Η ΑΠΟΧΗ

Υπάρχει και η μέθοδος του Παυλόφ. Οπότε πράττει ανάλογα.

 

Παράξενο δίλημμα... Πάντως, η κατ' ουσίαν στέρηση πράξεων αγάπης, όπως την έθεσε ο MasterPerris, ίσως είναι και το επιθυμητό... Πολλοί άνθρωποι, υποτακτικής ψυχολογίας, εκλαμβάνουν την προσπάθεια Του/Της Κυριάρχου για εκπαίδευση ως την υπέρτατη ένδειξη αγάπης προς αυτούς... Τώρα βέβαια, στο άλλο άκρο, δεν είναι και ότι πιό λογικό (σε μιά 24/7 D/s σχέση), από τη μία να υπάρχει σκληρή εκπαίδευση και από την άλλη στιγμές ρομαντισμού (αλλά βέβαια η κοινή λογική δεν είναι απαραίτητα και κανόνας). Η προσωπική μου εμπειρία (ως sub) στο θέμα, είναι ότι μπορεί μία σχέση (εάν δεν είναι 24/7), να περιλαμβάνει τα πάντα εξαιρετικά επιτυχημένα. Έχω υπάρξει ερωτευμένος με την Κυρία μου και Εκείνη με εμένα και αυτό δεν επηρέασε καθόλου μα καθόλου την εκπαίδευσή μου... Απλά (για να κάνουμε και λίγο χιούμορ), είχε την ευχέρεια να με τιμωρεί δεόντως για ότι την ενοχλούσε, εν αντιθέσει με πολλές γυναίκες σε vanilla σχέσεις...

 

Απάντηση: Η ΑΠΟΧΗ

Συναίσθημα.
Η κινητήριος Δύναμη.
Πρέπει να το δείχνεις.
Και πρέπει ο άλλος να το καταλαβαίνει. Τι σημαίνει αυτό το "Συναίσθημα". Από που πηγάζει.
Το "συναίσθημα" σε κάνει Ανθρωπο. Και ο "Κυρίαρχος" πρώτα από όλα είναι "Ανθρωπος".
Και ένας υποταχτικός, πάνω από όλα, "σέβεται" πρώτα τον Ανθρωπο και μετά τον Κυρίαρχο.

Εγώ, προσωπικά, το δείχνω. Αν με "κατάλαβε", έχει καλός.
Αν όχι, χέστηκα. Να πάει να γίνει vanilla. Εχει περισσότερες ελπίδες 
Δεν θα γίνω εγώ "αναίσθητος" γιατί ένας (ή μερικοί) ηλίθιος υποταχτικός είναι μαθημένος "αλλιώς".
Τα αισθήματά μου καθορίζουν το "είναι" μου. Τα συναισθήματά μου, το "δηλώνουν".

 

Απάντηση: Η ΑΠΟΧΗ

Αποχη απο συναισθηματα
Ουτε με σφαιρες
Ποιος ο λογος τοτε της σχεσης;
Μονο οι μηχανες μπορουν να το κανουν αυτο που ετσι και αλλιως δεν εχουν συναισθηματα.

 

Όταν τον κάνω χαρούμενο νομίζω ότι είναι ανάγκη να μου το δείχνει. Όπως και όταν τον απογοητεύω είναι ανάγκη να το δείχνει. Αν δε γνωρίζω το κατά πόσο τον ικανοποίησα, τότε πώς θα βελτιωθώ; Άρα αν το βλέπεις από τη σκοπιά της εκπαίδευσης, πρέπει να εκφράζεται ο κυρίαρχος.

Όταν στερούμαι από τα αισθήματά του, είμαι δυστυχισμένος, πλήττω και χάνω τον ενθουσιασμό μου να τον ικανοποιήσω. Και νομίζω ότι όταν προσπαθεί να καταπνίξει αυτό που νιώθει, μήπως και φανούν κάποιες ρωγμές στην πανοπλία του, δείχνει αδυναμία, όχι δύναμη.

 

Απάντηση: Η ΑΠΟΧΗ

Η συνέπεια και η αυτογνωσία αποδίδει καλύτερα. 
Η ειλικρίνεια στην αναγνώριση, αποδοχή και επικοινωνία των συναισθημάτων είναι αναγκαία έτσι ώστε ο έρωτας (ή όποιο αίσθημα γεννιέται) να αποτελέσει το νέο περιβάλλον και βάση καθώς επίσης και νέο κίνητρο ενισχυτικό και όχι ανασταλτικό στη πορεία της σχέσης.

 

Από ότι θυμάμαι η μέθοδος του Παυλόφ αναφέρεται σε behavioral conditioning μέσω positive reinforcement (δεν γνωρίζω τους όρους στα Ελληνικά δυστυχώς). Θεωρείται καλύτερη ως μέθοδος από το negative reinforcement. Δηλαδή η αλλαγή της συμπεριφοράς επιτυγγχάνεται πιο εύκολα και με πιο μόνιμα αποτελέσματα με την προσδοκία της ανταμοιβής παρά με κίνητρο την αποφυγή της τιμωρίας. Έτσι διάβασα τουλάχιστον.

Οι Άγγλοι βέβαια λένε "Spare the rod, spoil the child." Αλλά δεν θα ανέφερα ποτέ Αγγλικές παροιμίες ανυστερόβουλα. 

 

Απάντηση: Re: Η ΑΠΟΧΗ

Ναι το σκυλάκι αφού είναι πανέξυπνο και τα πιάνει στον αέρα αυτά, θα βάλει στις πιθανές εκδοχές να του χαριστεί το αφεντικό σε μια μικρή και ασήμαντη αταξία «αφού μ’ αγαπάει…».
Και το αφεντικό και θα του χαριστεί και θα του χει και αδυναμία (και θα το "κακομαθει").
Όμως αν και αυτό τον αγαπάει, τότε τίποτα δε θα είναι μικρό και ασήμαντο αν αυτό προκαλεί το παραμικρό ίχνος δυσαρέσκειας στα μάτια του. Και δε θα το ξανακάνει χωρίς να χρειαστεί καν τη διπλωμένη εφημερίδα στα πισινά.

Με λίγα λόγια: η αγάπη βάζει το πήχη πιο ψηλά.
Και η σχέση γίνεται πολύ πιο αυστηρή σε άλλο υψηλότερο επίπεδο

 

Re: Απάντηση: Re: Η ΑΠΟΧΗ

Δεν ξέρω πώς τα καταφέρνεις, αλλά με μορφώνεις καθώς μου τα χώνεις. Σπάνιο φαινόμενο δεν συμφωνείς; Νόμιζα ότι είναι either/or. Προφανώς έκανα λάθος. Προσεχώς καλύτερα...

 

Τα συγχρονα εκπαιδευτικα εγχειρίδεια επιμενουν πως η σωματική τιμωρία ειναι αναποτελεσματική μια και εχει μονο παρωδικά αποτελέσματα.
Δηλαδη το αποτρεπτικό αγχος που πρέπει να προκαλείται πριν την τελεση της απαγορευμενης πράξης δεν ειναι αρκετα ισχυρό για να την αποτρέψει.
Τους διαφέυγει ωστοσο κατι. Οτι στο δικο μας χωρο υπάρχουν ατομα με διαφορετικη ψυχοσύνθεση απο τη συνηθισμενη. Θα περιμενε κανεις στο χώρο μας σε μια ιδεατη κατασταση μια απλη κουβεντα αποδοκιμασιας να ειναι αρκετη χωρίς αναγκη περαιτέρω τιμωρίας για να αποτρέψει μια ανεπυθύμιτη συμπεριφορα. " Με απογοήτευσες , δεν καταφερες να με ευχαριστήσεις η να ακολουθήσεις τις εντολές μου " αυτη η φράση θα ηταν αρκετη σε θεωρητικό επιπεδο για να συνετίσει την καθε υποτακτική που ως στοχο της εχει θέσει την απολυτη εκπλήρωση των επιθυμιων του αφεντη της.
Ομως κατι τετοιο δεν συμβαίνει.
ο malesub25 το εθεσε ομορφα στο ποστ του "η κατ' ουσίαν στέρηση πράξεων αγάπης, όπως την έθεσε ο MasterPerris, ίσως είναι και το επιθυμητό.."
Ο μαζοχισμος μπορεί να παρει πολλές μορφές και οι πνευματικες μορφές του ειναι ακρως ενδιαφέρουσες.
Μια απο αυτες πιστευω οτι ειναι και η ηθελημένη στέρηση αγάπης, που με εναν παραξενο μηχανισμο μετουσιώνεται σε ηδονη.
Οπως ενα προφιλ μιας υποτακτικής στο bondage.com ελεγε "if you really loved you would beat and humiliate me"
Η αγαπη υπαρχει , απλώς εκφράζεται με διαφορετικους τροπους, αυτους του σαδισμου και του μαζοχισμου.

 

Η αποχη απο ερωτικα συναισθηματα κατα την εκπαιδευση της σκλαβας αποδιδει καλυτερα αποτελεσματα ?

Εχμ... δεν νομίζω ότι κάτι τέτοιο είναι δυνατόν να κρατήσει πολύ καιρό ούτε και ότι είναι η πιο σωστή μέθοδος. Αν κρατήσει πολύ καιρό, κοινώς αν το παρατραβήξετε κατα πάσα πιθανότητα (αν λάβουμε υπόψιν τον μέσο όρο πάντα) το αντικείμενο της λατρείας σας θα μουλαρώσει κάποια στιγμή και θα πάει να βρει κάποιον άλλο και εσεις θα μείνετε με το μαστίγιο στο χέρι...  
Αν τώρα επιμένετε να χρησιμοποιήσετε την συγκεκριμένη μέθοδο... η παροιμία της καμίλας και του αναβάτη της ίσως είναι ένα καλό παράδειγμα. εκτος απο την ανηφόρα και την κατηφόρα υπάρχει και ο ίσιος δρόμος.