Η Φυλακή .

είμαστε ανοιχτοί σε όλα female. Μην παρεξηγήσαι. Κάνε ότι νομίζεις καλύτερο.

 

Πάτησε τα πλήκτρα καθώς η καρδιά του αρνιόταν . Το νούμερο της εμφανίστηκε στην οθόνη . Άγγιξε το πλήκτρο της κλήσης , αλλά δεν το πίεσε . Άφησε το τηλέφωνο πάνω στο τραπέζι . Έβγαλε ένα τσιγάρο και το άναψε . Έτρεμε και το αίμα του έτρεχε φρενιασμένα . Πήρε μια βαθιά τζούρα …

«Τι άλλαξε αγόρι μου;» , το είπε φωναχτά για να το ακούσει . Να πάρει θάρρος .
Εχθές ήταν νύχτα , τώρα έχει φως . Δεν μπορώ , δεν μπορώ … Με μια κίνηση αποφασιστική έπιασε το τηλέφωνο και πάτησε το πλήκτρο της κλήσης . Η καρδιά του έκανε άλμα . Πανικοβλήθηκε , διακοπή , διακοπή . Κατά λάθος πάτησε το πλήκτρο ξανά της κλήσης και μετά μέσα στον τρόμο του , στο σωστό κουμπί . Ακούμπησε το τηλέφωνο πάνω στο τραπέζι . Έτρεμε ανεξέλεγκτα . Γονάτισε στο πάτωμα και άρχισε να παίρνει βαθιές ανάσες . Δειλός , δειλός , δειλός… Το τηλέφωνο χτύπησε σα να συνηγορούσε . Το στόμα του στέγνωσε . Αυτή είναι ! Με είδε !!

Η μελωδία του φάνηκε απειλητική . Μπορεί να μην είναι αυτή . Άπλωσε το χέρι του και το πήρε στα χέρια του . Και αν είναι ; Δε θα κοιτάξω ποιος είναι … Το έβαλε στο αυτί του και απάντησε .

«Παρακαλώ ;» , ένιωσε το τύμπανο του ευάλωτο . Έτοιμο να ανοίξει την πόρτα προς τον εγκέφαλο.
«Έχασες το κουράγιο σου ;» , η φωνή της χτυπάει την πόρτα . Ατόφια και τρομακτική , αλλά η καρδιά του γαληνεύει σταδιακά .
«Ναι… όχι , όχι , ήθελα να σας πάρω…» , που είναι οι λέξεις ;;;
«Με πήρες χαζούλι .» ένιωσε ένα ανεπαίσθητο υγρό ήχο , σαν χείλια που τεντώνονται . Χαμογελάει !!!
«Ναι σας πήρα ...» , ξεφυσάει , ελαφρώς ανακουφισμένος . Την πήρα.
«…ήθελα να σας δω .» χαλαρώνει .
«Δηλαδή τώρα δε θέλεις ;» , το ακούει σα να το βλέπει , το χαμόγελο της .
«Θέλω !!!» , του ξέφυγε , το φώναξε .
«Όπα ηρέμησε , αγόρι μου …» , οι λέξεις της βγαίνουν χαμογελαστές . Δεν θύμωσε , ωραία , ωραία .
«…θα κάνω εγώ την συζήτηση γιατί κάτι μου λέει ότι τα έχεις χαμένα . Το βράδυ είσαι ελεύθερος ;»
«Ναι είμαι , από το μεσημέρι και μετά .» , ζορίστηκε αλλά οι συλλαβές συναντήθηκαν και βγήκαν αβίαστα σα λέξεις .
«Όμορφα , θα βρεθούμε στις δώδεκα το βράδυ . Κοντά στο σπίτι που ήταν το πάρτυ εχθές . Κοντά στην μικρή πλατεία που σχηματίζεται δίπλα στην διασταύρωση . Κατάλαβες που λέω ;» , στην πιάτσα , στις πουτάνες ;
«Νομίζω πως ναι…» , γιατί ;
«Εκεί συνηθίζουν να κόβουν βόλτα κάτι λυγερά κορίτσια , κατάλαβες σίγουρα ;» , η φωνή της δε έμοιαζε να μπορεί να δεχτεί αντιρρήσεις .
«Μάλιστα κατάλαβα.», η απορία του έντονα εκφραστική στο φως της ημέρας που τον έλουζε .
«Μόνο που…» , κάτι χοροπήδησε ξανά μέσα του .
«…θα είσαι ντυμένος σαν αυτές . Ή πιο σωστά ντυμένη για εμένα .» , πριν συνειδητοποιήσει σε τι δεχόταν…
«Μάλιστα .» , μάλιστα .
«Θα περάσω και αν είσαι η καλύτερη , θα σε πάρω , αλλιώς θα πάρω κάποια άλλη .» , φωνή το ίδιο σταθερή με την αρχή του τηλεφώνου .
«Μάλιστα , θα είμαι η …καλύτερη .» , ο ήχος της ανάσας για απάντηση και η συνομιλία τερματίζεται .

Ακούμπησε το τηλέφωνο απαλά πάνω στο τραπέζι και κοίταξε έξω . Συνέχισε να κοιτάζει για ώρα , δίχως καμία αντίδραση , δίχως καμία σκέψη , βλέποντας τα περιστέρια να πετούν από εδώ και από εκεί , σαν κουτσομπόλες . Σηκώθηκε , πήρε το μπουφάν του και το πορτοφόλι του και βγήκε για ψώνια…

 

Ηλία μου από ό,τι βλέπω συνεχίζεις να με δυσκολεύεις.... γι'αυτό κι εγώ είπα να βάλω κάτι χιουμοριστικό αυτή τη φορά.....λολ  

View attachment 1496

 

Αλλά βλέπω ότι δεν δυσκολεύεσαι να απαντήσεις χαμογελάκι  

 

Αργά το απόγευμα γύρισε από τα μαγαζιά. Είχε πάει στο κέντρο για να ψωνίσει τα καλύτερα. Τα πιο στυλάτα φορέματα, τα πιο αποκαλυπτικά για να τραβήξει την προσοχή της. Παπούτσια χαμηλά, φούστα μίνι, ένα μαύρο καλσόν και ένα μπουστάκι για το πάνω. Γδύθηκε. Πήρε τον αφρό και το ξυραφάκι και βάλθηκε να ξυρίζει πρώτα τα πόδια του και τα χέρια του και μετά το υπόλοιπο σώμα του. Ήξερε ότι οι Αφέντρες δεν ήθελαν τους σκλάβους να είναι τριχωτοί. Επιπλέον, το καλσόν δε θα μπορούσε να κρύψει πολλές τρίχες και δεν ήθελε να διακυνδινεύσει τίποτε.

Κατά τις 8.00 το βράδυ ήταν έτοιμος. Είχε προμηθευτεί μια κρέμα για να κάνει το δέρμα του πιο απαλό. Άρχισε σιγά-σιγά να τη βάζει στα πόδια του, από επάνω προς τα κάτω και το αντίστροφο. Στην κυριολεξία χαϊδευόταν και αυτές οι κινήσεις των χεριών του τον έφεραν κοντά στην Αφέντρα. αίσθανθηκε έναν ερεθισμό ξαφνικά. Προσπάθησε να τον πνίξει με κάποιο τρόπο. Δύσκολα. Ήταν πολύ όμορφη και ο τρόπος που του επιβαλλόταν ήταν πολύ όμορφος. Είχε την αίσθηση ότι θα την υπηρετούσε με τον πιο καλό τρόπο. Πιο μπροστά, όμως, θα έπρεπε να περάσει τη δοκιμασία της επιλογής. Θα έπρεπε να τη σαγηνεύσει οπτικά.

Παράλληλα θα έπρεπε να εκτεθεί στα μάτια των περαστικών και των "λυγερών" κοριτσιών. Αυτό του έφερνε μια αμηχανία, δεν το είχε ξανακάνει. Θα το έκανε για πρώτη φορά. Αυτό τον πάγωνε, σε τέτοιο βαθμό που του μούδιαζε όλο το σώμα του. Θα τα κατάφερνε; Αν υπάκουε και το έκανε καλά τότε θα ήταν ένας καλός σκλάβος, με μια πρώτη ματιά. Και μετά; Μετά, κατάλαβε, ότι συνέχεια θα πέρναγε δοκιμασίες, μέχρι να γίνει σκλάβος της.

Η ώρα προχώραγε και έφτασε η στιγμή που θα έπρεπε να ντυθεί. Έμενε σε μια μονοκατοικία και το γκαράζ, όπου το αυτοκίνητό του ήταν παρκαρισμένο, επικοινωνουσε με το σπίτι με μια εσωτερική σκάλα. Άρα θα πέρναγε "ανώδυνα" το πρώτο σοκ. Αυτό του έδινε ένα θάρρος. Άρχισε να ντύνεται. Μετά από πολλές προσπάθειες έφτασε σε ένα βαθμό τελειότητας, του θύμιζε η άλλη του εικόνα, κάποια σταρ του σινεμά. Αυτό του έδωσε μια ικανοποίηση, του ανέβασε το ηθικό. Ένα όμορφο καπέλο τον έκανε αγνώριστο. Βάφτηκε, αλλά δεν του άρεσε. Ξεβάφτηκε και βάφτηκε μέχρι να βρει μια καλή απόχρωση. Λίγο ρόζ, όχι πολύ προκλητικά. Τα χείλη είναι το πιο βασικό. Έπρεπε να είναι φιλήδονα. Αυτό ήταν το πιο δύσκολο και του πήρε αρκετό χρόνο γιατί ήταν λεπτοδουλειά. Έπρεπε να γίνει προσεχτικά.

Έκανε δύο βήματα πίσω και θαύμασε τον εαυτό του. Τον άλλο εαυτό του, το σκλάβο της. Σε μια στιγμή παράλυσε. Και αν δεν ερχόταν; Όλα τζάμπα; Θα γινόταν ρεζίλι; Η φοβία ξανά. Έβαλε ένα γάντι, όχι πολύ μεγάλο στο ένα χέρι και μετά στο άλλο, έκανε δύο βήματα, περπάτησε στο σπίτι κάνοντας πρόβες για το πως θα περπάταγε εκεί. Όταν ήταν βέβαιος για τον εαυτό του κατέβηκε προσεχτικά την εσωτερική σκάλα για να πάει στο αυτοκίνητο. Έβαλε μπρος, βγήκε από το γκαράζ και ξεκίνησε για την πόλη, στην πλατεία όπου είχαν δώσει ραντεβού. Μάλλον θα του τηλεφωνούσε για να το ρωτήσει που ακριβώς θα βρίσκεται, γαιτί θα ήταν αγνώριστος με αυτή την "αμφίεση".

 

View attachment 1501

Μέχρι εδώ καλά πάμε αλλά αν συνεχίσουμε με σκλάβους θα ξεμείνω από υλικό! χαχαχαχα
(αστειεύομαι είναι πάντα ευχάριστες οι ιστορίες σας  

 

...

 

Ευχάριστες;;;; Με κολακεύεις!!

Όσο για τη female, την ευχαριστώ για τις καλές εικαστικές συνθέσεις της. Καλό να μας παρασέρνει προς το φανταστικό ή κάνω λάθος; Έγω έτσι το βλέπω.

 

...

 

Έσβησε τη μηχανή του αυτοκινήτου και κοίταξε στον απέναντι δρόμο . Τον έβλεπε που περπατούσε νευρικά , «ντυμένος» και την περίμενε . Δεν την είχε δει , είχαν μιλήσει στο τηλέφωνο πριν από μερικά λεπτά και του είχε πει ότι θα αργήσει για είκοσι λεπτά ακόμη . Παρατήρησε προσεκτικά το ντύσιμο του…

Διακριτικός , όχι γιατί φοβάται την έκθεση , αλλά προφανώς λόγω αισθητικής αντίληψης . Να δοκιμάσω τις αντιδράσεις του σε μία πιο κραγμένη έκφραση .

Τον είδε που προσπέρασε δύο κοπέλες που περίμεναν στο πόστο τους . Τον κοίταξαν με περιέργεια και με μια επιτηδευμένη ενόχληση .

Όλα είναι ένα θέατρο , αγάπη μου … Μία φράση που την άκουγε πολύ από Εκείνον και της έφερε ένα χαμόγελο δίχως πίκρα . Είχε δουλέψει πολύ μέσα της , μέχρι να καταφέρει να αφαιρέσει την θλίψη από τις αναμνήσεις της μαζί Του . Τίναξε το κεφάλι του για να διώξει το άρωμα Του , που επικίνδυνα άρχιζε να αποκτά υπόσταση τώρα . Γέμισε το μυαλό της με σκέψεις του μετά , αλλά μία φράση διέφυγε της προσπάθειας .

«Έπρεπε να ήσουν εδώ Ακριβέ μου .» , και με ένα ναζιάρικο χαμόγελο , κέρδισε την μάχη της . Τον ξανακοίταξε . Θέλει να τον δουν , το έχει ανάγκη . Πάλεψε και παλεύει ακόμα με τις ενοχές του . Θα πω στην Μαρία να έρθει . Μία ελεγχόμενη δράση απόρριψης , θα βοηθήσει . Τα βήματα του είναι μεγάλα . Θέλει να βλέπει τα πόδια του , ποδολάγνος . Ακόμα και αν δεν έχει την εικόνα που θέλει , προσπαθεί να την δημιουργήσει . Παρατηρώντας τον άλλο από χαμηλά επιτυγχάνεται η δημιουργία του Δέους , που τόσο χρειάζονται. Χαμογέλασε για άλλη μία φορά .

Ένα αυτοκίνητο σταμάτησε δίπλα του . Το πλησίασε νομίζοντας ότι είναι αυτή . Κάτι του είπαν , αλλά δεν απάντησε . Αυτοκυριαρχία ; Ακόμα και από αυτήν την απόσταση είδε το πρόσωπο του που κοκκίνιζε . Είναι ομορφούλης ο κερατάς . Το αυτοκίνητο έφυγε και παρέμεινε στην ίδια θέση , κοιτώντας αριστερά και δεξιά . Έβγαλε το κινητό του και το κοίταξε . Λίγο ακόμη ομορφούλη ή μήπως προτιμάς ομορφούλα ; Αμφισεξουαλικός ; Να το ψάξω . άναψε ένα τσιγάρο και τράβηξε μία καλή δόση καπνού . Έβαλε μπρος τη μηχανή . Κοίταξε από το καθρεπτάκι και ξεκίνησε .
Όλα είναι θέατρο αγάπη μου…

Σταμάτησε δίπλα του και του άνοιξε το παράθυρο .
«Γεια σου ομορφούλα .» , την κοίταξε , την άκουσε και της χαμογέλασε κοκκινίζοντας αποπλανημένος .
«Γεια σας » , περίμενε να του πει , δεν έκανε καμία κίνηση .
«Μπες μέσα , μη μου κρυώσεις » , άνοιξε την πόρτα , κάθισε , έκλεισε και ξεκίνησαν .
«Κράτα αυτό » , του έδωσε το τσιγάρο και αυτός το έπιασε στα χέρια του λες και ήταν εύθραυστο .
Είμαστε σε καλό δρόμο και χαμογελώντας άλλαξε ταχύτητα …

 

Χριστούγεννα καλά και με παθιασμένη βία γεμισμένα . Τα λέμε σε μερικές ημέρες…

 

...​