Δεσποινίς έμπνευση

Ελπίδα

Υποσχετική, χαμογελαστή,
με αχνοχαιρετάς
πίσω από πόρτες μισόκλειστες.
Χρησμούς μου στέλνεις
σε πακέτο ονείρων
με χρυσοστόλιστες κορδελίτσες.
Μου τραγουδάς τραγούδια
σειρήνων μαγικά
και τρελλαίνεις το "τώρα μου"....

Απρόσμενη, αιφνιδιαστική
γεμίζεις τις άδειες στάμνες μου:
Νάμα Πηγής.
Βάζεις τον Άρτο στο νηστικό τραπέζι.
Ανθείς τους βασιλικούς μου.
Μετακομίζεις το κυκλάμινο του βράχου
στην γλάστρα της αυλής μου.
Γιομίζεις φως την καμαρούλα μου.
Γίνεσαι αίμα μου.

Κι εγώ σου μιλάω, ικεσία, Ελπίδα μου
και σου λέω
να απωλέσεις τα πλανεμένα:
"ίσως" και "θα"...
και να μου δώσεις τα: Ν Α Ι .

~στέλλα βρακά~
2-7-2013

 

..
 

 

4η μέρα - Marquis de Sade, "Η φιλοσοφία στο μπουντουάρ"

[ Μη δεχθείς όριο στην ηδονή σου, εκτός απ΄αυτό που βάζει η θέληση και η αντοχή σου. ]

 

 

 

Της σελήνης

II

Αργυρόηχη, μελίχροη, χρυσορόδινη,
μειλιχόμειδη ερωμένη, ασύλληπτη.
Ηδονή ομιχλώδης η χάρη σου, η καλλονή
πάρα πολύ σιωπηλή,
βασίλισσα
στο μαβί, στιλπνό στερέωμα,
του σκοταδιού αργυρή αρχόντισσα, μακρινή.

Είναι το φως σου παράξενα οδυνηρό
και μαγικό, σαν τη σκιά
εκείνων που αγαπήσαμε τρυφερά
και ξανάρχονται να μας ψιθυρίσουν,
να πουν για τ’ ανύπαρχτα, για τα φανταστικά,
για κείνα τα μυστικά,
που μόνο οι ανήσυχες ψυχές
έχουν μέσα τους.
Παρηγοριά εκείνων που γνωρίζουν τη μοναξιά,
την πλήρη ονείρων κατάσταση
που το φως σου ξυπνά,
καθώς τις σκιές διαπερνά,
δίχως να τις κυνηγά να φύγουν.

Τόσο υπερήφανη, ασυγκίνητη στην εμορφιά σου
λάμψη διαβρωτική, ύπουλα διαπεραστική
εντός μου σταλάζεις
τα μυστικά της νύχτας.

Ζωή Καρέλλη

 

“In July I have an affair with the sky...”
— Bertolt Brecht
____________________________________
Photography © Stephan Thiéblemont

 

 

Περίμενέ με, θα γυρίσω,
θέλω πολύ να περιμένεις,
περίμενε, σαν σε μελαγχολεί
η χρυσή βροχή,
περίμενε, σαν πέφτουνε τα χιόνια,
περίμενε στις ζέστες,
ακόμα κι όταν οι άλλοι
δεν περιμένουν πια.

Περίμενε, κι όταν δε φθάνουν γράμματα
από τόπους μακρινούς,
περίμενε, κι αν όλοι έχουν βαρεθεί
αυτούς που περιμένουν.


http://www.bibliotheque.gr/article/66273

[Περίμενέ Με] Του Κονσταντίν Σίμονοφ

 

Επίσκεψη πάλι

Οι γάτες είναι παρεξηγημένα παιδιά

τίμια πολύ,

σου δείχνουν ξεκάθαρα τι θέλουν.

Mία - δύο – γρατζουνώ.

Εσύ επέμεινες να μου τραβάς την ουρά.

Kάθομαι στο κρεβάτι μου που έχει γεμίσει τώρα έντομα

και σου φωνάζω "μάου - μάου" προειδοποιητικά –

μου τραβάς την ουρά ήδη τέταρτη φορά

και η υπομονή μου εξαντλείται

αλλά δεν έχω νύχια να σε γρατζουνίσω

δεν ξέρω όπλα να σε παλέψω

και συ πάλι δε φεύγεις

σαν τα ζουζούνια κάτω από το στρώμα μου και κάτω από το δέρμα μου.

...

Στο δημοτικό όταν ήμουν είχαμε ένα πέυκο στο σχολείο

που κάθε άνοιξη γέμιζε κάμπιες.

Πήγαιναν πέρα δώθε παραταγμένες

αλυσίδες από τριχωτά σκουλήκια.

Οι δασκάλες τις έλουζαν με οινόπνευμα στο διάλειμμα

και τους έβαζαν φωτιά.

...

Εγώ έχω οινόπνευμα

-άλλωστε πώς θα καθαρίζω τα βράδια το κινητό μου-

αλλά

δεν έχω κάμπιες.

Στέλλα

 

 



Εκείνος μου χαμογέλασε, είπε «Κρίμα», και άφησε στα χέρια μου μια κάρτα του, μα ώσπου να δω τι έγραφε, είχε εξαφανιστεί.

 

Η πιο όμορφη θάλασσα
είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει
Τα πιο όμορφα παιδιά δεν έχουν μεγαλώσει ακόμα
Τις πιο όμορφες μέρες μας
δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα

Κι αυτό που θέλω να σου πω
το πιο όμορφο απ’ όλα,
δε στο `χω πει ακόμα.

Ναζίμ Χικμέτ

 

Μετά παίρνεις νωθρά το σουτιέν σου απ’ το πάτωμα, κουμπώνεις τη μελαγχολία του κόσμου στον ήχο της κόπιτσας.

- Γιάννης Βαρβέρης -

 

 

 

Persona

Ingmar Bergman

1966