Επιχειρήματα

A, ώστε ξέρετε τι εννοώ καλύτερα από μένα. Ενδιαφέρον, αλλά δεν θα πάρω, ευχαριστώ

 

Η αλήθεια είναι πως γενικά καταλαβαίνω. Όχι πολύ, μην φανταστείτε. Τα βασικά.

Το άλλα λέω, άλλα εννοώ, δεν ήταν ποτέ του γούστου μου.

 

Όρια έχουν όλοι --> όλοι.
Ακόμα και στα TPE, CNC τα όρια του s συζητιούνται και αφού γίνουν αντιληπτά τίθενται στη διακριτικότητα του M. Το τί θα κάνει αυτός με αυτά είναι δικό του θέμα, αλλά υπάρχουν.  ​

 

Τα όρια που παραχωρούνται, εξακολουθούν να είναι "όρια"?

 

Αναιρείται η υπόστασή τους επειδή παραχωρούνται?

 

Νομίζω ναι. Από την στιγμή που το παραχωρώ, πως εξακολουθώ να το βιώνω ως όριο?

 

Το όριο δεν παύει να υφίσταται επειδή παραχωρείται. Ένα όριο (όταν είναι πραγματικό) και ανήκει π.χ στην hard κατηγορία θέλει πολύ δουλίτσα για να καμφθεί. Το παραχωρώ, του το εμπιστεύομαι και εμπιστεύομαι και αυτόν. Είναι δική του επιλογή το τί θα επιλέξει να κάνει με αυτό. Αρκετοί Μ αρέσκονται στο να παίζουν με αυτά, μέχρι όμως να καταφέρουν να τα κάμψουν στην πραγματικότητα μπορεί να περάσουν και χρόνια.

 

Τότε το όριο δεν διαφέρει σε τίποτα από μια μεγάλη δυσκολία που μπορεί να ξεπεραστεί. Η ίδια η πράξη παραχώρησης είναι υπέρβαση του ορίου (όταν είναι συνειδητή).

 

Ω, μα δεν είπε κανείς το αντίθετο!

Και σε αυτό συμφωνούμε, αλλά άλλο υπέρβαση και άλλο εξάλειψη.

 

Άρα, αν μου επιτρέπεις μπορούμε να το πούμε και έτσι:

Μεγάλες δυσκολίες που μπορούν να ξεπεραστούν έχουν όλοι --> όλοι.
Ακόμα και στα TPE, CNC οι μεγάλες δυσκολίες του s συζητιούνται και αφού γίνουν αντιληπτές τίθενται στη διακριτικότητα του M. Το τί θα κάνει αυτός με αυτές είναι δικό του θέμα, αλλά υπάρχουν.  

Τώρα το καταλαβαίνω καλύτερα. Ευχαριστώ 

 

Εδά μάλιστα.

Σε μια 24/7, όπου οικειοθελώς το μέλος που ακολουθεί έφτασε να παραδώσει πλήρως τον έλεγχο, προσφέρει και απολαμβάνει την συνεχή διαθεσιμότητά του και την χρήση του, δεν υφίστανται όρια από την μεριά του s. Δεν υπάρχει και λόγος, γιατί δεν υπάρχει αντιπαλότητα. Δεν θα ήταν εκεί, αν αυτό φοβόταν, αν ήθελε να αμυνθεί.
Από την άλλη, δεν βλέπω και ποιά όρια μπορεί να θέσει για την σχέση αυτός που οδηγάει, εκτός από το "θα ακολουθείς", που είναι και η προϋπόθεση μιας τέτοιας σχέσης. Δεν είμαι σίγουρη όμως, είμαι από άλλο σόι  

 

Το ότι κάποιος μπορεί να φτάσει στο σημείο (ύστερα από χρόνια συνήθως, όπως προείπα) να έχει παραδώσει πλήρως τον έλεγχο, να έχει ξεπεράσει αντιστάσεις, ενδοιασμούς, φόβους, φοβίες, παλιές αντιλήψεις, κόκκινες γραμμές που κάλλιστα θα μπορούσε να έχει λόγω ιδεολογίας, λόγω τραυμάτων σωματικών και ψυχικών (εξ ου και ο διαχωρισμός σε soft-hard limits) , δεν αμφισβητήθηκε από κανέναν.
Όρια υπάρχουν πάντα, τουλάχιστον τα πρώτα χρόνια τριβής δύο ανθρώπων και δεν τίθεται καν θέμα αντιπαλότητας. Αυτό είναι παντελώς άσχετο. Είναι μικρές είτε μεγάλες αντιστάσεις οι οποίες προκύπτουν φυσιολογικά σε οποιονδήποτε έχει γαλουχηθεί με ελευθερία , με συγκεκριμένες ηθικές αξίες ή και προκαταλήψεις και μπαίνει στην διαδικασία να ανατραπεί όλο αυτό. Σάφως και μπαίνει με δική του θέληση, όμως αυτές οι αντιδράσεις κάνουν αυτόματα την εμφάνιση τους χωρίς καλά καλά να το καταλαβαίνει ο άνθρωπος που του συμβαίνει, συνήθως το αντιλαμβάνεται ο Μ.

Απ 'όσο έχω ψάξει δεν έχω βρει κάποια πηγή που να διαπιστώνεται η ύπαρξη no - limits slave. Όσους M διάβασα παραδέχονται το αντίθετο ακόμη και μετά από χρόνια αλληλεπίδρασης, εκπαίδευσης και καθοδήγησης. Με χαρά θα διαβάσω οποιονδήποτε παραθέσει το αντίθετο.

Αφήνω και αυτά εδώ που βρήκα χρήσιμα: