Δεσποινίς έμπνευση

 

Η έμπνευση μου... σήμερα. Δεν τελειώνει με τίποτα...

 

 

When you bring me flowers...

 

εσύ ποιος είσαι;
εγώ-δεν-είμαι
(Ν.Καρούζος)

 

ANN SEXTON

 

 

Τραϊανός

 

 

He was BEAT – the root, the soul of beatific.
―Kerouac / On The Road

 

Κυρία,θα σε αγγίξω με τον νου μου.
Θα σε αγγίξω και θα σε αγγίξω και θα σε αγγίξω
ώσπου να μου δώσεις
ξαφνικά ένα χαμόγελο,συνεσταλμένα άσεμνο.
(κυρία θα σε
αγγίξω με τον νου μου.)Θα σε αγγίξω,
αυτό είναι όλο,
απαλά κι εσύ ολότελα θα γίνεις
με απέραντη ευκολία
το ποίημα που δεν θα γράψω.

c. c. cummings

 

♥♥♥♥  

Πότε θα μαζέψω τον εαυτό μου κομματάκι-κομματάκι;
Ποτέ δεν θα μαζέψω τον εαυτό μου κομματάκι-κομματάκι.

Γιώργος Β. Μακρής

 

ΗΡΘ’ Ο ΚΑΙΡΟΣ
Ηρθ’ ο καιρός, που ο Ουρανός
σαν Τροβατόρε αλλοτινός,
θλιμμένος φόρεσε ξανά τη σκοτεινή του μπέρτα,
και παίζει ατέρμονα σολίστ
μια κάποια σύνθεση του Λιστ,
ο βιρτουόζος ο άνεμος στα βραδυνά κονσέρτα!...

Ηρθ’ ο καιρός, που αναριγεί
σαν μια τρεμή μαρμαρυγή
τ’ άρρωστο φως των λαμπιονιών μεσ’ στα νερά του δρόμου,
κι’ ακούς των δέντρων τα κλαδιά
στην κατασκότεινη βραδυά,
μια τραγωδία να παίζουνε της φρίκης και του τρόμου!...

Ηρθ’ ο καιρός, που οι βάρκες πια,
με τα σκεβρά τους τα κουπιά,
στο λιμανάκι το μικρό τρυπώνουν τρομαγμένες,
κι’ οι ωχρές παρθένες του χωριού,
στο τρέμον φως του λυχναριού,
κάποιο ρομάντζο ερωτικό διαβάζουν δακρυσμένες!...

Ηρθ’ ο καιρός, που η συντροφιά
των μορφωμένων, μ’ ακεφιά,
στην πρέφα μάταια προσπαθεί την πλήξη της να πνίξη,
ενώ ένας νειός, πιο κει, βουβός,
γράφει ένα γράμμα στο Νταβός
κάποιου αδερφού του, που γοργά τον τάφο του θ’ ανοίξη!...

Κι’ ηρθ’ ο καιρός Νινόν που λες,
που απ’ τις οδύνες τις πολλές,
συντρίμι μένω στη γωνιά μεσ’ στον βαρύ χειμώνα,
κι’ ώρες να ’ρθης παρακαλώ
καμμιά βραδυά με το καλό,
μεσ’ την καρδιά μου μια μικρή να φέρης μου ανεμώνα!...

ΟΡΕΣΤΗΣ ΛΑΣΚΟΣ, ΝΙΝΟΝ

​

 

διάσχιση, της Κατερίνας Ζησάκη

 
φωτογραφία: Nobuyoshi Araki

ηλίθια. θα σου κόψω τις ρώγες και θα σε βάλω να τις φας. θέλω τόσο πολύ να σου νεκρή στα τριανταπέντε. να ανοιχτό το κρανίο σου. να σου κούφια τα μάτια. έτσι όπως κι έτσι όπως σέρνεσαι μέσα στα τρυπημένα δωμάτια. έτσι όπως καμώνεσαι δρόμο. κατά βάθος υπόγειο. παραδέξου. παραδέξου και δε θα πάθεις τίποτα. κατά βάθος τίποτα. ρωγμές και ξεραμένη ακαθαρσία. και τα βοϊδίσια σου γράμματα. τα γελοία μολύβια. η αστικότατη μούρη σου. η προεξόφληση. η άδαρτη άδαρτη μελαγχολία. ηλίθια. θα σου βγάλω τα μάτια και θα στα βάλω απέναντι να σε βλέπεις. μήπως είδες ποτέ; μήπως κατάλαβες; μπήκες στο κίνημα μονάχα για να μην πεθάνεις. γαμήθηκες για δυο κομμάτια γέλιο. και ήπιες έτσι χωρίς λόγο -ώπα, αυτό δεν είναι τόσο παράταιρο- πού είχα μείνει; πάλι έγραψες; θα σου τον θάψω εγώ τον έρωτα. θα σου το ράψω εγώ το στόμα. και τούτα τα κωλόχαρτα θα ‘ρθει μια μέρα που θα τα κάψεις μόνη σου να ζεσταθείς. έτσι που πάντα που κρυώνεις. κλάψε ναι. στράγγιξε όλο το αίμα. εδώ πάνω στη γλώσσα μου. κλάψε ναι. είχα καιρό να χαρώ.

ποια είσ' εσύ; κλάψε ακόμα.