτη

το άστρο της πρωίας

–η θάλασσα ίδια με κρύσταλλο αδειανό υδραργυρικό–

κι αποκοιμήσου

ναυαγός.


GIOCONDA BELLI

 

 

Είσαι θύμα του νόμου και της τάξης
δεν ξέρεις καν το λόγο
για να με υποτάξεις

 

Με αγαπούν
οι άνθρωποι
μου άναψαν και φωτιά
να μην κρυώνω.

 

 

Tell me about despair, yours, and I will tell you mine.
Meanwhile the world goes on.
Meanwhile the sun and the clear pebbles of the rain
are moving across the landscapes..
-Mary Oliver

View attachment 134713

 

Το σώμα της περιείχε
τα ναρκωτικά όλου
του κόσμου
Κλειστήκαμε μέσα
στο δωμάτιο
για τρείς εβδομάδες
Χτίσαμε τον ήλιο
Δε θυμάμαι πολλά
Μονό τη γεύση
του αίματος στα χείλη μας
Καθώς έσκυβα πάνω
απ´ τις φλέβες της
να δω τι χρώμα θα φτιάξω
Τι θα ανακατέψω με το χώμα
και τις φτέρνες της
Καθώς κοιμόταν ζαλισμένη
Κι εγω οριζόντιος στο ταβάνι
Κοιτάζοντας το γυμνό
περίγραμμά της
Διαπερνούσα τα μάτια
της θυμωμένης μαυρίλας
Μα ποτέ μες το σκοτάδι
δεν κατέληγα
Ήσουν η νύχτα
Καθώς μ´έμπηγες στα χέρια σου
να γίνεις ενα
Καθώς μεγάλωνα μέσα
στο σώμα σου
Καθώς καταλήγαμε ζεστοί
Αθώοι κι άσπροι
Σου θύμησα το κόκκινο χρώμα
της θάλασσας μέσα σου
Τη μυρωδιά του έρωτα
Καθώς σου έκλεινα τα μάτια
κάθε βράδυ απο αγάπη

25/2.017(01:35)

C.M

 

"I've been accused of vulgarity. I say that's bullshit."
-Mel Brooks
Photo by Olga Savvidis

 

 

Ας αφεθούμε λοιπόν

Σε συναισθήματα πιό ακαθόριστα

Σε περιδιάβαση στον ουρανό.

Σύννεφα στάσιμα με αυτοτέλεια

Δεν προμηνύουνε κάτι κακό

Μάλλον υπόσχονται και βεβαιώνουν

Μέρα που άρχισε με καυσαέρια

Πιέσεις συμφέροντα συμβιβασμούς

Ίσως τελειώσει

Με μιά προσήλωση στο πουθενά

Με το κεφάλι

Μαύρου θηρίου

Που για τη χάρη σου

Μεταμορφώθηκε

Σε κατοικίδιο

Και σου γελά.

Τάσος Δενέγρης, Ζεν, από τη συλλογή Η κατάσταση των πραγμάτων, εκδόσεις Καστανιώτης, 1989.

 

 

Μέσα σε κλουβιά ήτανε πεταλούδες τεράστιες, που πλήρωνες δυο τάλληρα και τους χάιδευες τα φτερά κι έμενε μια νυχτιά στην παλάμη σου η σφραγίδα του βελούδου τους, τα ωραία τους μαύρα-κίτρινα χρώματα και μια μυρωδιά γύρης μεθυστική.

Πιο πολύ στις γυναίκες άρεσε αυτή η διασκέδαση. Έρχονταν από μακριά, μόνο και μόνο για ν' αγγίξουν τα πλατιά, πολύχρωμα εκείνα φτερά. Ύστερα τρύπωναν γύρω στα περιβόλια, κάθονταν κάτω απ' τις μηλιές και, αδιαφορώντας για τα τραγούδια και τα καλέσματα των αμαξάδων, φιλούσαν, φιλούσαν με πάθος το χέρι τους που είχε αγγίξει την πεταλούδα.

Ε.Χ. Γονατάς

View attachment 135003