Ζουμερο η στεγνο το bdsm?

Re: Απάντηση: Ζουμερο η στεγνο το bdsm?

Τι άλλο να πω? Τα είπες όλα!

 

Ζουμερό και πολυποίκιλο!

 

Απάντηση: Ζουμερο η στεγνο το bdsm?

Γνωρισα πολλα αξιολογα ατομα μεσα απο το φορουμ (και ειδικα μια υπεροχη υπαρξη την σκλαβα μου), εκανα πολλους φιλους, γενικα ηταν ενα ζουμερο....,bdsm κοματι της ζωης μου......

 

Απάντηση: Ζουμερο η στεγνο το bdsm?

Οχι

Οχι

Οχι

Ναι.Επιτελους να καταλαβω τι στο διαολο θελω..Που να παρει,λαβυρινθος ειναι αυτο το πραμα! 

 

Οτιδήποτε σερβίρεις στο πιάτο ενός στεγνού ανθρώπου θα δείχνει στεγνό. Ακόμα και ζουμερό να είναι...

 

Απάντηση: Ζουμερο η στεγνο το bdsm?

Βαριέμαι να διαβάσω 3 σελίδες ποστ, οπότε ζητώ συγνώμη αν έχει απαντήσει κάποιος άλλος κάτι ανάλογο.

Δεν "σκηνοθετώ" τίποτα. Εκείνη την στιγμή, "δημιουργώ".
Κάθε ανάγκη μου γίνετε "επιθυμία". Κάθε επιθυμία γίνετε "φαντασίωση". Κάθε φαντασίωση γίνετε "σκέψη". Κάθε σκέψη γίνετε "εικόνα". Κάθε εικόνα γίνετε "σκηνή". Κάθε σκηνή γίνετε "γεγονός".
Κάθε "γεγονός" έχει κάτι να μου προσφέρει.
Αλλά, το καθένα από αυτά, μου δημιουργεί ένα νέο "γεγονός". Μια καινούργια "ανάγκη".
Και δεν είναι φαντασίωση, αλλά, πραγματικότητα αυτό που ζητώ.

Η φαντασίωση, είναι φαντασίωση.
Η πραγματικότητα, πραγματικότητα.

Καλό είναι όταν η φαντασίωση γίνετε πραγματικότητα.
Κακό είναι όταν η πραγματικότητα καταλήγει σε φαντασίωση.

Εχω ζήσει πολύ καλλίτερα πράγματα απ' ότι έχω φανταστεί.
Εχω, όμως, φανταστεί πολύ καλλίτερα πράγματα απ' ότι έχω ζήσει.
Και καμιά δεν έχει καταφέρει να "(παρα)ακολουθήσει" τις επιθυμίες μου ως το τέλος.

Η "σκλαβιά" (στην Ελλάδα) είναι εφάμιλλη με την "αγαμία".
Προκειμένου να ικανοποιήσει το ένα, δέχεται να υποστεί και το άλλο (και αντιστρόφως).
Και γι' αυτό δεν έχω παντρευτεί ακόμα (τουλάχιστον μέχρι τώρα).

 

Θα σου απαντήσω με μια παράγραφο από την "Ιστορία των δύο πόλεων" του Ντίκενς.....

It was the best of times, it was the worst of times, it was the age of wisdom, it was the age of foolishness, it was the epoch of belief, it was the epoch of incredulity, it was the season of Light, it was the season of Darkness, it was the spring of hope, it was the winter of despair, we had everything before us, we had nothing before us, we were all going direct to heaven, we were all going direct the other way - in short, the period was so far like the present period, that some of its noisiest authorities insisted on its being received, for good or for evil, in the superlative degree of comparison only.

Η (αυτοσχέδια) μετάφραση:

Ήταν τα καλύτερα χρόνια, ήταν τα χειρότερα χρόνια. Ηταν η εποχή της σοφίας, ήταν η εποχή της ανοησίας. 'Ηταν η εποχή της πίστης, ήταν η εποχή της απιστίας. Ήταν τα χρόνια του φωτός, ήταν τα χρόνια του σκότους. Ήταν η άνοιξη της ελπίδας, ήταν ο χειμώνας της απελπισίας. Τα είχαμε όλα και δεν είχαμε τίποτα. Πηγαίναμε κατευθείαν στον παράδεισο, πηγαίναμε κατευθείαν στον αντίθετο δρόμο. Συνοπτικά, ήταν μια περίοδος τόσο διαφορετική από την τωρινή, που οι ηγεσίες της επέμεναν στο να την εισπάρξουμε, με τα καλά της και τα κακά της, στον υπέρτατο βαθμό.

Συμπέρασμα: Άκρως ζουμερή, με ό, τι καλό και ο,τι κακό συνέβη.

 

Απορρίπτω ηθικά το σαδισμό, συνεπώς είμαι προσανατολισμένη στο να τον αποβάλω κατά το δυνατό. Στις προηγούμενες σχέσεις μου δεν αντιμετώπισα σοβαρά προσκόματα που συντέλεσαν στο να απογοητευτώ, οι λόγοι για τους οποίους προτιμώ να μην προκαλώ πόνο είναι αμιγώς αυτοαναφορικοί.

 

...oι φαντασιωσεις μου εγιναν εμπειριες , αρκετα πριν εξαπλωθει το νετ στην Ελλαδα.
η σφοδρη επιθυμια , η πιστη , και η προσδοκια μου συντελεσαν στο να αναζητω επιμονα την ιδανικη μου συντροφο/παρτενερ, με αποτελεσμα να επιτευχθει κατι τετοιο ακομα και στις δυσκολες ,αργες-χρονοβορες εποχες , που, αν δεν ησουν παντα τυχερος να ταιριαξεις μεσα απο τον κοινωνικο σου κυκλο, επρεπε για καθε αποπειρα επικοινωνιας να ...φτυνεις για να κολλησεις το γραμματοσημο ... και να διατηρεις τη σιλουετα σου μονο απο τα καθημερινα τρεχαλητα απο και προς τη θυριδα σου στο "κοντινοτερο" ταχυδρομειο!  

το νετ εξαπλωνοτανε, και το εβλεπα σαν κατι ξενο και αδιαφορο για μενα (πολυ ρομαντικος).
... μεχρι που μια φιλη "απο τα παλια" μου σφυριξε κατι για τουτο 'δω το φορουμ!!!
ηταν ο λογος που αγορασα ενα λαπ τοπ και εψαχνα διακαως να βρω το κουμπι που εγραφε ΟΝ !!!!

μου πηρε περιπου κανενα χρονο μελετης και απο τον επομενο , μπηκα στην "ενεργο δραση", αφου πρωτα εκανα την φιλοτιμη σπουδη και μελετη, που πιστευω πως αξιζαν τα υπεροχα διαφωτιστικα (και καυλωτικα) αρθρα Σ/σας (καθως και τα απειρα λινκς Σ/σας) (και Σ/σας ευχαριστω πολυ γι αυτο!!!).

... οι δημιουργικες μου ανησυχιες (...κατασκευαστικα... και οχι μονο) βρηκαν ιδιαιτερα θετικη ανταποκριση και οι προσωπικες γνωριμιες και συναναστροφες απεδωσαν με πολυ "πικαντικες" γευσεις! 

... πολυ προσφατα -εχω τη χαρα να το μοιραστω μαζι Σ/σας- ειχα μια πολυ ευχαριστη εξελιξη στην "ιδιαιτεροτερη" αναζητηση μου!!!  

... τοσο Ζουμερη....!!! που οσο και να "σφουγκιζω"... ακομα σταζει!!!!  

 

Παντα τετοια!!!  

 

Ζουμερό ή στεγνό το forum το γευόμαστε σε μικρές ή μεγάλες δόσεις, ανάλογα με τις ανάγκες της στιγμής Μ/μας. Αν το βρίσκουμε άνοστο, προσθέτουμε τα δικά Μ/μας καρυκεύματα κάνοντας το πικάντικο, πιο νόστιμο και πιο ενδιαφέρον. Για μερικούς συχνά γίνεται δύσπεπτο, αλλά μια σόδα τους σώζει!

To forum δεν είναι τίποτε άλλο, από ένα μέσον για ταξίδια στη γενική μετριότητα της ζωής Μ/μας.
Μέσα από τις ηλεκτρονικές του σελίδες, έχει αυτήν την ικανότητα να Μ/μας πετάει στα άγρια λιβάδια, ακολουθώντας τον μοναχικό Μ/μας δρόμο όπου συναντάμε γυναίκες και άντρες των φαντασιωσυνθέσεων Μ/μας, τη "Μαρία", τον "Κώστα", την "καλή σκλάβα" τον "Μέγα Μάστερ. Μ/μας κάνει να πετάμε ψηλά στον Ουρανό, οπου συναντάμε το "Τυχερό Μ/μας αστέρ"ι και κάποιοι καταφέρνουν ακόμα να γονατίζουν μπροστά σε Κυρίες ξεφεύγοντας από το παραμύθι τους Ποτέ δεν ξέρουμε πού μπορεί να ξεκινάει και πού τελειώνει το ταξίδι Μ/μας..

Ζούμε στο κέντρο της Γης, μέσα σε αυτό το forum. Έχετε νιώσει ποτέ ότι το περιβάλλον είναι εχθρικό, ότι σας διώχνει?
Όχι! Όλοι χωράνε στο forum. H αλήθεια είναι ότι οι "καλοί" δεν ξέρω πού έχουν πάει… αλλά αυτοί φεύγουν γενικώς από όλες τις περιοχές, επειδή αποφεύγουν τον συνωστισμό, πάσχοντας από κοσμοφοβία, αγοαραφοβία και εμποροφοβία.

Υπάρχει κάτι στο forum που να σας εμπνέει?
Nαι φυσικά! Η ολοένα αυξανόμενη πολυπλοκότητα της διαφορετικότητας Μ/μας, που όμως δεν την έχει πάρει είδηση κανείς… εσείς την έχετε πάρει? Προσωπικά αυτό το ακατανόητο φαινόμενο το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον.

Σε ποιες περιοχές προτιμάτε να βγαίνετε και να συναντιέστε?
Πώς να το πω, οι πιο χαμηλοβλεπούσες που τα κανουν ολα, πανε μόνο στα σκοτεινά δωμάτια, να μην τις πάρει μάτι κανείς και αυτό συμβαίνει μόνο καθημερινές. Το Σάββατο βγαίνουν οι τσουλάρες να παζαρέψουν τα γλωσσόφιλα τους στο Θησείο και μεταμεσονύκτια στο Underworld. Ποτέ όμως την Κυριακή! Η Κυριακή έχει εξελιχθεί σε ανθελληνική μέρα για το BDSM. Βγαίνουν κάτω από το φως του ήλιου, μόνο οι άνετοι δημοσιοσχεσίτες και διανοούμενοι, για κεμπάπ στο "Θανάση" και καφέ στο Μοναστηράκι.

Αν ζωγραφίζατε το forum, τι χρώματα θα βάζατε?
Ζωηρά και έντονα χρώματα με το φως της ανάγκης Σ/σας, παλ, απαλά χρώματα που δίνουν αέρα στον χώρο ή σκοτεινά και μυστήρια για μαγεία και δύναμη?
Και αν το ντύνατε με μια μελωδία, ποια θα ήταν? Μα φυσικά το ξέρουμε, ποιο άλλο, το "Love Story"!!

Έχετε νοιώσει ότι ανεβαίνετε σε μια ψηλή ταράτσα? Αν ναι, τι βλέπετε από ψηλά?
Λόγια, φιλοσοφίες, απόψεις, απελπισία, ανησυχία…όλα, μα… ανθρώπους δεν βλέπετε… Πού είναι? Μήπως είναι και αυτοί στην ταράτσα μαζί Σ/σας?
Μόνοι σε ένα κλειστό δωμάτιο παρέα με τον υπολογιστή σας, με τι έρχεστε αντιμέτωποι?
Με τις ανύπαρκτες πόρτες. Ψάχνετε να τις βρείτε, αλλά ίσως καλύτερα να μην τις ανακαλύψετε, επειδή ίσως θα είναι μια νέα τυραννία, ένα καινούριο βάσανο.
Σας έβαλαν τρικλοποδιά ποτέ για να πέσετε στα τέσσερα?
Πέσατε κατά λάθος και σας έπιασαν από πάνω και τον κώλο?
Mείνατε σε αυτήν την θέση χωρίς να δώσετε στον υπεύθυνο ούτε ένα χαστούκι?
Τότε σας άρεσε είσαστε κατάλληλοι για εδώ….Μείνετε…θα απολαύσετε και άλλες τρικλοποδιές και κολπάκια.

Κοιτάζοντας τη ζωή σας προς τα πίσω, νιώθετε ευχαριστημένοι? Είναι όπως την είχατε φανταστεί?
Αλλιώς το είχαμε φανταστεί, κι διαφορετικά το πράγμα Μ/μας έχει προκύψει. Όμως ευελπιστούμε ότι κι αυτό το διαφορετικά, θα γίνει δικό Μ/μας…

Μπορείτε να Μου περιγράψτε το ιδανικό περιβάλλον ή τις συνθήκες που ισχύουν για Σ/σας όταν γράφετε ένα ποίημα ή όταν ζωγραφίζετε. Πώς θέλετε να είναι ο χώρος γύρω σας?
Να κλιματίζεται σωστά, να αναδύει όμορφες μυρωδιές και γενικά να Σ/σας εμπνέει, για να κατεβαίνουν ιδέες.

Διατηρείτε συνήθως ένα χαμηλό προφίλ, εκτός forum...και αυτό Σ/σας παγιδεύει καμιά φορά?
Όλοι παγιδευόμαστε από τα αυτοστερεότυπα Μ/μας, είτε έχουμε χαμηλό είτε υψηλό προφίλ.

"Πειράζοντας" τους άλλους, φοβηθήκατε κάποια στιγμή ότι θα σας κατηγορήσουν?
Όπως καταλαβαίνετε τέτοιου είδους αποφάσεις προκύπτουν μετά από περίσκεψη. Από τη στιγμή που έχετε πάρει την απόφαση να "πειράξετε" κάποιον/α πρέπει να έχετε απομακρύνει προ πολλού κάθε φόβο για τη γνώμη των υπολοίπων που Σ/σας διαβάζουν.

Σας ενδιαφέρει η γνώμη του κόσμου για τις σκέψεις Σ/σας?
Σας ενδιαφέρουν οι απαντήσεις και η κριτική τους? Αν συμφωνούν μαζί Σ/σας ή αν Σ/σας βρίζουν η αν Σ/σας κακοχαρακτηρίζουν?

Προσωπικά Μου αρέσει να μιλάω για όλα τα πράγματα, για όσα αισθάνομαι, για όσα πιστεύω και για όσα ζω. Οι σκέψεις είναι υπόθεση αυτού που τις δημιουργεί και η πράξεις είναι υπόθεση αυτού που τις απολαμβάνει.

Όταν Σ/σας έρχεται μια φαντασίωση, πώς Σ/σας βρίσκει η επόμενη στιγμή?
Στη θεωρία να την επεξεργάζεστε ή κατευθείαν να ψάχνετε το πώς θα την απολαύσετε στην πράξη?
Εμένα Μου αρέσει η επεξεργασία. Γεγονός είναι ότι Μου αρέσει να ξαναγράφω, ακόμα αναιρώντας ίσως κάποιες προηγούμενες παγιωμένες φαινομενικά απόψεις Μου. Δηλαδή στην πράξη, Μου αρέσει πολλές φορές να αυτοαναιρούμαι…Αυτή είναι η έκπληξη για Μένα και το ενδιαφέρον. Μου αρέσουν οι εκπλήξεις.

Παρατηρείστε τους ανθρώπους γύρω σας! Τι σας αρέσει σε Α/αυτούς και τι όχι?
Αγαπώ τους συνανθρώπους Μου. Η αγάπη αποζητά να παρατηρείς και να κατανοείς τις λεπτομέρειες των ιδιοσυγκρασιών των κάθε ιδιαιτεροτήτων αλλά και γενικότερα… όλοι κάπου μοιάζουμε, αλλά είμαστε όλοι τόσο διαφορετικοί ο ένας από τον άλλον.

Μέσα από το forum Σ/σας έμαθε ακόμα και η γιαγιά Μου. Αυτό σας τρομάζει?
Η δική Μου η γιαγιά δεν θα πήγαινε ποτέ σε κάποιο meeting. Αλλά και πια γιαγιά πήγε? Εντάξει, πήγαμε Ε/εμείς όλοι, αλλά αυτό δεν με τρομάζει καθόλου.

Τι είναι αυτό που Μ/μας δίνει ζωντάνια και δύναμη? Η αγάπη ή μήπως ή ο έρωτας?
Ψευδοδιλλήματα. Και τα δύο Μ/μας αποδυναμώνουν. Έτσι ήταν πάντα, έτσι είναι και έτσι θα είναι.

Πιστεύετε στον Θεό του BDSM? Τον έχετε νιώσει? Πώς να το νιώσουμε?
Τις περισσότερες φορές δυσκολευόμαστε να νιώσουμε τις ζωές που Μ/μας συναντούν και Μ/μας αγγίζουν, δεν νομίζετε? Πόσο μάλλον να νοιώσουμε ένα Θεό!

Τι γνώμη έχετε για τους Old Guard που θέλουν να σώσουν το BDSM?
Νομίζω ότι αφού έσωσαν τον εαυτό τους (?) καλά κάνουν που αφιερώνονται στη σωτηρία του BDSM. Αλλά αυτό που με προβληματίζει ωστόσο είναι, εάν όντως έχουν σώσει τον εαυτό τους, γιατί βλέπω πολλούς ανικανοποίητους από δαύτους εδώ μέσα? Αν με τον ίδιο τρόπο επιχειρούν να σώσουν το BDSM, μήπως να ετοιμαζόμαστε για μια διαπλανητική μετανάστευση προς κάτι άλλο? Κάτι το….διαφορετικό?

Αν σας προσκαλούσαν σε ένα διαπλανητικό ταξίδι θα πηγαίνατε με προορισμό το subspace ή το Domspace?
Όπως υπαινίχθηκα πιο πάνω, στα πλαίσια της σωτηρίας του BDSM, Εγώ ήδη ετοιμάζομαι!

 

 

Τι είναι οι ολντ γκαρντς;