Η Διαλεκτική του Θανάτου στο BDSM

Απάντηση: Η Διαλεκτική του Θανάτου στο BDSM

Ο σαδιστής ίσως μέσα του να θέλει να σκοτώσει το σώμα σου, ο κυρίαρχος πιο πολύ το εγώ σου παρά κάτι άλλο me thinks.

 

«Άφοβον το θειον, ανύποπτον ο θανατος, τ'αγαθόν μεν ευκτητο, το δε δεινον ευκαρτέρητον» - Φιλοδημος συνοψίζοντας τη φιλοσοφία του Επίκουρου

Με αλλα λόγια λεει οτι ο θανατος δεν ειναι κατι που καποιος δεν δύναται να νιώσει και να αποκτησει ως εμπειρία, και ως εκ τουτου ειναι παραλογο να τον φοβόμαστε.

Συμφωνω με αυτη την αποψη αλλα δεν παυω να φοβαμαι. Γιατί; Διοτι δεν ειναι ο θανατος που φοβόμαστε αλλα η Λήθη. Αν υπηρχε μετα θανατον υπαρξη με καποιον τροπο το ασυνειδητο θα γνώριζε κατι. Ομως μπροστα στη λήθη το μυαλο αντιδρα ακραία. Με φόβο και θλίψη. Γιατι; Γιατι το αντιλαμβάνεται ως ξένο.

Δεν ειναι ο θανατος αυτος καθαυτος που δημιουργει το φόβο αλλα η λήθη, το απολυτο και ολοκληρωτικό τελος της συνείδησης.

 

Απάντηση: Re: Η Διαλεκτική του Θανάτου στο BDSM

χμμ Η μία μου γιαγιά, δεν πήρε ποτέ καμία απόφαση για τη ζωή της. Στο τέλος της ζωής της δεν μπορούσε να πάρει απόφαση να διασχίσει τη γραμμή που χωρίζει το θάνατο από τη ζωή. Πέρασε 2 χρόνια στο κρεββάτι χωρίς πρόβλημα υγείας, κλαψουρίζοντας , βλέποντας οράματα με νεκρούς και περιμένοντας τον θάνατο να κάνει την κίνηση του.

Η άλλη μου γιαγιά ήταν όρθια μέχρι την τελευταία μέρα και έψαχνε τρόπο να φτιαχτεί ένα πιο βολικό σύστημα για την μπαλκονόπορτα. Μίλαγε με τον τύπο για τα κουφώματα και σχολίαζε τον τελευταίο αγώνα του παναθηναϊκού. 2 μέρες πριν πεθάνει είπε ότι δεν έχει άλλη δουλειά εδώ και ότι δεν μπορεί να γυροφέρνει στα πόδια μας. Πέθανε στον ύπνο της από ανακοπή.

Το ηθικό δίδαγμα που πήρα είναι ότι όπως αντιμετωπίζει κανείς τη ζωή , με τον ίδιο τρόπο αντιμετωπίζει και τον θάνατο. Αν ο θάνατος είναι το τέλος των επιλογών το ίδιο είναι και η ζωή (γιατί δεν επιλέξαμε να μεταβούμε σε αυτή την κατάσταση ...δηλαδή να γεννηθούμε) , το ίδιο είναι η αρρώστια, το ίδιο είναι και η παγκόσμια οικονομία. Το θέμα δεν είναι η κατάσταση, αλλά ο τρόπος που επιλέγεις να σταθείς απέναντι της.

 

Απάντηση: Re: Η Διαλεκτική του Θανάτου στο BDSM

Εμένα με φοβίζει αυτός καθ' εαυτός ο θάνατος. Η λήθη μου είναι αδιάφορη.

 

Απάντηση: Η Διαλεκτική του Θανάτου στο BDSM

Ενδιαφέρον θέμα.Δεν είχα δει ποτέ την επιθυμία μου για υποταγή στο πρίσμα της αφαίρεσης του άγχους. Νομίζω έχεις δίκιο, "βολεύει" η υποταγή, οι επιλογές είναι στον άλλον. Σχετικό μάλλον είναι και ότι η ηδονή σου όταν υποτάσσεσαι εντείνεται όταν βλέπεις την ικανοποίηση του ερωτικού συντρόφου όταν σε χρησιμοποιεί , η λύση του άγχους της ικανοποίησης του;

Είπες υγραίνεσαι όταν σε δένουν. Σε μένα είναι διαφορετικό λίγο, συχνά μου πέφτει όταν με δένουν ή όταν δίνομαι. Την ίδια στιγμή ωστόσο στο μυαλό διεγείρομαι απίστευτα. Ακόμα στη πρωτογενή ερωτική μου αντίδραση (στύση) ανδρισμός σημαίνει τοπ, θέλει ώρα σε ένα σέσιον ως να διεγερθώ ενώ δίνομαι.

 

Re: Απάντηση: Re: Η Διαλεκτική του Θανάτου στο BDSM

πως ειναι δυνατον να σε φοβιζει κατι που δεν θα «γευτεις» ποτε;

 

Απάντηση: Η Διαλεκτική του Θανάτου στο BDSM

Ενα καλό βιβλίο στο θέμα της διαλεκτικής θανάτου είναι του Χέρμαν Έσσε "Ναρκισσος και Χρυσόστομος"

Η σχέση με την αυτοεκτίμηση - και τα σχετικά άγχη, τον Ναρκισσισμό, τον έρωτα.

Ευχαριστώ την εμπνεύστρια του νήματος που μου το θύμισε, το συνιστώ.

Και ένας όμορφος Νάρκισσος από Caravaggio (δεν μπορώ να βάλω την εικόνα αν δεν είναι ήδη "ανεβασμένη" σε http? )

 

Απάντηση: Η Διαλεκτική του Θανάτου στο BDSM

αν γκουγκλαριζες θα την εβρισκες ανεβασμενη, αλλα ναι, μπορεις να ανεβασεις και απο τον υπολογιστη σου φωτογραφιες με το "upload photos"
 

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Η Διαλεκτική του Θανάτου στο BDSM

Δηλαδή?

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Η Διαλεκτική του Θανάτου στο BDSM

Κατι που ξερεις οτι ποτε δε θα ζησεις, δε θα αποκτησεις σαν εμπειρια, κατι «ανύποπτο», δεν ειναι δυνατον να σε κανει να το φοβάσαι.

Αυτο που φοβομαστε στο θανατο ειναι δυο πραγματα ενα για καθεμια απο τις 2 βασικες κατηγοριες θεωριων περι θανατου.
- Για εκεινους που πιστευουν οτι υπαρχει «ζωη μετα» (οχι του Αρκά!!!) ειναι συνηθως ο φοβος της απώλειας υλικλών αντικειμενων με τα οποια εχει δεθει, και προσώπων με τα οποία εχει εναρμονιστεί. Ειναι σαν καποιον που φευγει για την ξενιτια απο τη μια μερα στην αλλη χωρις καν να το υποψιαστει.
- Για εμας που δεν πιστευουμε (εμενα και οσοι αλλοι συμμεριζονται την ιδια αποψη δηλαδη) οτι δεν υπαρχει ζωη μετα το θανατο ή δεν μπορουμε να γνωρίζουμε αν υπαρχει, και θεωρουμε ως σιγουρη ή ως το πιθανότερο (αντιστοιχως) τη λήθη, συνηθως ο φοβος προερχεται απο το ενστικτο της κοινωνικοτητας του ανθρώπου βλεποντας την αθρωποτητα ως ενα συνολο που θα χασει ενα μελος της. Συνηθως εμεις δε φοβομαστε το θανατο αυτον καθαυτον αλλα το οτι θα τελειώσει η δυνατότητα μας να προσφερουμε/επηρεαζουμε στην ανθρωποτητα.

 

Είχα δει και στο παρελθόν το νήμα, εντούτοις σήμερα μου φαίνεται ιδιαιτέρως επίκαιρο.

Το ότι το BDSM είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την ιδέα (της ζωής και) του θανάτου, φαίνεται -σε εμένα προσωπικά, τουλάχιστον- ξεκάθαρο.

Ο σαδισμός αφορά στην ελευθερία, ή ορθότερα στη διεύρυνσή της. Προκαλώ πόνο επειδή μπορώ, ή αν προτιμά κανείς, το ότι μπορώ αποδεικνύεται από το ότι το κάνω. Αποκτώ συνεπώς τη δυνατότητα να διαχειριστώ και ένα ακόμη σώμα πλην του δικού μου, χωρίς η δυνατότητα της διαχείρισης να εδράζεται στην προϋπόθεση της καλής διαχείρισης.

Και σαφώς η διεύρυνση του πεδίου κυριαρχίας νοείται στα πλαίσια της επιβίωσης καθώς κανένα ον δεν επιβιώνει απλώς και μόνο όταν υπάρχει - και τα φυτά ακόμη απλώνουν τις ρίζες τους στο εύφορο χώμα και υψώνουν τα φύλλα τους στην απρόσκοπτη ηλιακή ακτινοβολία, ενίοτε επιβαρύνοντας άλλα φυτά (αλλά βέβαια η ανθρώπινη νοσηρότητα δεν έχει φτάσει ακόμη στην ποινικοποίηση αυτής της τακτικής των "κακών" φυτών - ίσως στο μέλλον).

Από την άλλη πλευρά, το ότι το κόστος ευκαιρίας είναι ο λόγος για τον οποίο κάποιοι προτιμούν να μην κάνουν επιλογές, είναι προφανές. Στο BDSM αυτοί νοούνται ως υποτακτικοί και στο vanilla κόσμο ως δειλοί. Προσωπικά προτιμώ τους ανθρώπους που προτιμούν να μην κάνουν επιλογές, από εκείνους που προτιμούν να κάνουν μεταβιβάζοντας το κόστος ευκαιρίας (όταν είναι υψηλό) στους άλλους. Οι υποτακτικοί είναι αν μη τί άλλο συνεπείς προς τις ιδέες τους (συνήθως).

Αν ένα session μας φέρνει πιο κοντά στην ιδέα του θανάτου δεν μπορώ συμπεράνω γενικευμένα. Πολλά από αυτά στα οποία συμμετείχα ήταν προσομοιώσεις φόνων. Ή για να το διατυπώσω περισσότερο απλουστευμένα, πολλές φορές μου ζητήθηκε να σκοτώσω κάποιον και εγώ πολλές φορές το φαντάστηκα. Αν δεν υπήρχε κόστος ευκαιρίας, θα το είχα κάνει. Αλλά έχω μάθει ότι στις φυλακές δεν παιρνούν καλά, και δεν ήμουν βέβαιη για το αν οι γονείς μου θα πλήρωναν κάποια εγγύηση για να με βγάλουν.

Όσο αφορά στο θάνατο ως την κατάσταση μη δυνατότητας περαιτέρω δυνατοτήτων, είχα χθες μια διεξοδική συζήτηση με το ΓΔ από την οποία προέκυψε το -προφανές εκ των προτέρων, μπορεί να διαταθεί κανείς- συμπέρασμα πως η αυτοκτονία είναι μια εξαιρετικά εντυπωσιακή πράξη. Συνυπολογίζοντας το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και αντιπαραβάλλοντάς το στην ιδέα της ελεύθερης βούλης -κατά Σπινόζα πάντα- γίνεται αντιληπτό πως η αυτοκτονία είναι μία πράξη απελευθέρωσης.

Και ως εδώ όλα φαίνονται λογικά, πλην όμως γιατί κανείς   κάποιος) δεν αυτοκτονεί, όπως αναρωτήθηκε ο Camus; Το νόημα της ζωής φαίνεται πως διαμορφώνεται με τρόπο ώστε να μας στοχοθετεί συνεχώς - πάντα κάτι πρέπει να επιτύχουμε πριν να πεθάνουμε. Μία χήρα, το βράδυ που πέθανε ο σύζυγός της και ενώ είμασταν ακόμη έξω από το νεκροτομείο μού είπε ότι δεν προλάβαινε ούτε να θρηνήσει ένεκα των επικείμενων ετοιμασιών (γεύμα για τους καλεσμένους στην κηδεία, συνεννόηση με το γραφείο τελετών και το ανθοπωλείο, κομμωτήριο κλπ).

Το αν ο περιορισμός των δυνατοτήτων αποτελεί για το σκλάβο ένα death wish δεν το γνωρίζω, αν και εμπειρικά μπορώ να το υποθέσω. Αν ο σκλάβος αποζητά μία εμπειρία θανάτου - έστω και σε επίπεδο προσομοίωσης - γιατί δεν κάνει bungee jumping;

Κλείνοντας θα κάνω την εκτίμηση πως μπορεί ένας μαζοχιστής να βρίσκεται σε διαρκή διάλογο με το θάνατο εμπλεκόμενος σε ένα session, όμως ένας υποτακτικός επιλέγει τη σκλαβιά ως τη βέλτιστη βιώσιμα φόρμουλα συνύπαρξης και προσωπικής ανάπτυξης, ήγουν ζωής. Ο μαζοχιστής και ο υποτακτικός δεν είναι ένα και το αυτό.

 

Υπαρχει αν δε κανω λαθος και ποινικη Υποθεση στα ελληνικα δικαστηρια για θανατωση εν ωρα ερωτικου παιχνιδιου.Νομιζω ηταν ιδιοκτητης γνωστης εταιριας ηλιακων θερμοσιμφωνες.Εκεινη την εποχη δεν το ειχα συνδεση με βδσμ play αλλα νομιζω σημερα οτι ηταν.Την Εκβαση τις Υποθεσης παντως την αγνοω...