Ηδονή και ασφάλεια: μετείκασμα ή αντ χοκιά;

όντως αυτό είναι ένα είδους ρίσκο, και εξαρτάται απο πολλά πράγματα τι τελικά θα κάνεις (τον χαρακτήρα σου, τις αξίες σου, πόσο καψούρης είσαι, πόσο αδιέξοδα είναι τα πράγματα με τη γυναίκα σου, κλπ. κλπ.).

Αλλά υπάρχουν και άλλου είδους ρίσκα - να τραυματίσεις κάποιον/κάποιαν σοβαρά, υπάρχουν θέματα υγιεινής, κλπ. κλπ. χρειάζεται να γίνω πιο συγκεκριμένος; Εδώ μάλλον θα έκλινα προς το μέρος της ασφάλειας, για να μην πω ΣΙΓΟΥΡΑ θα έκλινα προς το μέρος της ασφάλειας. Νομίζω για αυτά τα ρίσκα μιλούσαμε.

 

Το θέμα είναι σχετικό με το αν ηδονή και ασφάλεια πάνε μαζί. Ισχυρίστηκα πως πάνε, αρκεί να γνωρίζουμε πως θυσιάζουμε κάτι από το ένα για να έχουμε το άλλο.

 

όντως αυτό είναι ένα είδους ρίσκο και ανάλογα με τις αξίες σου, τον χρακτήρα σου, το πόσο την γουστάρεις, το πόσο σε γουστάρει, το πόσο αδιέξοδα είναι τα πράγματα με τη συμβία σου, κλπ. κλπ. παίρνεισ ή δεν παίρνεις το ρισκο...

Αλλά νόμιζα μιλούσαμε για άλλου είδους ρίσκο: να τραυματίσεις ανεπανόρθωτα κάποιον/κάποιαν, να αρρωστήσει κάποιος/κάποια, ή και ακόμη χειρότερα... Τότε η ασφάλεια είναι πολύ σημαντικός παράγοντας.

 

ε εδώ συμφωνούμε!  

 

-Θες να βγούμε;
-Ναι.

Η τελευταία στιγμή ασφάλειας ήταν τα δεπτερόλεπτα πριν την απάντηση.

 

Tα παραδείγματα που έδωσε ο peleas είναι εκ διαμέτρου αντίθετα. Στο ένα κινδυνεύεις να πεθάνεις, στο άλλο το πολύ πολύ να φας καμιά παντόφλα από τη γυναίκα σου. Σιγά το ρίσκο, σε μερικούς αρέσει κιόλας.

 

Εξαρτάται από το υλικό και το βάρος της παντόφλας

 

Αν είναι από εκείνες με τα φτερά και τα τακούνια, όσο να πεις θα πονάει λίγο παραπάνω.

 

Στην περίπτωση που αναφέρεις η ανασφάλεια είναι μόνιμη... 

 

Κυρίως θέμα γυναικών κι αυτό.
Αν στραβώσει η κατάσταση (μπορείτε να φανταστείτε το στράβωμα), ο άνδρας θα ρίξει μια σφαλιάρα και θα φύγει. Δεν κινδυνεύει εύκολα, από οποιαδήποτε θέση.

 

Και γιατί να χαραμίσεις τη σφαλιάρα? Πολλές φορές η άσχημη αντίδραση είναι επιβράβευση ( από την στιγμή που χαρίζεις στην άλλη την προσοχή σου )...Σηκώνεσαι και φεύγεις απλά... 

Και για να επιστρέψουμε στο θέμα...Καλή η καύλα...η όρεξη για πειραματισμό...Αλλά ακόμη καλύτερο να γνωρίζουμε και τα όρια μας...Πόσο μάλλον όταν κάποιος αποθέτει την εμπιστοσύνη του σε εμάς...Αν μιλάμε για πρακτικές που θα μπορούσαμε να ασκήσουμε μόνοι μας...τα ρίσκα όλα δικά μας...Αν όμως εμπλέκονται και άλλοι...Η σύνεση είναι πάνω απ΄όλα...Και σίγουρα δεν αξίζει για την οποιαδήποτε ηδονή...Να βρεθούμε εν μέσω "απροσδόκητων" ( σε εισαγωγικά αφού με λίγη σκέψη, θα καταλαβαίναμε ότι ελλοχεύουν κίνδυνοι που ίσως και να μην ήμασταν ικανοί ν' αντιμετωπίσουμε ) και κάποιες φορές δυσάρεστων καταστάσεων...

 

φτιάξτε τα με γιατρούς να μειώνονται και τα ρίσκα