Η ΕΚΛΕΚΤΗ ΤΟΥ

Απάντηση: Η ΕΚΛΕΚΤΗ ΤΟΥ

Κύριε Κύριε Κύριε! Απορία!!!
Nα το πάμε λίγο ανάποδα;
Αν κάποια πληροί τον ορισμό (αυτόν τον απόλυτο) πρέπει να είναι ντε και καλά σκλάβα;
Με το ζόρι;  

Και γω που τόσο καιρό χαίρομαι με ότι χαίρεται, καυλώνω με ότι τον καυλώνει και χαίρομαι που καυλώνω με ότι καυλώνει και καυλώνω που χαίρομαι με ότι χαίρεται και τανάπαλιν (συνεχίζουμε ν φορές…)
και δήλωνα perv (συνολικά σε σχέση με το bdsm, submissive σε Εκείνον) τόσο καιρό τι χαϊβάνι ήμουνα!  
Αστειεύομαι
…ούτε αυτόν τον ορισμό δεν πληρώ   γιατί δεν το ένιωθα ούτε ανάγκη ούτε υποχρέωση αλλά εντελώς φυσική στάση ανθρώπου που νιώθει ότι αγγίζει το να γίνεται ΈΝΑ με τον άνθρωπο που διάλεξε Κυρίαρχο του και διαλέχτηκε απ Αυτόν
και ξέρω πολύ καλά ότι Αυτός κοπίασε γι αυτό και Τον ευγνωμονώ


(και ας μη του βάζω σε όλα τα postακια μου τα κεφαλαία που του αντιστοιχούν. Σχώρνα με Αφέντη!)

 

τωρα αν πω πως καταλαβα εστω και μια λεξη θαμουνα ψευτης χμ μαλλον παλη στασιμος θα μεινω γαμωτο!!!!

 

Απάντηση: Η ΕΚΛΕΚΤΗ ΤΟΥ

 

Re: Απάντηση: Η ΕΚΛΕΚΤΗ ΤΟΥ

   soutzoukakia   
έτσι μπράβο
~η μελίνα χειροκροτάει δυνατά

Μέχρι να αποφασιστεί η τιμωρία της,
η μελίνα θα την έχει κοπανήσει.

Στο Αμστερνταμ, αν ήταν σκλάβα,
δε θα μπορούσε να κάνει τέτοιο πράγμα,
βέβαια.
Ούτε και θα γίνονταν τέτοιες κουβέντες.

Σκλάβα και να ζηλεύει;
Ε, δεν είναι σκλάβα!
Μπορεί κάποτε να γίνει,
αλλά τώρα δεν είναι.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Η ΕΚΛΕΚΤΗ ΤΟΥ

 

 

Αν όμως υποθέσουμε ότι η ζήλεια είναι ένα ανθρώπινο συναίσθημα, πολύ δυνατό και παθιασμένο (θυμάστε τη Μήδεια; ) ακόμη και αν ανήκει στα "κατώτερα" συναισθήματα, γιατί να το καταπνίξουμε (αντί να το βιώσουμε, να το γευτούμε και να το χειριστούμε); Συγνώμη δηλαδή τώρα, αλλά το να ξεπετσιάζεις τον άλλον με την ζώνη σου για να την βρεις είναι "ανώτερο" συναίσθημα; Ή το να ξεκωλιάζεις την πρώτη σκλάβα ενώ η δεύτερη σου γλείφει τα πόδια είναι το ανώτατο; Άντε τώρα, θου Κύριε και μου είπαν και να σωπάσω προσφάτως....

Όλα τα έντονα συναισθήματα αξίζουν κάτι. Αρκεί να τα χειριζόμαστε έτσι ώστε να μην μας παίρνουν από κάτω. Είναι σαν ένα κύμα που πρέπει να το καβαλικέψεις (το παρομοίασα πρόσφατα σε μία συζήτηση με surfing). Από το BDSM στο Baywatch.  

 

Κι εγώ νιώθω πως στην αρχή είμαι για να είμαι ειλικρινής.
Ίσως γι αυτό θα πω πως η εκσταση ποτέ δεν τελειώνει  

Δεν θα ήθελα να ορίσω αν είναι ή όχι σκλάβα επειδή λειτουργεί έτσι και όχι αλλιώς. Μπορεί να θέλει απλά ακόμη δουλειά.
Ναι είναι για κάποιες από μας ότι δυσκολότερο σαν όριο, και αυτό το γεγονός πως τόσες από μας δυσκολευόμαστε αλλά ακόμη προσπαθούμε να το ξεπεράσουμε δείχνει ίσως την μεγάλη επιθυμία μας να τα καταφέρουμε κάποια στιγμή.

Οι ορισμοί είναι απόλυτοι αντίθετα με την ζωή και την πορεία της.

Σημασία έχει να περνάς όμορφα να είσαι ευτυχισμένος με αυτό που ζεις και ολοκληρωμένος.

δεν θα συμφωνήσω.

Ακριβώς γι αυτό δεν θα συμφωνήσω με την μελίνα.

Η ζήλεια σαν συναίσθημα είναι κάτι απόλυτα φυσικό.
Σκέφτηκατε ποτέ πως ίσως η ζήλεια είναι αυτό που διεγείρει , ο τρόπος με τον οποίο χωρίς να καταπιέζεται ξεπερνιέται προσωρινά έστω προσφέροντας εκείνο το τρέμουλο και τη ζαλάδα που το ξεπέρασμα του εαυτού μας και των ορίων μας προσφέρει?

 

Απάντηση: Η ΕΚΛΕΚΤΗ ΤΟΥ

Δεν μπορώ να μη διακρίνω στα παραπάνω ότι υπάρχει αντίφαση και κατά «περίπτωση» χρήση των ορισμών.
Το ερώτημα που μπαίνει μετά την παραδοχή του τι είναι και τι δεν είναι σκλάβα (όσον αφορά το ξεπέρασμα συγκεκριμένου ορίου και σύμφωνα με τον ορισμό που ο ίδιος αποδέχτηκες ως απόλυτο *) θα έπρεπε να αφορά υποτακτική (ή εκπαιδευόμενη και εν δυνάμει σκλάβα)
Και ως εκ τούτου: Η αποδοχή του δικού της ρυθμού ξεπεράσματος των ορίων αναγκαίος. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι χάνεται ο στόχος ξεπεράσματος του.

(*Ο εντοπισμός της αντίφασης στην χρήση των όρων δε σημαίνει απαραίτητα οτι συμφωνώ με τον ορισμό)


Οσον αφορά τον συμβιβασμό...
Ένας μικρός ορισμός της έννοιας:
Συμβιβασμός σημαίνει να βλέπω τα πράγματα και απ τη μεριά του άλλου, (μέχρις ένα σημείο), και να αποδέχομαι το δικαίωμα του στην διαφορά ή την δύναμη ή την αδυναμία του. Να κάνω επιλογή λαμβάνοντας υπ όψιν και την δική του πλευρά. Να του δίνω τον χώρο που χρειάζεται.

Και η ερώτηση βάσει του παραπάνω ορισμού:
Γιατί ένας Κυρίαρχος να μην θέλει να συμβιβάζεται με την υποτακτική του; Αυτήν έχει μπροστά του, το να μην συμβιβάζεται με το τι έχει απέναντι του δε μου μοιάζει με σώφρονα τακτική.
Αντίθετα Το να μπορέσει να δει τα συναισθήματα της και την κατανοήσει, το να την αποδεχτεί και την συμπεριλάβει στις επιλογές του, το να της δώσει το χρόνο και το χώρο (και την «εκπαίδευση») που έχει ανάγκη, για να προσεγγίσει την επιθυμία του…
μάλλον σαν ικανότητες τα διαβάζω (ικανού Κυρίαρχου) παρά σαν αδυναμίες.

Άλλο πράγμα η υποταγή στο «θέλω» της υποτακτικής και άλλο ο συμβιβασμός με το ποιος άνθρωπος στην ολότητα του είναι, τη δεδομένη στιγμή, αυτή η υποτακτική που έχω επιλέξει για να την εκπαιδεύσω για σκλάβα μου.

Πάντα (για μένα έστω) ο στόχος της σχέσης D/s και δικαίωμα της υποτακτικής, (εκτός από την αρχική συναίνεση και το release), είναι μέσα από την ερωτική σχέση να γίνει ο καλύτερος δυνατός άνθρωπος που μπορεί
(Μήπως εδώ απαντώ και λίγο γιατί δήλωνα perv; Ελπίζω πως έκανα απλώς λάθος από υπερβολική "γενναιοδωρία")





(Προσωπική σκέψη (εκτός θέματος): Τελικά πολύ «σκληρός» και «άδικος» (εύθραυστος λόγω ετεροκαθορισμού) ο τίτλος «Αφέντης» για κάποιον Κυρίαρχο. Αρκεί μια στραβή της υποτακτικής του (τέτοια που της αφαιρεί τον «τίτλο» σκλάβα) για να του αφαιρέσει αυτόματα και τον δικό του «τίτλο».
Ναι το ξέρω εδώ τα χάλασα όλα!  )