Είναι η πορνογραφία τέχνη;

Δική μου βιασύνη, δεν έδωσα πολύ προσοχή να φαίνεται τι εννοώ στο "ανθρώπινη πορνογραφία" και ταλαιπώρησα την έννοια που εισήγαγε η @Ίσις Αλεξάνδρα. Εννοώ την όχι υποκριτική, όχι εξεζητημένη, με άφημα αν όχι συναίσθημα σεξουαλική επαφή με μόνο σκοπό την κινηματογράφηση που γίνεται στις τσόντες. Με ζώα εμένα θα μου φαινόταν εξεζητημένη. Είχα δει μια φορά λίγες σκηνές και μου είχε κάνει εντύπωση η έκφραση του ζώου σε σχέση με την μη έκφραση των ανθρώπων.

 

Κουβέντα να γίνεται...
Ή αλλιώς...
Ίσα μωρή Ευρυπι(η)δούκλα, γι' αυτό πήρες των ομματιών σου, με τέτοια που δίδασκες στα θέατρα...
...
«Τι βλέπω, ω θεοί, πόσο συγκλονίζεται η ψυχή μου! Τα μάτια μου τα θαμπώνει η εξαίσια μορφή ενός ταύρου ολοζώντανου, αφροδίσιου, αξιέραστου, σαν τον Πλούτο, θα έλεγε κανείς. Χαμογελάει γλυκά σαν την Αφροδίτη και με το εκθαμβωτικό βλέμμα του Έρωτα. Από τα μάτια του στάζει ο πόθος του έρωτα, δεν συμπεριφέρεται σαν άγριο ζώο, δεν με κοιτάζει βλοσυρά από κάτω, παρά σαν ένα παλικάρι αφιερωμένο στις Χάριτες και στην Αφροδίτη. Η γοητεία λάμπει στο πρόσωπό του και τα μάτια του ακτινοβολούν γλυκύτητα... Ποιος θα με μεταμφιέσει σε αγελάδα για ν’ ανταμώσω μ’ αυτή τη μορφή τον ταύρο; Ή πώς μπορώ να μεταμορφωθώ σε αγελάδα; Η Ήρα θα μπορούσε να μου κάνει αυτή τη χάρη, όπως κι ο Δαίδαλος θα μπορούσε να πετύχει εκείνο. Η Ήρα μεταμόρφωσε την κόρη του Ίναχου σε αγελάδα, ενώ ο Δαίδαλος έφτιαξε από χαλκό έργα που ξεγελούσαν το μάτι…»
...
«Μα έλα εδώ εσύ, Δαίδαλε˙ τώρα έχεις την καλύτερη ευκαιρία να αποδείξεις πόσο πολυμήχανος καλλιτέχνης είσαι, δείξε και στον ταύρο τη μαστοριά με την οποία δουλεύεις το χαλκό, πολέμησε στο πλευρό της Αφροδίτης, βοήθησε τον Έρωτα και φτιάξε μια αγελάδα˙ κάνε την όσο μπορείς πιο όμοια με πραγματική, για να πετύχει το ομοίωμά σου το σκοπό του. Θα κυνηγήσεις τον ταύρο που εγώ δεν μπορώ να πιάσω, τον ποθητό ταύρο, τον ανέραστο. Ό,τι θα γίνει έπειτα, αυτό είναι δουλειά δική μου και του Έρωτα!»
...
(elsito.gr)

 

Συχνά και όχι πάντα, η πορνογραφία χρησιμοποιεί την τέχνη, ως μέσο έκφρασης και επικοινωνίας ανάμεσα στον μερακλή πομπό και τον ξαναμμένο δέκτη.
Γωνίες λήψης, καβλοφωτό με λαίμαργο ζουμ και κροπ, οργασμικές σεκάνς, εικαστικά, χορευτικά δρώμενα, στίχοι και μελωδίες που υμνούν την ελευθεριακή επιλογή και την λιβιδική βουλιμία σε μια αέναη ανταλλαγή μεταξύ του εξιμπισιονιστικού έργου και των λιβιδοθαυμαστών του.
Το σώμα απόλυτα εκτεθειμένο, περιμένει να λάβει τον επιθυμητό ρόλο, ανάλογα με την φαντασία του δέκτη. Να εξ-υπηρετήσει ανάγκες, ως εύπλαστη στο φαντασιακό φουσκωτή κούκλα, σαν παιχνίδι εξ αποστάσεως χρήσης.