Ελλαδιστάν και BDSM

Εξαρτάται από το τι αγαπάει κάποιος/α από τον χώρο.
Εξαρτάται από τον χαρακτήρα του/της και την όποια παιδεία του/της.
Εξυπακούεται ότι κάποιος/α που ενδιαφέρεται μόνο για τον πέοντα/γουνί.
Δεν θ' ασχοληθεί ποσώς με το "κοινό καλό".
Μετά είναι θέμα και γούστων, δεν μπορούμε όλοι ν' αρέσουμε σε όλους.
Η άλλη κλασική λογική του "καίγεται το σπίτι του γείτονα".
Ε δεν πάει να "καεί", αφού δεν είναι το δικό μου, δε γαμενέται?
Κάπου η "απομόνωση" σε μικρούς κύκλους είναι αναγκαία.
Και ένας κούκος η δυο η δέκα δεν φέρνουν την άνοιξη.
Εδώ η πλειοψηφία ακολουθεί την ιδέα το δικό μου το φετίχ "καλό", των άλλων "κακό"...
Ένας χώρος που είναι γεμάτος άτομα διαφορετικών σεξουαλικών προσανατολισμών...
Και ακόμη δεν δεχόμαστε την ομοφυλοφιλία και όταν λέω δεχόμαστε, εννοώ σεβόμαστε...
Λες και θα έρθουν να μας τρυπήσουν τον κώλο με το ζόρι, η θα μας πλακομουνιάσουν με το στανιό...

Και αν τολμήσεις να "μιλήσεις" για κοινότητα, θα πέσουν να σε φάνε.
Ε, άσε τους να φαγωθούν μόνοι τους.
Εκεί καταλήγει κάποιος/α, που θα ενδιαφερόταν για κάτι παραπάνω από το όποιο γαμήσι ( που κακό δεν είναι, κάθε άλλο ).
Καταλήγει να κλειστεί στο καβούκι του, γιατί απλούστατα μετά από ένα σημείο βαριέται/κουράζεται από το "ποιος την έχει μεγαλύτερη".
Πόσο μάλλον όταν την "δικιά" του, δεν την βάζει στην βιτρίνα.

Αλλά "απαγορεύεται" και κάποιος/α να είναι ο εαυτός του/της.
Γιατί είναι σώνει και καλά "φτιαχτός/η" μην και τύχει και γαμήσει/γαμηθεί περισσότερο από τους άλλους/ες.
Λες και όλοι έχουμε τις ίδιες ανάγκες και ψάχνουμε τα ίδια πράγματα.
Αλλά εγώ την μαλθακία μου την έχω ξαναγράψει.
Κάποιος/α έχει πούπουλα κάπου επάνω του/της?
Η χήνα είναι, η σερβιέτα.
Και άντε να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας μετά.
Απλά δεν σ'ενδιαφέρει πλέον ν'αποδείξεις τίποτε και σε κανέναν.
Ούτε διάλογο να κάνεις με σάρκινους τοίχους.
Επιλέγεις τους κλασικούς λίγους και καλούς.
Και οι υπόλοιποι δυστυχώς γίνονται βουή.

Κάποιος/α που δεν θέλει να "σωθεί", είναι νομοτελειακό ότι θα "πνιγεί" αργά η γρήγορα.
Αν έτσι του/της αρέσει...από μένα δεν θα βρει καμία αντίσταση.
Αλλά να πάψει να κλαίγεται για τα όποια δεινά του BDSMικού χώρου.
Γιατί όπως λέει και η ρήση, αν κάποιος/α δεν είναι μέρος της λύσεως, είναι μέρος του προβλήματος.
Και λύσεις δια της αποχής και της σιωπής δεν υπάρχουν.

Υ.Γ. Και επαναλαμβάνω...Ποια κοινότητα?
Μωρέ και οι ελάχιστοι, στο τέλος πολλοί είναι...