Απόκρυψη ανακοίνωσης

Καλώς ήρθατε στην Ελληνική BDSM Κοινότητα.
Βλέπετε το site μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας!

Η εγγραφή σας στην Online Κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να στείλετε προσωπικά μηνύματα σε άλλους χρήστες, να δημιουργήσετε το προσωπικό σας profile και photo albums και πολλά άλλα.

Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και δωρεάν.
Γίνετε μέλος στην Online Κοινότητα.


Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας.

Ερωτική Ποίηση

Συζήτηση στο φόρουμ 'Τέχνη' που ξεκίνησε από το μέλος espimain, στις 18 Δεκεμβρίου 2016.

  1. íɑʍ_Monkeץ

    íɑʍ_Monkeץ Contributor

     

    Ντίνος Χριστιανόπουλος
     
  2. espimain

    espimain Contributor

    Σοδομίτες

    Αν μια χορδή μονάχα στην καρδιά σας
    δεν είχε σπάσει, όμοια με τις άλλες,
    κι απέμενε για να ξυπνάει κάποτε
    την τρυφεράδα μες στις πρόστυχές σας νύχτες,
    τότε κι οι άγγελοι θα φρόντιζαν για σας,
    σαν τις καλές μητέρες, ν’ απαλύνουν
    τον πόνο σας, και θα ‘τρεμε το χέρι τους
    όταν θα ράντιζαν τα σπίτια σας με θειάφι,
    και το δαυλί θα πέρναγε από χέρι
    σε χέρι, τι κανενός δεν θα το πήγαινε η καρδιά. Όμως
    τώρα που δεν αφήσατε κανένα
    έφηβο αγνό στη γειτονιά σας, κι όλους
    τους μελαψούς, με τη σκληρή ομορφιά, τους κάνατε
    θεούς και τρέχετε μαζί τους, για μια νύχτα,
    στα Γόμορα με τα φτηνά τα πανδοχεία,
    σαν ποια καρδιά να σπλαχνιστεί την πόρωσή σας;Οι τρεις ωραίοι νέοι, που ζητάτε,
    σα λυσσασμένοι κάτω απ’ το μπαλκόνι μου,
    να τους ριχτείτε μόλις σας ανοίξω,
    αν ξέρατε γιατί ήρθαν, θε να τρέχατε
    έντρομοι στις γυναίκες σας, που τις στερήσατε
    χρόνια την ευτυχία να γίνουνε μητέρες.
    Οι τρεις ωραίοι νέοι που τιμήσαν
    το σπίτι μου, στα γαλανά τους μάτια
    φένοντας κάτι απ’ την ουράνια ομορφιά,
    ήρθαν για μένα, τον αγνό, που είκοσι χρόνια
    έζησα μες στη στέρηση κι ολοκληρώθηκα
    μέσα στην προσμονή.
    Οι τρεις ωραίοι νέοι, που απειλείτε
    να με κορώσετε αν δεν σας τους δώσω,
    αυτοί θα σας κορώσουν· γιατί, αλήθεια, πού ακούστηκε,
    το κάλλος τους τ’ αγγελικό να σπιλωθεί
    από τα χέρια σας τα διεστραμμένα;Βλέπω
    το Θεό στο κάθε άστρο να μοιράζει
    κι από μια φλόγα, κι η αυγή δε θέλει
    πολύ για νά ‘ρθει ακόμα.
    Ποιος σας φταίει;
    Σεις δεν κρατήσατε ούτε τα προσχήματα
    που, όσο να πεις, κάτι δίνουν κι αυτά.

    Από τη συλλογή Εποχή των ισχνών αγελάδων (1950) του Ντίνου Χριστιανόπουλου
     
  3. espimain

    espimain Contributor

    Στίχοι τής Αγίας Αγνής για τον Άγιο Σεβαστιανό

    Πεθαίνεις πριν να βαρεθείς τις προσευχές.

    Οι στρατιώτες τού εκτελεστικού αποσπάσματος
    αγαπούν και πλαγιάζουν απαράλλαχτα σαν όλους τους άλλους,
    καπνίζουν κι αρέσκονται να βγαίνουν φωτογραφίες
    κι ανάβουν ολόιδια κεριά στην Αφροδίτη και την Εστία.
    Τίποτε ανάμεσα σ’ αυτούς και το στέρνο σου·
    μόνο τα βέλη τους που θα σε υψώσουν στον ουρανό
    κι αυτή η πίστη σου που τυραννάει τους ανθρώπους.

    Γδυμένος το χιτώνα σου το στρατιωτικό,
    γυμνός φαντάζεις πιο άγιος.

    Αύριο ένα πλήθος άνθρωποι θα ονομαστούν Σεβαστιανοί:
    παιδιά που θα παίζουν σε αυλές, νέοι που θα δουλεύουν σε μηχανοστάσια,
    πρόεδροι φιλανθρωπικών σωματείων, ταραχοποιοί και λογοτέχνες.
    Αύριο τ’ όνομά σου θα περνάει από στόμα σε στόμα
    κι οι αδελφοί θα σε μνημονεύουν στα μαρτυρολόγια
    και θα κυκλοφορούν λιθογραφίες με το μαρτύριό σου.
    Όμως εσύ, δεμένος στο δέντρο, βουτηγμένος στα αίματα,
    κει στον παράδεισο μη μας ξεχνάς,
    εμάς που για την πίστη στριμωχτήκαμε μαζί σου,
    κυρίως όμως μην ξεχνάς την επαφή μας
    το πρώτο βράδυ μετά το μαστίγωμα,
    την πιο αθώα, την πιο τυχαία των σωμάτων μας επαφή,
    την ώρα που τα χείλη μας υμνολογούσαν τον Κύριο.

    Από τη συλλογή Εποχή των ισχνών αγελάδων (1950) του Ντίνου Χριστιανόπουλου
     
  4. espimain

    espimain Contributor

    Ο θάνατος του Αυνάν

    Πληρώνω ακριβά τη διαστροφή μου με το θάνατο.
    Στα φυματικά μου μάτια ποιος θ’ αναγνώριζε το νέο με το ρόδο στο στήθος
    να τριγυρνάει στα μηχανουργεία την ώρα που σχολνούνε οι φάμπρικες,
    να μη χάνει παρέλαση για παρέλαση
    ή να στριμώχνεται στα γήπεδα προσμένοντας σα θείο δώρο το συνωστισμό.
    Πληρώνω ακριβά τη διαστροφή μου με το θάνατο.
    Τώρα θα πήγαινα και εγώ να κατοικήσω στη Γεσέμ·
    αργότερα θα έπαιρνα μετάθεση για την πρωτεύουσα,
    γρεμίζοντας όλους τους φράχτες της αστικής ηθικής για μια στιγμή παραδομού.

    Ιωσήφ, γλυκέ μου Ιωσήφ, δόξα κι ομορφιά της Αιγύπτου,
    συχνά ο θείος Ρουβήν μού μιλούσε για σένα:
    Ην Ιωσήφ καλός τω είδει και ωραίος τη όψει σφόδρα έλεγε,
    κι εγώ που κοσμούσα το καλύβι μου μ’ αυτά τα παράξενα
    ρόδα της ηδυπάθειας, δίχως ηλεκτρικό, με μόνα τα κηροπήγια,
    κι εγώ που αναζητούσα στα μάτια του Βενιαμίν τη ματιά σου
    μοιράζοντας την καρδιά μου σε ίσες δόσεις τρυφερότητας,
    πεθαίνω φορώντας τον άσπιλο χιτώνα σου σπιλωμένο
    με το αίμα ερίφου το τελευταίο σου καλοκαίρι στη Χαναάν.

    Αδελφέ μου Ηρ, σ’ αυτή την εποχή των ισχνών αγελάδων,
    εμείς δεν έχουμε έναν Ιωσήφ, δεν υπάρχει για μάς Ιωσήφ,
    λυτρωτής Ιωσήφ, αφέντης του κορμιού και της σκέψης.
    Αδελφέ μου Ηρ, εσύ που ξέρεις γράμματα, γράψ’ του κάτι για μένα:
    όταν ανθίζουν οι πασχαλιές με παιδεύει η νοσταλγία·
    συχνά παίρνω Κάιρο στο ράδιο ν’ ακούσω τα διαγγέλματά του.
    Πεθαίνω φορώντας το σπιλωμένο χιτώνα του –
    η τελευταία που μ’ απόμεινε ηδονή.

    Από τη συλλογή Εποχή των ισχνών αγελάδων (1950) του Ντίνου Χριστιανόπουλου
     
  5. espimain

    espimain Contributor

    Μαρία η Αιγυπτία

    Ακόμα θυμούμαι την επιγραφή OUT OF BOUNDS.
    Συχνά μας επισκέπτονταν ναύτες του N.A.A.F.I. Club.
    Μάλιστα ένας μου έλεγε: «Είσαι ένα τίποτα
    στο σκοπευτήριο, στο πανδοχείο, στο καπηλειό, στο μπορντέλο».
    Όμως τώρα απαρνήθηκα τα εγκόσμια, και τούτο είναι μια ηδονή –
    δοσμένη ψυχή τε και σώματι στο Νυμφίο, εν προσευχή και νηστεία,
    σε τούτη την έρημο με την ξερή άμμο, το γλυφό νερό, τον αδυσώπητο ήλιο.
    Ενίοτε περνούν καραβάνια προσκυνητών με χασίσι και πάπυρο,
    όμως η γύμνια μου καταφεύγει στα βράχια·
    έτσι χαράζω τα ποιήματά μου στην άμμο
    κι έρχονται οι αγέρηδες να μου τα τραγουδήσουν.
    Λίγο πάπυρο, άγιε πάτερ Ζωσιμά, δυο τρία βιβλία θρησκευτικά,
    μια σύντομη μέθοδο εκμαθήσεως βυζαντινής μουσικής.
    Κει στην αγαπημένη μου Αλεξάνδρεια,
    μη με ξεχάσεις, άγιε πάτερ Ζωσιμά·
    με λένε Μαρία, παλαιότερα Κλεοπάτρα, στην Κυρήνη Εσθήρ –
    επί δεκαπενταετίαν διατελέσασα πόρνη.
    Μα τώρα όλους σχεδόν, συν Θεώ, τους πειρασμούς τούς νίκησα
    και μόνο το ρεμπέτικο μοτίβο δεν κατόρθωσα
    να διώξω από τα χείλη μου, δε μπόρεσα
    να ξεριζώσω απ’ την καρδιά μου, δε δυνήθηκα,
    το ρεμπέτικο που τραγούδαγα μικρή στο καπηλειό του Αλκέτα.

    Από τη συλλογή Εποχή των ισχνών αγελάδων (1950) του Ντίνου Χριστιανόπουλου
     
  6. espimain

    espimain Contributor

    Μαγδαληνή

    Τον ξεχώρισα μόλις τον είδα, ήμουνα τακτική στα κηρύγματά του,
    πούλησα κι ένα κτηματάκι της θειας μου για να τον ακολουθήσω.
    Όμως όταν πια όλα τα ξόδεψα, αποφάσισα να πουλήσω και το κορμί μου,
    στην αρχή στους ανθρώπους των καραβανιών, κατόπι στους τελώνες·
    κοιμήθηκα με σκληροτράχηλους Ρωμαίους κι οι Φαρισαίοι δε μου είναι άγνωστοι.
    Κι όμως μέσα σ’ αυτά δεν ξεχνούσα τα μάτια του.
    Μήνες για χάρη του έτρεχα απ’ το Ναό στο λιμάνι
    κι απ’ την πόλη στο Όρος των Ελαιών.

    Κύριε μυροπώλη, κάντε μου, σας παρακαλώ, μια μικρή έκπτωση.
    Για ένα βάζο αλάβαστρου δε φτάνουν οι οικονομίες μου.
    Κι όμως πρέπει να αποχτήσω αυτό το μύρο με τα σαράντα αρώματα.

    Μ’ αυτό το μύρο θ’ αλείψω τα πόδια του,
    μ’ αυτά τα μαλλιά θα σφουγγίσω τα πόδια του,
    μ’ αυτά τα χείλη, τα πόδια του τα εξαίσια κι άχραντα θα φιλήσω.
    Ξέρω, είναι πολύ αυτό το μύρο για τη μετάνοια,
    ωστόσο για τον έρωτα είναι λίγο.
    Κι αν μια μέρα ασπαστώ το χριστιανισμό, θα είναι για την αγάπη του·
    κι αν μαρτυρήσω γι’ Αυτόν, θα ’ναι η αγάπη του που θα μ’ εμπνέει.
    Γιατί, κύριε, ο έρωτας μου ανάβει την πίστη κι η αγάπη τη μετάνοια
    κι ίσως μείνει αιώνια τ’ όνομά μου σα σύμβολο
    εκείνων που σώθηκαν και λυτρώθηκαν «ότι ηγάπησαν πολύ».

    Από τη συλλογή Εποχή των ισχνών αγελάδων (1950) του Ντίνου Χριστιανόπουλου
     
  7. espimain

    espimain Contributor

    Μάτια

    Θέ μου, σὰν πόσα μάτια δὲ μὲ τυραννοῦνε!
    Μάτια ἀνένδοτα στὸ σπάραγμα,
    μάτια ἀδιάλλαχτα στὰ παρακάλια,
    μάτια ποὺ χλεύαζαν στὴ συντριβή…

    …Καὶ μόνο τῶν ματιῶν σου ἡ καλοσύνη,
    σὰν οὐρανὸς ποὺ παίρνει νὰ ροδίζει,
    τὰ περιστέρια μοῦ θυμίζει ποὺ χαρούμενα
    πετοῦσαν γύρω ἀπ’ τὸ παλιό μας σπίτι,
    τὰ περιστέρια ποὺ ἔπνιξα μιὰ νύχτα
    καὶ γέμισαν τὰ χέρια μου ἀπὸ τότε
    ἀπεγνωσμένα φτερουγίσματα…

    1954
    Ντίνος Χριστιανόπουλος
     
  8. espimain

    espimain Contributor

     

    Ντίνος Χριστιανόπουλος
     
  9. espimain

    espimain Contributor

     

    Ντίνος Χριστιανόπουλος
     
  10. espimain

    espimain Contributor

     

    Ντίνος Χριστιανόπουλος
     
  11. espimain

    espimain Contributor

  12. espimain

    espimain Contributor

    Ένα κομμάτι λείπει.

    Ούτε απόψε πανσέληνος.
    Ένα κομμάτι λείπει.
    Το φιλί σου.

    Γιάννης Ρίτσος