Δεσποινίς έμπνευση

The Embryo Hunts In Secret, Kôji Wakamatsu, 1966

 

 

Πνιγήκαμε στη σκόνη
πνιγήκαμε στις τύψεις,
στην πολλή νεκροφάνεια.
Με τόσο θολό φεγγάρι
αδύνατο να βρούμε το θάνατο.

 

"Όταν τελειώσει ο πόλεμος θα σου γράφω πάλι ποιήματα."

 

 

Οδηγός απολαύσεων
by ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ

 

Απορροφηθείτε εις την εργασία σας, την υγρασία σας, τη φυλακή σας.

Σώσον Κύριε τας γραφάς εκάστου και τες ιδιοτροπίες.

Είμεθα σάρκα και είμεθα και πέτσα βασιλεύουσα.

Κρατηθείτε μακριά απ’ το μικροαστισμό. Πειραματιστείτε εξ αρχής με το μοντάζ.

Χάριν γούστου να πάγετε εις τον άλλο κόσμο.

Οι Κολόμβοι είναι οι πλημμυρίδες και οι θόρυβοι σε όλες τις πεδιάδες της αβύσσου.

Τεκνοποιείτε άφοβα, βοηθά στην πρωτοτυπία.

Αγγελικά τάγματα και άμβωνες είναι εις τον σάκο των όρχεων.

Ενός λεπτού σιγή για τον αναγνώστη σας δε βλάπτει.

Ρουφήξτε έως ανακοπής την παλλακίδα του Κοσμήτορος πόνου.

Τους αναχθέντες στο μηδέν κάντε τους είδωλα στην αστρική αποικία.

Σώας τας φρένας σημαίνει υπερφίαλος στη Νεκρά θάλασσα.

Τας λεωφόρους μη βαδίζειν αλλά τας συνουσίας.

Εγίνετε δαιμονισμένοι όσο πρέπει για να πείτε την ιστορία σωστά.

Η φαντασία βλάπτει σοβαρά τη λαγνεία.

Λαγνευτείτε ακαταπαύστως χωρίς κατηχητικό.

Μην διαλαλείτε τη φύση και τα διαστελλόμενα ερέβη της.

Να ασκείτε την γλώσσα ως όφιδες.

Υποκλιθείτε στα χαλυβουργία των ιεροδούλων σπασμών.

Είναι χάσιμον χρόνου η μόρφωσις.

Ο διάβολος ζυμώνει με τον κώλο του το ψωμάκι του θεού.

Όπου να’ ναι γδυθείτε.

Αλατίστε το αιδοίο σας και χορτάστε με το φαγάκι του συλφίδες αχόρταγες.

Γράψτε, απορφανιστείτε από πραξικοπήματα.

Οψόμεθα, και οψόμεθα διηνεκώς.

Μουνάκια σημεία των καιρών.

Να αποφεύγετε τα λερναία πλήθη και τους κυματισμούς προβάτων εις τας γραφάς.

Να ασκείται την τέχνη καλογέρων εν στύσει.

Δεν ασχημονούσαν οι χωριάτες που είχαν για Μούσα μια κατσίκα.

Να γαμείτε βήμα βήμα τον απαισιόδοξο μέσα σας.

Η πιο στυγνή μεθοδολογία είναι ο αυνανισμός.

Προφορικές πάντα διαπομπεύσεις να εκάμνετε εις του πρυμναίους.

Άρβυλα στρατιωτών σαν κρίνα δίπλα σε συλημένα πουταναριά.

Τον οβολόν σας προσφέρετε για λίγην αγκαλιά.

Να λατρεύεται τα σύννεφα και κάθε άπιαστη ομορφιά που σας ζωογονεί.

Διαδηλώστε κάτω απ’ το κείμενο κορμί μου λεξούλες αλκαλικές.

Προαχθείτε από καλλιτέχνες σε πυροτεχνουργούς.

Τι ωραίο τρίγωνο το αιδοίο σου! γεωμετρία χθόνια.

Εξασκηθείτε, όπως ο Κρόνος στον πόλεμο συνέλεγε δορυφόρους.

Η κλειτορίς της ελληνικής σημαίας είναι ο σταυρός.

Δεν βλάπτει η εξουσία όταν την ψελλίζουν τα πορφυρά μουνόχειλα στον αγαθό φαλλό.

Μη σκάπτετε τις καρδούλες σας αλλά τις υγρές ύλες.

Καρδαμώστε με ήλιο παρεκτροπικοί γλουτοί.

Ο Καστοριάδης έχεζε εσχατολογικά κύριε Κράτος και μαντάμ Ακαδημία.

Κάθε φιλόσοφος κι ένας απονευρωμένος χειρομαλάκτης της ύπαρξης.

Να κρατάτε μούτρα στον κώλο που σας γυρίζει τον κώλο του.

Πρέπει να σου αφιερωθώ βυζί.

Οι μπήχτες δεν μπορούν να καταλάβουν την τραγωδία ενός λουλουδιού που μαραίνεται.

Θέλω να σε σοδομίσω θρίαμβε ήλιε όπως κι εσύ.

Μη γίνεστε ψυχολόγοι σφάχτες νυμφιδίων.

Ελάσσονες και μείζονες νοικοκυραίοι των γραφών χαμουρευτείτε.

Στα ξενέρωτα όνειρα να μπήγετε ένα σκιάχτρο.

Η τεχνολογία είναι τα κεραυνοβόλα γηρατειά του Αδάμ και της Εύας.

Ο φόβος λογοκρίνει τις αυθόρμητες πράξεις.

Η φιλανθρωπία είναι η πιο ακραία επίδειξη κυνισμού.

Κρύψου στο βρακί της τώρα διάβολε των Ησυχαστών.

 

 

_I want to feed you with myself

 

Ερωτευμένος με τη χυδαιότητα. - Eva Green

Και ενώ έχεις μια τεράστια συναισθηματική σύγχυση την οποία αποφασίζεις να παραμερίσεις και να βγεις σκάει ελεγκτής στο μετρό. Μαζί με μπάτσο. Και να μη ξέρεις αν το χειρότερο είναι τόσο αυτό όσο το γεγονός ότι μισείς την εκκωφαντικά άδεια σου ύπαρξη. Αλήθεια, δε ξέρω αν το 'χεις νιώσει ποτέ. Να σου δίνουν επιταγές χωρίς αντίκρυσμα. Πόσο ηλίθιος είσαι δικέ μου;
Λες και ο μπάτσος μπορεί να σε κάνει να νιώσεις χειρότερα. Τη δουλειά του κάνει. Και ο ελεγκτής. Και οι δύο θα παραμείνουν στη θέση τους χωρίς ενδεχόμενα ανέλιξης, ενώ εσύ αγωνίζεσαι για λίγη στείρα μόρφωση σε ένα σάπιο σύστημα που παραπαίει. Θα στερηθείς το φαΐ δύο μέρες. Ποιος χέστηκε; Αφού έτσι είναι το κοινωνικό κράτος πρόνοιας θα το δεχτούμε. Θα κατεβάσουμε το κεφάλι για ακόμα μία φορά. Και δεν είναι τόσο ο μπάτσος, μήτε ο ελεγκτής. Λες και μου έφταιξαν σε τίποτα. Λες και όλες μου οι ανησυχίες γυρίζουν γύρω από αυτούς. Θα ήθελαν. Πολύ θα το ήθελαν τα ανθρωποειδή.
Βασανισμένο το μυαλό κι ακόμα ένα βράδυ, κάπου ανάμεσα σε κάτι παρεμφερείς εκδοχές του white russian, σκέφτεται τη μίζερη ύπαρξη την οποία πρεσβεύει. Μακάρι να μην είχαμε πέσει τόσο έξω δικέ μου. Μακάρι να μην είχαμε πέσει τόσο μέσα. Μακάρι να μην ήμασταν τόσο ευκολόπιστοι. Μακάρι να μας ήξεραν περισσότερο ή να τους ξέραμε λιγότερο. Να μην ήμασταν τόσο συναισθηματικοί τελοσπάντων. "Bullshit" θα φωνάξει ο Lebowski από την άκρη του bar σηκώνοντας το ποτήρι του για να κάνει μια πρόποση. "Ας πιούμε στην "χυδαιότητα". Ας πιούμε στους χυδαίους."
Ποιοι είναι αυτή ρε dude? Θα σκεφτείς να ρωτήσεις. Και θα ξέρεις την απάντηση. Απλά θα γυρεύεις μια ακόμα επιβεβαίωση για αυτή σου την κατρακύλα. Και δεν είναι τόσο το συναίσθημα, το κενό που δεν πληρώθηκε ποτέ. Όχι, όχι. Ούτε καν το γαμώτο δεν είναι. Είναι πολύ περισσότερο το ότι μισείς τον εαυτό σου που μπόρεσε να αγαπήσει κάτι χυδαίο. Ή που ντρέπεσαι για πάρτη του, για το συναισθηματικό του ξεπεσμό. Που ένιωσε τάχα την ανάγκη να αγαπήσει κάτι τόσο ευτελές. Γιατί να...για να αγαπήσεις κάτι, να πιστέψεις σ' αυτό πρέπει πάνω από όλα να το έχεις ανάγκη. Έχουμε τάχα ανάγκη για χυδαιότητα;, θα ρωτήσεις. Έχουμε ανάγκη για παραμύθι, θα σου απαντήσω.
Παρακινημένοι από την ανάγκη μας να εναποθέσουμε εκείνη τη σκλάβα την ελευθερία μας, πιστεύουμε στα πιο ευφάνταστα παραμύθια. Πιστεύουμε στις πιο μεγάλες μπαρούφες. Λες και θα αλλάξουν την κατάσταση. Ορμώμενοι από την ανάγκη να πιαστούμε από κάπου βασανιζόμαστε και βασανίζουμε. Ειδικά τούτο το τελευταίο. Τι μπαρούφες να 'χεις πει δικέ μου; Λες και τάχα χρειάστηκε ποτέ να τις πεις. Λες και σκέφτηκες ποτέ τι αντίκτυπο είχαν. Λες και θα το σκεφτείς τώρα. Λες και με νοιάζει πλέον. Λες και έχει νόημα που τα γράφω όλα τούτα.
Ξέρεις, ένας φίλος προχθές είπε πως "Χυδαιότητα δεν είναι να μιλάς για την ερωτική πράξη. Χυδαιότητα είναι να μιλάς για την ερωτική πράξη περικλείοντας την με ένα συναίσθημα που δε νιώθεις". Τούτο, ναι βγάζει κάπως νόημα για το τι είναι χυδαίο. Λες και είναι οι πράξεις που είναι χυδαίες. Λες και δεν είμαστε εμείς που παραμυθιαζόμαστε.
Και δε βγάζω την ουρά μου απ' έξω. Θαρρείς και έχω πει κι εγώ μπόλικα ψέματα στον εαυτό μου. Όχι, όχι. Ποτέ στους άλλους. Πάντοτε στον εαυτό μου. Γιατί κάθε ψέμα που λες είναι πρώτα από όλα απέναντι στον εαυτό σου. Ξέρεις, κάπου μέσα μου τα έχω αναιρέσει τα περισσότερα. Απλά ακόμα με μισώ. Με μισώ. Σιχαίνομαι να σε νιώθω πλάι μου, να νιώθω έστω πως κάπου υπάρχεις. Θα 'θελα να σου γκρέμιζα ένα όνειρο, έτσι από εγωισμό ή αντιπάθεια. Μάλλον από εγωισμό. Μα βαθιά μέσα μου πια ξέρω πως είναι τόσο ανώριμο, τόσο χυδαίο. Σχεδόν σα το φέρσιμό σου, ή ένα ακόμα ψέμα που ετοιμάζεσαι να πεις.
Αηδιάζω ακόμα και τώρα που σου γράφω. Θα πιω ένα αντισηπτικό να καθαρίσει το μέσα μου. Θα πλυθώ και δυο-τρεις φορές με χλωρίνη. Κάποιο βράδυ ημιλιπόθυμος από τα τόσα καθαριστικά θα το ξεπεράσω. Όχι, όχι εσένα. Μην έχεις κάποια τάχα λαθεμένη αντίληψη για του λόγου σου. Δεν είσαι τίποτα παραπάνω από μία ακόμα. Μία σα τις άλλες πλανεύτρες παλλακίδες, σαν κάποια τάχα θεϊκή μορφή. Θαρρείς μούσα, θαρρείς σειρήνα. Μια φτηνή απ' αυτές. Λες και ο κόσμος έχει έλλειψη από δαύτες. Και το επόμενο πρωί τα έχει όλα αναιρέσει, ανίκανη να στηρίξει τις λέξεις που είπε το προηγούμενο βράδυ.
Ξέρεις, σε λυπάμαι. Σε λυπάμαι γιατί χάνεσαι σε λέξεις και ορισμούς. Χάνεσαι και χάνεις. Και δε ξέρεις μήτε ποια είσαι, μήτε ποια θες να είσαι. Το μόνο που ξέρεις, όλα όσα λες. Κείνα που φαίνονται. Κείνα που μπορείς να δεις και να αγγίξεις. Όλα όσα άφησε η ανασφάλειά σου να μείνουν στην επιφάνεια, ενώ εκείνος ο σακάτης τρόμος σε έχει κυριεύσει. Ο τρόμος μήπως κάποιος ανακαλύψει κάτι από όσα κρύβεις, μήπως σε πλησιάσει παραπάνω.
Και πια κανένα νόημα δεν έχει να μου αλλάξεις τη δική μου άποψη. Πάει, πέρασε αυτή, δε γυρίζει πίσω. Μόνο νόημα για τη δική σου ζωή. Βαθιά μέσα μου σε νοιάζομαι. Βαθιά μέσα μου με μισώ. Δε ξέρω πόσο πόνο έχεις νιώσει στη ζωή και φέρεσαι έτσι. Ήμουν εδώ για να μου πεις. Πια λυπάμαι. Και δε σου κρύβω πως τούτο με αδειάζει κάπως. Γι' αυτό και με μισώ-ίσως και γιατί κάπου μέσα σου είδα τα λάθη μου. Τρόμαξα. Ποτέ δεν έχω λυπηθεί κανέναν άλλο τόσο. Όσο εσένα, όσο εμένα. Όσο τάχα τα λάθη που έκανες και δεν υπολόγισες, τους ανθρώπους που δεν υπολόγισες. Όσο τα λάθη που τάχα έκανα και δεν υπολόγισα, τους ανθρώπους που δεν υπολόγισα. Κάπου μέσα σε όλα αυτά κι εμένα. Ναι κάπως κι εμένα. Και έτσι κατάφερα να αδειάσω ότι ωραίο είχα κρατήσει πια μέσα σε αυτή τη σάρκα.

 

 

“Go back to silence stay there let’s stay there please.”

Eimear McBride, A Girl is a Half-Formed Thing | ph.Bill Brandrt