Η αξια της τιμωριας...

Η τιμωρια , οταν μιλαμε για ερωτικες σχεσεις , δεν εχει καμμια αξια εκτος αν προσφερει ηδονη.
Γιατι εχω την εντυπωση οτι πολλοι γυρευουν αντικαταστατη του μπαμπα η της μαμας
και οχι ερωτικη σχεση;

 

Απάντηση: Re: Η αξια της τιμωριας...

Αυτό είναι το 90% των ερωτικών σχέσεων μεταξύ ελλήνων, ανεξαρτήτως είδους

 

Re: Απάντηση: Re: Η αξια της τιμωριας...

Θα τιμωρηθεις γι' αυτο που ειπες.

 

Διαβάζοντας αυτό μου έρχεται στο μυαλό το εξής ερώτημα: μιλάμε για σκλάβα με νοημοσύνη πολύ κάτω του μέσου όρου;

Έστω λοιπόν πως ο Κυρίαρχος θέτει έναν κανόνα (με ή χωρίς διαπραγμάτευση, αυτό δεν έχει σημασία), ο υποτακτικός τον αποδέχεται και στη συνέχεια δεν τον εφαρμόζει. Ακολουθούν συζητήσεις, παραινέσεις, ο Κυρίαρχος χρησιμοποιεί κάθε λεκτικό μέσο προκειμένου να πείσει τον υποτακτικό, και παρ' όλα αυτά, η συμπεριφορά του υποτακτικού δεν ανταποκρίνεται στα θέλω του Κυρίαρχου. Τότε, ένα από τα παρακάτω πρέπει να συμβαίνει:

1. Ο Κυρίαρχος δε μπορεί να στείλει σωστά το μήνυμα που θέλει. Εφόσον, όμως, έχουν ακολουθήσει συζητήσεις, έχει αναλυθεί το πρόβλημα, βγαίνει το συμπέρασμα πως το μήνυμα έγινε σαφές.

2. Ο υποτακτικός δεν είναι σε θέση να κατανοήσει τον κανόνα. Συνεπώς, μιλάμε για υποτακτικό αρκούντως ηλίθιο. Και δεν ξέρω κατά πόσο ένας Κυρίαρχος θα ασχολούνταν μ' ένα άτομο με IQ τόσο κάτω του μετρίου που δεν καταλαβαίνει, ακόμα και έπειτα από συζητήσεις επί συζητήσεων, το τι του λένε, και έχει ανάγκη τη σωματική τιμωρία για να το καταλάβει.

3. Ο υποτακτικός δεν ενδιαφέρεται για το τι του ζητά ο Κυρίαρχος και, κατά συνέπεια, παύει να υφίσταται η σχέση, ή έστω η διαφορά δυναμικού ανάμεσα στα δύο μέλη.

Πιστεύω, λοιπόν, πως η σωματική τιμωρία δεν έχει και πολλά να προσφέρει. Ή, καλύτερα, δεν έχει τίποτα να προσφέρει. Ας μην ξεχνάμε πως έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους, και όχι με σκυλάκια, γατάκια και άλλα συμπαθή κατά τα άλλα τετράποδα. Και, κατά συνέπεια, ο λόγος και μόνο έπρεπε να αρκεί, προκειμένου να εφαρμόζονται τυχόν κανόνες.

 

Durcet πολυ ωραιο ποστ.
Γραφω σε ενα φορουμ για τις εργασιακες σχεσεις και θα στο κλεψω για να το βαλω εκει.
Το αλλαξα και λιγο...ελπιζω να μην σε πειραζει. Παντως ταιριαζει τελεια.

Διαβάζοντας αυτό μου έρχεται στο μυαλό το εξής ερώτημα: μιλάμε για εργαζόμενο με νοημοσύνη πολύ κάτω του μέσου όρου;

Έστω λοιπόν πως ο εργοδότης θέτει έναν κανόνα (με ή χωρίς διαπραγμάτευση, αυτό δεν έχει σημασία), ο εργαζόμενος τον αποδέχεται και στη συνέχεια δεν τον εφαρμόζει. Ακολουθούν συζητήσεις, παραινέσεις, ο εργοδότης χρησιμοποιεί κάθε λεκτικό μέσο προκειμένου να πείσει τον εργαζόμενο, και παρ' όλα αυτά, η συμπεριφορά του εργαζομένου δεν ανταποκρίνεται στα θέλω του εργοδότη. Τότε, ένα από τα παρακάτω πρέπει να συμβαίνει:

1. Ο εργοδότης δε μπορεί να στείλει σωστά το μήνυμα που θέλει. Εφόσον, όμως, έχουν ακολουθήσει συζητήσεις, έχει αναλυθεί το πρόβλημα, βγαίνει το συμπέρασμα πως το μήνυμα έγινε σαφές.

2. Ο εργαζόμενος δεν είναι σε θέση να κατανοήσει τον κανόνα. Συνεπώς, μιλάμε για εργαζόμενο αρκούντως ηλίθιο. Και δεν ξέρω κατά πόσο ένας εργοδότης θα ασχολούνταν μ' ένα άτομο με IQ τόσο κάτω του μετρίου που δεν καταλαβαίνει, ακόμα και έπειτα από συζητήσεις επί συζητήσεων, το τι του λένε, και έχει ανάγκη τις απειλές απολύσεως για να το καταλάβει.

3. Ο εργαζόμενος δεν ενδιαφέρεται για το τι του ζητά ο εργοδότης και, κατά συνέπεια, παύει να υφίσταται η σχέση, ή έστω η διαφορά δυναμικού ανάμεσα στα δύο μέλη.

Πιστεύω, λοιπόν, πως η απόλυση δεν έχει και πολλά να προσφέρει. Ή, καλύτερα, δεν έχει τίποτα να προσφέρει. Ας μην ξεχνάμε πως έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους, και όχι με σκυλάκια, γατάκια και άλλα συμπαθή κατά τα άλλα τετράποδα. Και, κατά συνέπεια, ο λόγος και μόνο έπρεπε να αρκεί, προκειμένου να εφαρμόζονται τυχόν κανόνες.

 

Lara εφόσον αισθάνεσαι την ανάγκη να με ρωτήσεις , γιατί δε δοκιμάζεις να το κάνεις επί πραγμάτων τα οποία έχω πει ? Ειδάλλως δεν αντιλαμβάνομαι το γιατί χρειάζεσαι να ρωτήσεις εμένα προσωπικά ?

Ποιος έκανε λόγο καλή μου για ξαφνική μετατροπή ?

Anyway.Υποθέτοντας πως θα έχεις την ευγενή καλοσύνη να ρίξεις άλλη μια ματιά σε αυτά τα οποία έγραψα , εξηγώ περαιτέρω ..

Αναφέρομαι σε υποκείμενα κι όχι σε άβουλα αντικείμενα.Κι με αυτή την παραδοχή θα έλεγα πως η επιθυμία για εξουσία απορρέει από την εγγενή ανάγκη εναρμόνισης των κινήσεων του εαυτού του καθενός με την αντίληψή του επί του προσωπικού του συμφέροντος.Γιατί τίποτε δεν κινείται έξω από το προσωπικό μας συμφέρον.
(αν δε γίνομαι κατανοητός εδώ , ευχαρίστως να το εξηγήσω στην πορεία της συζήτησης)

Ως εκ τούτου όταν μιλούμε για σχέσεις εξουσίας , ουσιαστικά αναφερόμαστε σε αναλογίες επί της υπάρξεως της τελευταίας.Αναλογίες οι οποίες είναι αποτέλεσμα πολλών παραμέτρων.Και στο βαθμό που τα πράγματα έχουν δυναμική υπόσταση παρά στατική οπτική , οι ανακατατάξεις είναι κάτι παραπάνω από πιθανές.Έστω και πρόσκαιρα.

Υπάρχει βεβαίως και μια άλλη κατηγορία σκλάβων οι οποίοι δεν εμπίπτουν στα παραπάνω.Αν όμως θέλεις πραγματικά να μιλήσουμε γι' αυτούς , τότε θα πρέπει να σταματήσεις τις όποιες αναφορές σε σχέσεις.

 

Καθόλου δε με πειράζει... Μόνο που δε βρίσκω καμιά σχέση ανάμεσα στη σωματική τιμωρία και την απόλυση. Ή μάλλον, όσον αφορά τις σχέσεις, όταν φτάνεις στο σημείο που ο λόγος δεν αρκεί, προτείνω τη λύση της "απόλυσης" (διάλυση της σχέσης) παρά την εφαρμογή σωματικής τιμωρίας, που δεν πιστεύω πως είναι ικανή να έχει αποτελέσματα.

Και, όπως είπες εσύ λίγο πιο πάνω...

 

Κι εγώ δεν βρίσκω σχέση ανάμεσα στην σωματική τιμωρία (με τον τρόπο
που την διαπραγματεύεστε) και την ερωτική σχέση
Κοίτα τώρα Durcet ποιο είναι το θέμα μου… Παρατηρώ ότι σε αυτό το νήμα,
αλλά και σε άλλα, είτε μιλάμε για ερωτική σχέση είτε μιλάμε για εργασιακή
σχέση ένα και το αυτό είναι, με αποτέλεσμα να μπερδεύομαι και να μην ξέρω
αν μιλάμε για ερωτικές σχέσεις η για θυγατρικές εταιρίες.
Όπως άλλαξα το δικό σου ποστ μπορώ να αλλάξω και πολλά ακόμα και να
τα ποστάρω σε φόρουμ που μιλάνε για παιδαγωγική η για μπισνες. Αρκεί να
αλλάξω μια η δυο μόνο λέξεις και θα είναι απολύτως κατάλληλα για
οποιοδήποτε θέμα.
Γιατί πολλές φορές τα bdsm ζήτημαtα τίθενται τόσο τεχνικά και αντιερωτικά?

 

Δε μπορώ να απαντήσω για κανέναν άλλο παρά μόνο για τον εαυτό μου. Δεν πιστεύω πως το bdsm είναι κάτι το τεχνικό, το αντιερωτικό, το ψυχρό. Δεν είναι ένα σύνολο από κανόνες και παραμέτρους. Ωστόσο, εδώ είναι ένας χώρος συζήτησης όπου πολλοί, μεταξύ αυτών κι εγώ, επιλέγουν να γράφουν όσο το δυνατόν πιο απρόσωπα γίνεται. Δίνω μεν την άποψή μου, αυτή που έχω αποκομίσει είτε από προσωπική εμπειρία είτε από παρατήρηση, χωρίς όμως να μπαίνω στη λογική να μοιραστώ συναισθήματα, ή ακόμα και σκέψεις. Ίσως γι' αυτό κάποιες φορές ο λόγος μου να δείχνει ψυχρός.

 

Αισθάνομαι ότι τρέχουν 2 παρόμοια νήματα για το ίδιο θέμα. Να οργανωθούμε (lol).
Έγραψα αλλού, (εδώ) ότι η μόνη Τιμωρία στην M/s σχέση είναι το Release. Σε άλλη περίπτωση μιλάμε για ποινές (penalties) και όχι τιμωρίες (punishments). Οι ποινές (σε μια τέτοια σχέση) έχουν ρόλο στην εκμάθηση, την υπενθύμηση, την διόρθωση, την βελτίωση κλπ.


...

 

Ακομα και τα ιδια τα θεματα ειναι "προβληματικα" σε σχεση με τον ερωτισμο.
Τελος παντων , μπορει να κανω λαθος...