Επίπεδα παράδοσης Ελέγχου και αντίστοιχοι τύποι BDSM σχέσεων

Ετσά... Και στην περίπτωση της βουτιάς από το μπαλκόνι και στην περίπτωση sword play... Αν και τα δυο οφείλονταν μάλλον σε απειρία και απροσεξία αντίστοιχα...
Κατά τα άλλα, για κάμποσα ψιλά και κάποια χοντρύτερα, συνήθως ευθύνονται κάτι μαλακιασμένα που βαράνε στου κουτρούλη το πανηγύρι είτε από άγνοια είτε διότι δεν μπορούν να ελέγξουν ούτε ποντίκι στο πισί...
Τέρμα το ρεπορτάζ να με σχωρνάτε...

 

Ο/η καθένας/καθεμία έχει κάθε δικαίωμα/καύλα/όρεξη/ας το πούμε όπως γουστάρουμε, να τελέσει μια οποιαδήποτε πράξη, να φερθεί στον/στην οποιονδήποτε/οποιαδήποτε όπως θα γούσταρε, να διαθέσει εαυτόν όπως θα του/της άρεσε.
Μέχρι εδώ, νομίζω ότι δεν γράφω κάτι το σοφό ή το παράλογο. Από κει και πέρα οι πιθανές ή πιθανολογούμενες συνέπειες κάποιων πράξεων του/της είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Και κείνες δεν μπορούν παρά ν' αφορούν μονάχα το δικό του/της τομάρι.
Λύκοι, πρόβατα, έξυπνοι/ες, κουτοί/ες, όλα τα 'χει ο μπαχτσές. Ο καθένας/καθεμία είναι άξιος/α της μοίρας ή καλύτερα των επιλογών του/της. Η άγνοια μάλλον δεν είναι δικαιολογία ή και να ήταν, δεν θα γλίτωνε από "κατραπακιές".
Και όποιος/α περιμένει/ευελπιστεί, ότι θα βρίσκει στο δρόμο του/της μονίμως "καλούς/ες και αγαθούς/ες", που θα τον/την προσέξουν, που δεν θα του/της φερθούν σκάρτα, που δεν θα του/της κάνουν κακό.
Αν ποτέ του/της κάτσει κάποια "κατραπακιά", ας πρόσεχε. Να εμπιστεύεσαι είναι καλό, να μην εμπιστεύεσαι, είναι ακόμη καλύτερο.
Να δίνουμε εμπιστοσύνη ( πόσο μάλλον τυφλή ) με μοναδικό γνώμονα την καύλα/όρεξη/πείτε την όπως θέλετε, για μένα τουλάχιστον είναι ηλιθιότητα ( και στην περίπτωση της τυφλής, δυο φορές ηλιθιότητα ).

Υ.Γ.

Ο αστραφτερός ιππότης ( αστραφτερός, γιατί θα είχε στοιχεία που θα μας άρεσαν, ανάμεσα στα οποία το Αφεντιλίκι, Κυριλίκι, υποτακτιλίκι κλπ κλπ ) δεν αποκλείεται να έχει στην πανοπλία του λεκέδες.
Η Ραπουνζέλ ( γιατί θα είχε στοιχεία που θα μας άρεσαν, ανάμεσα στα οποία ξανά τα προαναφερόμενα ), δεν αποκλείεται να φοράει και extensions.
Και να μην αντέξουν τα μαλλιά της το βάρος μας καθώς τα χρησιμοποιούμε, για ν' αναρριχηθούμε μέχρι το μπαλκόνι της.
Καλώς ή κακώς, δεν είμαστε τελείως αποκομμένοι/ες απ' το ευρύτερο περιβάλλον, στο οποίο θέλουμε να μας περικλείει.
Όσο και αν κάποια πράγματα είναι γούστο και καπέλο μας, κάποιες φορές ( και υπό κάποιες προϋποθέσεις ) - μας αρέσει ή όχι -, μπορούν να μας "βάλουν χέρι" και για κείνα.

 

Αραγε στο επιπεδο 5 ποσοι εχουν φθασει εδω;

 

Επειδή κάποιοι έχουν κολλήσει με το επίπεδο 5, θα ήθελα να πω, ότι δεν ξυπνάς μια ωραία πρωϊα και λες, οκ ας πάμε και στην απόλυτη ιδιοκτησία.

Από την άλλη, ξυπνάς μια μέρα και συνειδητοποιείς, ότι όλη σου η ζωή, έχει στο επίκεντρό της κάποιον άνθρωπο.
Από την στιγμή που ανοίγεις τα μάτια σου, καθόλη την διάρκεια της ημέρας, το βράδυ, στα όνειρά σου επίσης.
Τον κουβαλάς και είναι παρών σε όλες σου τις σκέψεις, σε όλες σου τις ενέργειες, σε όλο σου το είναι.
Ζεις λοιπόν, σύμφωνα με Αυτόν τον Άνθρωπο, άρα γνωρίζεις εκ των προτέρων αρκετά καλά τι καλείσαι να κάνεις.
Αυτό είναι να ακολουθείς, όπου, όπως, ο,τιδήποτε και να γίνεται, εσύ ακολουθείς, γιατί γνωρίζεις πως έχεις κάνει μία σοβαρή επιλογή.
Αυτό πραγματικά, δεν είναι μόνο θέμα νουνεχούς παράδοσης, αλλά μιας βαθιάς υποταγής του Εγώ σου στο ''Εμείς''.

Αν είναι να αποκαλούμαι κτήμα, σκύλα, ζωντανό ή ιδιοκτησία, ή περιουσιακό στοιχείο, ουδόλως με νοιάζει, θα έχει σημασία μόνο για μένα και για Εκείνον. Το επίπεδο των συμμετεχόντων καθορίζει την υφή και τις λεπτομέρειες, τις ποιότητες και τις ''διατάξεις'' του ιδιοκτησιακού καθεστώτος, συνολικά.
Εκεί, προφανώς έχει υπάρξει μία αυθόρμητη και αυτονόητη συμφωνία για να έχουν προχωρήσει παρακάτω, για να έχουν φτάσει ως εκεί.
Σημασία έχει ότι αυτό αποτελεί μία πραγματική περιουσία, μια τέτοια σχέση και είναι τόσο πολύτιμη, που δεν ξέρω αν εξηγείται με όρους παράδοσης ελέγχου απλά.

Πρόκειται για παράδοση της ύπαρξης και συμβαίνει μέσα από μία εξελικτική διαδικασία, απ΄όσο μπορώ βιωματικά να γνωρίζω.
Ας σημειώσω εδώ, ότι για μένα, η πλήρης παράδοση του ελέγχου γίνεται, όταν πια ο έλεγχος δεν έχει καμία σημασία για εκείνον που τον εκχωρεί, τον δίνει με την καρδιά του, γιατί είναι η βαθιά και πραγματική του επιθυμία σε σχέση με τον Άνθρωπο που βρίσκεται απέναντί του, ο οποίος τον παίρνει στα χέρια του και τον χρησιμοποιεί αναλόγως του ποιος είναι, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.

 

Με δικά μου λόγια (και φυσικά όχι ως διόρθωση επ' ουδενί   ) θα έλεγα ότι ακριβώς επειδή δίνει τον έλεγχο με την καρδιά του, επειδή είναι πραγματική του επιθυμία, έχει πάντα σημασία για εκείνον. Και για αυτό έχει και αξία. Το να παραδώσεις κάτι το οποίο δεν έχει σημασία για σένα, δεν έχει νόημα κατά τη γνώμη μου. Είναι όπως ένα παλαιό αμάξι που το πας για απόσυρση (αν δεν έχει συναισθηματική αξία για σένα).
Για μένα, ο έλεγχος του εαυτού μου έχει να κάνει με την επιβίωση μου, δεν θεώρησα ποτέ ότι ήταν εύκολο να τον παραδώσω. Και όταν το έκανα ευτυχώς δεν μετάνιωσα  

 

To νόημα καλή μου @margarita_nikolayevna πίσω από το ''δεν έχει καμία σημασία'' δε νιώθω να το ερμήνευσες σωστά, η αποσπασματική εστίαση στην φράση αυτή, αφήνει απ΄έξω το πιο σημαντικό κομμάτι της, που κατά την γνώμη μου είναι το:

Για να μην καταλήξει σε ομφαλοσκόπηση, αυτό που θέλω να διευκρινίσω, είναι ότι το να μην έχει σημασία ο έλεγχος σημαίνει ότι έχεις μπει σε ένα εντελώς διαφορετικό modus vivendi, όπου τα συναισθήματα και οι προσωπικές σου αξίες έχουν επαναπροσδιοριστεί με τέτοιον τρόπο, ώστε η παράδοση του ελέγχου δεν έχει την βαρύτητα που νόμιζες πριν την εμβάθυνση αυτή, καθώς εγκαταλείποντας τις άμυνές μας, μέσω συγκεκριμένων επιλογών και σε συγκεκριμένους ανθρώπους, βρίσκουμε καλύτερα τον εαυτό μας, άρα και οι αξίες μας αναδιαμορφώνονται ανάλογα. Για μερικούς (και μερικές) από μας που ο έλεγχος αποτελούσε σημαντικό κομμάτι της ζωής μας, και μάλιστα όχι μόνο ο αυτοέλεγχος, αλλά και ο έλεγχος πάνω στους άλλους, είναι πολύ σημαντική αλλαγή να συνειδητοποιούμε ότι αυτό είναι ένα περιττό εμπόδιο στην προσωπική και bdsmική μας εξέλιξη. Ελπίζω να μην δημιούργησα περισσότερη ασάφεια με την διευκρίνηση αυτή.
Είμαι βέβαιη, ότι σε κάποια σημεία ομονοούμε, όσο κι αν σε άλλα αναπόφευκτα θα τύχει και να διαφωνήσουμε.  

 

Αναρωτιέμαι πόσο σουίτσινγκ είναι πραγματικά το Τ/b για μια υ.
Θα προσπαθήσω να επεξηγήσω τι εννοώ.

Μέσα στο μυαλό μου είναι βαλμένα σε διαφορετικά "ραφάκια" η έννοια Κυριαρχίας/υποταγής, με το Sm. Ούσα υποτακτική ΚΑΙ σαδομαζοχίστρια, μπορώ χωρίς να αλλάζει τίποτα για την υποτακτικότητα μου, εφόσον υποτακτικότητα αφορά παράδοση Ελέγχου, να Σαδισω χωρίς να έχω απολυτως κανεναν έλεγχο. Σημαίνει αυτό πως σουιτσάρω?

Η προσωπική μου άποψη όσον αφορά τους σουιτς, είναι πως η ανταλλαγή ελέγχου δεν αφορά το Ds αλλά παιγνίδια εναλλαγής ρόλων, που δεν άπτονται βαθύτερα της ψυχοσύνθεσης τους.
Διότι δεν μπορεί κανένας να έχει 2 κύριες προσωπικότητες. Μπορεί να έχει μία και διάφορες υποπροσωπικότητες. Δεν μπορεί συνεπώς κάποιος να είναι ΚΑΙ Κυρίαρχος ΚΑΙ υποτακτικος. Μπορεί?

 

''Absolute ownership'' Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο....

 

Πιστευω οτι απο τη μερια του Κ εφοσον απο τις περιγραφες αναφερεται οτι δεν ηταν κατι προσχεδιασμενο κ κατα συνεπεια δεν εχε δολοφονικες τασεις η παρορμησεις
το αντικειμενο επαψε να υφισταται κ μαζι του χαθηκε καθε εννοια Κυριαρχικοτητας παρολα αυτα οι αναμνηση ηταν πολυ εντονη κ μονο
με την ιδεα φανταζομαι οτι ηταν κατι ανεξιτηλο στη μνημη του.
Απο τη μερια της υ υποθετω οτι μιλουσε εξ ονοματος Του κ δε θα χε κανενα προβλημα για ολοκληρη τροπαιοθηκη αφου αυτη ξεχωριζε ηταν εκει με τη συναινεση της
αντιθετα με τη σκλαβα που λειτουργουσε εξαναγκαστικα κ παρα τη θεληση της.
θα τολμησω να πω οτι μαλλον αυτη διεπραξε το φονο.

Μια παρατηρηση στα πολυ ενδιαφεροντα κ κατατοπιστικα που ειπωθηκαν σε αυτο το νημα
το επιπεδο επιβολης κ παραδοσης ελεγχου εχει να κανει με τα συγκεκριμενα θελω που επικρατουν στην αρχη της σχεσης κ τη συμφωνιας
ο Κ μπορει να θελει μια συμφωνημενη υποταγη σχεση αλλα η υ να ειναι ετοιμη μονο για μια πρωσορινη υποταγη οποτε πρεπει να προσπαθησει να την
φερει στο επιπεδο που θελει Αυτος καταναλωνοντας χρονο κ φαια ουσια.
κατα συνεπεια μπορει να ναι σπανιο αλλα δε μπορει να χαραχτηριστει κ αδυνατο η σχεση να ξεκινησει απο το επιπεδο 5 αν τα δυο μελη
ειναι ικανα πνευματικα κ σωματικα να το πραξουν.

 

Πολύ χρήσιμο νήμα.

 

Άβυσσος οι ψυχές... Γι αυτό κι εγώ λέω σε κάποιους χαριτολογώντας: Xονδρικά δύο κατηγορίες υπάρχουν, οι vanilla και η μη vanilla.

 

Αναρωτιεμαι ποσοι Masters διαθετουν slaves που ειναι σχεδον ή παντα μεσα στο σπιτι διαρκως....