Εγκληματίες και ο Θανατος που τους αξιζει

Θα συμφωνήσω στο οτι το κράτος και ενδεχομένως κανείς δεν μπορεί να καταδικάσει "δίκαια" με την θανατική ποινή. Υπάρχουν τόσες πολλές παράμετροι...
Γιαυτό άλλωστε και στην αρχή του πρώτου πόστ μου μίλησα για τις διάφορες οπτικές και δικαιολογίες επί του θέματος.Δεν μπορεί να θέσει κάποιος 1,2,3 προτάσεις και σύμφωνα με αυτές να αρχίσει να καταδικάζει. Μπορούν να υπάρξουν εκατομμύρια περιπτώσεις, μια για κάθε εγκληματία και αμφιβάλλω για το κατά πόσο ένα τέτοιο άτομο είναι πάντα υπαίτιο των πράξεών του.

 

O άνθρωπος εκείνος που θα αφαιρέσει μια ανθρώπινη ζωή,δεν τη σέβεται.Δεν την υπολογίζει και δεν τη μετρά.

Ο καθένας επιλέγει τον δρόμο του και βαδίζει μόνος,κουβαλώντας τις ευθύνες των πράξεών του.

Μπορώ να μιλήσω ψύχραιμα και πολιτισμένα γενικά για την θανατική ποινή και ίσως και να πεισθώ κιόλας,πως είναι λάθος.

Μη μου ζητήσεις όμως,να προσπαθήσω να καταλάβω την λογική και την ψυχοσύνθεση εκείνου που αφαιρεί την ζωή δικού μου ανθρώπου.
Θα τον ξεσκίσω με τα δόντια μου και θα σκάψω με τα νύχια μου, τον λάκο που θα τον ρίξω.
​

 

Re: Απάντηση: Εγκληματίες και ο Θανατος που τους αξιζει

Συμφωνώ απόλυτα.


Το μόνο αποτέλεσμα που θα έχει το "οφθαλμόν αντί οφθαλμού" είναι ότι θα καταλήξει να κάνει όλον τον κόσμο τυφλό. (Γκάντι)

 

...ή όπως έλεγε και ο Αλτάν
"πρέπει να τους πιάσουν όλους αυτούς τους βίαιους και να τους κόψουν κομματάκια".
Χωρίς πλάκα, πάντα με εντυπωσίαζε όταν το βλέπω, και το βλέπω συχνά: ειδικά σε κάτι e-mailικές προτροπές για λυντσάρισμα τύπου "ΨΙΦΙΣΤΑΙ ΝΑ ΠΑΨΙ ΝΑ ΖΙ Ο ΕΓΚΛΙΜΑΤΕΙΑΑς ΠΟΥ ΣΚΟΤΟΣΑΙ ΤΟ ΣΚΙΛΑΚΗ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΙ ΤΕΧΝΙ*" τις προτροπές του πλήθους "όποιος σκοτώνει μια ζωή θέλει κρέμασμα" "να τον κάψουν ζωντανό που δε σέβεται τη ζωή ενός πλάσματος" "να του βγάλουν τα μάτια και να τον ρίξουν σε καυτό λάδι γιατί δεν αξίζει να λέγεται άνθρωπος το βίαιο κτήνος" και κανείς δεν αντιλαμβάνεται την ειρωνεία.


*για κάποιο λογο αυτές οι προτροπές είναι πάντα σε κεφαλαία και ανυπόγραφες

 

Ας συλλογιστούμε τη φράση του Τερέντιου "Homo sum et nihil humani a me alienum puto" (Είμαι άνθρωπος και τίποτα το ανθρώπινο δεν είναι ξένο προς εμένα). Με άλλα λόγια, ο,τιδήποτε έκανε ποτέ κάποιος άνθρωπος μπορεί να το κάνω κι εγώ. Ο,τιδήποτε. Αυτό το ξέρουμε, αλλά δεν είναι εύκολο να το αντέξουμε.

Η ταύτιση με το θύμα είναι μια εύκολη εξιλέωση. Δεν αντέχουμε όμως την αποδοχή της ταύτισης με τον θύτη. Η άπαλειψη του θύτη εξορκίζει τον φόβο μας ότι θα μπορούσαμε εμείς να είμαστε στη θέση του. Ο αφανισμός ισούται συμβολικά με αναίρεση της μοιραίας πράξης. Make it go away, ησύχασε, ένα κακό όνειρο ήταν, δεν συνέβη ποτέ.

Μα ω! Η αδυναμία μας να αντιμετωπίσουμε το φόβο μας, οδηγεί στην πραγμάτωση του φόβου. Δολοφονώντας τον δολοφόνο, γινόμαστε οι ίδιοι δολοφόνοι. Όμως ποιοι εμείς; Όχι εμείς ως άτομα, αλλά εμείς ως κοινωνικό σώμα. Η πιο χαρακτηριστική αναπαράσταση αυτού είναι το εκτελεστικό απόσπασμα: θα έφτανε ένας στρατιώτης για να εξοντώσει τον ακινητοποιημένο άνθρωπο απέναντί του, όμως σοφά παρατάσσονται πολλοί, όχι μπας κι ο ένας αστοχήσει, αλλά για να μοιραστεί η ευθύνη.

Έτσι, το άτομο και η κοινωνία αναπαρίστανται ως φράκταλς. Η κοινωνία αναλαμβάνει το τερατώδες πρόσωπο του θύτη καμουφλάροντας την ύπαρξή του σε καθέναν από μας.

Ασφαλώς και αντιτίθεμαι στη θανατική ποινή. Είμαι υπέρ της πολύ σκληρότερης τιμωρίας του να μάθουμε να ζούμε με τον δολοφόνο μέσα μας.

 

Απάντηση: Εγκληματίες και ο Θανατος που τους αξιζει

Πολυ ωραιο camera_obscura!!

 

Εξαρτάται απο το έγκλημα και τον εγκληματία φυσικά.

Στα δικά μου μάτια μπορεί ένα έγκλημα τιμής, ακόμα και αν μιλαμε για μια δολοφονία να είναι πολύ
ελαφρύτερο ηθικά ή συνειδησιακά, πέστε το όπως θέλετε, απο ένα έγκλημα που ναι μεν δεν εμπεριέχει
την αφαίρεση της ανθρώπινης ζωής, αλλά που απο τη φύση του αποτελεί μια βαθύτατη προσβολή για το
ανθρώπινο είδος.

Υπάρχουν εγκληματίες και εγκλήματα που με κάνουν να λυπάμαι που γεννήθηκα άνθρωπος και αυτά
απλά δεν μπορώ να τα ανεκτώ. Δεν μπορώ πχ να ανεχτώ την ύπαρξη γιατρών που αφαιρούν και εμπορευονται
ζωτικά οργανα μικρών παιδιών. Εδώ δεν υπάρχει ψυχασθένεια, δεν υπάρχει απελπισία, δεν υπάρχει
πάθος που τυφλώνει, δεν υπάρχει τίποτα άλλο πέρα απο δαιμονική απληστία και μια βαθιά, βαθύτατη
περιφρόνηση προς τον Άνθρωπο.

Για μένα πράξεις σαν αυτές αποτελούν συνειδητη επιλογή παραίτησης του δικαιώματος να ανήκεις στο
ανθρώπινο είδος. Και βεβαίως είμαι υπέρ της θανατικής ποινής σε αυτές τις περιπτώσεις αφού για μένα
η ζωή μιας κοινής μύγας εχει πολύ μεγαλύτερη αξία απο τις ζωές των όντων εκείνων που προβαίνουν σε
αυτές τις φρικαλεότητες.

 

Υπάρχουν άνθρωποι των οποίων η αξία της ύπαρξής τους είναι ισάξια με αυτή μιας και μόνο κατσαρίδας (μπορεί και μισής).
Δεν υπάρχει κανένας λόγος να υπερεκτιμάται η ανθρώπινη ζωή.

Ένας εγκληματίας λιγότερος = καθαρότερη κι ευτυχέστερη κοινωνία για τους υπόλοιπους.

Τα υπόλοιπα μου ακούγονται θρησκευτικές μπούρδες.

 

Δεν θα ήμουν τόσο απόλυτος. Αντιτίθεμαι στην θανατική ποινή εν καιρώ ειρήνης. Τότε η κοινωνία έχει άλλα μέσα να προασπίσει την ασφάλεια των μελών της και παράλληλα να τιμωρήσει αυστηρά και παραδειγματικά τον εγκληματία. Όμως την θεωρώ επιβεβλημένη κι αναπόφευκτη εν καιρώ πολέμου, όταν το διακύβευμα είναι σημαντικότερο από την ζωή ενός μεμονωμένου ατόμου.

 

Όσο θα υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων δεν πρόκειται να εκλείψει η βία. Ούτε έχει μειωθεί λόγω της προόδου και της αποδοχής των ιδανικών που συνθέτουν το σύγχρονο πολιτισμό σε ικανό ποσοστό- μονάχα έχει μεταλλαχθεί σε περισσότερο εύπεπτες (επικοινωνιακά) μορφές. Συνηθίζεται δε, να επενδύεται με επαρκή δόση 'δίκαιου' ώστε να απαλείφονται οι όποιες αντιστάσεις. Κατά περίσταση αλλάσουν οι δικαιολογίες με ιδιαίτερα ευφάνταστο τρόπο μα κοινό χαρακτηριστικό την χυδαία υποκρισία. Φυσικά, εκ πεποιθήσεως προτιμώ την ωμή και δίχως ξόμπλια βία.

 

Απάντηση: Re: Εγκληματίες και ο Θανατος που τους αξιζει

Φίλε μου το "μπούρδες" μπορώ να το συζητήσω, αλλά θα σε παρακαλέσω το "θρησκευτικές" να μην το ξαναναφέρεις. Δεν είδα κανείς εδώ να δίνει θρησκευτική χροιά στην κουβέντα.


Να το συζητήσουμε λοιπόν;

Πώς ορίζεις εσύ τον εγκληματία που ο θάνατός του θα σημαίνει καθαρότερη κι ευτυχέστερη κοινωνία γιά τους υπόλοιπους;

Και δεύτερον, τί είναι σύμφωνα με την άποψή σου, αυτό που κάνει τον εγκληματία, εγκληματία; Δηλαδή, είναι έτσι επειδή έτσι γεννήθηκε, ή από κάποιους παράγοντες διαμορφώθηκε, κι αν ναι, από ποιούς;

 

Η συζητηση περι της θανατικης ποινης ειναι παλια και ατερμων.
Γνωριζω πολυ καλα τα επιχειρηματα κατα της θανατικης ποινης και αναγνωριζω οτι εχουν σοβαρη,σοβαροτατη βαση.
Ομως υπαρχουν περιπτωσεις που ατομικα η συλλογικα,υπαρχει εγκληματικη δραση,ενσυνειδητη περιφρονηση,απαξιωση, ευτελισμος και εν τελει αφαιρεση ανθρωπινης η ανθρωπινων ζωων με ταπεινα ,ιδιοτελη κινητρα και ιδιαιτερα "ειδεχθη" τροπο (ετσι δεν τα ονομαζουν οι νομικοι; ),που δεν αντεχουν στο ελαφρυντικο η την δικαιολογια της αδικης,ταξικης,βιαιας κοινωνιας και των συνθηκων που η ιδια διαμορφωσε ωστε να "εκθρεψει" τους εγκληματιες.Σε αυτες τις περιπτωσεις η θανατικη ποινη ειναι μια επιλογη (οχι Η επιλογη).

Υπαρχει ακομα και η κατηγορια των πολιτικων εγκληματων ,των εγληματων πολεμου ,των εγκληματων κατα της ανθρωποτητας.
Η θανατικη καταδικη των Ναζι στη δικη της Νυρεμβεργης δεν ηταν απαραδεκτη ,η απορριπτεα ως ποινη κατα την γνωμη μου,για να αναφερω την χαρακτηριστικοτερη ισως περιπτωση.
Μονο που διπλα στους Ναζι θα επρεπε,απο ενα οικουμενικο,μη υποκριτικο δικαστηριο να δικαζονταν και να καταδικαζονταν με την ιδια ποινη οι ηθικοι αυτουργοι του πυρηνικου ολοκαυτωματος στη Χιροσιμα και στο Ναγκασακι, οι κ.κ Τρουμαν, Μαρσαλ και ο αλλος ,ο υπουργος Στρατιωτικων που μου διαφευγει τωρα.

Υ.Γ Rde a woman,γνωριζω και τον Μακαρενκο και το "παιδαγωγικο ποιημα" του,αν και δεν το θυμαμαι πια τοσο καλα.Γνωριζω ομως και τον Σολτζενιτσιν και το "αρχιπελαγος Γκουλαγκ",την παιδαγωγικη και σωφρονιστικη δηλαδη αντιληψη της Σοβιετικης κοινωνιας εν τη πραξει...Η θανατικη ποινη ισως να ειναι προτιμοτερη.