Δημοκρατία Τώρα

Re: Απάντηση: Δημοκρατία Τώρα

Ασε μας ρε οπαδε τις Γριπης.. 

 

Όταν εξαθλιώνεις έναν ολόκληρο λαό, θα αντιδράσει ότι και να γίνει.
Απλά είναι θέμα χρόνου.
Πόσο μάλλον όταν καλούνται να θυσιαστούν και οι γενιές που δεν έφταιξαν.


Αυτή τη στιγμή στην παιδεία (αυτή που έχουμε τέλος πάντων) η κατάσταση είναι τραγική.
Το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο στη Θεσσαλονίκη δεν είναι σε θέση να πληρώσει ούτε το ρεύμα ενώ το Μετσόβειο έχει αποθεματικό μόνο για 2 μήνες. Τα οικονομικά πανεπιστήμια όλης της χώρας θα συγχωνευτούν με την ΑΣΟΕΕ και πάνω από τα μισά ΤΕΙ θα κλείσουν.
Στην υγεία, τα ίδια. Τα επαρχιακά νοσοκομεία κλείνουν το ένα μετά το άλλο.
Υπάρχει πιθανότητα να αρχίζουν να κλείνουν ακόμη και στρατόπεδα και να συνεχίσουν να λειτουργούν μόνο αυτά των συνόρων.


Γι' αυτό επιμένω, ότι είναι θέμα χρόνου, απλά.
Ο κόσμος έχει ήδη αρχίσει και ξυπνάει.

Από Σεπτέμβρη έχει να γίνει χαμός.

 

Απάντηση: Δημοκρατία Τώρα

Σε κάποιο δελτίο του Άλτερ πριν κλείσω μία και καλή την τηλεόραση, είχα ακούσει το κ. Τράγκα να λέει ότι εμείς και κάποια άλλα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ, δεν ξέρω για την Ισπανία, έχουμε υπογράψει προσφάτως συμφωνία με αυτό για να μπορεί να επεμβαίνει σε περιπτώσεις μεγάλων λαϊκών εξεγέρσεων προκειμένου να καταστεί δυνατή η καταστολή τους.

 

Απάντηση: Δημοκρατία Τώρα

Το μανιφέστο των Ισπανών.

Ρεαλιστικό πολιτικό κείμενο που αποδυναμώνει την όποια ακραία τοποθέτηση που βασίζεται στο φόβο κι εξυπηρετεί εμφυλιακές λογικές, σπέρνοντας εθνικιστικές κορώνες με απώτερο στόχο να θερίσει θύελλες...Ήδη έχει ξεκινήσει προσπάθεια διαλόγου και συσπείρωσης των υγειών δημοκρατικών ανθρώπων με κάμπινγκ που έχει στηθεί στο Θησείο.
Το αίτημα πλέον είναι Δημοκρατία, αξιοπρέπια, αλλαγή Συντάγματος.

"Είμαστε απλοί άνθρωποι. Είμαστε σαν κι εσάς: άνθρωποι που κάθε πρωί πηγαίνουν να σπουδάσουν, να εργαστούν ή να βρουν δουλειά, άνθρωποι που έχουν οικογένεια και φίλους. Είμαστε άνθρωποι που εργάζονται σκληρά κάθε ημέρα για να ζήσουν και να προσφέρουν ένα καλύτερο μέλλον στους γύρω μας.

Κάποιοι από εμάς είναι προοδευτικοί, κάποιοι άλλοι συντηρητικοί. Μερικοί έχουν «πιστεύω», μερικοί δεν έχουν. Μερικοί έχουν συγκεκριμένη ιδεολογία, και άλλοι είναι απολίτικοι. Όλοι μας όμως είμαστε ανήσυχοι και θυμωμένοι από τις πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις που βλέπουμε γύρω μας. Από τη διαφθορά των πολιτικών, των επιχειρηματιών, των τραπεζιτών... Από το ότι οι απλοί άνθρωποι αισθάνονται αβοήθητοι.

Αυτή η κατάσταση μας πληγώνει όλους καθημερινά. Όμως αν ενωθούμε μπορούμε να την αλλάξουμε. Ήρθε η ώρα να ξεκινήσουμε το χτίσιμο μιας καλύτερης κοινωνίας.

Πιστεύουμε ότι:

-Προτεραιότητα για κάθε προηγμένη κοινωνία πρέπει να είναι η ισότητα, η πρόοδος, η αλληλεγγύη, η ελευθερία της συμμετοχής στον πολιτισμό, την οικολογική βιωσιμότητα και την ανάπτυξη, την ευημερία και την ευτυχία των ανθρώπων.

-Υπάρχουν βασικά δικαιώματα που πρέπει να προστατεύονται στην κοινωνία μας: το δικαίωμα στη στέγαση, την απασχόληση, τον πολιτισμό, την υγεία, την εκπαίδευση, την πολιτική συμμετοχή, την ελεύθερη προσωπική ανάπτυξη, τα δικαιώματα του καταναλωτή, το δικαίωμα για μια υγιή και ευτυχισμένη ζωή.

-Με τον τρόπο που λειτουργούν σήμερα η κυβέρνηση και το οικονομικό μας σύστημα αδυνατούν να αντιμετωπίσουν αυτές τις προτεραιότητες και αυτό αποτελεί πλέον εμπόδιο για την πρόοδο των ανθρώπων.

-Δημοκρατία σημαίνει κυβέρνηση του λαού (δήμος = λαός, κράτος = κυβέρνηση), και αυτό θα πρέπει να συμβαίνει. Αντίθετα, ξέρουμε όλοι ότι το πολιτικό μας σύστημα δεν θέλει καν μας ακούσει. Το καθήκον τους θα έπρεπε να είναι να μεταφέρουν τη φωνή μας στα εθνικά και διεθνή θεσμικά όργανα, να διευκολύνουν τη συμμετοχή των πολιτών μέσα από κανάλια άμεσης επικοινωνίας, να λειτουργούν προς όφελος της ευρύτερης κοινωνίας και όχι υπέρ των πλουσίων που ευημερούν εις βάρος μας, όχι ακολουθώντας πιστά μονάχα τις προσταγές των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων τα οποία έχουν επιβάλει τη δικτατορία και την κομματοκρατία.

-Η συγκέντρωση της εξουσίας στα χέρια των λίγων παράγει ανισότητα, προκαλεί εντάσεις, φέρνει αδικία, η οποία οδηγεί στη βία. Κι εμείς την απορρίπτουμε. Το απαρχαιωμένο οικονομικό μοντέλο παγιδεύει την ατμομηχανή της κοινωνίας μέσα σε ένα φαύλο κύκλο όπου οι λίγοι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι πολλοί βουλιάζουν στη φτώχεια τη μιζέρια. Και έτσι καταρρέουμε. Μοναδικός σκοπός του συστήματος είναι η συσσώρευση κεφαλαίων σε βάρος της αποτελεσματικότητας και της ευημερίας της κοινωνίας.

-Η σπατάλη πόρων οδηγεί στην καταστροφή του πλανήτη, δημιουργώντας ανεργία και οι καταναλωτές πολίτες αποτελούν μέρος του κέντρου βάρους σε ένα μηχάνημα σχεδιασμένο να εμπλουτίσει μια μειοψηφία που δεν ξέρει τις ανάγκες μας.

-Είμαστε ανώνυμοι αλλά χωρίς εμάς τίποτα δεν θα μπορούσε να υπάρξει, καθώς εμείς κινούμε τον κόσμο. Αν ως κοινωνία μάθουμε να μην εμπιστευόμαστε αφηρημένες οικονομικές αποδόσεις που ποτέ δεν ωφελούν τους πολλούς, μπορούμε να εξαλείψουμε τις καταχρήσεις και τις ελλείψεις από τις οποίες σήμερα όλοι υποφέρουμε. Χρειάζεται μια ηθική επανάσταση... Είμαστε άνθρωποι, όχι προϊόντα σε μια αγορά…

Για όλα τα παραπάνω, είμαι εξοργισμένος. Νομίζω ότι μπορώ να το αλλάξουμε. Νομίζω ότι μπορώ να βοηθήσω. Ξέρω ότι μαζί μπορούμε. Παρέα με εμάς. Είναι δικαίωμά σας".

πηγή εφημερίδα Η ΑΥΓΗ Τρίτη 24 Μαίου 2011
Το μανιφέστο των Ισπανών διαδηλωτών - Η Αυγή online

 

Απάντηση: Δημοκρατία Τώρα

Θιχτηκε ο ελληνας μονο οταν του βαλανε χερι στα λεφτα του! αυτοι ειμαστε καλα να παθουμε!

 

Γιώργος Τσιάρας - ΤΟ ΒΗΜΑ 24/5/2011

«Αγανακτισμένοι» Ισπανοί: It’s the Economy, Stupid!

Τα άδεια πορτοφόλια κατέβασαν στις πλατείες τους τριαντάρηδες πτυχιούχους.


Το κίνημα των «Indignados», των «Αγανακτισμένων», όπως το βάπτισαν τα ισπανικά ΜΜΕ, δεν αποτελείται μόνον από νέους ανέργους, όπως πολλοί αφήνουν να εννοηθεί: ένα σημαντικό κομμάτι του «Ισπανικού Μάη» είναι οι λεγόμενοι «mileuristas», οι εργαζόμενοι που βγάζουν χίλια ή και λιγότερα ευρώ τον μήνα και, το κυριότερο, δεν ξέρουν τι τους ξημερώνει στον εργασιακό τους βίο, ζώντας σε μια μόνιμη κατάσταση ανασφάλειας.

Όπως και στην Ελλάδα, βλέπετε, ένα πτυχίο πανεπιστημίου, ακόμη και ένας μεταπτυχιακός τίτλος, δεν αρκούν για να σου εξασφαλίσουν μια σίγουρη, καλοπληρωμένη δουλειά. Αν δεν έχεις τα «κονέ», το καλύτερο που μπορείς να περιμένεις είναι να γίνεις κι εσύ ένας mileurista, ένας κακοπληρωμένος υπάλληλος σε μια προσωρινή δουλειά, που συνήθως (σε ποσοστό μεγαλύτερο του 60%, μακράν το μεγαλύτερο στην ΕΕ) δεν έχει καμιά σχέση με το αντικείμενο των σπουδών σου – ή, αν δεν βρεις ούτε αυτό, η ανεργία. Αυτός είναι και ο λόγος που οι περισσότεροι Ισπανοί τριαντάρηδες, σαν αυτούς που γέμισαν τις πλατείες, ζουν ακόμη με τους γονείς τους, και δεν διανοούνται καν να φτιάξουν την δική τους οικογένεια.

Πίσω από τα εύλογα πολιτικά τους αιτήματα περί πραγματικής συμμετοχικής δημοκρατίας, τα κηρύγματα κατά της διαφθοράς και το έντονα αντικαπιταλιστικό και αντι-τραπεζικό προφίλ, αυτό που πάνω απ' όλα ενώνει τους ιδεολογικά ετερόκλητους και συχνά εντελώς απολιτικούς «ινδιγνάδος», η αόρατη «κόλλα» που δημιούργησε το κίνημα M-15, είναι τα... άδεια πορτοφόλια – και, ακόμη περισσότερο, η έλλειψη προοπτικής πως τα πράγματα μπορεί να αλλάξουν προς το καλύτερο, αν και όταν η Ισπανία επανέλθει στις ημέρες των «παχιών αγελάδων». It’s the Economy, stupid, που έλεγε και ο Μπιλ Κλίντον.

Το κακό προϋπήρχε

Σε αντίθεση, βλέπετε, με άλλες υπερχρεωμένες σήμερα χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας, όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία, η αίσθηση γενικευμένης οικονομικής και κοινωνικής απαισιοδοξίας μεταξύ των Ισπανών δεν είναι απότοκος της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης της τελευταίας τριετίας, αλλά προϋπήρξε αυτής: το μεγαλύτερο κακό με την Ισπανία, αν προτιμάτε, είναι πως το τρομερό επίσημο ποσοστό της ανεργίας, που ξεπερνά πλέον το 21%, και της νεανικής ανεργίας που αγγίζει το 45%, δεν προκαλεί καμιά έκπληξη σε αυτούς που το βιώνουν.

Τέτοια ποσοστά είχε, βλέπετε, η Ισπανία και πριν από την κρίση – ακόμη και στο αποκορύφωμα της «φούσκας», πριν από την έκρηξη του 2007, όταν η Ισπανία παρουσίαζε ισχυρό ρυθμό ανάπτυξης και έχτιζε περισσότερα σπίτια από κάθε άλλη χώρα στην Ευρώπη. Ούτε βέβαια παίζει κανέναν ρόλο για τους ανέργους και τους ημιαπασχολούμενους το αν στην εξουσία ήταν το Λαϊκό Κόμμα του Χοσέ Μαρία Αθνάρ, και τώρα του Μαριάνο Ραχόι, ή οι δήθεν «σοσιαλιστές» του Θαπατέρο. Οι μόνιμες στρεβλώσεις της αγοράς εργασίας δεν αλλάζουν, μαζί με τις κυβερνήσεις: έτσι, ακόμη και οι σημερινοί τριανταπεντάρηδες νιώθουν – και αμείβονται – σαν μαθητευόμενοι, βουτηγμένοι στην επισφάλεια και στον ζόφο τού «δεν ξέρω τι μου ξημερώνει».

«Δεν ξέρω τι μου ξημερώνει»

Όπως εξηγεί ο γνωστός οικονομολόγος Γιαν Ράντολφ, πολλοί από τους «αγανακτισμένους» δεν θα έβγαιναν στον δρόμο αν είχαν κάποια μικρή έστω ελπίδα για το μέλλον: όμως αυτό το γενικευμένο «δεν ξέρω τι μου ξημερώνει», η δυσπιστία απέναντι στο αύριο, είναι που τους οδηγεί να ξημεροβραδιάζονται στα χαρτόκουτα και τις πλαστικές τέντες της Πουέρτα ντελ Σολ. «Οι προοπτικές για το κοντινό μέλλον της Ισπανίας είναι απαίσιες» λέει ο Ράντολφ: «Υπάρχουν ελάχιστες ευκαιρίες να βρει κανείς δουλειά, αφού ο δημόσιος τομέας υφίσταται άγριες περικοπές και ο ιδιωτικός τομέας απολύει ευκολότερα απ' ό,τι προσλαμβάνει. Το μόνο που απομένει στους νέους Ισπανούς είναι να φύγουν στο εξωτερικό για να βρουν δουλειά – αλλά τι θα γίνει με όλους αυτούς που θα μείνουν πίσω;».

Μια πρώτη απάντηση στο ερώτημα αυτό έδωσαν οι ίδιοι οι αγανακτισμένοι, με την απόφασή τους να παραμείνουν στις πρόχειρες κατασκηνώσεις για τουλάχιστον μία επιπλέον εβδομάδα. Στο ερώτημα «γιατί», η συνήθης απάντηση είναι «γιατί όχι;». Όπως είπε ένας νεαρός «indignado» στον ανταποκριτή του BBC που του έκανε αυτή την ερώτηση, «νιώθω κι εγώ έκπληκτος όπως όλοι μας που ο κόσμος επιτέλους ξεσηκώθηκε για να υπερασπιστεί τις αξίες του και να εκφραστεί. Και όσο το κίνημα μεγαλώνει, τόσο πιο πολύ ενθουσιαζόμαστε από την προοπτική να εξελιχθεί σε κάτι μεγαλύτερο, που θα αλλάξει τις ζωές μας»...

Είναι «λάιτ επανάσταση»;

Αξίζει εδώ να σημειωθεί πως κύκλοι της «αντισυστημικής» (εδώ θα τους λέγαμε αντεξουσιαστές) Άκρας Αριστεράς στην Ισπανία και αλλού έσπευσαν να επικρίνουν την ειρηνική εξέγερση των «αγανακτισμένων» σαν μια «λάιτ επανάσταση», κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των αστικών ΜΜΕ – λες και η πολιτική βία της όπου γης «ενόπλου Αριστεράς» είχε ως τώρα καλύτερα αποτελέσματα στην αντιμετώπιση των κοινών αντιπάλων του λαϊκού κινήματος. Λες και η εξέγερση της πλατείας Ταχρίρ δεν έγινε ποτέ, λες και ο Μουμπάρακ κυβερνά ακόμα την Αίγυπτο...

Σε άλλα, πιο «σοβαρά» κομμάτια της (κεντρο)Αριστεράς πάλι, κυριαρχεί η άποψη ότι οι «indignados» είναι άθελά τους... πιόνια της Δεξιάς, αφού το κάλεσμά τους για μποϊκοτάζ των περιφερειακών εκλογών έκανε ακόμη πιο εύκολη τη νίκη του Λαϊκού Κόμματος. Είναι οι ίδιοι που λένε ότι για την εκλογική πανωλεθρία του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Ισπανίας, που έχασε την Κυριακή ακόμη και τα «κάστρα» του στη Βαρκελώνη και στη Σεβίλλη φταίει η... διεθνής οικονομική κρίση και όχι η καθαρά νεοφιλελεύθερη αντιμετώπισή της από την κυβέρνηση Θαπατέρο, που για να αποφύγει την επιβολή ενός «άνωθεν» μνημονίου έσπευσε να επιβάλει τη δική του, «made in Spain» εκδοχή σκληρής λιτότητας, βυθίζοντας μεγάλο τμήμα της παραδοσιακής του εκλογικής βάσης στην ανασφάλεια και στην ανέχεια. Ολοι ξέρουμε άλλωστε ότι ο γιαλός είναι στραβός, εμείς καλά αρμενίζουμε!

 

Πάντως είναι ενδιαφέρον να θυμηθούμε ότι κάποιοι μας προέτρεπαν να μοιάσουμε ως χώρα στην Ισπανία ή/και στην Ιρλανδία. 

Και καλά εμείς "μαζί τα φάγαμε", "είμαστε κοπρίτες", φοροδιαφεύγουμε, λουφάρουμε στη δουλειά κλπ. Εκείνοι;

 

Απάντηση: Δημοκρατία Τώρα

Η Μαδρίτη δεν είναι μακρυά

Μία αισιόδοξη είδηση

Προχωράνε οι ζυμώσεις και οι συζητήσεις για μια μεγάλη κινητοποίηση – λαϊκή συνέλευση στο Σύνταγμα στις 23 Ιούνη. Όπως είναι γνωστό, την Πέμπτη 23 Ιούνη θα συνεδριάζει στις Βρυξέλλες το Συμβούλιο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης που αναμένεται να καταλήξει στα θέματα των δανείων της Ελλάδας και του «Συμφώνου για το ευρώ».

Την ίδια ώρα πρέπει να «συνεδριάσει» ο λαός στην πλατεία Συντάγματος και να δώσει με σαφήνεια την απάντησή του. Όχι στους τοκογλύφους. Όχι στην τρόικα. Όχι στην κυβέρνηση Παπανδρέου. Όχι στην ανεργία και την εξαθλίωση.
Οι πληροφορίες του Δρόμου αναφέρουν ότι υπάρχει γόνιμο κλίμα συζήτησης ανάμεσα σε ανθρώπους από κινήματα βάσης, πολιτιστικές πρωτοβουλίες, έντυπα, blogs και στέκια, σωματεία και συνδικάτα, για να οργανωθεί με ανοιχτό και δημοκρατικό τρόπο αυτή η μεγάλη πρωτοβουλία.
Την Παρασκευή 27 Μάη, στις 7μ.μ. στο Πολυτεχνείο (κτίριο Γκίνη) προγραμματίζεται μια πρώτη σύσκεψη. Οι άνθρωποι με τους οποίους μιλάμε είναι αισιόδοξοι, τονίζοντας χαρακτηριστικά: «Η Μαδρίτη δεν είναι μακρυά!»

πηγή εφημερίδα "Ο Δρόμος της αριστεράς"

Πρωτοβουλίες για λαϊκή συνέλευση στο Σύνταγμα στις 23 Ιούνη

 

Απάντηση: Δημοκρατία Τώρα

δυστυχως μας εμαθαν στα πολλα και στα λιγα δεν μπορουμε να προσαρμοστουμε, θα γινω λιγο ρομαντικος, θα πρεπει να μαθουμε να χαιρομαστε τα μικρα της ζωης και να ειμαστε ικανοποιημενοι με αυτα που εχουμε..
(μπορει ομως οντως να ειμαι πολυ ρομαντικος τωρα, γιατι μιλω εκ του ασφαλους)

 

Απάντηση: Δημοκρατία Τώρα

Πραγματική Δημοκρατία Τώρα! | Όλοι έξω!

http://www.tvxs.gr/node/85418

 

Απάντηση: Δημοκρατία Τώρα

Ο Ισπανός συγγραφέας και οικονομολόγος José Luis Sampedro σχολιάζει στα ενενηντατέσσερα του χρόνια τα τεκταινόμενα των τελευταίων ημερών στην Ισπανία επιχειρηματολογώντας υπέρ των διαδηλώσεων για την κατάργηση του ισχύοντος πολιτεύματος της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας που στην πραγματικότητα, εξηγεί, δεν είναι δημοκρατικό.

N-M60d5idFE[/media]#at=65]YouTube - ‪Spanish Revolution (Greek subs) #15M με τον José Luis Sampedro (720p)‬‏