Ευχάριστη Έκπληξη

Αυτές είναι αγενείς σκλάβες lol. Αλλά κάποιες Πολωνέζες σε κοιτάνε και καταλαβαίνεις ότι έχουν μέσα τους το αυταρχικό!

 

Απάντηση: Re: Ευχάριστη Έκπληξη

Αν ειναι αγενεις να Τιμωρηθουν!!! 

 

Ενδιαφέρον είναι ένα session στο αεροπλάνο!! Δεν ξέρω αν το έχει κάνει Κανείς.

 

Θα προσπαθήσω να τελειώσω την Ιστορία μου σήμερα:

Δεν μπορούσα να το πιστέψω κι’ όμως ήταν αλήθεια. Βρισκόμουν σε ένα υπέροχο παλαιό ξενοδοχείο στο κέντρο της πόλεως και μπροστά μου βρισκόταν μια όμορφη γυναίκα έτοιμη να την τιμωρήσω. Αναρωτιόμουν εάν την είχα αφήσει να καταλάβει τις προτιμήσεις μου, εάν μου είχε ξεφύγει κάτι, ή αν ήταν η sub φύση της.
Σηκώθηκα και με την γραβάτα της στολής μου της έδεσα τα μάτια, ψιθυρίζοντας της στο αυτί της είπα ότι δεν έχει τίποτε να φοβηθεί και χρησιμοποιώντας το κορδόνι από το μπουρνούζι μου, της έδεσα τα χέρια πίσω από την πλάτη της και την έβαλα να σταθεί όρθια στο κέντρο του δωματίου.
Έβαλα άλλο ένα ποτό και κάθισα στην πολυθρόνα παρατηρώντας την. Ευχαρίστησα από μέσα μου την εταιρεία για την επιλογή του ξενοδοχείου. Ήταν ένα αρχοντικό κτίριο κτισμένο στις αρχές του 20ου αιώνα με χοντρούς τοίχους βαριές πόρτες και κουρτίνες. Αυτό σίγουρα θα ήταν χρήσιμο μια και τα δωμάτια του πληρώματος ήταν συνεχόμενα.
Τώρα έπρεπε να αυτοσχεδιάσω. Ευτυχώς που ο φίλος μου διάλεξε σήμερα να μου κάνει την παραγγελία από το sex shop. Για να δούμε λοιπόν τι έχουμε πάρει. Ένα σετ χειροπέδες τεσσάρων σημείων, ένα μαστίγιο ιππασίας, ένα anal plug, ένα anal beans και διάφορες κρέμες και λάδια. Ωραία! Έχω την παλάμη μου, την ζώνη της στολής μου, τον χάρακα ναυτιλίας μου….. όχι αυτός δεν παίζει τελικά… είναι πλαστικός. Κοιτώντας γύρο το δωμάτιο είδα κεριά. Έχει και στην Φιλανδία διακοπές ρεύματος σκέφτηκα. Υπήρχε και ένα ξύλινο λεπτό κοντάρι που χρησίμευε για να κλείνεις τις κουρτίνες. Φαινόταν καλό για βέργα, ελπίζω να είναι και ανθεκτικό.
Καθώς συγκέντρωνα τα αντικείμενα παρατηρούσα την Μαρία. Ήταν συνεχώς ακίνητη, ήταν φανερό όμως ότι προσπαθούσε να μαντέψει τις κινήσεις μου και τις ετοιμασίες μου. Την πλησίασα της έλυσα τα χέρια και την διέταξα να βγάλει τα ρούχα της. Κάθισα στην πολυθρόνα και την παρατηρούσα πίνοντας αργά το ποτό μου. Το σώμα της ήταν σφιχτό και καλλίγραμμο, το στομάχι της επίπεδο και ανεβοκατέβαινε από την γρήγορη και κοφτή αναπνοή της, τα οπίσθια της….. αχ αυτά τα οπίσθια, ήμουν έτοιμος για να ορμίσω αλλά συγκρατήθηκα.
Στάθηκε μπροστά μου τελείως γυμνή. Αφού την παρατήρησα για μερικά λεπτά ακόμη σηκώθηκα και της ψιθύρισα στο αυτί ότι θα έχει την ευκαιρία να διαλέξει την σειρά των οργάνων που θα χρησιμοποιήσω. Διάλεξε με την σειρά, πρώτα την παλάμη, μετά την ζώνη, ακολούθως το μαστίγιο και τελευταία την βέργα.
Συνέχισα να της ψιθυρίζω διαταγές στο αυτί σαν να υπήρχαν και άλλοι εκεί κοντά και δεν ήθελα να μας ακούσουν. Την οδήγησα μπροστά στην πολυθρόνα και με τις χειροπέδες της έδεσα τα πόδια, πέρασα την αλυσίδα από κάτω, την έβαλα να σκύψει και να ακουμπήσει το στήθος της στην πλάτη της πολυθρόνας και της έδεσα τα χέρια στην άλλη άκρη της αλυσίδας. Πολύ χρήσιμες αυτές οι πολυθρόνες…..
Ήταν λοιπόν ακίνητη σκυφτή μπροστά μου δεμένη και με τα μάτια κλειστά, τέλειο θέαμα. Της είπα ότι θέλω να μετράει τις ξυλιές γιατί καμιά φορά χάνω το μέτρημα….
Άρχισα να χαϊδεύω τα οπίσθια της ..και σμακ.. ένα, δύο, τρία… το χέρι μου έπεφτε στα οπίσθια της και την ένιωθα να σφίγγεται περιμένοντας το επόμενο χτύπημα. Τέσσερα, πέντε, έξη….. προσπαθούσα να μοιράζω τα χτυπήματα και στα δύο μέρη. Επτά, οκτώ, εννέα…. Τα οπίσθια της άρχισαν να ροδίζουν ένα απαλό ροζ χρώμα και να ακτινοβολούν. Δεκαπέντε, δεκαέξι, δεκαεπτά…. Το δέρμα της τώρα είχε γίνει πιο ζεστό και το ένιωθα ευχάριστα στο χέρι μου. Δεν είχε ακουστεί τίποτε ούτε άχνα μόνο που προσπαθούσε να στριφογυρίσει περιμένοντας το επόμενο χτύπημα μου. Δεκαοκτώ, δεκαεννέα, είκοσι… αρκετά της ψιθύρισα.
«Σας ευχαριστώ Κύριε Κυβερνήτα» μου απάντησε.
Ήλθε η σειρά της ζώνης μου. Μια δερμάτινη μαύρη και φαρδιά ζώνη που φοράω με την στολή. Την δίπλωσα και…ένα, δύο, τρία… η ζώνη έπεφτε με πλατάγιασμα επάνω της. Η αναπνοή της άρχισε να γίνεται πιο βαριά και μικροί θόρυβοι ξέφευγαν από το στόμα της. Όσο περισσότερο την χτυπούσα τόσο περισσότερο βογκούσε, ένα βογκητό όμως που ερχόταν από πολύ βαθιά. Τα οπίσθια της είχαν γίνει κατακόκκινα, φοβόμουν μην χάσω τον έλεγχο. Είκοσι… αρκετά.
«Σας ευχαριστώ Κύριε Κυβερνήτα».
Την έλυσα από την πολυθρόνα και την οδήγησα στο κρεβάτι. Την ξάπλωσα μπρούμυτα και έδεσα τα χέρια της πάνω από το κεφάλι. Ήταν η ώρα για το κερί. Με το καλτσόν της έκλεισα το στόμα και της έδωσα να κρατάει τα κλειδιά μου. Της ψιθύρισα δε, ότι όποια ώρα δεν αισθανθεί καλά να αφήσει τα κλειδιά να πέσουν κάτω. Άρχισα λοιπόν με το κερί, στην πλάτη της αρχικά, μετά στην ραχοκοκαλιά της, στο μικρό της πλάτης της, στα οπίσθια της, στους γλουτούς. Άλλοτε από ψηλά, άλλοτε από χαμηλά. Την γύρισα ανάσκελα και άρχισα από το στήθος της. Οι ρόγες είχαν γίνει σκληρές και κοιτούσαν προς τον ουρανό. Συνέχισα στην κοιλιά της. Είχε αρχίσει να βογκά πολύ τώρα και να ιδρώνει αλλά κρατούσε πάντα σφιχτά τα κλειδιά. Ήλθε η σειρά για το μουνάκι της και το εσωτερικό των γλουτών. Η αναπνοή της τώρα δεν είχε κανένα ρυθμό και τα βογκητά της ήταν συνεχή. Σταμάτησα… ήταν η ώρα να βγάλουμε το κερί. Ήθελα όμως πρώτα να δω τα μάτια της. Της έβγαλα το καλτσόν και την γραβάτα. Τα μάτια της ήταν υγρά και μεγάλα. Και μου φαίνεται ότι έβλεπα τρόμο και λαγνεία μέσα τους. Την γύρισα μπρούμυτα και πήρα το μαστίγιο. Άρχισε να σκίζει τον αέρα και να πέφτει επάνω της. Σε κάθε χτύπημα μεγάλα κομμάτια από κερί ξεκολλούσαν και έπεφταν στα σεντόνια. Οι καθαρίστριες θα έχουν πολύ δουλειά αύριο σκέφτηκα. Το δέρμα της είχε κοκκινίσει έντονα και σε μερικά μέρη είχε γίνει μοβ. Ήταν ένα θέαμα καταπληκτικό. Συνέχισε να μετρά καθώς έπεφτε επάνω της το μαστίγιο, να βογκά και να βαριά-ανασαίνει. Είκοσι…αρκετά.
«Σας ευχαριστώ Κύριε Κυβερνήτα».
Ήλθε η σειρά της βέργας. Τα χτυπήματα έπεφταν με θόρυβο επάνω της και το δέρμα της άρχισε να χαράζεται και να φουσκώνει. Την χτυπούσα στα οπίσθια και στους γλουτούς. «Να θυμάμαι… όχι χαμηλά, γιατί φοράει φούστα αύριο» σκέφτηκα. Τώρα πλέον είχε αρχίσει να κλαίει με λυγμούς και αναφιλητά. Συνέχισε όμως να μετρά τα χτυπήματα.
Είκοσι…αρκετά.
«Σας ευχαριστώ Κύριε Κυβερνήτα» μου είπε με λυγμούς.
Έσκυψα και άρχισα να γλύφω τα δάκρια από τα μάγουλα της. Η αλμυρή γεύση τους με ενθουσίαζε. Προσπαθούσε παθιασμένα με το στόμα της να βρει το δικό μου. Δεν την άφησα. Άρχισα να της γλύφω τα σημάδια από τις ξυλιές. Το δέρμα της ήταν υγρό, ζεστό και….ανάγλυφο. Ανέδιδε μια μυρωδιά ανακατεμένη με τον ιδρώτα της που με τρέλαινε. Η αναπνοή της ήταν βαριά και δυνατή. Μικρές κραυγές ξέφευγαν από τα χείλη της, διαφορετικές αυτή την φορά. Γδύθηκα και την έκανα δική μου.
Την άλλη μέρα η πτήση για την Αθήνα ήταν ρουτίνας. Στο αεροδρόμιο κατά την διάρκεια του Debriefing, η προϊστάμενη καμπίνας μου είπε, ότι η μικρή κουβέντα που είχα με την Μαρία είχε αποτέλεσμα.
Ήταν η καλύτερη συνοδός, δεν κάθισε καθόλου.
Χαμογέλασα… εγώ ήξερα το γιατί.

 

Σωστός..

 

Υπάκουη τελικά η αεροσυνοδός. Να ρωτήσω μόνο αν μετά από αυτό έδειξε συμπτώματα απειθαρχίας γενικά; Πήγαινε γυρεύοντας; Δεν έγινε άλλη κρούση από μεριάς της για να υπάρξει άλλο session; Της άρεσε τελικά; (Μήπως ένα τεστ που θα έπρεπε να κάνουν για τους αεροσυνοδούς να είναι αν είναι slaves ή οχι; lol).

 

Της άρεσε τελικά γιατί υπήρχαν και άλλα sessions, αλλά αλλη απειθαρχία ποτέ...

 

Sessions εκτός ταξιδιού εννοείς;

 

Συνήθως ναι. Δεν ταξιδεύεις πάντα με το ίδιο πλήρωμα και δεν υπάρχουν πάντα διανυκτερεύσεις. Δυστυχώς...

 

Απάντηση: Ευχάριστη Έκπληξη

κλεισε μου ενα bussines!!!

 

MasterTheo, κατά την άποψη σας, υπάρχουν γυναίκες αεροσυνοδοί που να είναι Αφέντρες; Έχει κάποια από αυτές εκδηλώσει ανάλογα συναισθήματα; Εγώ προσωπικά έχω συναντήσει κάποια βλέμματα Αφέντρων, αλλά αυτές οι περιπτώσεις είναι σπάνιες και πάρα πολύ σπάνιες στις ελληνικές εταιρείες.

 

Ναι, και βέβαια υπάρχουν συνοδοί που είναι Dom. Άλλωστε το περιβάλλον το ευνοεί. Ο επιβάτης είναι δεμένος στην θέση του και στον απόλυτο έλεγχό της.