Διαμόρφωση προσωπικότητας και οικογενειακό περιβάλλον

Γονιδιακό-περιβαλλοντικό σημειώσατε Χ. Η αλήθεια είναι πως δε γνωρίζουμε, για αυτό οι μελετητές βάζουν ποσοστά κοντά στο 50-50 και καθάρισαν...

Ο κάθε καταπιεσμένος βρίσκει τρόπο να διαχειριστεί την καταπίεση. Αλλος "επαναστατεί" (ή έτσι ισχυρίζεται, απλά αλλάζει καταπιεστή), άλλος υπομένει κατηγορώντας τον εαυτό του και τους άλλους, άλλος το κάνει φετίχ, εξωραίζοντας έτσι την αδυναμία του να το αντιμετωπίσει.

Σας έχω νέα, αγαπητοί. Οπου ακούτε βαρύγδουπες δηλώσεις, κάποιος καταπιεσμένος συνεχίζει να καταπιέζεται. Δε χρειάζονται πομφόλυγες, επαναστάσεις, (εκ)δηλώσεις οργής και μίσους. Δεν αλλάζει κάποιος έτσι. Απλά εκτονώνει προσωρινά τη δυστυχία του κι ύστερα ξανά από την αρχή. Οποιος είναι αποφασισμένος να αλλάξει έχει αυτό που αποκαλούμε "ήρεμη δύναμη". Εϊναι το αποτέλεσμα εσωτερικής πάλης με τους δαίμονές μας. Μιά πάλη που είναι βουβή. Αγγίζει τα όρια της απόγνωσης. Δε βολεύεται με ασπιρίνες, δε γίνεται γκρίνια και κλαψομουνίαση, ούτε διαμαρτυρία. Δε γίνεται ενοχή και αυτομαστίγωμα. Δε λέει "φταίω". Λέει "έχω την ευθύνη". Δε λέει "αύριο". Λέει "τώρα!".

Πεταλούδα, η θέληση να αντισταθείς είναι σπουδαία, αλλά δε φτάνει. Χρειάζεται θέληση να αφήσεις πίσω σου συνήθειες και ανθρώπους. Να ξεβολευτείς. Εχεις ακούσει για το σύνδρομο της Στοκχόλμης? Ε, λοιπόν δεν ερωτευόμαστε μόνο το βασανιστή μας, αλλά και τα βάσανά μας. Γιατί κρυβόμαστε πίσω από αυτά, είναι το άλλοθί μας.

@kathavra , μη την ψάχνεις πολύ. το ζητούμενο δεν είναι ποιός φταίει που έφτασες εδώ. Το ζητούμενο είναι τι σκοπεύεις να κάνεις εσύ γι αυτό.

 

Κάποτε είχα γνωρίσει μία υποτακτική που ίσως και να έμοιαζε με την περιγραφή που έκανε η "kathavra". Μου είχε κάνει εντύπωση πως ενώ η ίδια ήταν μαζοχίστρια ένα κομμάτι του εαυτού της ήταν αλτρουίστρια. Ήταν δύο προσωπικότητες σε ένα σώμα. Θυμάμαι από περιγραφές της πως έδινε μάχες για να σώσει και να περιθάλψει κακοποιημένα σκυλιά. Από την άλλη η συμπεριφορά της ήταν και της ίδιας παρόμοια με ένα σκυλί, όχι από αυτά του σαλονιού, αλλά από αυτά που θέλουν ή κατά συνθήκη είναι υποταγμένα στον αφέντη τους και μετά την τιμωρία, του γλύφουν τα πόδια δείχνοντας την ευγνωμοσύνη τους. Ήθελε πολύ να πιαστεί από κάπου και οι αναζητήσεις της συμπεριλάμβαναν παραψυχολογία, εξορκισμούς, κ.α. Η αλήθεια είναι ότι ήθελα πολύ να τη μάθω, να τη μελετήσω σε βάθος, να την επιβραβεύσω για τις όποιες καλές της προσπάθειες, μα οι συνθήκες τις εποχής εκείνης έμελλε να ορίσουν την γνωριμία μας αυτή πολύ σύντομη και να τη θυμάμαι σαν ένα πεφταστέρι που πέρασε γρήγορα και χάθηκε από το δικό μου ουρανό.

 

Αγαπητέ "Peleas" Επίτρεψέ μου να πω ότι θεωρητικά καλή είναι η ερώτηση - προτροπή σου, σκέψου όμως ότι το μέλος για το οποίο αναφέρεσαι και σε σχέση με την ηλικία του, αυτά που νοιώθει είναι βιώματα ζωής που κατά τη γνώμη μου δυστυχώς θα το ακολουθούν μιά ζωή. Θα μπορούσε ίσως ένας Σύντροφος, Κύριος - Αφέντης ή όπως αλλιώς θέλεις πές τον με ισχυρή προσωπικότητα, μεγάλη υπομονή απεριόριστη αγάπη και συντροφικότητα σταδιακά να βελτιώσει την κατάσταση και να διώξει τα φαντάσματα του τρόμου και του πόνου. Ο καθ' ένας χρειάζεται βοήθεια και πάνω απ' όλα να μπορεί να δώσει και πάρει αγάπη (μη γελάσεις με τη λέξη αγάπη). Πιστεύω αντίθετα με κάποιο άλλο νήμα εδώ, ότι μπορεί να υπάρχει. Σου ζητώ συγνώμη για την παρέμβαση. Φιλικά, ManMasterFirst.

 

Αγαπητέ @ManMasterFirs , όλες οι παρεμβάσεις καλοδεχόυμενες. Συζήτηση κάνουμε.
Ακου λοιπόν πώς έχουν τα πράγματα. Ο κάθε γονιός, δάσκαλος, Κύριος, γκουρού, καθοδηγητής κ.λ.π. έχει κάτι να προσφέρει. Ξέρες τι? Το δικό του δρόμο, τα δικά του απωθημένα, τη δική του άποψη ζωής. Ολοι αυτοί όμως είναι απλά δεκανίκια. Σκοπός μου είναι να βρω το δικό μου δρόμο προς την ευτυχία. Και για να γίνει αυτό οφείλω να αναλάβω ο ίδιος την ευθύνη της ζωής μου. Διαφορετικά θα στηρίζομαι διαρκώς στην "καλοσύνη" των άλλων, θα είμαι για πάντα ένας εξαρτημένος...

Υ.Γ. Πώς να γελάσω με τη λέξη αγάπη. Είναι η πιό σοβαρή και παρεξηγημένη λέξη...

 

Αγαπητέ μου @peleas μου φαίνεται οτι ... πηδάς σε συμπεράσματα (you jump to conclusions επί το ελληνικώτερον...   ). Συμφωνώ αυτονοήτως με αυτά που λες, αλλά ποιός σου είπε οτι ένας ή μια υ δεν έχει ήδη προσπαθήσει να βρει τον δικό της/του δρόμο, ΤΩΡΑ, όπως λες; Ύστερα δεν νομίζω οτι καμμία/κανείς ζητούσε τον οίκτο κανενός σε αυτή την συζήτηση, κουβέντα μάλλον ακαδημαϊκή κάνομε για τη σωστή αν μπορεί να υπολογιστεί, που συμφωνώ οτι είναι δύσκολο, μίξη περιβάλλοντος και DNA...

 

Δεν έχεις άδικο. Είναι πιθανόν να πηδάω (σε) συμπεράσματα, αφού δεν πηδάω κάτι άλλο...χαχχαα
Εντάξει, οι σχέσεις που κάνουμε αυτές καθαυτές δε δηλώνουν κάτι για μας, αλλά ο λόγος που τις κάνουμε, αν δηλαδή είναι από επιλογή ή από ανάγκη. Εξ άλλου, ο ορισμός της ευτυχίας διαφέρει για τον καθένα.

Ούτε κι εγώ μίλησα για οίκτο, αλλά για ανάληψη ευθύνης.
Τέλος, απάντησα και στο θέμα μίξη περιβάλλοντος/γονιδίων. Αλλά μου βγήκε το διδακτικό μου (θέμα περιβάλλοντος ή γονιδίων άραγε...  ) που με ωθεί στην αναζήτηση ενός "διά ταύτα" σε όλα τα ζητήματα.

 

Για να μην είμαστε απαισιόδοξοι, να πω εδώ ότι δεν έχει σημασία τι έχει περάσει κάποιος για τη διαμόρφωση του μέλλοντός του. Ο νους είναι σαν τον η/υ, και οι φίλοι κομπιουτεράδες πιστεύω να το κατανοούν. ΄Οπως προγραμματίζεται με αρνητικά στερεότυπα, ιδέες και συμπεριφορές, έτσι μπορεί να επαναπρογραμματιστεί από τον ενδιαφερόμενο για τα αντίθετά τους, τα θετικά. Αν δεχτούμε, βέβαια, όπως οι σύγχρονες οριακές επιστήμες, ότι ο νους επιδρά στην ύλη. Δεν είναι εύκολο, αλλά όχι και ακατόρθωτο. Η πραγματικότητα διαμορφώνεται από μέσα προς τα έξω. Είμαστε και ζούμε αυτό που σκεφτόμαστε. Γι'αυτό, καλό είναι να εστιάζουμε σε αυτά που θέλουμε να υλοποιήσουμε στη ζωή μας, παρατηρώντας τις αρνητικές σκέψεις και απλώς απελευθερώνοντας τις.

 

Κατά την ταπεινή μου γνώμη τα βιώματα της παιδικής ηλικίας ακολουθούν το άτομο σε όλη τη διάρκεια της ζωής του....

 

Συμφωνώ με όλα αυτά, αλλά λείπει το βασικότερο συστατικό από το παραπάνω σκεπτικό: Η βούληση.
Λίγοι είναι αυτοί που εστιάζουν στα θετικά και απελευθερώνουν τις αρνητικές σκέψεις.
Ακόμα λιγότεροι είναι αυτοί που έχουν τη βούληση να αλλάξουν.

 

Υπάρχουν μόνο σαδομαζοχιστικές προσωπικότητες και κάποιοι άλλοι που απλά θέλουν να κάνουν την ερωτική τους ζωή πιο ενδιαφέρουσα. Δεν υπάρχουν sub και dom, ούτε Master και Mistress. Υπάρχουν μόνο άνθρωποι που πιστεύουν ότι είναι dom και sub ή Master και Mistress επειδή δεν μπόρεσαν ακόμα να απελευθερωθούν από εμμονές και ανοησίες που καλλιεργήθηκαν συστηματικά από αυτή την υποκατηγορία της τεράστιας βιομηχανίας του σεξ. Όσο για τους σαδομαζοχιστές, προσωπικά μου δίνουν επαρκείς και πειστικές εξηγήσεις μόνο οι περιγεννητικές εμπειρίες και τα θεμελιώδη περιγεννητικά πρότυπα για τα οποία μπορείτε να μάθετε αρκετά από τα πειράματα του Stanislav Grof. Ο σαδομαζοχισμός και το σύνδρομο της σκλάβας μπορούν να εξηγηθούν από περιγεννητικές εμπειρίες όπως ασφυξία, περιορισμό κ.α που συνδυάζονται με περίεργες, ωστόσο αληθινές αισθήσεις ηδονής (όπως ζεστασιά, ασφάλεια, ερεθισμό) πριν ή κατά τη γέννα. Οι περισσότεροι επαναλαμβάνουν συνθήκες που έζησαν κατά τη διάρκεια της γέννησής τους. Κανένα οικογενειακό περιβάλλον δεν μπορεί να "δομήσει" καμμία προσωπικότητα. Προσωπική μου ακλόνητη πίστη είναι επίσης στην ύπαρξη της ψυχής και στην τρομακτική δύναμη που έχει ο άνθρωπος με τη δύναμη αυτού του όργανου που λέγεται ψυχή να μετουσιώνεται και να απελευθερώνεται ολοκληρωτικά σεξουαλικά-συναισθηματικά-νοητικά, νικώντας την προσωπικότητα όταν αποκτήσει αυτογνωσία.

 

Έχω διαβάσει για τον Γκροφ....όντως τα συναισθήματα που βιώνει κάποιος κατά την ερωτική πράξη συνιστούν επανάληψη συνδυασμού συγκινήσεων και αισθήσεων που βίωσε κατά τη διάρκεια της γέννησης.

 

Τσ τσ τσ... μη λες τέτοια πράγματα εδώ μέσα. Θα γκρεμίσεις την κοσμοαντίληψη τόσων ανθρώπων και δεν κάνει...