Ερωτική Ποίηση

Πόσον ωραία είναι τα βήματά σου με τα σανδάλια θυγάτερ του ηγεμόνος.
Το τόρνευμα των μηρών σου είναι όμοιον με περιδέραιον έργον χειρών καλλιτέχνου.
Ο ομφαλός σου κρατήρ τορνευτός πλήρης κεκερασμένου οίνου, η κοιλία σου θημωνιά σίτου περιπεφραγμένη με κρίνους.
Οι δύο σου μαστοί ως δύο σκαμνοί δορκάδος δίδυμοι.


Παλαιά Διαθήκη, Άσμα ασμάτων Ζ'

 

ΣΤΑΙΣ ΣΚΑΛΑΙΣ
Την άτιμη τη σκάλα σαν κατέβαινα ,
από την πόρτα έμπαινες , και μια στιγμή
είδα το άγνωστό σου πρόσωπο και με είδες .
΄Επειτα κρύφθηκα να μη με ξαναδής και συ
πέρασες γρήγορα το πρόσωπό σου κρύβωντας ,
και χώθηκες στο άτιμο το σπίτι μέσα
όπου την ηδονή δεν θάβρες , καθώς δεν την βρήκα .
Κι ' όμως τον έρωτα που ήθελες τον είχα να στον δώσω
τον έρωτα που ήθελα - τα μάτια σου με τώπαν
τα κουρασμένα και ύποπτα - είχες να με τον δώσης .
Τα σώματα μας αίσθανθήκαν και γυρεύονταν
το αίμα και το δέρμα μας ενόησαν .
Αλλά κρυφθήκαμε κ' οι δυό μας ταραγμένοι .

Κ. Π. Καβάφης
( 1904 )

 

ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ
Βαρέθηκα να βλέπω την σκηνή ,
και σήκωσα τα μάτια μου στα θεωρεία .
Και μέσα σ' ένα θεωρείο είδα σένα
με την παράξενη έμορφιά σου , και τα διεφθαρμένα νειάτα .
Κι' αμέσως γύρισαν στον νου μου πίσω
όσα με είπανε το απόγευμα για σένα ,
κ' η σκέψις και το σώμα μου συγκινηθήκαν .
Κ' ενώ εκύτταζα γοητευμένος
την κουρασμένη σου εμορφιά , τα κουρασμέναα νειάτα ,
το ντύσιμό σου το εκλεκτικό ,
σε φαντα ζόμουν και σε είκόνιζα ,
καθώς με είπανε το απόγευμα για σένα .


Κ. Π. Καβάφης
( 1904 )

 

Κ. Καβάφης, 1903, Ανέκδοτα ποιήματα
Κι αν για τον έρωτά μου δεν μπορώ να πω-
αν δεν μιλώ για τα μαλλιά σου, για τα χείλη , για τα μάτια
όμως το πρόσωπό σου που κρατώ μες στην ψυχή μου,
ο ήχος της φωνής σου που κρατώ μες στο μυαλό μου,
οι μέρες του Σεπτέμβρη που ανατέλλουν στα όνειρά μου,
ταις λέξεις και ταις φράσεις μου πλάττουν και χρωματίζουν
εις όποιο θέμα κι’αν περνώ, όποιαν ιδέα κι αν λέγω.

 

Να κοιμάσαι, Π.Ελυάρ
Να κοιμάσαι
Με τον ήλιο στο ένα μάτι και με το φεγγάρι στο άλλο
Μ' έναν έρωτα στο στόμα κι ένα ωραίο πουλί μέσ' στα μαλλιά
Στολισμένη σαν τους κάμπους, σαν τα δάση, σαν τη θάλασσα
Στολισμένη και πεντάμορφη σαν το γύρο του κόσμου.
Να φεύγεις και να χάνεσαι
Μέσ' απ' τους κλώνους των καπνών και τους καρπούς του ανέμου
Πόδια πέτρινα με κάλτσες άμμου
Γερά πιασμένη από του ποταμού τους μυώνες
Και μιαν έγνοια, τη στερνή, στην καινούργια σου όψη επάνω.

Μετάφραση: Οδυσσέας Ελύτης

 

 

Ντίνος-Χριστιανόπουλος

 

 

Ντίνος-Χριστιανόπουλος

 

 

Ντίνος-Χριστιανόπουλος

 

 

Ντίνος Χριστιανόπουλος

 

 

Ντίνος Χριστιανόπουλος

 

 

Ντίνος Χριστιανόπουλος