Δεσποινίς έμπνευση

Τα ζεστά σώματα λάμπουν παρέα στο σκοτάδι,
Το χέρι κινείται στο κέντρο της σάρκας,
Το δέρμα σκιρτά μέσα στην ευτυχία
Και η ψυχή έρχεται χαρούμενη στο μάτι.

Ναι, ναι αυτό ήθελα
Πάντα αυτό ήθελα,
Πάντα ήθελα να επιστρέψω
Στο σώμα που γεννήθηκα.

- Allen Ginsberg -

 

 

Holy mountain (jodorowsky) | Γεωργία Τρούλη

Πολλά ομοιώματα.Σταύρωση
Υπαίτιος της καταστροφής ο πολλάπλασιαστής εαυτός
Ο αρχετυπικός πίθηκος
Κάθε μάτι μπαίνει δώρο σε χέρι γυναίκας
Αλλεπάλληλα μοτίβα. Εννέα δυνατά χαρακτηριστικά της σήψης
Εργοστάσιο ύπνου και παραγωγής παιδιών
Οι απαντήσεις καθορίζονται από την υγρότητα του αιδοίου
Ο καθένας μπορεί να επιλέξει το προσωπείο που του χρειάζεται
Αλλαγή εμφάνισης και μια υπογραφή που ποτέ δεν μοιάζει
Με άλλη. Αυτός εκτελέστηκε
Παραγωγή όπλων.Απαρχή η αλατιέρα του Τσελίνι
Μαύρα φλαμίνγκο
Ο ερωτισμός δεν χρειάζεται παραλήπτη.Ούτε η αποκτήνωση
Η εκπυρσοκρότηση μιας σκέψης αρκεί
Εργοστάσιο τέχνης. Συμπεριφορά υλικών και θηλών.
Ο,τιδήποτε παράγεται προσομειώνεται καταναλώνεται
Δράση σε όλα. Το ζωντανό ως αντικείμενο

Πίσω από κάθε παιχνίδι κρύβεται μια αυστηρή αμφίεση

Η εξόφληση του κενού γίνεται σε κενό σε οργασμό και σε έλλειμμα
Η σήψη. Ο παράλυτος σε ύψος Ιησούς Μπετς
Τα βατράχια τα βαμμένα με αίμα.Τα χρώματα της σάρκας
Η αποκαθήλωση.Δύο ρουθούνια γεμισμένα οξυγόνο
Το χρυσό ατσάλινο φύλλο συκής Οι πολλοί εσταυρωμένοι-ομοιώματα
Δέντρων γυμνών. Ο ήχος των Αβορίγινων
Το δάκρυ που στάζει μάτι και την κάνει εξώφθαλμη κόρη
Ειδική για πορνεία.Να κουβαλάς ένα πρόπλασμα ανθρώπου πάνω στο σώμα
Εξύμνηση γύμνιας.-Ομοίωμα Τρώει ομοίωμα.-Tο αίμα το μπλέ το κίτρινο το μαύρο το κόκκινο σχεδόν
Solemn oath
Η κάθαρση έπειτα.

 

 

Στην κορυφή δύο δίδυμων κορυφών
Στην κόψη του δρόμου
Η Laura Palmer ποτέ δεν διάβασε
Το ημερολόγιό της
Ούτε καν το έγραψε
Ηταν τόσο απασχολημένη
Να φτιάχνει μια καλύβα
Από ξύλο συμήδας στο δάσος
Και να την στολίζει με φαναράκια εύθραυστα
Από άγρια τριαντάφυλλα
Πλαίσιο πλαισιωμένο από πλαίσιο
Μέσα σε πλαίσιο
Στο προσκεφάλι της εφηβικής τραπεζαρίας
Όλο διάτρηση
Εικόνα μέσα στην ίδια εικόνα
Και στο σημείο φυγής μια ελάχιστη πόρτα

Αρχίζει το όνειρο
Καταφύγιο το μόνο
Ένα ελάφι ακούγεται στην σιωπή
Των φυλλωμάτων
Κανένα αρχέτυπο ποτέ δεν ξεχνιέται

Για να χτίζεις
Με φύλλα σημύδας την ψευδάισθηση
Έλα
Φωτιά περπατάω μαζί σου
Και φλέγομαι
Συνεχίζει να στολίζει με άγρια τριαντάφυλλα
Την ασφάλεια
Φωτιά Περπατάω μαζί σου
Εκεί μεγαλώνουν τα άγρια τριανταφυλλα
Θα σε βρω
Εαυτέ αναποδογυρισμένε
Εκεί ομορφιά θα σε κάνω να γονατίσεις
Γυμνή στα γόνατα μου στο ύψος
Θα ραγίσουν οι μνήμες
Είσαι το μικρό κοριτσάκι
Στην κορυφή μιας τούφας μαλλιών
Ενός τέρατος που έχει δίδυμο κίνδυνο
Τον εαυτό του
Φωτιά περπάτάω μαζί σου
Όλες οι ιστορίες ενώνονται με μια
Κόκκινη κλωστή
Που στάζει αίμα
Κι εδώ ξεκινά η αφήγηση

Γεωργία Τρούλη

 

 

«Πώς να χαρώ το πλούσιο λεξιλόγιό σου,
πώς να διδαχθώ απ’ αυτό όταν λείπει το "ευχαριστώ";»
.
.

...Κωνσταντίνος Ι. Κορίδης...
«Βραχυγραφίες»

 

Τα πιο σπουδαία πράγματα είναι και δυσκολότερο να ειπωθούν. Εκείνα που σε κάνουν ακόμα και να ντρέπεσαι, επειδή όταν τα λες οι λέξεις μειώνουν την σημασία τους – νοήματα που όταν τα είχες στο μυαλό σου περιλάμβαναν τα πάντα, οι λέξεις τα συρρικνώνουν δίνοντας τους μια καθημερινή συνηθισμένη διάσταση.
Αλλά υπάρχει και κάτι ακόμη έτσι δεν είναι; Τα πιο σπουδαία πράγματα είναι που δείχνουν το δρόμο προς τα μύχια της ψυχής, σαν σημάδια πάνω στο χάρτη ενός θησαυρού που οι εχθροί σου θα 'θελαν να βάλουν στο χέρι. Κι έρχονται πολλές φορές που κάνεις εκμυστηρεύσεις που σου κοστίζουν πολύ, μόνο και μόνο, για να δεις τους άλλους να σε κοιτούν παράξενα, μην καταλαβαίνοντας τίποτα απ’ όσα τους είπες ή το λόγο για τον όποιο τα θεώρησες τόσο σημαντικά ώστε σχεδόν δάκρυσες την ώρα που τα έλεγες.
Αυτό είναι το χειρότερο πράγμα πιστεύω. Όταν το μυστικό μένει βαθιά κρυμμένο, όχι επειδή δεν θέλεις να το πεις, αλλά επειδή δεν υπάρχει κάποιος που θα σε καταλάβει.

Stephen King
To τέλος της αθωότητας

 

Ὅποιες φωνὲς ἀκούσεις μὴ σὲ παρασύρουν
σφάξε τὴ μιὰ ὀμορφιὰ νὰ πιεῖ τὸ αἷμα ἡ ἄλλη.

Νίκος Καρούζος , Βαθμίδες ( απόσπασμα )

 

 

 

Αυτό που παγώνει στις άκρες των κλαδιών
δεν είναι αυγά μεταξοσκώληκα
ούτε χνούδια από λευκό βαμβάκι
ούτε μικρά υπερωκεάνια στο μέγεθος καρφίτσας.
Κάθε δάκρυ κλείνει ένα μικρό ψάρι στη γυάλα του.

Χλόη Κουτσουμπέλη

 

Δυνατό!!

 

Ο.Κ. κατάφερες επιτέλους οι περισσότεροι να σε στραβοκοιτάν ενοχλημένοι και να μουρμουράν πίσω απ την πλάτη σου επειδή δεν σε καταλαβαίνουν και σε φοβούνται. Αλλά για να είσαι ήσυχος με την συνείδηση σου πρέπει οι λίγοι που μπορούν να σε καταλάβουν να φρίξουν με το σχέδιο σου και να σε μισήσουν βαθιά κι ακόμα περισσότερο.
Αν ο κόσμος της υποταγής και τα παρεάκια της αδύναμης μιζέριας σε αποδεχτούν κάτι δεν κάνεις καλά..

Johnny S.