Δυναμισμός & υποτακτικότητα

Καλησπέρα, θα το πιάσω από την αρχή τώρα που κατάφερα να κάτσω επιτέλους. Here goes:

1. Οι περισσότεροι υ χαρακτήρες που είχα την τύχη να γνωρίσω είναι εξαιρετικά δυναμικά πρόσωπα. Στο μυαλό μου, αυτό είναι απόλυτα λογικό: Ένας άνθρωπος που τα βάζει έντονα με τις καταστάσεις, που έχει να κάνει με δύσκολες συνθήκες και που το περιβάλλον του είναι απαιτητικό κάλλιστα μπορεί να βρίσκει την υ κατάσταση χαλαρωτική, κάτι σαν βαλβίδα εκτόνωσης. Σε καμιά περίπτωση αυτή δεν είναι σαφής ή καθολική στατιστική, όμως σε θεωρητική βάση, είναι απόλυτα εφικτό και πολύ συχνό φαινόμενο.

2. Σαν ξεκάθαρα K χαρακτήρας μπορώ να σου πω πως ΙΣΩΣ υπό κατάλληλες συνθήκες το να πάρεις μια πρωτοβουλία προς ηδονισμό του Κ προσώπου να του αφήσει μια θετική αίσθηση, συνήθως ωστόσο πιθανό να θεωρηθεί παραβατική συμπεριφορά. Εξαιρούνται καταστάσεις φύσης ένδυσης ή προετοιμασίας plays προς όφελος του Κ μέλους - δεν μπορώ να φανταστώ έναν μη κομπλεξικό D ο οποίος θα ήταν αρνητικός στο να του ετοιμάσει η/ο υ του κάτι ευχάριστο. Σαφέστατα, παίζει ρόλο και ο τύπος της σχέσης κι ο βαθμός οικειότητας μεταξύ των μελών. Σε περίπτωση εναλλαγών ρόλων κατά την πράξη και μόνο δεν μιλάμε πλέον για D/s μα για t/b. ΤΕΛΕΙΩΣ διαφορετική συνθήκη εφόσον έχει να κάνει καθαρά με το play της στιγμής.

EDIT: Πριν μπερδέψω κάποιον, να αναφέρω πως με το t/b δεν εννοώ πως οι t/b χαρακτήρες είναι switches. Εφόσον οι ρόλοι τους ωστόσο εστιάζουν στο session κι δεν έχουν περαιτέρω προεκτάσεις τους χρησιμοποίησα για να δηλώσω την ελαστικότητα της δομής.

3. Το redlining του καθ'ενός είναι προσωπική υπόθεση. Το μέχρι που μπορείς να φτάσεις σε κάποια θέματα καλό είναι να ξεκαθαρίζεται από την αρχή με τον εκάστοτε partener. Ωστόσο, το να έχεις "μεμονωμένες" διαθέσεις σε καθιστά μάλλον vanilla με BDSMικές προεκτάσεις στις ερωτικές σου δραστηριότητες. Ας μην κάνουμε το λάθος να αυτοαποκαλούμαστε BDSMers με την μεζούρα όπως ο μέσος πολυγαμικός, με εξωσυζυγικές σεξουαλικές δραστηριότητες, ρατσιστής μισάνθρωπος μέσος Έλλην αποκαλεί τον εαυτό του χριστιανό. Σε μια συνολική συνθήκη η "ταμπέλα" καλό είναι να μπαίνει όταν κάτι τηρείται στο ακέραιο. Ο χώρος χωρίζεται σε δύο μεγάλος τομείς όπως το βλέπω εγώ, στο lifestyle και στα sexual practices. Αν ανήκεις στο πρώτο, everything goes. Αν ανήκεις στο δεύτερο, απλώς απολαμβάνεις κάποια στοιχεία του στον βαθμό που σε εξυπηρετούν, μπορεί κάλλιστα ωστόσο στον πυρήνα σου να είσαι vanilla. Δεν υπάρχει ΤΙΠΟΤΑ αρνητικό σε καμία από τις δύο εκδοχές. Ούτε χρειάζεται να δόσεις λογαριασμό στους purists. Το πως απολαμβάνεις εσύ την ερωτική σου ζωή δεν θα σου το επιβάλει κανείς. Απλά, όπως έγραψε κι ο συμforumίστας πιο πάνω, καλό είναι οι ορολογίες και οι ετυμολογίες να γίνονται κατανοητές προκειμένου να μπορείς να προσδιορίζεις, να προσδιορίζεσαι και να αντιλαμβάνεσαι πιο εύκολα κάποια πράγματα.

Enjoy the trip. Πάρε κι αυτό το επικό κομμάτι που θυμήθηκα πάλι και θέλω να ξαναδώ την σχετική ταινία.

​

 

@Dracon

Σε ευχαριστώ πολύ! Μπορώ να πώ ότι βοηθήθηκα αρκετά από την απάντησή σου!!

 

Στο T/b δεν υπάρχει καμία εναλλαγή ρόλων. Αυτό που αναφέρεις έχει να κάνει με το στατους που ονομάζεται switch.

Θα ήθελες να αναπτύξεις την σκέψη σου όσον αφορά τον διαχωρισμό ανάμεσα σε lifestyles-everything goes και sexual practices-maybe vanilla; To S/M είναι sexual practice, παράδειγμα, και είναι αναμφισβήτηα BDSM.

 

Η τοποθέτηση μου είναι λίγο ανακριβής εδώ, εστίαζε περισσότερο στο ζήτημα των όχι τόσο αυστηρών ρόλων όμως είναι παρεξηγήσιμη. Σωστή διόρθωση.

Το ότι κάτι εμπεριέχεται στο BDSM δεν σημαίνει πως όσοι το εξασκούν μεμονωμένα και κατά περίπτωση είναι απαραίτητα γενικότερα λάτρεις του χώρου, αξιοποιούν αυτό το στοιχείο και μπορεί να είναι κάτι που κάνουν κατά περίπτωση και υπό πολύ συγκεκριμένες συνθήκες.

 

Όλα τα χει ο μπαχτσές, ως γνωστόν. Και κυριαρχούληδες που κατουριούνται μπροστά στην μητέρα τους και υποτακτικές και υποτακτικούς που δεν μασάνε τ΄αρχίδια τους έχει.
Ευτυχώς, ή δυστυχώς, στην ζωή μας δεν ταυτίζουμε τους ρόλους της ερωτικής μας αλληλεπίδρασης με όλο μας το είναι. Το να έχει κάποιος υποτακτική προσωπικότητα σε όλες τις εκφάνσεις και εκφράσεις της ζωής του είναι η πρώτη και η εύκολη ανάγνωση θα έλεγα. Ο δυναμισμός συχνά συγχέεται με την έλλειψη ανάγκης ελέγχου, ωστόσο, πιστεύω ότι δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα. Πολλές φορές μία δυναμική καθ΄όλα προσωπικότητα χρειάζεται τον έλεγχο για να είναι το άτομο αποτελεσματικό στην ζωή του, πέρα από το πλαίσιο της ερωτικής του σχέσης, κάτι που μέσω του D/s δύναται να γίνει, χωρίς να του αποδίδω ιδιότητες πανάκειας ή μαγικού φίλτρου.
Παρόλ' αυτά, σχετίζεται με πιο άρρητες και περισσότερο εσωτερικές ανάγκες και όχι μόνο με την διαχείριση της καθημερινότητας, αν αποτολμήσω έναν βαθύτερο συσχετισμό.
Ενίοτε δε, η πλήρης εκχώρηση του ελέγχου δεν είναι το ζητούμενο, για κανένα από τα μέλη της D/s σχέσης. Επιλέγοντας τοποθέτηση, ουσιαστικά επιλέγεις τον άνθρωπο με τον οποίο θέλεις να αλληλεπιδράς, σε μία δεδομένη ασυμμετρία. Επιλέγεις να ακολουθείς, κάτι που για μένα δεν είναι μόνο αποτέλεσμα του κανόνα ως θέσφατο, αλλά κυρίως θέμα έμπνευσης. Ακολουθώ αυτόν (ή αυτήν) που μπορεί να μου εμπνεύσει κάτι τέτοιο, τόσο σοβαρό και βαρύ και βαθύ που τελικά σχετίζεται με ολόκληρη την ύπαρξή μου κι όχι μόνο με το σεξ, την σχέση ή τα sessions. Φυσικά, το ίδιο μπορεί να ισχύσει και για άλλου είδους σχέσεις, με μικρότερη εκχώρηση ελέγχου, ή για περιορισμένο χρόνο και τομείς, όπως ο ερωτικός. Ο καθένας επιλέγει αυτό που του ταιριάζει και κυρίως αυτό που μπορεί ν΄αντέξει και να υποστηρίξει με τα μέσα που διαθέτει. Δεν μου αρέσει καθόλου ο διδακτισμός, γιατί τις ιδιαιτερότητες του είναι μας, τις γνωρίζουμε ουσιαστικά εμείς και όσοι άνθρωποι εμείς επιτρέπουμε να εισχωρήσουν βαθύτερα στον πυρήνα μας. Θα πω όμως, ότι καλό είναι να μην βιαζόμαστε, γιατί κάτι τέτοιο θέλει τον χρόνο του, πέρα από το αρχικό κομμάτι της έμπνευσης.
Γενικά δεν πιστεύω, εγώ προσωπικά στο D/s του σ/κ, ούτε στην υποτακτικότητα επτά μ΄εννιά. Κάτι τέτοιο δύναται να γίνει, αλλά μόνο σαν role play, κατά την γνώμη μου, πολύ περιορισμένο και πολύ ελλιπές σε σχέση με το ''όλον''. Από την άλλη, ο καθένας βρίσκει τις δικές του ισορροπίες, ανάλογα με τους ανθρώπους και το πλαίσιο του συσχετισμού τους. Εύχομαι καλή αρχή και καλή συνέχεια.

 

Στη δική μου εμπειρία, η πιο δυναμική απόφαση που μπορεί να πάρει κανείς (εφόσον το θέλει εεεε   ) είναι να ακούει κάποιον άλλο, έναν Κυρίαρχο.
Γιατί αυτό, αν το κάνει συνειδητοποιημένα, είναι κάτι που απαιτεί πάρα πολλή ενέργεια και δύναμη και δυναμισμό και συνέπεια και δουλειά κλπ κλπ  
Ούτως ή άλλως κανείς δεν εξαναγκάζει κανέναν να μπει σε μια σχέση Κυριαρχίας και υποταγής. Είναι απόφαση. Άρα πήρε τη μεγαλύτερη απόφαση για τον εαυτό του.
Και φυσικά διάλεξε. Κάθε υποτακτικός διαλέγει τον Κυρίαρχο του (και το αντίστροφο αλλά με άλλο τρόπο)  
Το να ακούει τις εντολές - οδηγίες του Κυριάρχου δεν τον κάνει άβουλο. Απλά δείχνει ενεργητικά κάθε φορά την προτίμηση του, είναι μια "ομολογία" ότι αυτό που λέει ο Κυρίαρχος είναι καλύτερο και προτιμότερο από αυτό που λέει - έχει στο νου του ο υποτακτικός  

Πολλοί Κυρίαρχοι απολαμβάνουν να τους δείχνει ο υποτακτικός τους τον πόθο του, τη διάθεση του, τον ερωτισμό του.
Αυτό δεν είναι καθοδήγηση, είναι εκδήλωση.
Για να μην μιλάω γενικά, εμένα πολλές φορές ο Κύριος μου, μου λέει "τώρα καύλωσε Με", ή "τώρα κάνε Με να τελειώσω" ή "τώρα κάνε Με να νιώσω χαλαρωμένος" κ.ά. χωρίς να μου λέει πώς, το αφήνει επάνω μου. Αυτό δεν είναι καθοδήγηση από μεριάς μου, είναι υπηρεσία  

Όχι απαραίτητα.  
Μπορεί να τον κάνει απλά έναν υποτακτικό που δεν βρήκε τον κατάλληλο Κυρίαρχο για εκείνον.
Ή την κατάλληλη μορφή σχέσης για εκείνον.
Ή μπορεί κάλλιστα να απολαμβάνει ένα μέρος του bdsm (π.χ. σαδομαζοχιστικές πρακτικές ή bondage αλλά όχι κάτι άλλο). Καθένας διαλέγει ό,τι αγαπά και του ταιριάζει  
Ή μπορεί να έχει "υποτακτικές" τάσεις μόνον στο κρεβάτι  

 

να στο θεσω διαφορετικα.
ο σκυλος εχει το αφεντικο του.
το αφεντικο ειναι στην μια ακρη του λουριου.
στην αλλη, στη μερια του σκυλου δηλαδη, μπορει να ειναι ενα μπουλντογκ αλλα μπορει να ειναι και ενα τσιαουα
αφου το ειδος του σκυλου ειναι διαφορετικο απο τη μια μερια,
μπορει να ειναι το ειδους του αφεντικου απο την αλλη το ιδιο ?
μηπως το καθενα θελει το αντιστοιχο του ?

 

Είναι εκπληκτικά ενδιαφέρον για μένα (από άποψη ανθρωπολογικού και ψυχολογικού ενδιαφέροντος) να παρατηρείς τι σκυλάκι έχει διαλέξει ο κάθε ιδιοκτήτης. Εκπληκτικά  
Με τους ανθρώπους είναι λίγο πιο σύνθετο αλλά δεν απέχει και όσο νομίζουμε.

Πάντως ο μπαμπάς μου, από τότε που ήμουν μικρή με μάθαινε ότι απέναντι σε ροτβάιλερ δεν μπορείς να βάλεις κανίς. Κυριολεκτικά και μεταφορικά  

 

ετσι !  

 

Εγώ πάλι λέω, ότι ιδανικά, διαισθητικά, τα σκυλιά διαλέγουν συνοδοιπόρο (κι όχι ιδιοκτήτη, δεν είναι αντικείμενα) και όχι το αντίθετο. Όσες φορές με διάλεξαν τα ζωάκια -σκύλοι, γάτες, πάπιες, κουνέλια-, ήταν ιδανικό το ταίριασμα, το ίδιο κι όταν διάλεξα εγώ (συνοδοιπόρο -ως blissful bitch-, όχι σκύλο  )
Άντε για να μην κατηγορηθώ για αμετροέπεια (lol),  να πω ότι διαλέξαμε ο ένας τον άλλον, με το αλάνθαστο να είναι το διαισθητικό κριτήριο του ζώου, που μυρίζει ακόμη και την διάθεση, ξέρει πόσο μακριά μπορεί να πάει μ΄έναν άνθρωπο... 

 

μπορει να μην σου αρεσει η λεξη "ιδιοκτητης" @brenda
αλλα ετσι ακριβως το αντιλαμβανεται ο σκυλακος και η υποτακτικη γυναικα *
Δικος/η ΤΟΥ.

( *αλλες περιπτωσεις δεν ξερω, δεν μπορω να απαντησω.)

Συμφωνω απολυτα οτι δεν τελειωνει η ιστορια εκει,
ισα-ισα,εκει μολις που αρχιζει.
Θελει πολλα, παρα πολλα για να εισαι σωστος "ιδιοκτητης".

Στο θεμα "συνοδοιπορος".
Με ρωτανε πολλοι, μα καλα δεν φευγει ο σκυλος ?
Χαζος ειναι ? η απαντηση.

 

1. Διαβαζεις τα προσωπικα σου μηνυματα
2. Διαλεγεις ενα Κ που σου κανε εντυπωση και πας για καφε. Τα βρισκετε με τους κανονες ασφαλειας η κανονιζεις με το επομενο Κ για καφε.
3. Καλη διασκεδαση