Δεσποινίς έμπνευση

"Αληθινά, δεν τους μπορώ τους φιλάνθρωπους και τους συμπονετικούς, τόσο μακάριους μέσα στη συμπόνια τους: πρώτα απο όλα τους λείπει η ντροπή". (Νίτσε)

 

 

Στα όμορφα όνειρα πατώ το pause, παίρνω κόκα κόλα, πίτσα και ποπ κόρν, αράζω στον φανταστικό μου θρόνο & τους αλλάζω υπόθεση κατά το δοκούν.
Στο κάτω κάτω, χωρίς μια τζούρα φαντασίας στην ζωή σου, νιώθεις ήδη σαν νεκρός.

 

 

Eroticism is the brink of the abyss. I’m leaning out over deranged horror (at this point my eyes roll back in my head). The abyss is the foundation of the possible. We’re brought to the edge of the same abyss by uncontrolled laughter or ecstasy. From this comes a “questioning” of everything possible. This is the stage of rupture, of letting go of things, of looking forward to death.

Georges Bataille

 

 

Αηδίες—ο χρόνος έγινε για να κυλάει,
οι έρωτες για να τελειώνουν,
η ζωή για να πηγαίνει στο διάολο
κι εγώ για να διασχίζω το Άπειρο με το μεγάλο διασκελισμό ενός μαθηματικού υπολογισμού,
μονάχα όποιος τα διψάει όλα
……………………μπορεί να με προφτάσει,
ό,τι ζήσαμε
…………χάνεται,
γκρεμίζεται μέσα στο σάπιο οισοφάγο του χρόνου
και μόνο καμμιά φορά,
……………………τις νύχτες,
θλιβερό γερασμένο μηρυκαστικό τ’ αναμασάει η ξεδοντιασμένη μνήμη,
…………όσα δε ζήσαμε
……………………αυτά μας ανήκουν…
.
Τάσος Λειβαδίτης, απόσπασμα από τη συλλογή 25η ραψωδία της Οδύσσειας.

 

Μαγδαληνή σε φώναζαν, γιατί πουλούσες μύρο,
μα εγώ στον κόρφο σ' έψαξα και βρήκα δάκρυα.
Απ' τη δουλειά σε σχόλασαν, γιατί έφαγες το μήλο,
το Σάββατο γονάτισες, στης γης μιαν άκρια.
Κι ήρθα ν' ακούσω τις φωνές, που φύλαγες στο στρώμα,
τη νύχτα που μου παίξανε στα ζάρια το κορμί.
Ήρθα ν' ακούσω τις φωνές, μα εσύ κοιμάσαι ακόμα,
με το χεράκι ξέσκεπο να φαίνεται η πληγή.
Σου σβήναν νύχτα το κερί και σου 'σπαγαν το τζάμι,
μα εγώ φουστάνι σου 'φερα την Κυριακή κρυφά.
Το σπίτι βγήκε στο σφυρί, στην αγορά το χράμι,
αγάπη μου, στεφάνι μου μ' αγκάθια πορφυρά.
Κι ήρθα ν' ακούσω τις φωνές, που φύλαγες στο στρώμα,
τη νύχτα που μου παίξανε στα ζάρια το κορμί.
Ήρθα ν' ακούσω τις φωνές, μα εσύ κοιμάσαι ακόμα,
με το χεράκι ξέσκεπο να φαίνεται η πληγή.

Λίνα Νικολακοπούλου

 

 

Γιατί τελικά το ποιος είσαι, φαίνεται καλύτερα από τον τρόπο με τον οποίο σπας.

You fake just like a woman.
You make love just like a woman.
And then you ache just like a woman.
But you break just like a little girl.

 

Νιώθω σαν κόνσερβα με σαρδέλες, είπε.
Νιώθω σαν έμπλαστρο, είπα.
Νιώθω σαν σάντουιτς με τόνο, είπε.
Νιώθω σαν τομάτα κομμένη σε φέτες, είπα.
Νιώθω σαν νά’ρχεται βροχή, είπε.
Νιώθω σαν να σταμάτησε το ρολόι, είπα.
Νιώθω σαν η πόρτα νά’ναι ξεκλείδωτη, είπε.
Νιώθω σαν ένας ελέφαντας να μπαίνει μέσα, είπα.
Νιώθω σαν να πρέπει να πληρώσουμε το νοίκι, είπε.
Νιώθω σαν να πρέπει να βρούμε καμιά δουλειά, είπα.
Νιώθω σαν να πρέπει να βρεις καμιά δουλειά, είπε.
Νιώθω σαν να μη θέλω να δουλέψω, είπα.
Νιώθω σαν να μη νοιάζεσαι για μένα, είπε.
Νιώθω σαν να πρέπει να κάνουμε έρωτα, είπα.
Νιώθω σαν να παρακάνουμε έρωτα, είπε.
Νιώθω σαν να πρέπει να κάνουμε περισσότερο έρωτα, είπα.
Νιώθω σαν να πρέπει να βρεις καμιά δουλειά, είπε.
Νιώθω σαν να πρέπει να βρεις καμιά δουλειά, είπα.
Νιώθω σαν να θέλω ένα ποτό, είπε.
Νιώθω σαν να θέλω λίγο ουίσκι, είπα.
Νιώθω σαν να καταλήγουμε σε κρασί, είπε.
Νιώθω σαν να’χεις δίκιο, είπα.
Νιώθω σαν να παραδίνομαι, είπε.
Νιώθω σαν να χρειάζομαι ένα μπάνιο, είπα.
Νιώθω σαν να χρειάζεσαι ένα μπάνιο, είπε.
Νιώθω σαν να πρέπει να σαπουνίσεις την πλάτη μου, είπα.
Νιώθω σαν να μην μ’αγαπάς, είπε.
Νιώθω σαν να σ’αγαπώ, είπα.
Νιώθω αυτό το πράγμα μέσα μου τώρα, είπε.
Νιώθω αυτό το πράγμα μέσα σου κι εγώ, είπα.
Νιώθω σαν να σ’αγαπώ τώρα, είπε.
Νιώθω σαν να σ’αγαπώ εγώ πιο πολύ απ’ό,τι εσύ εμένα, είπα.
Νιώθω υπέροχα, είπε. Νιώθω σαν να θέλω να ουρλιάξω.
Νιώθω σαν να θέλω να συνεχίσω για πάντα, είπα.
Νιώθω σαν να μπορείς, είπε.
Νιώθω, είπα.
Νιώθω, είπε.

Χένρι Τσαρλς Μπουκόβσκι (16 Αυγούστου 1920 — 9 Μαρτίου 1994) | Άνδρας και γυναίκα στο κρεβάτι στις 10 μμ
(Photo by Nobuyoshi Araki 荒木 経惟)

 

 

Συγχρωτιζόμενη με αγγέλους
Κουράστηκα να 'μαι γυναίκα,
με κούρασαν τα κουτάλια και τα βαζάκια,
με κούρασε το στόμα και τα στήθη μου,
με κούρασαν τα καλλυντικά και τα μεταξωτά.
Ακόμα υπήρξαν άντρες που κάθισαν στο τραπέζι μου,
σε κύκλο γύρω από το μπολ που τους προσέφερα.
Το μπολ ήταν γεμάτο μαύρα σταφύλια
και οι μύγες τριγύριζαν για το άρωμα
μάλιστα ήρθε και ο πατέρας μου με το λευκό του οστό.
Αλλά κουράστηκα απ' το γένος των πραγμάτων.
Χθες βράδυ είδα ένα όνειρο
και είπα σ' αυτό...
«Εσύ είσαι η απάντηση.
Θα επιβιώσεις περισσότερο από τον σύζυγο και τον πατέρα μου».
Σε εκείνο τ' όνειρο μια πόλη ήταν καμωμένη από αλυσίδες
όπου η Ιωάννα καταδικάστηκε σε θάνατο μ' ανθρώπινη φορεσιά
και η φύση των αγγέλων χάθηκε ανεξήγητα,
ούτε δυο ανήκανε στο ίδιο είδος,
ένας με μια μύτη, ένας μ' ένα αυτί στο χέρι του,
ένας μασώντας ένα αστέρι και καταγράφοντας την τροχιά του,
καθένας σαν ένα ποίημα πειθαρχώντας στον εαυτό του,
εκτελώντας τις τελετές του Θεού,
ένας άνθρωπος ξεχωριστά.
«Εσύ είσαι η απάντηση»,
είπα και εισήλθα,
πλαγιάζοντας στις πύλες της πόλης.
Στη συνέχεια οι αλυσίδες σφίχτηκαν γύρω μου
κι έχασα το συνηθισμένο μου φύλο και την τελική μου άποψη.
Ο Αδάμ ήταν εξ αριστερών μου
και η Εύα εκ δεξιών μου,
και οι δυο παντελώς ασταθείς με τον κόσμο της αιτίας.
Πλέξαμε τα χέρια μας μαζί
και στριφογυρίσαμε κάτω απ' τον ήλιο.
Δεν ήμουν γυναίκα πια,
μήτε το ένα πράγμα μήτε το άλλο.
Ω Κόρες της Ιερουσαλήμ,
ο βασιλιάς μ' έχει φέρει στο δωμάτιο του.
Είμαι μαύρη κι όμορφη.
Εχω ξεκουμπωθεί και είμαι γυμνή.
Δεν έχω χέρια ή πόδια.
Είμαι ολόκληρη ένα δέρμα σαν ψάρι.
Είμαι τόσο πια γυναίκα
όσο κι ο Χριστός ήταν άνδρας.

Ann Sexton

 

Αναγούλα - της Marla

Θέλω να φύγω μακριά
να ανοίξω φτερά
και να την κάνω για περίεργα μέρη
που η ψευτιά
θα είναι μόνο μια λέξη ξεχασμένη...
Η αναγούλα που μου φέρατε δεν έχει φύγει ακόμα...

 

 

Paint me as you see me
Paint me as I see me..

 

''Κείνο που σου προσάπτουνε τα χελιδόνια είναι η άνοιξη που δεν έφερες.''
Οδυσσέας Ελύτης

 

Οι Όμορφες Γυναίκες
Οι πιο όμορφες γυναίκες ξεραίνουν
τραύματα στις πλάτες τους
και τα σφίγγουν στις αρθρώσεις
πίσω από σεντόνια που κρεμάνε
στην ταράτσα ή το μπαλκόνι το καλοκαίρι
όταν πέφτουν για ηλιοθεραπεία
Και τρέχεις εσύ να τους πεις
σαν βλάκας
“Όχι, δεν είναι σκολίωση
ούτε ρευματοειδής σπονδυλοαρθρίτιδα
ούτε αυχενικό –
το ασήκωτο καλοκαίρι είναι
στα νησιά που θα γυρίσουμε”

P.C