Επιλεκτική κυριαρχία ?

Τι να σου κανουν τα Διδακτορικά και τα παχουλα Ε9 οταν δεν μπορεις να επικοινωνήσεις..

Οταν από μόνα τους ακυρωνονται στην πρώτη σοβαρη απόφαση και όταν στις επιλογες ζωής λυγίζουν στο πρώτο καμπανακι "περαστε απο το ταμείο να πληρώσετε ΚΑΙ το κοστος των επιλογων σας)..

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Επιλεκτική κυριαρχία ?

Το ατομικό εν γένει δεν έπεται του συλλογικού αλλά προηγείται. Δεν ήρθαν οι ομάδες να εγκολπωθούν τον άνθρωπο, αλλά ο άνθρωπος να συστήσει τις ομάδες. Αυτά για να θεωρήσουμε τις έννοιες των δομών στη βάση τους.

Αν μιλάμε για το "ατομικό" του καθενός εξ ημών, τότε πράγματι όντας γεννημένοι εντός κοινωνικών δομών το "συλλογικό" προηγείται χρονικά. Η αξιολόγηση του γεγονότος αυτού, άπτεται του πώς το υποκείμενο αντιλαμβάνεται την αλληλεπίδρασή του με το περιβάλλον του. Προσωπικά προτιμώ να σκέπτομαι (και φρονώ πως σε μεγάλο βαθμό τεκμαίρομαι) ότι εγώ διαμορφώνω το περιβάλλον μου και όχι το περιβάλλον εμένα. Αφήνω στην άκρη τη συζήτηση αυτή αφού είναι και εκτός θέματος και την συνεχίζουμε σε άλλο νήμα ή και κατ ιδίαν αν θελήσεις.

Δεν υπάρχουν μόνο θετικές ή μόνο επιζήμιες σχέσεις, συνεπώς και αυτές με ανώτερους και μας οφελούν και μας ζημιώνουν. Περί του τρόπου με τον οποίο μας οφελούν όμως χωρά πολλή συζήτηση. Δεν διατείνομαι πως δεν πρέπει να συνάψεις ερωτική σχέση με έναν γιατρό επειδή είσαι πόρνη, και τα επαγγέλματά σας αξιολογούνται με κοινωνικά κριτήρια εντελώς διαφορετικά. Διατείνομαι ότι αν τον παντρευτείς και γίνεις "κυρία γιατρού" δεν αποκτάς προστιθέμενη αξία, αλλά τουναντίον υποσκελίζεις τον εαυτό σου. Δεν έχεις διαπραγματευτικά πλεονεκτήματα έναντι αυτού και είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρεθείς σε πλεονεκτική θέση, εντός μία αξιόλογης σχέσης μαζί του.

Κανείς δεν μπορεί να σε "ανεβάσει". Ούτε καν οι κηδεμόνες σου. Αυτοί μπορούν μονάχα ίσως να σου δώσουν φτερά, αλλά και πάλι μόνη σου θα πετάξεις. Πιθανώς και αυτός ο συλλογισμός να αξιολογείται διαφορετικά από κάθε άνθρωπο συναρτήσει του πώς αντιλαμβάνεται την έννοια και την επί του πρακτέου έκφραση της υπερηφάνειας.

Αν η ασυμμετρία τους είναι τέτοια που καθιστά την ανάληψη του υποτακτικού αδύνατη ή εξαιρετικά κοπιώδη, ναι, και τον εαυτό του υποσκελίζει, και τον υποτακτικό του σπαταλά. Αν δεν έχεις τη γαστρονομική αγωγή που θα σου επιτρέψει να μεταφράσεις την κατανάλωση σχεδόν ωμού μόσχου σε ευχαρίστηση, ή αν από βίτσιο προτιμάς τις τηγανητές πατάτες, δεν υπάρχει λόγος να παραγγέλνεις φιλέτο για να τρως τη γαρνιτούρα.

Διέγραψα τις φράσεις με τις οποίες διαφωνώ, προς εξοικονόμηση χώρου. Με όλα τα υπόλοιπα συμφωνώ. Το "παντελώς" θα το αντικαθιστούσα με το "κατά περίπτωση". Αν για παράδειγμα, γίνεται λόγος για D/s στο κρεβάτι, δεν βλέπως πως στέκει να υφίστανται οι δραστηριότητες ενός ζευγαριού σοβαρές κοινωνικές επιρροές. Ή ορθότερα: δεν βλέπω γιατί πρέπει να υφίστανται επιρροές.

Κατά κανόνα όλοι κινούνται στους επιμέρους τομείς της ζωής τους με την κεκτημένη ταχύτητα που αποκόμισαν σε άλλους, που οι ίδιοι θεωρούν σημαντικότερους ή ενδεικτικότερους της ιδιοσυγκρασίας τους. Αν είσαι ο πρόεδρος της Δημοκρατίας και κερδίζεις 10.000,00€ μηνιαίως, δεν συνεπάγεται ασφαλώς πως στο κρεβάτι σου αποκλείεται να αρέσκεσαι στο ρόλο του σκλάβου, πλην όμως εκτός κρεβατοκάμαρας είναι πιθανότερο να χρησιμοποιήσεις (ασυναίσθητα έστω) κάθε διαπραγματευτικό σου πλεονέκτημα προκειμένου να ορίσεις τους όρους της σχέσης σου. Και αυτό δεν είναι απαραίτητα ενδεικτικό ανταγωνιστικότητας ή κρυπτο-κυριαρχικότητας, πιθανώς γίνεται αμιγώς αντανακλαστικά.

Ακριβώς επειδή αναδύονται συν τω χρόνω, δεν συνυπολογίζονται στην επιλογή ενός ανθρώπου που θα μας συντροφεύει σε μερικές συνεδρίες. Αν κάνουμε λόγο για επιλογή μόνιμου συντρόφου, φρονώ πως βεβαίως πρέπει να λαμβάνονται υπόψη.

Εδώ σε χάνω. α) Πώς προέκυψε η ανάγκη να αφαιρέσουμε το δικαίωμα από έναν κυρίαρχο να αναζητά ό,τι θέλει; β) Πώς ταυτίζεται η τοποθέτηση υπέρ του εμμέτρα προσδιορισμένου στόχου του κυρίαρχου με τον ισχυρισμό ότι οφείλει να αποφεύγει τη συναναστροφή με ανθρώπους που διαθέτουν ψυχική καλλιέργεια;

(!) Από ποιον ακριβώς τίθεται το εν λόγω ζήτημα αυτο-αξιολόγησης της κυριαρχικότητάς του; Ποιος θέτει δηλαδή τις συνθήκες ταυτοποίησης ή μη ενός κυρίαρχου;
Αγαπητή magda37, η κυριαρχικότητά μου έγκειται στο ότι όταν θέλω πατάτες τρώω πατάτες, ακόμη και αν χρειαστεί να γυρίσω τη γη ανάποδα για να το επιτύχω αυτό. Το να φάω με το στανιό φιλέτο δεν ενδεικτικό κυριαρχικότητας. Στο πώς θα αξιολογήσεις τη νηφαλιότητα της τοποθέτησής μου εν προκειμένω, συνυπολόγισε πως κυριολεκτικά και μεταφορικά συνηθίζω να τρώω τα καλύτερα φιλέτα.

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Επιλεκτική κυριαρχία ?

Ο ΠτΔ, ως μασκότ της σοδομημένης κυνοβουλευτικής οχλοκρατίας, είναι κατά κανόνα ήπιων τόνων- σχετικές εξαιρέσεις ήταν ο (κολόμπος) θείος Καραμανλής και ο ανεπανάληπτος Σαρτζετάκης. Αν αναφερόμασθε σε Άντρες πολιτικούς, ορίστε το πρότυπο: ο Κύριος στα δεξιά,Επιθεώρησις,ηρεμία

 

Απάντηση: Επιλεκτική κυριαρχία ?

Αναφορικά με τη δεύτερη φωτογραφία, διαφωνώ κάθετα mit dem Zigarillo im Mund γενικώς αλλά και με το κατά πόσο αυτό είναι ενδεικτικό υψηλής συγκρότησης και πειθαρχίας εν ώρα εργασίας (!) ειδικώς. Αν τον επιθεωρούσα εγώ θα του επέβαλα παραδειγματική ποινή. Για να μην πω Todesstrafe και θεωρηθώ κάπως υπερβολική.

 

Απάντηση: Επιλεκτική κυριαρχία ?

Συμφωνώ

Αν το πεις θα θεωρηθείς!

 

Re: Απάντηση: Επιλεκτική κυριαρχία ?

Eίναι εξαιρετικά υπερβατικό ο ανώτατος πολιτειακός άρχων να καταστρατηγεί τις αστικές συμβάσεις τυπολατρείας κατά τον αυτό τρόπο. Κάποιοι είναι περισσότερο ίσοι απέναντι στο νόμο, ιδίως όταν είναι οι ίδιοι ο νόμος και ο μέγιστος καγκελάριος δικαιούτο περισσότερο από οποιονδήποτε την αυτή αυθαιρεσία. Οι ανωτέρω αιτιάσεις συνίστανται σε θιασώτες απολυταρχικών καθεστώτων, οίτινα επιδεικνύουν θηριώδη εγκαλιταριανισμό στην πλέον λαϊκιστική εκδοχή του. Ασφαλώς, ο εγκαλιταριανισμός είναι εξ ορισμού λαϊκιστικός, ομοίως οι διαφωτιστικές φαιδρότητες, μα οι συγκεκριμένες εκφάνσεις πολιτικής ορθότητας μου είναι αισθητικά απεχθείς.

ΥΓ1: Μου θύμησες τον καιρό που ως αξκος κάπνιζα δημοσίως, κατά κανόνα ασκεπής.
[Ο βαθυκύανος εγγλέζικος μπερές ήτο αισθητικά αποδεκτός μα το δίκοχο απαράδεκτο.]
ΥΓ2: Επίσης το κάπνισμα είναι σαφώς συμβατό με τη συγκρότηση εν ώρα εργασίας (και δη πνευματικής).
ΥΓ3: Η επιβολή ποινής στον κύριο παρακάτω, προϋπέθετε μετάληψη και διευθέτηση κάθε εκκρεμότητας: (ωραίος άντρας!), smile!, Zigarette im Dienst...

 

Re: Απάντηση: Επιλεκτική κυριαρχία ?

από πότε η εξουσία και ο Κύριος εκφραστής της ,οφείλει να υπακούει σε κανόνες που θεσπίζοντε για τους υπαλλήλους ..;

 

Re: Απάντηση: Επιλεκτική κυριαρχία ?

Αγαπητέ μου, η σχετική εξήγηση είναι πως η ανώτατη αρχή είναι ο νόμος, έναντι του οποίου όλοι είναι ίσοι και λοιπές σωκρατοπλατωνικές παπαριές πολιτειακής οργάνωσης. Επιπρόσθετα, οι συναφείς ρομαντισμοί τύπου 'διοικείν δια του παραδείγματος'. Εν προκειμένω η θέαση της πράξης ως παράπτωμα συνιστά αυθαιρεσία καθώς δεν προβλέπεται σχετικός κανονισμός παρά μια θολή δουλοπρεπής άποψη περί του τι συνιστά ευπρεπή συμπεριφορά. Είμαι δε βέβαιος πως ο ευγενής Helmut Schmidt ποσώς δε θα δυσφορούσε αν κάποιος ακολουθούσε το παράδειγμά του. [Πιθανόν ευθύνομαι και ο ίδιος για τη σύγχυση, καίτοι είναι εμφανές ότι το φωτογραφικό στιγμιότυπο δεν απεικονίζει επιθεώρηση.]

 

Απάντηση: Επιλεκτική κυριαρχία ?

Εχουμε φύγει από το θέμα!

Είσαι αλλού! (τουλάχιστον σε ότι με αφορά). Εστίασε στο "Αν τον επιθεωρούσα εγώ θα του επέβαλα παραδειγματική ποινή." και πες μου αν είναι ξεκάθαρο το αν η αναφορά γίνεται στον επιθεωρούμενο ή στον επιθεωρητή!

Από την άλλη, σε ότι αφορά τα παρακάτω

Πολλοί θα έλεγαν αλλοίμονο αν ο κύριος εκφραστής της εξουσίας αυθαιρετούσε και έπραττε ενάντια στους κανόνες που ό ίδιος θέσπισε! Εγώ θα σου πω, ανάλογα το είδος εξουσίας. Στις περισσότερες μορφές της, φρονώ πως πρέπει, και μάλιστα με πολύ αυστηρό και απαρέγκλιτο τρόπο, αυτός που καθιδρύει και οργανώνει τους κανόνες να τους ακολουθεί και να τους υπηρετεί πιστά και αφοσιωμένα.

Εδώ δεν αναφερόμαστε σε σκέψεις που σαφώς πρέπει να είναι ελεύθερες και να μην υπακούουν σε κανόνες, αντιθέτως είμαστε κοντά στα λόγια του Δημοσθένη "Κάθε λόγος που δεν συνοδεύεται και από έργα αποδεικνύεται μάταιος και χωρίς περιεχόμενο" και αν προχωρήσεις το στοχασμό μου θα πλησιάσεις το "Ύβρις φυτεύει τύραννον" (Τον τύραννο γεννάει η αλαζονεία) του Σοφοκλή

Μπορείς να θεωρείς ως παπαριές ότι σου κάνει κέφι, αλλά χάνεις το νόημα στα όσα προσπαθείς να "κριτικάρεις"! Ποιός αναφέρθηκε σε απόψεις περι ευπρεπή συμπεριφορά?!!!

Και να αφήσουμε τον Σωκράτη (μια από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες του Ελληνικού και παγκόσμιου πολιτισμού) και τον Πλάτωνα (Δασκαλο του Αριστοτέλη) στην άκρη, θα σε παραπέμψω στα λόγια του Κομφούκιου, «ένα άτομο πρέπει να πράττει αυτό που κηρύσσει, αλλά ένα άτομο πρέπει επίσης να κηρύσσει ότι πράττει».

Το "'διοικείν δια του παραδείγματος'" αν για σένα είναι απλά ρομαντισμός, η πολύχρονη εμπειρία μου, σχεδόν σε όλες τις βαθμίδες, σε μεγάλους παγκόσμιους οργανισμούς, μου έχει αποδείξει σε κάθε περίπτωση το εντελώς αντίθετο. Στη δουλειά μου, ένα χώρο πολύ μακριά από ρομαντισμούς, διοικώ και εκπαιδεύω εκπαιδευτές που με τη σειρά τους διοικούν και εκπαιδεύουν μαθητές και όλο αυτό το οικοδόμημα (με ιστορία χιλιάδων ετών) στηρίζεται και σε αυτό που στηλιτεύεις-κατακρίνεις και κατονομάζεις ως ρομαντικό και που σε καμία περίπτωση δεν είναι.

(Αν σε ενδιαφέρει τόσο πολύ το θέμα με τις μορφές, που δημιουργεί κάθε κοινωνία και τη συγκρότηση συστημάτων κανόνων, αξιών, προσανατολισμών, και σκοπών τόσο της συλλογικής όσο και της ιδιωτικής ζωής, θα σου πρότεινα, από τη στιγμή που ονομάζεις τους αρχαίους διανοούμενους ως παπαρολόγους, να διαβάσεις, για αρχή, Κορνήλιο Καστοριάδη.)

 

Seduction, η ιερή αγανάκτησή σου θα μπορούσε να αποτελέσει έξοχη αφορμή για εμπαιγμό, μην εξάπτεσαι λοιπόν. Πέραν, το νήμα έχει όντως παρεκλίνει αρκετά του θεματικού πυρήνα και οι συστάσεις που αφορούν στην ανάγνωση προς διεύρυνση των γνωστικών οριζόντων μου επί θεμάτων πολιτικής επιστήμης κρίνονται ως αδιάφορες, οπότε θεωρείται λήξαν.

 

Αν γίνει το νήμα split από το post No52 και έπειτα, έτσι ώστε να μην υποσκελίζει το αρχικό θέμα, θα απαντήσω δεόντως.

 

Re: Απάντηση: Re: Επιλεκτική κυριαρχία ?

Σας ευχαριστώ Κύριε.

Πάντως θα πω πως ενώ μπορεί να διδακτορικά να μην είναι ένδειξη ανωτερότητας κατωτερότητας, η κουλτούρα, οι γνώσεις, το γούστο, η ευφυία θεωρώ πως είναι.
Και ειλικρινά όσο κι αν θέλω να πιστέψω στην ισότητα δεν μπορώ να δεχτώ πως ισωπεδωτικά επειδή είμαι σκλάβα θα μπορούσα να είμαι με Αφέντη που είναι λιγότερο από μένα στους τομείς που είναι ενδεικτικοί για μένα. Δεν λέω επειδή εγώ έχω διδακτορικό π.χ. πρέπει να Έχει κι Εκείνος, δεν μιλώ για χαρτιά (αν και είναι επί μέρους είδους απόδειξης), αλλά για την ουσία.
Απλά δεν θα μπορούσα να υποταχθώ, κι ούτε εκείνος να με υποτάξει. Είναι θέμα κατηγοριών και το να επιλέξω κάποιο με τον οποίο υπάρχει χάσμα σ΄αυτά θα ήταν αδύνατο.