Επιχειρήματα

Το πρώτο ήταν απλά παράδειγμα λήψης απόφασης από το υ.

Το δεύτερο είναι άλλη συζήτηση που ξεφεύγει από το θέμα του νήματος, πες ότι δεν το είπα  

 

Συζήτηση Κ και υ με σκοπό λήψης μιας απόφασης:
Έστω ότι το υ είναι εφοριακός και το ζευγάρι έχει μια φορολογική εκκρεμότητα. Που βρίσκετε το παράλογο ο Κ να ζητήσει τη γνώμη του υ πριν αποφασίσει.
Το γεγονός ότι την τελική απόφαση τη λαμβάνει πάντα ο Κ, δεν καθιστά το υ διακοσμητικό στοιχείο στη σχέση. Ούτε είναι όλα θέμα δικαίου και αδίκου.

 

Δε μίλησα για αντίληψη, αλλά για παραδοχή.

 

τι φαντάζεστε ότι είναι δύσκολο να γίνει παραδεκτό σε μια σχέση ασύμμετρη, με διασαφηνισμένους ρόλους; σε τι διαφέρει το αντιληπτό απ' το παραδεκτό σε μια τέτοια σχέση; στο greekvanillaforum θα καταλάβαινα το υπονοούμενο.

 

ουδέποτε αμφισβητηθηκε οτι ο κ χρησιμοποιεί την υ. ουδέποτε αμφισβητηθηκε οτι η υ χρησιμοποιείται απ τον κ. κάποιος έγραψε πρόσφατα για δίκιο του ενός κι άδικο του άλλου. κάτι τέτοια.

 

Η εμπειρία μου κλίνει προς την άποψη ότι οι Κ συνήθως δυσκολεύονται να παραδεχτούν πως είχαν εσφαλμένη αντίληψη επί ενός ζητήματος. Εάν η δική σας είναι διαφορετική, την καλωσορίζω.

 

Προσέχω και φροντίζω τα αντικείμενα που χρησιμοποιώ. Εσείς;

 

Άρα κατανοείτε ότι αν υπάρχουν εξαιρούμενα απ' την 24/7, ευκόλως εννοείται πως υπάρχουν και από κάθε άλλη μορφή. Και αυτό είναι που εννοώ. Υπάρχουν θέματα που δεν αφορούν τον Κ, κομμάτια της ζωής του υ στα οποία δε μπορεί να έχει κανένα λόγο και ρόλο ( δεν αναφέρομαι σε παντρεμένους γιατί εκεί περιπλέκεται το θέμα ). Αυτά εόναι τα σαφή όρια. Επειδή αναφέρθηκε παραπάνω πχ η ύπαρξη παιδιών και είχα κατά νου μια προσωπική κατάσταση που βίωσα, ορμώμενος απ' αυτό απάντησα ότι υπάρχουν όρια. Υπάρχουν όρια με λίγα λόγια στα εκτός.

Σας ευχαριστώ. Πάντα με βοηθάτε να θέλω να γίνω χειρότερος.

 

Το υ μπορει να έχει δίκιο εφόσον του ζητηθεί η γνώμη του χωρίς να είναι ο σκοπός του η δικαίωση. Μην χάνουμε την μπάλα.
Είναι κακό να πούμε ότι είχε δίκιο ένα υ σε μια συζήτηση αν διαχειριστεί σωστά το τρόπο που θα εκφραστεί;

 

στις παρέες μου, αυτούς που τσακώνονται ποιός έχει δίκιο και ποιός άδικο, και κοκκορευονται μεταξύ τους, μην και παραδεχτούν το προφανές, τους λέμε βανίλα. παραέξω δεν ξέρω.

 

Εμείς τους λέμε ξιπασμένους και απαντώνται σε όλα τα στάτους

 

Θα συμφωνήσω αναφανδόν!