Η αξια της τιμωριας...

Απάντηση: Η αξια της τιμωριας...

τοτε δεν ειναι τιμωρια!
ο κυριαρχος ωφειλει να το γνωριζει αυτο και να πραττει αναλογως,
διοτι μπορει και αυτο να επιδιωκει.. να δωσει απολαυση με προσχημα την τιμωρια.

 

Απάντηση: Η αξια της τιμωριας...

μπορει να τιμωρισει για να σωφρονισει οπως πρεπει
η απολαυση δεν υπαρχει σε αυτη την δεδομενη στιγμη του σοφρωνισμου
αν υπαρξη εστω και ενα ιχνος απολαυσης τοτε δεν εχει πετυχει τον σκοπο του
ο πονος για απολαυση ειναι αλλο ζητουμενο

 

Re: Απάντηση: Η αξια της τιμωριας...

Έχω πιάσει τον εαυτό μου να ηδονίζεται μέσα στην απόλυτη μιζέρια. Μου είναι προφανές ότι μαζοχίζομαι, ίσως σε ένα είδος πανηδονιστικής άμυνας.

Δεν είναι όλα τα Υ δεκτικά στην τιμωρία. Τότε, εφευρίσκονται άλλοι τρόποι με στόχο την εκμάθηση, σαφέστατα. Η τιμωρία μπορεί να διατηρήσει, σε αυτές τις περιπτώσεις, τον ρόλο της ως έκφραση Κυριαρχίας και ως έκφραση υποταγής. Αλλά τότε, εκμάθηση (και αλλαγή) δεν είναι.

 

Συνεχίζω να μην κατανοώ.
Γιατι να επιθυμω να αντιστρεψω τους ρολους?
Πως μπορω να απολαυσω τιμωρια?

 

Δεν πρόκειται για ζήτημα επιθυμίας.Μάλλον χειριστικών διαθέσεων θα έλεγα.

 

Γιατί να έχω οποιεσδήποτε χειριστικές διαθέσεις, όταν υποτίθεται αυτό επιθυμώ να παραδώσω?
Αναφέρθηκες σε σκλάβες γι αυτό συνεχίζω να ρωτώ.
Αν μιλάμε για Bottom, υποτακτικές ή στην αρχή της εκπαίδευσης εν δυνάμη σκλάβες τότε πιθανόν και να έχει κάτι τέτοιο θέση.

Μια σκλάβα όμως σε μια σχέση, ακόμη και στις περιόδους που πιθανόν ο Αφέντης να μην είναι σε θέση να εκφράσει δυναμικά την εξουσία και τον έλεγχο του, δεν μετατρέπεται ξαφνικά σε κάποια που διψά για εξουσία.
Αν επιθυμεί εξουσία τότε είναι σε λάθος είδους σχέση και εκείνος απ τον οποίο μπορεί τόσο εύκολα να στερήσει την εξουσία μια υποτακτικής κατεύθυνσης γυναίκα, μάλλον δεν επιθυμεί τη διατήρηση της εξουσίας του. Αυτό μπορεί κατά την άποψη μου να συμβαίνει μόνο ανάμεσα σε άτομα που δήλωσαν κάτι το οποίο στη συνέχεια δεν μοιάζει να εκφράζει αυτό που στην πραγματικότητα είναι και επιθυμούν.

Δεν έχω πραγματικά τίποτα άλλο να πω εδώ, εξηγώ πως αντιλαμβάνομαι και πως ερμηνεύω προσωπικά την τιμωρία στο: Τιμωρώ ή διορθώνω.

 

H αληθινη τιμωρια δεν ειναι ποτε σωματικη...η εξουσια κ ο ελεγχος Του ειναι..που την επαναφερουν στη θεση που ανηκει.

 

Η αληθινή τιμωρία είναι και πνευματική.

 

1) Τι ακριβώς μπορεί να κάνει ένας υποτακτικός ώστε να χρειάζεται να τιμωρηθεί σωματικά;

2) Από λόγια οι υποτακτικοί δεν παίρνουν;


Υ.Γ. Μήπως του αρέσει;

 

Είναι αυτονόητο τι μπορεί να έχει κάνει. Η συμπεριφορά του να μην είναι σωστή. Παίρνουν και από λόγια, αλλά και από πράξεις. Και από τα δύο. Για αυτό λέω ότι χρειάζονται και τα δύο. Για αυτό είπα ότι η τιμωρία είναι και πνευματική, άρα είναι και σωματική.

 

Και γιατί πρέπει να τρώει ξύλο αν «δεν είναι σωστή»;


Υ.Γ. Μήπως του αρέσει;

 

Δεν ξέρω τι μπορεί να κάνει ένας υποτακτικός ωστε να χρειαζεται να τιμωρηθεί σωματικά από τη στιγμή ειδικά που δεν υφίσταται εκπαίδευση, πέρα από ίσως κάποια πρωτόκολλα.

Μπορώ να σου πω σε ποιες περιπτώσεις σαν την δικιά μου, μπορεί να χρειαστεί να τιμωρηθεί μια σκλάβα.
Ακριβώς όταν τα λόγια αποδειχθούν μη επαρκή.
Δεν χρησιμοποίησα τυχαία την παροιμία "όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος"

Αν μια σκλάβα παρά τις συζητήσεις, επαναλαμβάνει μια συμπεριφορά που δεν θα έπρεπε, ενώ για την ίδια συμπεριφορά (πράξη, αντίδραση κ.ο.κ.) έχουν ήδη λεχθεί πολλά, έχουν δοκιμαστεί μη σωματικές τιμωρίες αλλά απέτυχαν, τότε μπορεί να χρειαστεί μια σωματική τιμωρία.

Και όχι Ελύσιουμ αν η τιμωρία είναι ευχάριστη, δεν είναι τιμωρία.
Να το πω και πιο απλά. Όχι δεν μ αρέσει.

Όσο για την εξουσία και τον έλεγχο, αν είναι απόλυτος, τότε και η σωματική τιμωρία έχει θέση όπως έχει και η πνευματική που αναφέρει ο Γιάννης.
Αν δεν μιλάμε για απόλυτο έλεγχο (Total Power Exchange), τότε μπορεί και να μην υφίσταται και ανάγκη σωματικής τιμωρίας, μια και ένας υποτακτικός σε αντίθεση με τον σκλάβο έχει τη δυνατότητα αλλά και επιθυμία να διαπραγματεύεται τι αποδέχεται και τι δεν αποδέχεται στη σχέση.