Ζήλια vs Κτητικότητα

Να σας πω... Ειμαι κτητική, αλλα φεύ δεν ειμαι κτήτωρ, διότι δε με παίρνει. Ειμαι και ζηλιάρα, οχι από ανασφάλεια αλλα γιατι πρωτον επιθυμώ τον Αλλον και δεύτερον χωρις να εχω κακή ιδεα για τον εαυτό μου, δεν εχω και σπουδαία. Επίσης εκφράζω οτι αισθάνομαι χωρις ενοχή. Σε καλό μου εχει βγει. Τα περι τοξικότητας κλπ κλπ, δεν μου λένε τιποτε γιατι δεν πιστεύω στα πρόσημα των συναισθημάτων. Οτι δηλαδη υπαρχουν θετικά και αρνητικά συναισθήματα, τα οποια τελευταία, πρεπει να τα διαχειριστώ γιατι ειναι τζιζ κακά.

 

Να σας πω, έχω δικαίωμα να διορθώσω αυτό:

προσθέτοντας δίπλα στη λέξη "όλοι" την πρόταση "όσοι έχουν την τύχη/κατάρα/δύναμη/αδυναμία να ζήσουν αυτό":

;

Μπορώ, ε;
Ευχαριστώ.

 

Αν κατάλαβα καλα η @elfcat εννοουσε πως η εικόνα που έχει για τον εαυτό της δεν ειναι το "εγω ειμαι κι αλλη καμιά" χωρίς να σημαίνει ότι έχει κακή εικόνα..Άλλο η ανασφάλεια άλλο η αυτογνωσία.
Μπορεί κάποιος να ξέρει ποιος ειναι και ειτε να μην αισθανθεί ότι υπάρχει λόγος να ζηλέψει είτε οτι υπάρχει ανάλογα την περίπτωση.

 

Η διαφορά ενός νηπίου και ενός ενήλικου είναι ότι το νήπιο δε διαχειρίζεται (= παρατηρεί, φιλτράρει, ερμηνεύει) τα συναισθήματά του και τα πετάει στους άλλους ανεπεξέργαστα. Ο ενήλικος έχει τον έλεγχο των συναισθημάτων του χωρίς να τα ακυρώνει ή να τα επικρίνει.

Εάν μου πάρει η σύντροφός μου ένα δώρο που μου αρέσει πολύ δε θα κάνω τρεις τούμπες στον αέρα, δε θα πω "γιούπιιιιι", δε θα βγω στο δρόμο να αγκαλιάσω τους περαστικούς. Ως παιδί το έκανα.
Όταν ζηλεύω δε θα την αρχίσω στις κλωτσιές, δε θα τη γαμοσταυρήσω, δε θα της πω "θα σου δείξω εγώ", όπως θα έκανε ένα υγιέστατο παιδί. Θα καθήσω να το συζητήσω μαζί της.

Αυτό είναι διαχείριση συναισθημάτων, για όσους απορούν και εξίστανται..

 

Γιατί βρε, ήταν πολύ απλό...Να στο συνοψίσω σε πέντε γραμμές? ( Υπόψη, ότι έγραψα πριν καθώς και ότι γράφω τώρα είναι η δική μου "αλήθεια", κανενός άλλου/ης )

Ζηλεύω, δεν ζηλεύω, είμαι κτητικός ή όχι, έχω ανασφάλειες ή όχι, έχω καλή ιδέα για τον εαυτό μου ή όχι, νιώθω πολλά, νιώθω λίγα, νιώθω τίποτε για κάποιον/α...
Αν ο/η άλλος/η δεν καλύπτεται, δεν καλύπτεται πια, βαρέθηκε, κουράστηκε, του/της τέλειωσε...Ότι κι αν κάνω, ότι κι αν νιώθω, δεν αλλάζει τίποτε...
Η σχέση είναι ετοιμοθάνατη, ή έχει ήδη πεθάνει απλά είναι ακόμη άθαφτη, ή την σκοτώνω εγώ με την συμπεριφορά μου...
Να ζηλέψω, να γίνω κτητικός, θα σήμαινε ότι σε βάζω σ' ένα ύψος που δεν έχεις, δηλαδή πάνω από μένα...Θα σήμαινε ότι σ' έχω ανάγκη, που δεν σ' έχω...( το δεύτερο ενικό είναι σχήμα λόγου )
Θα ήθελα να είσαι μέρος της ζωής μου, δεν είσαι η ζωή μου...Δεν το νιώθω να γίνω ο δορυφόρος σου...Εγωιστικό και κυνικό? Θα έλεγα συνειδητοποιημένο...Για μένα πάντα...

 

Η ανασφάλεια είναι κάτι υποκειμενικό. Εξηγώ:
1) Κατώτερος σε σχέση με τι? Οι συγκρίσεις είναι άκυρες. Ο καθένας είναι μοναδικός.
2) Αν με θεωρούσε κατώτερό της, δε θα με επέλεγε ως σύντροφο.

Η ζήλεια δεν έχει να κάνει με τον άλλο, αλλά με εμένα και μόνο.

 

Μπορεί να νιώθουμε κατώτεροι από τον αντιζηλο...   όχι απο το ταίρι