Ειδήσεις

Απάντηση: Ειδήσεις

Δήμαρχο καλό βρίσκεις, αλλά στην... Ανδαλουσία​

Δήμαρχο καλό βρίσκεις, αλλά στην... Ανδαλουσία | Άρθρα και Στήλες | Από την Ελευθεροτυπία

«Πολλοί αγρότες στις κολλεκτίβες ήταν αγράμματοι. Είχαν όμως πίστη, πρακτική κοινή λογική, πνεύμα θυσίας και θέληση να δημιουργήσουν ένα καινούργιο κόσμο...»

ΓΚΑΣΤΟΝ ΛΕΒΑΛ «Ούτε Φράνκο, ούτε Στάλιν»

Σαν εξωγήινο αντιμετώπιζαν τον καλεσμένο στην εκπομή τους (15-9-10 MEGA) ο Δ. Καμπουράκης και ο Γ. Οικονομέας. Σαν να 'θελαν να τον αγγίξουν με το δάχτυλο για να διαπιστώσουν ότι είναι αληθινός. Και δεν είχαν άδικο, με τόσα πρωτάκουστα που έλεγε για το χωριό του στην Ανδαλουσία -μια αδιανόητη στην εποχή μας όαση ελευθεριακής κοινωνίας, μέσα στην παγκοσμιοποιημένη ζούγκλα του πιο βάρβαρου καπιταλισμού. Μια αυτόνομη κομμούνα.

Με αδιόρατο χαμόγελο και καθαρά μάτια ο γκριζομάλλης και γενειοφόρος Χουάν Μανουέλ Σάντσες Γκορντίγιο, καθηγητής της Ιστορίας, εκλέγεται συνεχώς τα τελευταία 30 χρόνια και με ποσοστό περί το 75% δήμαρχος στο μεγαλοχώρι (με 2.700 κατοίκους) Μαριναλέντα, όπου: η καλλιεργούμενη γη, τα εργοστάσια και τα σπίτια ανήκουν στον δήμο. Κάθε φαμίλια πληρώνει συμβολικό ενοίκιο 15 ευρώ το μήνα. Ολοι ανεξαιρέτως οι εργαζόμενοι, για 6,5 ώρες την ημέρα, παίρνουν 47 ευρώ μεροκάματο (περί τα 1.200 ευρώ το μήνα) είτε στα χωράφια είτε στα εργοστάσια είτε στις υπηρεσίες, και το ίδιο ο διευθυντής και ο δήμαρχος με τον ανειδίκευτο εργάτη. Σχολεία, γήπεδα και ιατρεία είναι του δήμου. Υπάρχει εκκλησία για τους ελάχιστους πιστούς, αλλά όχι και ιερείς («Δόξα τω Θεώ, δεν έχουμε ούτε έναν παπά...», είπε γελώντας ο δήμαρχος). Δεν υπάρχουν αστυνομία, δικαστήρια και κρατητήρια -με μηδενική βεβαίως εγκληματικότητα. Ενας μόνο αιρετός λαϊκός δικαστής αντιμετωπίζει παραβατικές συμπεριφορές χωρίς ποινές και τις προσωπικές διαφορές με νουθεσίες. Μοναδικό κέντρο αποφάσεων για όλα οι γενικές συνελεύσεις, τακτικές και έκτακτες.

Εξανέστη ο Καμπουράκης:

«Δηλαδή, κύριε δήμαρχε, δεν μπορώ να έχω δικά μου δυο- τρία σπίτια να τ' αγοράζω και να τα πουλάω; Τι σόι ελευθερία είναι αυτή;».

«Οχι, δεν μπορείτε. Η κατοικία είναι δικαίωμα. Οχι εμπόρευμα ή επιχείρηση. Και δεν υπάρχει ελευθερία χωρίς οικονομική δημοκρατία, δηλαδή ισότητα».

Πιο πονηρός ο Οικονομέας:

«Μας κουφάνατε με όλα αυτά τα απίστευτα θαύματα. Δεν μπορεί, κάτι κρύβετε! Οπως έκρυβε πολλά και η Σοβιετική Ενωση, που την έχετε, προφανώς, πρότυπο».

«Το καθεστώς στη Σοβ. Ενωση ήταν κρατικός καπιταλισμός» το ξέκοψε, με μια μονοκοντυλιά, ο καταφανώς αντιεξουσιαστής δήμαρχος.

Με τόση ασχετοσύνη και κόντρα τον αδυσώπητο τηλεοπτικό χρόνο, άντε να εξηγήσει ο παράξενος δήμαρχος ποια πρότυπα έχει η κολεκτίβα της Μαριναλέντα και πως δεν ήρθε ξαφνικά ουρανοκατέβατη.

Είχε, πάντως, την άνεση να μιλήσει στο τριήμερο φεστιβάλ των αντιεξουσιαστών της Θεσσαλονίκης για την Αμεση Δημοκρατία και σε ολονύκτιες συζητήσεις στην Αθήνα, με τους ανήσυχους νέους της Πετρούπολης και τα διψασμένα παιδιά των Εξαρχείων:

* Για τους σκληρούς αγώνες 12 χρόνων (γενικές απεργίες, πορείες, συγκρούσεις με την κρατική καταστολή και τους μπράβους των γαιοκτημόνων, καταλήψεις, απεργίες πείνας κ.ά.) που έφεραν τη νίκη: αναγκάστηκαν το κράτος και ο τοπικός γαιοκτήμονας να παραχωρήσουν στον δήμο τη νομή της αγροτικής γης -κι έτσι μπήκαν οι βάσεις της κολεκτίβας. «Δεν θέλουν να δώσουν την ιδιοκτησία, αλλά κι εμείς δεν τη θέλουμε. Η γη δεν ανήκει σε κανένα. Την κληρονομούμε από τους προγόνους μας, την καλλιεργούμε και οφείλουμε να την παραδώσουμε στα παιδιά μας βελτιωμένη» («Αυγή» 19-9-10).

* Για την άσβεστη στο συλλογικό υποσυνείδητο ιστορική μνήμη: παράδοση ενάμιση αιώνα σχεδόν έχουν οι κομμούνες και οι κολεκτίβες στην Ισπανία, με τους αναρχικούς να πρωτοστατούν. Αποτέλεσαν την πεμπτουσία της Ισπανικής Επανάστασης (1936-38), καθώς οργανώθηκαν και εκατοντάδες από τους αγρότες και τους εργάτες στην Καταλονία, την Ανδαλουσία, την Αραγόνα, τη Λεβάντε και την Καστίλη. Καταπολεμήθηκε άγρια από το μεγάλο κεφάλαιο, την καθολική Εκκλησία και από όλα τα πολιτικά κόμματα- και πιο λυσσαλέα από τους φαλαγγίτες του Φράνκο και τους σταλινικούς κομμουνιστές.

* Για την έμπρακτη απόδειξη ότι (όχι στο απώτερο μέλλον, αλλά εδώ και τώρα) «ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός». Στην Ανδαλουσία, που μαστίζεται από την ανεργία και την ανέχεια (το 2% των γαιοκτημόνων κατέχει το 50% της καλλιεργήσιμης γης, τρία εκατομμύρια άνθρωποι ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας), στην πραγματική όαση της Μαριναλέντα «δεν υπάρχει ανισότητα, δεν έχουμε ανεργία, δεν μας εκμεταλλεύονται οι γαιοκτήμονες, ο πλούτος που παράγουμε επιστρέφει στον εργάτη...».

Δεν είναι αφελής ο δήμαρχος Γκορντίγιο για να ονειρεύεται ότι Μαριναλέντα μπορούν να ξεφυτρώσουν ξαφνικά παντού στον κόσμο. Τις αρχές της άμεσης δημοκρατίας για μια ελευθεριακή κοινωνική οργάνωση υπερασπίστηκε με ιδιαίτερο πάθος στον τόπο όπου γεννήθηκε η αθηναϊκή δημοκρατία: αυτοδιεύθυνση, αποκέντρωση, αλληλοβοήθεια, οικονομική ισότητα, αλληλεγγύη -συνθήκες, δηλαδή, που διασφαλίζουν το δικαίωμα όλων των ανθρώπων να αποφασίζουν για τη μοίρα τους και να ζουν ανθρώπινα, με αξιοπρέπεια και ελευθερία.

Είναι πλεονασμός -λέει- να μιλάμε για άμεση δημοκρατία. Η δημοκρατία δεν μπορεί να είναι παρά μόνον άμεση. Η λεγόμενη αντιπροσωπευτική δημοκρατία του αστικού κοινοβουλίου δεν είναι ούτε δημοκρατία ούτε αντιπροσωπευτική, αφού ο ρόλος εντολέως και εντολοδόχου αντιστρέφεται: οι υποτιθέμενοι εντολείς (ο λαός) αποξενώνονται από τα κέντρα αποφάσεων και οι θεωρητικά εντολοδόχοι (οι επαγγελματίες πολιτικοί) αυτονομούνται και αποφασίζουν για πάρτη τους. «Η δημοκρατία που μας πουλάνε από την τηλεόραση -λέει ο Γκορντίγιο- είναι η δικτατορία του μεγάλου κεφαλαίου, των ληστών του ΔΝΤ και των τραπεζών...».

[...]

Δύο φορές, ώς τώρα, στόχος απόπειρας δολοφονίας, ο αντιεξουσιαστής δήμαρχος Χουάν Μανουέλ Σάντσες Γκορντίγιο, στις λίγες μέρες που φιλοξενήθηκε εδώ, πρόβαλε την κολεκτίβα της Μαριναλέντα ως χειροπιαστή επιβεβαίωση της διαχρονικά αναλλοίωτης αλήθειας: Δεν υπάρχει ελπίδα για έναν ανθρώπινο κόσμο, όσο η κοινωνία παραμένει παθητική, αδρανής και υποταγμένη, όσο δεν αυτενεργεί, δεν αυτονομείται, δεν χειραφετείται, δεν παίρνει στα χέρια της την απελευθέρωσή της, χωρίς μεσσίες και διαμεσολαβητές.

 

Απάντηση: Ειδήσεις

δηλαδη κι οι πουτανες ειναι σε κοινοκτημοσυνη σε αυτη την πολη την "Μαριανταπιεριδη", πως λεγεται και δεν πληρωνονται? 

 

Απάντηση: Ειδήσεις

δεν συμφωνω καθολου με τον δημαρχο ...
το δικο μου προτυπο οργανωσης και δομησης μιας κοινωνιας/πολης που εχω συλαβει και οραματιστει κατα την ολονυκτια καθετή στον παγκο , ειναι πολυ ανωτερο απο του Σαντσο ...
οπως εκαμε την σαλατα του , δεν βοηθα καθολου την αναπτυξη ...
στην δικη μου οργανωση το κλειδι λεγεται "υποχρεωτικο αντιστοιχο ανταποδοτικο οφελος προς τα υπολοιπα μελη , για οσους αναπυσονται οικονομικα μεσω επενδυνσεων "

 

Κλίντον: «Συγγνώμη που σας κάναμε πειραματόζωα»

TA NEA Παρασκευή 1 Οκτωβρίου 2010

Εξήντα χρόνια άργησε η «συγγνώμη» της αμερικανικής κυβέρνησης στα θύματα των ιατρικών πειραμάτων της στη Γουατεμάλα κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1940.

Εκατοντάδες άνθρωποι προσβλήθηκαν τότε με γονόρροια και σύφιλη στο πλαίσιο πειραμάτων της αμερικανικής κυβέρνησης. Μάλιστα, πολλοί από τους ανθρώπους που μολύνθηκαν είχαν διανοητικά προβλήματα ενώ άλλοι ήταν κρατούμενοι, που ποτέ δεν έδωσαν την συγκατάθεσή τους να υποβληθούν σε πειράματα.

Η αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον, καταδίκασε τις έρευνες που πραγματοποιήθηκαν με τον συγκεκριμένο τρόπο στη Γουατεμάλα και τις χαρακτήρισε ανήθικες.

Όπως έγινε γνωστό, σε πολλούς από τους ασθενείς δεν δόθηκε επαρκής θεραπεία μετά την προσβολή τους. Σύμφωνα με το BBC, αδιευκρίνιστο παραμένει επίσης το αν κάποιος από τους ασθενείς θεραπεύτηκε.

Τα στοιχεία για το πρόγραμμα αυτό ήρθαν στο φως από την καθηγήτρια Σουράμπ Ρέβερμπαϊ από το Wellesley College. Σύμφωνα με την ίδια, η κυβέρνηση της Γουατεμάλας είχε δώσει την έγκρισή της για την πραγματοποίηση των πειραμάτων, που έγιναν με τη συμμετοχή περίπου 700 ανθρώπων σε τέσσερα χρόνια κατά τη δεκαετία του 1940.

Στόχος της αμερικανικής κυβέρνησης ήταν να δοκιμάσει εμβόλια κατά αφροδίσιων νοσημάτων και να διαπιστώσει αν η πενικιλίνη μπορεί να λειτουργήσει προληπτικά κατά της σύφιλης. Όπως αποκαλύπτεται, οι γιατροί χρησιμοποίησαν εκδιδόμενες γυναίκες που είχαν ήδη προσβληθεί από σύφιλη για να μολύνουν τους ασθενείς.

Προσφορά για αποζημιώσεις στους ασθενείς δεν έχει γίνει, πάντως αναμένεται να διενεργηθεί έρευνα για να διαλευκανθούν πλήρως οι συνθήκες καθώς και οι προεκτάσεις του θέματος.

 

Θυμάστε και την ιστορία με τις στειρώσεις στη Σουηδία, φαντάζομαι. 

 

Ελευθεροτυπία, Σάββατο 2 Οκτωβρίου 2010

ΦΟΝΙΚΟ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

Αστεγος σκότωσε άστεγο για την καλή θέση!

Συνήθιζε να βρίσκει καταφύγιο δίπλα στο κτίριο του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Αθηναίων. Ενας άλλος άστεγος, Βούλγαρος και αυτός, διεκδικούσε την ίδια θέση. Οι δυο άνδρες λογομάχησαν. Πιάστηκαν στα χέρια.


Ο δεύτερος άρπαξε ένα αιχμηρό αντικείμενο και του κατάφερε δύο τραύματα: ένα στον λαιμό και ένα στην κοιλιά. Λίγες ώρες αργότερα, το θύμα άφηνε την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο.

Η ανθρωποκτονία του άτυχου άνδρα -τα στοιχεία του οποίου παραμένουν άγνωστα, δεδομένου ότι κανείς δεν τον έχει αναζητήσει- εξιχνιάστηκε από την Αστυνομία.

Ο δράστης, ένας 45χρονος από τη Βουλγαρία, συνελήφθη. Κατηγορείται για «ανθρωποκτονία κατά συναυτουργία», «αντίσταση» και παράβαση του νόμου «περί όπλων», καθώς στην κατοχή του βρέθηκε ένα αυτοσχέδιο ρόπαλο. Μαζί με την εξιχνίαση, όμως, αποκαλύφθηκαν και δυο ανθρώπινα δράματα.


***

Της γης οι κολασμένοι... Πώς φτάνει ένας άνθρωπος σε τέτοιο σημείο ξεπεσμού; Γιατί δεν βρίσκεται κανείς να γράψει γι' αυτό; Ένας Ντοστογιέφσκι, ένας Γκόρκι, ένας Ζολά; Κι όμως, συμβαίνουν δίπλα μας...

 

Απάντηση: Re: Ειδήσεις

χαχαχαχαχαχα! Σφαχτηκαν για μια θεση κατω απο τα αστρα!
Γεια σου ρε Κακλαμανη που θα τους μαζευες και θα γλιτωναμε απο δαυτους   

 

Απάντηση: Re: Ειδήσεις

το θέμα είναι να γλυτώσουμε από αυτούς ;

 

Ο Μπουζιάνης επιστρέφει στο σπίτι του

Αφιερωμένο στον μεγάλο εξπρεσιονιστή ζωγράφο, το Μουσείο Μπουζιάνη ανοίγει αυτήν τη Δευτέρα στο σπίτι όπου έζησε τα τελευταία χρόνια του καθώς και σε ένα νεόδμητο κτίριο που κομίζει αρχιτεκτονική άποψη σε μια γειτονιά της Δάφνης.

Η έκθεση «Ο Μπουζιάνης επιστρέφει στο σπίτι του», είναι μια δικαίωση για έναν εικαστικό που δεν ευτύχησε να δει το έργο του να αναγνωρίζεται νωρίς από τον αθηναϊκό καλλιτεχνικό περίγυρο.

Επιστρέφοντας το 1934 στην Αθήνα από το Μόναχο, λόγω της ανόδου του ναζισμού, ο Μπουζιάνης έζησε σε δύσκολους καιρούς, φτωχικά.

Στο σπίτι – µουσείο του θα εκτίθενται 16 ζωγραφικά έργα, πολλά από τα οποία παρουσιάζονται για πρώτη φορά στο ευρύ κοινό.

Ξεχωρίζει το διαβατήριο-σημειωματάριο από τα χρόνια του Μονάχου και του Παρισιού, στο οποίο ο Γιώργος Μπουζιάνης κατέγραφε σχόλια για τη δουλειά του, ενώ περιέχει και φωτογραφίες έργων υπογεγραμμένες από τον ίδιο.

Στους εκθεσιακούς χώρους και στο μικρό αμφιθέατρο θα φιλοξενηθεί αρχειακό υλικό: αφίσες από εκθέσεις, αλληλογραφία, βιβλία, οι κασετίνες με τα χρώματά του και πλούσιο φωτογραφικό υλικό.

Θα προβάλλονται επίσης δύο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ καθώς και το «Εμένα η εποχή μου είναι ο χειμώνας» του Χ. Σισμάνη.

Την οργάνωση και την επιµέλεια του αφιερώµατος υπό τον τίτλο «Ο Μπουζιάνης επιστρέφει σπίτι του» υπογράφει η Ελένη Κυπραίου.

Το Μουσείο Μπουζιάνη βρίσκεται στην οδό Γ.Μπουζιάνη 27-31 στη Δάφνη (κάθετη στη λεωφόρο Βουλιαγμένης) και τα εγκαίνιά του θα τελεστούν τη Δευτέρα 4 Οκτωβρίου, στις 7 το απόγευμα.
 

 

Απάντηση: Re: Ειδήσεις

σφάχτηκαν μεταξυ τος τουλαχιστον
μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο ο σφαγμένος
του παρασχέθηκε κάθε δυνατή βοήθεια
και ο αλλος θα μπεί φυλακή και θα
τον πληρώνουμε οσο ειναι μεσα
μια χαρα
και αρχιστε τωρα να μου σέρνετε τα διαφορα
δεν θα απαντησω

 

Απάντηση: Ειδήσεις

Eίναι θλιβερό όταν διαβάζεις ανθρώπους που είναι πεπεισμένοι πως η δυστυχία δεν θα τους χτυπήσει ποτέ την πόρτα, πως πάντοτε θα αφορά τους άλλους, τους καταραμένους, ότι στο δικό τους και μόνον DNA η λέξη ανθρώπινη αξιοπρέπεια είναι χαραγμένη με ανεξίτηλο μελάνι. Θα ήθελα μόνο από μια μεριά να κοιτούσα όταν ο σφαγμένος και ο σφάχτης θα ήταν η μάνα και η θεία του που μαλώνουν για μια θέση απάνεμη σε ένα χαρτόκουτο, πάνω στo χιλιοκατουρημένο πλακόστρωτο. Τότε, φαντάζομαι, η παροχή ιατρικής περίθαλψης και το συσσίτιο της φυλακής θα ήταν υπεράνω χρημάτων. Αλλά μόνο τότε..

 

Απάντηση: Ειδήσεις

Who says there's no place called hell?