Η Τιμωρία ως Αποτυχία Διοικησης

Ανατρέχοντας στην ετυμολογια των 'τιμωρώ', 'τιμωρία'...η αρχαιοελληνικη και πρωταρχική έννοια τους (από το τιμή και δρω) είναι:
σπευδω για βοηθεια καποιου, βοηθω, συντρεχω και ανακουφίζω, και παραγωγο των λέξεων ειναι η 'τιμάορος' που σημαινει ο φυλακας, ο προστατης, ο βοηθος.

εξω λοιπον απο καθε πλαισιο στρατιωτικης 'εικονικης' πειθαρχειας, η πρωταρχικη εννοια της 'τιμωριας' στο bdsm,πιστευω, εχει πυρηνα τη στοργη.

 

Μ' αυτό συμφωνώ τόσο αισθητικά (η λέξη "τιμωρία" δίπλα στη λέξη "στοργή" μου κάθονται όμορφα), όσο και ουσιαστικά.

Όμως μ' αυτό δεν μπορώ (δε μ' αφήνει το γλωσσοβίτσιο μου) να συμφωνήσω.
Δύο πιθανότητες γνωρίζω:

1) Τιμή και οράω, δηλαδή ο φύλακας της τιμής, ο εκδικητής σε μία τραβηγμένη έκδοση.
2) Τιμή και άρνυμαι, δηλαδή κερδίζω τιμή για την εαυτό μου.

 

η λεξη 'τιμάορος' δεν προερχεται απο το 'τιμη+ορώ' αλλα από το τιμή + όρος (όρος με την έννοια σου συνορου, του ευδιακριτου σημαδιου που οριοθετει)

το γλωσσοβιτσιο σου το συμμεριζομαι αγαπητε @no_Taboo

 

@Brainman , δεκτό το πρώτο. Είμαι θιασώτης της ελευθερίας στην "αρχαιολογική έρευνα" των λέξεων. Τα κείμενα λίγα, οι λέξεις χιλιάδες, ο καθείς δικαιούται της άποψής του, αρκεί να την τεκμηριώνει.

Για το δεύτερο χαίρομαι πολύ, που το διαβάζω!

 

δεν είναι καθόλου τυχαίο πως η λέξη τιμωρία εμπεριέχει τη λέξη μωρία(βλακεία)
εξου και μωρός(ανόητος)
(έτσι λοιπόν και η προσφώνηση "μωράκι μου" μας υπενθυμίζει τη στοργή και τη φροντίδα με την οποία λιγο πιο πριν τιμήθηκε ο ακρίτας ο τιμά+ορος..)
 

 

..και μολονότι το μυρωδάτο σφουγγάρισμα είναι εξαιρετικά ωφέλιμο..
ούτε στη φυσιολατρική κατασκήνωση της Ιεράς μητρόπολης για χριστιανοπούλες Λυκείου δεν κράτησα πάνω απο 4 μέρες..που δεν είχε ούτε αρβύλες,ούτε όπλα..αλλά..
..πολυ πρωινά εγερτήρια και κυκλικές τροχιές γύρω απο τη σημαία που κάθε πρωί επαίρονταν..προσευχές και ύμνοι εμβόλιμοι απο το πρωί ως το βράδυ..ενα σμήνος να τραγουδά τραλαλα τραλαλο με όλο του το άχτι,πριν το φαγητό το μεσημέρι..και ένας κοιτώνας μ εφτα κουκέτες και δυο ροχαλητά να κρατουν το νυχτερινό τεμπο..
..τα μεσημέρια που περίμενα να πάμε καποια βόλτα στη φύση,ή να γράψω ενα σενάριο σχετικό με το φολκλορ που βίωνα..ερχόταν φορτσάτη η ρασοφόρα ομαδάρχισσα να μας μαντρώσει πίσω για την απογευματινή συζήτηση με θέμα κάποιο χωρίο απο τας Γραφάς..
..κουβαλήσαμε στρώματα και σφουγγαρίσαμε πατώματα..σκαλίσαμε και ξεχορταριάσαμε..στοκάραμε και μπογιατίσαμε..αλλά...
όταν τρέχαμε μες στη νύχτα τόσα σκοτεινά μέτρα μέχρι τη βρύση ωστε να πλύνουμε τα δόντια μας πριν κοιμηθούμε..ή όταν μας καλούσαν οι ανάγκες της φύσης..κι όταν είχε σημάνει παπα-αλερτ για κάποιον υψηλά ιστάμενο που θα ερχόταν να μας επισκεφθεί κι έπρεπε οπωσδήποτε να φουστωθούμε άμεσα και να παραταχθούμε μπροστά του..ή όταν απαγορευόταν να επικοινωνήσουμε τηλεφωνικά μέχρι την πρώτη Κυριακή..πήρα την απόφαση μου να αποδράσω
..έτσι λοιπόν,όπως συνήθως βοηθούσα στις ετοιμασίες του μεσημεριανού..ξετρύπωσα ένα τηλέφωνο που καλούσε σπίτι και δίνοντας έναν καπως δραματικό τόνο βαριεστημένης απελπισίας..εβλεπα την ελευθερία ν ανηφορίζει σε λίγο τον δρόμο της επιστροφής..!
πλεον θα είχα μόνο ν αντιμετωπίσω το κήρυγμα του επικεφαλή αρχιπαπα και της ρασοφόρας ομαδάρχισας σχετικά με την ανυπακοή στο να επιλέξω να υποφέρω στις διακοπές μου,
..καθως και την ενδιαφέρουσα υπόθεση της μητέρας μου,πως ίσως να με είχε επηρεάσει στην απόφασή μου,μια ταίνια που είχα δει λίγες μέρες πριν,με θέμα την απόδραση του Μπαρίσνικοφ απο τη Σιβηρία..