Η Τέχνη

Η έννοια φωβισμός προέρχεται από τη γαλλική λέξη -fauve που μπορεί να μεταφραστεί άγριο θηρίο (χρησιμοποιείται πολλές φορές για να δηλώσει και τα αιλουροειδή) και δεν θα έπρεπε να συγχέεται με την ελληνική λέξη -φόβος. Χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1905 στην πρώτη έκθεση της ομάδας των φωβιστών στο Παρίσι.

Αντιπροσωπεύει τη ζωηρή και χαρούμενη έκρηξη μιας τέχνης συνώνυμης με τη νεότητα, από καλλιτέχνες παθιασμένους για τον κόσμο και πρόθυμους να μεταφέρουν στο μουσαμά ένα ισχυρό φορτίο αισθήσεων, που υλοποιούνται με το χρώμα. Μέσα στη φρεσκάδα, στη τολμηρή σιγουριά που φαίνεται να θέλει ν' αποβάλει όλες τις προηγούμενες εμπειρίες, εδρεύει η δύναμη της ξέφρενης ρήξης για την ανανέωση της παρόρμησης. Χρώματα, χρώματα και πάλι χρώματα μέσα σε χρώματα, έτσι που η μορφή πια να μην είναι το ζητούμενο αλλά τούτη η χρωματιστή φόρμα, σαν πανδαισία.

 
The Dessert: Harmony in Red (1908), Henri Matisse


 
Blue Nude
(1907), Henri Matisse

Ο κύριος εμπνευστής της, Ματίς, μα και μετέπειτα όλοι οι άλλοι που ακολούθησαν, μέσα στη διάσπαρτη ποικιλομορφία, στο τέλος του 19ου αιώνα, κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα ιδίωμα ουσιαστικώς αυτόνομο και νέο, για να πετύχουν τους στόχους του. Με τον Ματίς λοιπόν και τους άλλους Φωβιστές -- που θεωρούν ήδη ξεπερασμένο τον Ιμπρεσσιονισμό, παρόλο που αυτός ακόμα αντιμετωπίζεται με δυσπιστία, αμηχανία, φιλυποψία και σκεπτικισμό, από κοινό και κριτικούς -- γεννιέται μια καθαρή ζωγραφική που αποτελεί αυτοσκοπό. Μια ζωγραφική παράφορη, μες την ευτυχία της ακαταπίεστης ύπαρξής της κι υποκειμενική μόνο, όχι στους επιστημονικούς αλλά στους ενστικτώδεις νόμους της αρμονίας των χρωμάτων, μέσα στον πίνακα. Δεν είναι τυχαίο που τελικά κι ο ίδιος ο Μπρακ, γρήγορα εντάχτηκε σ' αυτή τη τάση, εγκαταλείποντας τον Κυβισμό.

Οι φωβιστές αποτέλεσαν ουσιαστικά μια ομάδα Γάλλων ζωγράφων, μαθητών του Γκυστάβ Μορώ στην Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού, ανάμεσα στους οποίους ο Ανρί Ματίς (ο οποίος αναφέρεται συχνά ως ο ηγέτης του φωβισμού), ο Αντρέ Ντεραίν και ο Ζωρζ Μπρακ, ο οποίος λίγο αργότερα αποτέλεσε κεντρική φυσιογνωμία του κινήματος του κυβισμού.

Ο φωβισμός ως καλλιτεχνική τάση, βασίστηκε σε μία χαρακτηριστική ρήση του Πωλ Γκωγκέν σύμφωνα με την οποία θα έπρεπε, αν ένας καλλιτέχνης φαντάζεται τα φύλλα των δέντρων να είναι κίτρινα, να τα ζωγραφίζει κατά αυτό τον τρόπο. Τα έργα που ανήκουν στο ρεύμα του φωβισμού χαρακτηρίζονται από έντονα χρώματα, συχνά σκοτεινά και με έντονες αντιθέσεις, με έμφαση στο κόκκινο χρώμα και απλές γραμμές, πολλές φορές ελαφρά παραμορφωμένες. Σημαντική επίδραση στην τεχνοτροπία των φοβιστών είχε εκτός από τον Γκωγκέν και ο Βαν Γκόγκ

Πηγή: wikipedia

 

 

Femme nue assise de dos, 1907, Georges Braque

 

Primavera, ca. 1482 (detail) | Sandro Botticelli
Uffizi, Florence

 

 

Πικάσο
"Σφαγή στην Κορέα".
1951
Λάδι σε ξύλο


 

 

  Paul Delaroche

 

"Break Through From Your Mold"
Zenos Frudakis,
Φιλαδέλφεια, Πενσιλβανία, ΗΠΑ
 

 

Torii Kotondo

 

 

ΝΤΑΒΙΝΤ ΑΛΦΑΡΟ ΣΙΚΕΙΡΟΣ, Ο ΜΑΧΟΜΕΝΟΣ ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΟΣ ΤΟΥ ΜΕΞΙΚΟΥ (29 Δεκεμβρίου 1896-6 Ιανουαρίου 1974)

Η ιστορία του Μεξικού διακατέχεται από μια τραγικότητα μνημειωδών διαστάσεων και πρέπει κανείς να την κατανοήσει ώστε να αντιληφθεί καλύτερα τη σημασία των διεισδυτικών επιρροών οι οποίες καθόρισαν τη σύγχρονη σχολή της μεξικάνικης τέχνης. Τα μαρτύρια και το μεγαλείο του μεξικανικού λαού έφτασαν στα δυσθεώρητα ύψη που κατέκτησαν όλοι οι αγώνες της ανθρωπότητας. Και μέσα από αυτή τη μάχη γεννήθηκε η δύναμη που ενεργοποίησε το κίνημα της σύγχρονης μεξικανικής τέχνης.


     

 

O Mahmoud Salameh είναι ένας Παλαιστίνιος πρόσφυγας που έζησε 17 μήνες σε φυλακή στην Αυστραλία περιμένοντας την πολυπόθητη έγκριση ασύλου. Μέσα από τα σκίτσα του περιγράφει τι σημαίνει να είσαι πρόσφυγας.

Τα έργα του εκτέθηκαν για πρώτη φορά στο πλαίσιο ενός project από το μη κερδοσκοπικό οργανισμό Art Project, που αποτελείται από ακαδημαικούς και καλλιτέχνες της Αυστραλίας, με σκοπό την ευαισθητοποίηση του κόσμου για τα δικαιώματα των προσφύγων.