Δεσποινίς έμπνευση

Kevin Francis Gray.
Ghost Girl.

     

 

 

night of the esckype ghosts

 

Δοκιμή

Συστήθηκε με άγνοια.
Έβλεπε το μαύρο κι έλεγε κενό θα είναι.
Κι από πού πέφτουν τα χέρια στα μαλλιά μου;
Τόση αγωνία για μια μπουκιά ανακούφισης σε τρύπιο στόμα.
Σκούπιζε τον ιδρώτα της θάλασσας.
Κάθε που είχε γενέθλια φυσούσε το μπαλόνι.
Μανιωδώς πίεζε τα χείλη και τη γλώσσα και τα δόντια.
Κι από που πέφτουν τα νύχια στη φωνή μου;
Ήταν πάντα σκονισμένη και το χώμα της ανάβλυζε χλωρίνη.
Και πώς να τρων τα χέρια το λαρύγγι σου;
Φύτρωναν φτερά κι έσκαγε στα γέλια.
Δε τα χωρούσε το μυαλό της, κι όλο και πλήθαιναν και μπλέκονταν κι άπλωναν.
Κι έφτυνε τους κισσούς από τα μάτια της κι όλο γελούσε.
Τρομαγμένο το πλήθος προσπαθούσε να τη συνετίσει.
Τι κι αν ράγισε ο καθρέφτης.
Έχουμε σάβανα να στα περάσουμε για πέπλο και κολάρο.
Κλείστε τις πόρτες, τα παράθυρα, σπηλιές, σωλήνες και αβύσσους.
Αποδημούν απόψε οι γραβάτες, κόβονται τα σπέρματα κι ανατριχιάζουν οι παλμοί.
Γλείφει το μάτι σου μία παλιά πληγή.
Ας φτιάξουμε άλλη μία.
Αν δε σκαλίσεις το κενό θα φοβάσαι μια ζωή πως θα το βρεις.

Phoenicia O (Φοινίκη)

 

Λόγια χρωματιστά

Τί χρώμα να ‘χουνε τα λόγια
Όταν σωριάζονται στη γη

Τάχα φορούνε τ’ αρχικό τους
Το ροζ, το μπλε, το θαλασσί

Όταν γεννιούνται πώς διαλέγουν
Πού θα βουτήξουν τα φτερά

Αυτά που λιώνουν σαν πετούν
Σαν δεν τ’ ακούει η μοναξιά

Με τα κλειστά τα παραθύρια
Τα σφαλιστά πορτόφυλλα
Που δεν τα κρούει πια κανείς

Ψυχή δεν ανασταίνεται
Στου κόσμου το κουκούλι

Γκρίζα και μαύρα αλλάζουνε
Στ’ άτσαλο πέσιμό τους

Συνειδητά αθόρυβα
Στο σιωπηλό κρεσέντο

Σώματα, στόματα βουβά
Χάσκουν εικόνες τρόμου.

Αντώνης Κηπουρός

 

Ποιήματα της χθεσινής νύχτας

Ι.
Κύλησαν οι ώρες, οι μέρες.
Κύλησαν τα χρόνια.
Δεν σε περιμένω πια.

Γυάλινες μπίλιες τα λόγια που δεν είπαμε
κύλησαν στο δρόμο και έπεσαν στον υπόνομο.

Κρύσταλλα τα δάκρυα που κρύψαμε
έσπασαν κι έπεσαν στο ρείθρο του δρόμου.
Πριν φορέσω το παλιό μου παλτό στο σκιάχτρο του κήπου
έραψα στην τσέπη του τις αναποδιές μου όλες.

Ένα ρόδι ξέφυγε από τη μάνα του,
κύλησε στα πόδια μου.
Γέμισε ο τόπος πορφυρά διαμάντια.

ΙΙ.
Σε αργαλειό η ζωή υφαίνει την αλήθεια.
Στημόνι κόκκινο , μεταξωτές κλωστές.
Ανάμεσα στη δυστοπία και την ουτοπία
ξοδέψαμε τη ζωή μας.

Όμως κοίτα!
Στη στροφή του δρόμου
Η ευτοπία μας κλείνει πονηρά το μάτι.

ΙΙΙ.
Βρεφοδόχος περασμένων εποχών.
Κιβώτιον ευμέγεθες δυνάμενον να χωρεί έως δύο βρέφη εξηπλωμένα.

Βρεφοδόχος ονείρων των δικών μας καιρών.
Κιβώτιον ευμέγεθες δυνάμενον να χωρεί πολλά νεογέννητα.

Εκπτώσεις στα όνειρα δεν γίνονται.
Σε βάθος χρόνου θα μας δικαιώσουν.

Αιμιλία Πανταζή

 

Pour des baisers d'un été
Où la main s'achemine
Pour des baisers
Les premiers
Goût d'embruns
Goût de spleen
Mais les baisers volés
Sont de vraies gourmandises

 

i'm not in my feelings ~.

 

 

ΕΧΑΣΑ ΤΟ ΜΙΣΟΣ – ΤΟΝΙΑ ΚΟΣΜΑΔΑΚΗ

Κεντάω το κενό
με λιποθυμική αίσθηση
Άτεχνα
Τρυπάω και τρυπιέμαι
μα δεν σταματάω
κι ας ράβω στραβά
κι ας γέμισα αίματα
Η βελόνα ταΐστηκε
στα θηρία του τσίρκου
που δεν θαυμάζουν τίποτα
που κάνουν υπομονή
και περιμένουν στο κλουβί να πεθάνουν
Άτυχα
Η συμφορά είναι βαριά
Έχασα το μίσος
Το καθαρό παιδί
με τα διάφανα μάτια
Δεν ζητώ
αφή και οικειότητα
μόνο δικαιοσύνη
Είναι όλα πολύ μακριά
Θεραπεία για την τρύπα, υπάρχει;
Νομίζω πως δεν υπάρχει
Αλλά καμιά φορά
από τις στάχτες
στον πάτο της
ανατέλλει ο ήλιος
Μια υπενθύμιση ζωής
μας βασανίζει

 

ΧΥΜΑΤΑ – ΚΑΤΕΡΙΝΑ Θ



κολπικά υγρά

στάζουν από το ταβάνι

κλαδιά δέντρων

φυτρώνουν μέσα απ’ το δέρμα μου

πουλιά σφαγμένα

κρέμονται από τα δόντια μου

κι ο χρόνος ανάμεσα στα πόδια μου αναπαράγεται

 

Denn vor Liedesklang entweichet
Jeder Raum und jede Zeit