Δεσποινίς έμπνευση

Τὸ καθαρότερο πράγμα τῆς δημιουργίας - Νικηφόρος Βρεττάκος

Δὲν ξέρω, μὰ δὲν ἔμεινε καθόλου σκοτάδι.

Ὁ ἥλιος χύθηκε μέσα μου ἀπὸ χίλιες πληγές.

Καὶ τούτη τὴ λευκότητα ποὺ σὲ περιβάλλω

δὲ θὰ τὴ βρεῖς οὔτε στὶς Ἄλπεις, γιατὶ αὐτὸς ὁ ἀγέρας

στριφογυρνᾶ ὡς ἐκεῖ ψηλὰ καὶ τὸ χιόνι λερώνεται.

Καὶ στὸ λευκὸ τριαντάφυλλο βρίσκεις μιὰ ἰδέα σκόνης.

Τὸ τέλειο θαῦμα θὰ τὸ βρεῖς μοναχὰ μὲς στὸν ἄνθρωπο:

λευκὲς ἐκτάσεις ποὺ ἀκτινοβολοῦν ἀληθινὰ

στὸ σύμπαν καὶ ὑπερέχουν. Τὸ πιὸ καθαρὸ

πράγμα λοιπὸν τῆς δημιουργίας δὲν εἶναι τὸ λυκόφως,

οὔτε ὁ οὐρανὸς ποὺ καθρεφτίζεται μὲς στὸ ποτάμι,

οὔτε ὁ ἥλιος πάνω στῆς μηλιᾶς τ᾿ ἄνθη. Εἶναι ἡ ἀγάπη.

 

I didn’t like having to explain to them, so I just shut up, smoked a cigarette, and looked at the sea.
Albert Camus, The Stranger

 

Αγαπημένος Ντίνος Χριστιανόπουλος

 

 

Θυμήσου κάτι (αν) εφικτο~

 

 

On point.

 

 

Απο χρόνια
Ανεβασμένη
Στο ρινγκ σου
Δοκιμάζω
Τα όρια
Υπερβαίνω
Το πλαίσιο
Της κλειδωμένης
Ηδονής σου
Δυο σκαλοπάτια
Κι ενα πάτωμα
Να γλιστράει
Σαν δαίμονας
Μονο εκείνη
Η φωνή
Απόκοσμα αγγελική
Ολοδικη σου
Κάνει κομμάτια
Την πονεμένη μου
Κλειδα

Με σπρώχνει
Στην αρένα
Ξανά.

Μ.Λ

 

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ

Όταν κοιτάζω τα μάτια σου, μορφή απροσπέλαστη
δεν ξέρω, δεν μπορώ μια θάλασσα δίχως χρωματισμένα φώτα
ματαιωμένες γιορτές, πικρή γεύση του άδειου
και ανώφελου καιρού

Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου | Αισθηματική ηλικία [1946-1949]

Jean-Luc Godard | Bande à part [1964]

 

 

"Στη Χώρα όλων των Αρωμάτων οι σοφοί καθισμένοι κάτω από μυρωδάτα δένδρα, γνωρίζουν την αλήθεια αναπνέοντας. Μια αλήθεια τουλάχιστον για ένα άρωμα, μια άλλη αλήθεια για ένα άλλο και πάει λέγοντας"
"Η χορεύτρια του Ίζου" - Yasunari Kawabata

 

 

Ιούλιος-οπως στα ποιήματα του Καβάφη
και στα έργα του Τενεσι Ουιλλιαμς.
Υγρασία.Μια γάτα πηδάει από το μπαλκόνι.
Τα δάχτυλα σου ακουμπάνε την πορτα
και παίρνει φωτιά .
Φωνές από το παρελθόν
και ιδρωμενα σεντόνια.

Γιάννης Κοντός

«Φτάνει! Τώρα άκου το μάθημα της ανατομίας. Εκεί πάνω είναι ο εγκέφαλος, που διψάει για αλήθεια, και ποτέ δεν του δίνουν αρκετή, και ποτέ δε χορταίνει! Εδώ στη μέση είναι η κοιλιά, που διψάει για τροφή.
Κι αυτό εδώ κάτω είναι το φύλο, που διψάει για έρωτα, επειδή νιώθει μοναξιά πότε πότε… Εγώ τα ’θρεψα, τα χόρτασα και τα τρία, όσο μπορούσα κι όπως ήθελα…
Εσύ δε χόρτασες κανένα… Μπορεί την κοιλιά σου, λίγο, με φασκόμηλο!..
Αλλά από έρωτα, από αλήθεια- τίποτα τίποτα τίποτα… μόνο φουσκωμένα λόγια… και καμώματα και πόζες! (Της αφήνει το χέρι.) Τώρα μπορείς να πηγαίνεις. Το μάθημα τελείωσε.»

Tένεσι Ουίλλιαμς

 

 

"Αν θέλουμε να καταλάβουμε, πρέπει να καταφάσκουμε και
αν θέλουμε να νιώσουμε, πρέπει να δοθούμε"

-Jean-Paul Sartre