Εχουν Οι Κυριαρχοι δικαιωμα να τιμωρουν?

Κανείς δεν τιμωρεί κανέναν αν δεν θέλει να τιμωρηθεί.. αυτό απλά.

 

Πιστεύω πως είναι λίγο πιο περίπλοκο.
Πέραν του ότι όντως μπορεί να επιζητά συνειδητά την τιμωρία (για πολλούς λόγους), μπορεί να την επιζητά και ασυνείδητα. Π.χ χαμηλή αυτοπεποίθηση-αυτοεκτίμηση (δεν θα τα καταφέρω, όντως δεν τα κατάφερα), ριζωμένες πεποιθήσεις, στερεότυπα κλπ.

(Γι ' αυτό και στην πρώτη ερώτηση αναφέρθηκα στο αν έχει δικαίωμα να κάνει λάθη. Η προσαρμογή δεν είναι εύκολη. Ναι μεν θες, επιθυμείς, έχεις ανάγκη να μπεις σε σχέση ασυμμετρίας αλλά η προσαρμογή στις νέες συνθήκες είναι εξαιρετικά δύσκολη, ειδικά για άπειρα ή μερικώς έμπειρα άτομα. Το να γνωρίζεις με κάποιο τρόπο ότι δεν θα "σταυρωνεσαι" συνέχεια, Ίσως για κάποια υ να είναι βοηθητικό, ίσως κάποια άλλα υ να τα "τεμπελιαζει". Φαντάζομαι σε μικρό χρονικό διάστημα ένα έμπειρο Κ τα διακρίνει και κινείται αντίστοιχα των δεδομένων).

 

Υπάρχει και μια προσέγγιση που λέει οτι τα υ "εξαπατουν" τα Κ στα πλαίσια μιας τιμωρίας. Η ερώτηση μου είναι αν είναι σύνηθες φαινόμενο αυτό;

Τα αποτελέσματα νομίζω μπορώ να τα φανταστώ.

 

Δεν θέλω να σας τρομαξω αλλά είθισται το υ να λέει ευχαριστώ για την τιμωρία του!!!!!!!

 

προϋποθέτει να έχει αντίληψη το υ για τον ρόλο του και όχι να παίζει, ίσως, ακόμα και για να προκαλέσει την τιμωρία.

Άλλωστε η τιμωρία δεν είναι απαραίτητα σωματική, πόνου. Το Κ γνωρίζει τον τρόπο που θα τιμωρήσει το υ, ενδεχομένως κάποια στέρηση η οποία δεν είναι φετιχιστική συνήθως.
Αν ο τρόπος εφαρμογής της τιμωρίας είναι καυλωτικός, ποιός ο λὀγος ύπαρξης της; (ρητορικό)

 

Το νήμα πήρε άλλη τροπή, αμφισβητείται και κριτικάρετε έντονα, αν πρέπει ή δεν πρέπει να τιμωρεί ο Κ, το χουμε χάσει τελείως, έτσι;

 

στο δασκαλο του δημοτικου πεστα που μας τσακιζε στα χαστουκια χωρις παραγγελια 

 

Χτες στις 3 την ξύπνησα, την πήδηξα σαν πουτάνα και την έστειλα να καθαρίσει το σπίτι. Γύρισα πλευρό και κοιμήθηκα. Το πρωί το σπίτι έλαμπε. Κατακοκκίνισα τα οπίσθιά της. Έτσι ξύπνησε. Τι είχει κάνει; Άργησε να έρθει 27 λεπτά. Για να δούμε σήμερα; Θα έρθει στη ώρα της; Μπορεί να είναι δικό μου λάθος που ένιωσε πως έχει τη διακριτική ευχέρεια ν' αργήσει, αλλά αυτή είναι που άργησε. Ξέρει πως το δέχομαι μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις αν υπάρχει ιατρικός ή άλλος σοβαρός λόγος και πάντα με προειδοποίηση και ικανοποιητικές εξηγήσεις. Μ' αυτό το απλό παράδειγμα απαντάω στο νήμα.

 

Αυτό είναι σωστό που λες και καλό θα είναι να το σεβόμαστε περισσότερο. Και βάζω και τον εαυτό μου μέσα  

Χωρίζω τον άνθρωπο σε 3 επίπεδα (πολύ χοντρικά βεβαίως   )
Το σώμα, το συναίσθημα και τη λογική. Αλληλεπιδρούν μεταξύ τους βεβαίως...
Πώς μπορώ να σταματάω το σώμα μου ενώ περπατάω αλλά βρίσκομαι μπροστά σε ένα δρόμο με πάρα πολλά αυτοκίνητα που τρέχουν;
Πώς μπορώ να με προσβάλλει κάποιος και να μην απαντώ ή να απαντώ πολύ ήπια επειδή πιστεύω ότι δεν αξίζει να αφιερώσω την ενέργεια μου σε αυτό;
Πώς μπορώ να δίνω δεύτερη (τρίτη... ν...) ευκαιρία σε κάποιον που με έχει στενοχωρήσει πολύ;

Φέρνω τρία απλά και άσχετα παραδείγματα μεταξύ τους που όλα όμως έχουν απάντηση "γιατί έχω έλεγχο του...".
Ίσως να ομιλούμε για διαφορετικό πράγμα εσύ κι εγώ όταν έχουμε κατά νου τη λέξη "έλεγχος"  
Έφερα παράδειγμα τι θεωρώ εγώ έλεγχο (μεταξύ άλλων). Αν εννοούμε κάτι διαφορετικό, θα χαρώ να το προχωρήσουμε  

 

Σ ευχαριστω πολυ για την απαντηση!
Εισαι η μονη που με πιανει!
Εννοουσα οτι φαινομενικα υπαρχει ελεγχος αλλα στην ουσια ειμαστε ερμαια της στιγμης,της τυχης,του συναισθηματος και πολλων αλλων.
Αλλα αυτο που ειπες με εκανε να σκεφτω οτι ισως εχω κολλησει στις λεξεις.
Δηλαδη οχι να ελεγχεις αλλα να επιβαλεις...

 

@MasterJp : Κατά μεν την ερώτηση της @Signoria : στην οποία αναφερθήκατε, αν και προφανώς εκτός των προ 10ετίας δημοσιοποιημένων σκέψεών μου ορίων, η τροπή είναι πλήρως αποδεκτή.
Είναι προφανές ότι εάν αποδεχόμουν την τροπή την οποία διέγνωσε η @Madeleine Rk :, διαπίστωση με την οποία συμφωνώ πλήρως, και είχα έστω ίχνος αυτοσεβασμού, το μινιμουμ που θα όφειλα να πράξω, είναι τελετουργικό χαρακίρι.