Η αποστροφή του οργασμού

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Η αποστροφή του οργασμού

Νομιζα το concept ητανε ν'αποτελουμε το ανωτερο επιπεδο της εξελιξης. Να περασουμε το σταδιο οπου μιμουμαστε τα ζωα και να παμε στο επομενο οπου μαθαινουμε απο αυτα.

Εχουμε κολλησει στην ανακυκλωση;  

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Η αποστροφή του οργασμού

Μικρή παρένθεση. Αυτό που πρωταρχικά μας φόρτωσε ο πολιτισμός και μετά τον διανθίσαμε με 1002 είναι η συμβολική σκέψη. Συνεπώς δεν κάνουμε "απλώς σεξ", επειδή τίποτα δεν "κάνουμε απλώς". Και είναι πιθανόν άλλη κουβέντα, αλλά για να απαντήσω και στον DreamMaster, δεν έχει εμφανιστεί κανείς να ανοίξει ένα thread με θέμα "Μου αρέσει ο πούτσος. Σκέτο. Όχι ο φαλλός, ο πούτσος" επειδή δεν μας βρίσκονται προπολιτισμικοί άνθρωποι εδώ.

Υγ: Ναι, το θέλει ο Ζερζάν.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Η αποστροφή του οργασμού

@vautrin, atasai,

The short version: Γιατί; Αυτό ήλπιζα να σας προβληματίσει.. Γιατί δεν έχει συμβεί αυτό; Να πει κάποιος "μου αρέσει ο πούτσος"; "μου αρέσει το μουνί";

Μήπως επειδή αυτό δεν μπορεί να α-ρ-θ-ρ-ω-θ-ε-ί;

Μήπως λοιπόν αυτό (μη σου πω και ΜΟΝΟΝ αυτό) μπορεί να είναι η σεξουαλική πράξη, το σημείο όπου καταρρέει ο Λόγος και ο λόγος; Μήπως εκεί ακριβώς ΔΕΝ μπορεί να αρθρωθεί και να εφαρμοστεί οποιαδήποτε ηθική, αφού δεν θα έχει τον Λόγο / λόγο για κριτή της; Αλλιώς, μήπως δεν είναι σεξουαλική πράξη;

Την long version δεν θα την έγραφα, αλλά τώρα θα τη γράψω γιατί με τσαντίσατε 

Στο μεταξύ, βιώνω μια ασύλληπτη βλάβη του Matrix: σε όποιο νήμα και να γυρίσω μου γελάει ειρωνικά ο τοίχος του "όλα ή τίποτα" και με ξαναγυρίζει πίσω στο λαβύρινθο...

Για αυτό θα μιλήσουμε λοιπόν στο long version. Λίγο υπομονή!

Dream

 

Απάντηση: Η αποστροφή του οργασμού

Είχα υποσχεθεί μια long version και είχα γράψει τουλάχιστον χίλιες λέξεις - κοντοστεκόμουν γιατί δεν θέλω ο blindfold και άλλοι καλοί φίλοι να υποφέρουν τη μακρηγορία μου.

Ως απο μηχανής, η camera_obscura είχε την καλοσύνη να φέρει στην προσοχή μου το ισοδύναμο των 1000 λέξεών μου, με την παρακάτω φωτό.

 


Την ευχαριστώ και αφήνω να αιωρείται η αλήθεια ή το ψεύδος της σκωπτικής παρατήρησής της "σε κατάλαβα, αυτά κάνεις τα βράδια: με το σπρέι σου ψεκάζεις λέξεις σε κορμιά, ελπίζοντας να γίνουν εικόνες - δλδ. να μην απλώς λερώνεις τοίχους".

Δεν το είπε έτσι ακριβώς, αλλά εγώ έτσι το άκουσα.

Dream

 

Re: Απάντηση: Η αποστροφή του οργασμού

@Dreammaster

Αυτά τα μετακαρτεσιανά με τα μυαλά και τα πουλιά εγώ δεν τα κατέω. Αλλά σέβομαι τη διαφορετικότητά σας.

Υγ1:Ωραίες οι εικόνες και τα βιντεάκια. Αφήνουν περιθώρια σε 1000 ερμηνείες να ανθίσουν.

Υγ2: Και μετά από τόση αναμονή ο τίτλος θα έπρεπε να αλλάξει σε "Η άρνηση του οργασμού μετά από 10ωρο σέσσιον".

 

Re: Απάντηση: Η αποστροφή του οργασμού

«Μην τάξεις του άγιου κερί, και του παιδιού κουλούρι».

Αισθάνομαι σαν εξαπατημένος ψηφοφόρος μετά από εκλογές.
Αν ήθελα να διαβάσω συνθήματα σε τοίχους θα πήγαινα μια βόλτα στα Εξάρχεια. Στο φόρουμ μπαίνω για να διαβάσω λέξεις, πολλές λέξεις. Θέλω λοιπόν τις χίλιες τόσες λεξούλες που μας τάξατε και σας ψηφίσαμε. Αλλιώς στις επόμενες εκλογές θα ψηφίσουμε την camera obscura. 

 

Κοιτάξτε να δείτε. Δεν μας χρειάζονται 1000 λέξεις, εκτός αν θέλουμε να ρίξουμε μερικές διαδικτυακές αφυπνιστικές σφαλιάρες (ναι, υπάρχουν και βιτσιόζοι ανάμεσά μας). Αυτό που προσπαθεί να πει ο συμπαθής πιτσιρικάς με το έξυπνο graffiti είναι το εξής:

"Πώς μεταβαίνουμε από το φυσικό ζευγάρωμα στην ανθρώπινη σεξουαλικότητα; Η απάντηση του Λακάν είναι, πιστεύω, ότι εισερχόμαστε στην ανθρώπινη σεξουαλικότητα μέσω της παρέμβασης, φυσικά, της συμβολικής τάξης πραγμάτων, ως ένα είδος ετερογενούς παράσιτου που εκτροχιάζει τον φυσικό ρυθμό του ζευγαρώματος...

Πάντα μου αρέσει, σαν παλιός Σταλινιστής, να τραβώ την διαχωριστική γραμμή ανάμεσα σε μας και σ' εκείνους, στους εχθρούς, και εδώ ο εχθρός είναι οι δομιστές οπαδοί του Φουκώ, που λένε, ξέρετε, ότι η σεξουαλική διαφορά δεν είναι κάτι δοτό από τη φύση. Το σεξ - ξέρετε, ο Φουκώ το ανέπτυξε αυτό στον πρώτο τόμο της Ιστορίας της Σεξουαλικότητας - είναι ένα κολάζ, μία τεχνητή ενοποίηση ετερογενών διαλεκτικών πρακτικών κπ. Ο Λακάν το αρνείται αυτό. Για εκείνον, το σεξ, οι σεξουαλικές στάσεις, δεν είναι κάτι διαλεκτικά δομημένο. Παρόλα αυτά, ο Λακάν φυσικά δεν επιστρέφει σε μία αφελή θέση του σεξ ως ενός ουσιαστικά προ-διαλεκτικού πράγματος. Το σεξ δεν αποτελεί μία συμβολική διαλεκτική δομή. Μα τότε τί είναι; Αναδύεται ακριβώς εκεί όπου ο συμβολισμός αποτυγχάνει. Αυτό είναι το επιχείρημα του Λακάν. Ότι, με λίγα λόγια, η σεξουαλικότητά μας πηγάζει ακριβώς από το γεγονός ότι ο συμβολισμός αποτυγχάνει."

Slavoi Zizek, "Connections of the Freudian Field to Philosophy and Popular Culture"

ΥΓ. Στο ίδιο άρθρο, λίγο παρακάτω, έχουμε την εξής διευκρίνηση: "No empirical father fully fits the symbolic place of the father, no woman fully fits the capitalized Woman." Αλλά αυτό, πέρα από το ότι ανήκει σε άλλο νήμα, είναι μερικώς εσφαλμένο ως προς το πρώτο σκέλος, καθότι ο Λακάν δεν είχε την τύχη να γνωρίζει για την ύπαρξη του Ντρημ (αν και ο Zizek δείχνει κάποια στοιχειώδη οξυδέρκεια, αναφέροντας τον πατέρα του Schreber). 

 

Να πούμε βέβαια ότι και ο Λακάν είχε γράψει τα σεμινάριά του πολύ πριν μεγαλουργήσει ο Φουκώ, οπότε θα ήταν λίγο δύσκολο να διαφωνήσει με μια σύλληψη που ακόμη δεν έχει υπάρξει. Και ο Φουκώ είναι μεταδομιστής, αυτό το "μετά" δεν είναι αχρηστεία, κάνει τη διαφορά (δομιστικά μιλώντας)  

Ο Ζίζεκ είναι λίγο ξεμωραμένος. Είμαι σίγουρη ότι θα συμφωνεί και το παιδί με το γκράφιτι.

 

Απάντηση: Η αποστροφή του οργασμού

Εγώ που λέτε πολύ μπερδεύτηκα με αυτό το νήμα:
Μπερδεύτηκα γιατί εξ αρχής δεν είμαι σίγουρος για αυτά που γράφονται είναι ξεκάθαρα ορισμένα από γράφοντες και αναγνώστες...
Μπερδεύτηκα γιατί οι αναγνώστες κάπου έπιασαν τα κείμενα των γραφόντων (είμαστε ξύπνια παιδιά δεν λέω) και απάντησαν κάπου αλλού και γύρω-γύρω...
Μπερδεύτηκα γιατί διάβασα εύστοχες παρατηρήσεις από όλους ανεξαιρέτως, ανεξάρτητα αν ήταν επί του θέματος ή όχι και μάλιστα αυτό δεν μου περιποιεί τιμή θα έλεγα...
Είδα και σνόμπ γράψιμο, είδα και πηγαίο, μπούχτισα απο θεωρία και παραπομπές που δεν ήταν άστοχες μεν, αλλά μου κάνει πολύ λάδι κι από τηγανίτα τίποτε...
Κατά τα άλλα όλα καλα, μάλλον μεγαλώνω, οπότε ζητώ την κατανόησή σας...
ΥΓ: Ο σ. Λένιν είπε να μη μιλάμε σα βιβλία και πρός επίρρωση έγραψα και το τσιτάτο...

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Η αποστροφή του οργασμού

Εν αναμονή της μακροσκελούς εκδοχής που όπως οι βάρβαροι, ο Γκοντό κι οι "καλύτερες μέρες" δεν ήρθε ποτέ, είχα αρχίσει να κωδικοποιώ ορισμένες ενστάσεις στον χειμαρρώδη και γοητευτικό λόγο του αγαπητού Άρχοντα των Ονείρων. Η πιο σημαντική είναι πως δεν πιστεύω ότι η σεξουαλική πράξη κι η σεξουαλικότητα εν γένει εδράζονται στο σημείο όπου καταρρέει ο Λόγος. Το θεμελιώδες επιχείρημα που επικαλούμαι είναι ότι οι άνθρωποι δεν κάνουν σεξ βουβοί, αλλά μιλώντας και μιλώ σημαίνει δύο πράγματα: εκφράζομαι κι επικοινωνώ.

Γδύσου. Φίλα με. Γλείψε με. Ρούφα τον. Σ’ αγαπώ. Πήδα με. Σε θέλω. Χύσε με. Χύνω. Θες να στον χώσω από πίσω; Ναι. Όχι. Πιο δυνατά. Σιγά, με πονάς. Τι καύλα, θεέ μου! Παρ’ τα μωρή τσούλα! Μωρό μου. Αγάπη μου. Γαμιά μου. Φως μου. Λατρεία μου. Ψωλαρά μου. Με τρελαίνεις. Τι κωλάρα είν’ αυτή! Τι σου κάνω μάνα μου;

Έχετε κάνει ποτέ σεξ δίχως να ειπωθούν αυτές οι εκφράσεις ή άλλες παρεμφερείς; Αμφιβάλλω, εκτός αν ήσασταν φιμωμένοι.   Γιατί; Γιατί κάποιος δεν εκσπερματώνει απλώς στα μουγκά αλλά νιώθει την ανάγκη να το διατυμπανίσει θριαμβικά; Επειδή ο άνθρωπος είναι ον γλωσσικό, δηλαδή συμβολικό, και παραμένει τέτοιο σε όλες τις εκφάνσεις του βίου του.

Ως προς το δεύτερο σκέλος, εκ πρώτης όψεως διαψευσθήκατε εκ των πραγμάτων: τέτοιο νήμα για το μουνί τουλάχιστον υπάρχει. Ωστόσο δικαιώνεστε εκ των υστέρων με παράξενο τρόπο. Διότι η φράση «μου αρέσει το μουνί», δεν είναι τόσο απλή όσο φαίνεται. Για την ακρίβεια δεν είναι καθόλου απλή υπόθεση επειδή αυτομάτως εμπλέκονται μύριες αισθητικές αξιολογήσεις. Ωραίο το μουνί αναμφίβολα αλλά πιο όμορφο ακόμα αν είναι τριχωτό, κουρεμένο, ξυρισμένο, ξανθό, σκουρόχρωμο, ρούσο, βαμμένο, με τατουάζ, τρυπημένο, στενό, ξεχειλωμένο κοκ.

Αισθητική και ηθική έχουν μεγάλη συνάφεια για δύο λόγους. Πρώτον, αμφότερες αποτελούν αξιολογικές κρίσεις. Δεύτερον, θέτουν ένα ιδεώδες, ένα πρότυπο που αποτελεί ταυτόχρονα μέτρο σύγκρισης αλλά και στόχο προς τον οποίο πρέπει να τείνει το ατελές υπάρχον. Αν η σύγχρονη μόδα λόγου χάρη αποφανθεί πως ωραίο μουνί είναι το άτριχο, τότε πολλές γυναίκες (δεν λέω όλες για ν’ αποφύγω την γενίκευση), παροτρύνονται να το ξυρίσουν, ενώ η αντίστοιχη μόδα του 19ου αιώνα έβρισκε γοητευτική την τριχοφυΐα ηβικής χώρας και μασχάλης.

Θα επιχειρήσω ν’ αποδείξω τη συνάφεια αυτή, φέρνοντας ένα απλό, συνηθισμένο παράδειγμα, δίχως Λακάν και μεταμοντερνισμούς.  

Έστω λοιπόν, πως ένα ζευγάρι βρίσκεται στο κρεβάτι γυμνό. Εμείς, κοιτάμε απ’ την κλειδαρότρυπα. Δεν ξέρουμε αν είναι ερωτευμένοι ή όχι κι ούτε έχει σημασία, το σίγουρο είναι πως έφτασαν ως εκεί με τη θέλησή τους για να πηδηχτούν. Αρχίζει το νταβαντούρι. Σε κάποια φάση ο τύπος, πιο προχωρημένος, ζητά απ’ την κοπελιά πρωκτικό σεξ. Άβγαλτη και φοβιτσιάρα εκείνη, δεν δέχεται στον πισινό της ούτε δαχτυλάκι. (sic). Εδώ πατάμε το κουμπί της παύσης. Pause.

Παραβλέπω το εξόφθαλμο γεγονός πως δια του λόγου ο μεν άντρας κοινοποιεί τις επιθυμίες του, η δε γυναίκα τις αντιρρήσεις της, για να μπω κατευθείαν στην ουσία. Ερώτημα πρώτον: έχει δικαίωμα η κοπέλα ν’ αρνηθεί να τελέσει μια πράξη που θεωρεί απεχθή ή έστω δυσάρεστη, ή αντίθετα, οφείλει να κάνει τα χατίρια του εραστή της που στο κάτω-κάτω μόνη της, αβίαστα επέλεξε;

Μην βιαστείτε ν’ απαντήσετε, είναι ερώτηση παγίδα. Γιατί είτε δώσουμε καταφατική, είτε αρνητική απάντηση, έχουμε υπεισέρθει για τα καλά στα χωράφια της δεοντολογίας, δηλαδή της ηθικής. Κι αφού όλοι ( ; ) στο παρόν φόρουμ είμαστε ( ; ) άνθρωποι προοδευτικοί κι ανοιχτόμυαλοι, ας πούμε με μια φωνή πως η κοπελιά έχει κάθε δικαίωμα ν’ αρνηθεί κι ας πατήσουμε ξανά το Play.

Τώρα το μπαλάκι ξαναγύρισε στα χέρια του μερακλή. Τι να σου κάνει κι αυτός; Έτσι του ‘ρχεται να σηκωθεί να φύγει να μην ξαναπατήσει να της δείξει της βλαμμένης. Ή μήπως είναι καλύτερα ν’ αρχίσει το ψηστήρι και το παρακάλι; Κι αν την άρπαζε με το ζόρι; Δε βαριέσαι, ας αρκεστώ στη μια τρύπα κι έχει ο θεός για την άλλη, καταλήγει στο τέλος.

Κανένα από αυτά τα διλήμματα δεν θα είχε καν τεθεί αν η πράξη διεξάγονταν «φυσικά», δηλαδή έξω από την επικράτεια του Λόγου. Τα ζώα δεν έχουν βίτσια ή ηθικές δεσμεύσεις κι αναστολές. Τελικά, το μόνο ανέφικτο στον άνθρωπο είναι το φυσικό, το μόνο αδύνατο η απλότητα.

Μια τέτοια θεώρηση ουδόλως υπαινίσσεται πως ο άνθρωπος είναι ένα έλλογο ον που παίρνει πάντα τις αποφάσεις του με ψυχραιμία και νηφαλιότητα κι έχοντας πλήρη και σαφή συνείδηση όλων των πιθανών επιλογών. Είναι προφανές πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Αντιλαμβάνομαι τον ανθρώπινο ψυχισμό ως μια αρένα όπου τα άλογα πάθη κονταροχτυπιούνται διαρκώς με ορθολογικές δομές, κι η σεξουαλικότητα δεν είναι παρά ένα ακόμη πεδίο μάχης ανάμεσα σε ένστικτα και παρορμήσεις από τη μια και σε ηθικές κι αισθητικές αξιολογήσεις απ’ την άλλη. Ο λόγος δεν καταρρέει αλλά ούτε και κατισχύει, η έκβαση των μαχών είναι ανοικτή σε κάθε περίπτωση.

Σας τσίγκλησα αρκετά; Συμπαθάτε με, κόλπο ήταν ώστε να συνεχιστεί η ενδιαφέρουσα συζήτηση.
 

 

Απάντηση: Η αποστροφή του οργασμού

@atasai

Δεν ξέρω για το παιδί με τα γκραφίτι. Εγώ πάντως συμφωνώ πως ο Ζίζεκ είναι ξεμωραμένος, και εξ αυτού πολύ χρήσιμος. Είδαμε και τί ωραία μας τα 'πανε και πού μας οδήγησαν κι εκείνοι οι φιλόσοφοι που τα 'χαν τετρακόσια. Να επισημάνω μόνον πως ο Ζίζεκ δεν λέει στο παράθεμα ότι ο Λακάν διαψεύδει τον (μεταγενέστερο) Φουκώ. Λέει ότι αυτός (ο Ζίζεκ), τους διαβάζει έτσι, να στέκονται απέναντι. Και προκρίνει Λακάν. Συμφωνώ μαζί του.

Ξέρετε, στις λέξεις που θα 'γραφα, θα έδειχνα ότι ο "δομισμός" (στρουκτουραλισμός) απέτυχε παταγωδώς, ακόμη κι εκεί που μπόρεσε να λάμψει για λίγο (γλωσσολογία, μαθηματικά) και συνεπώς, από το πτώμα του τσιμπάμε όλοι. Οι μετα-δομιστές απλώς τον μυρώνουν λίγο και λένε πως δεν ψόφησε. Οι μετα-μοντέρνοι "γιορτάζουν" το θάνατό του υστερικά.

Φεύγοντας, ο δομισμός μας άφησε έναν ιδιαίτερο τρόπο σκέψης και τη γνώση ότι ο Ρομαντισμός, όταν δεν είναι άρνηση ζωής, είναι δημιουργία τέχνης.

Αλλά αυτά είναι τετριμμένα, και προτίμησα την εικόνα.

Λυπάμαι, νόμιζα πως ήταν φανερό.

Αναγνωρίζω λοιπόν δημοσίως πως απέχω πολύ από τον ιδανικό μάστερ αυτού του φόρουμ, απ΄εκείνον που θα έχει μεν μιαν εσάνς ποιητική, αλλά ταυτόχρονα θα μάχεται από μακριά να τις κάνει όλες να χύνουν.

Ε, ναι λοιπόν, δεν είμαι ο "Τηλέμαχος Χυτήρης" :-(

@vautrin

φίλτατε, μαζέψτε τη βουκέντρα...

Εχει βέβαια γούστο αυτό που γράψατε, ότι το σεξ δεν είναι ποτέ βουβό.

Να συμπεράνω ότι δεν είστε παντρεμένος με παιδιά σε δυάρι ή μήπως ότι δεν ισχύει η σχετική φιλολογία για το σεξ των "εντελώς παντρεμένων";  

Φρονώ πως τα βαβίσματα που δίνετε ως παράδειγμα (γιατί για βαβίσματα πρόκειται, όχι για αρθρώματα), αξίζουν ένα thread από μόνα τους, δλδ. το αν μιλάμε και τί λέμε στο κρεββάτι.

Εμμένω πως, πρακτικά, οι άνθρωποι δεν αρθρώνουν στο κρεββάτι - πιθανώς τη εξαιρέσει εμού, που μου αρέσει να απαγγέλω ολόκληρα σεμινάρια Λακάν, ενίοτε στο πρωτότυπο (και, αν ρωτάτε, ναι, χύνουν, και μάλιστα πιο εύκολα χύνουν αυτές που δεν καταλαβαίνουν - βλ. ψάρι, Wanda και αξεπέραστο Κλιζ, έχω ξεπατικώσει και το στυλάκι με τις κάλτσες κλπ. )

Τώρα, όσον αφορά το αν υπάρχει ή όχι νήμα για το "μου αρέσει το μουνί" δεν θέλω να υπεισέλθω σε καγχαστικές λεπτομέρειες. Χρειάζεται άραγε να σας πω εγώ, ότι η φράση είναι ανάρθρωτη; Οτι δεν μπορείς να πεις "μου αρέσει η απουσία", "μου αρέσει το μη ον", "μου αρέσει η έλλειψη";

Θα μπορούσε ίσως να ειπωθεί το "μου αρέσει ο πούτσος" - αλλά αυτό θα μπορούσε να αρθρωθεί μόνο από άνδρα ομοφυλόφιλο, και δεν έχω παραστάσεις επ' αυτού. Μια φορά, η φαλλολατρία τύπου "γαϊδάρ" δεν μου μοιάζει να πηγαίνει προς τα κει.

Ας μην το (ψυχ)αναλύσουμε άλλο, μέρες ΔΝΤ που περνούμε, καθώς είμαστε ντε φάκτο μουνόδουλοι, δλδ. λάτρεις του ελλείματος 

Θα σταθώ όμως στο παράδειγμά σας, και θα του δώσω χίλια rep κι εξήντα οκτώ respect, καθώς το μόνο ψεγάδι που του βρίσκω είναι πως δεν το σκέφτηκα εγώ πρώτος!

Στο παράδειγμα (μού) είναι εναργώς διάφανη η κατάρρευση της ερωτικής πράξης, το αδιανόητο pause που πατούν οι μετέχοντες (και όχι οι θεατές) για να επανέρθουν στον διάλογο, να επανέρθουν στην δια λόγου (και Λόγου: τσούζει απ' τον κώλο, πώς να το κάνουμε...) επικοινωνία.

Εκεί έχει διακοπεί (κατ' εμέ: τελειώσει) η ερωτική πράξη και έχει αρχίσει η διαπραγμάτευση.

Αν κάτι προσπάθησα ποικιλοτρόπως να πω, σε αυτό το νήμα και αλλαχού, είναι πως αυτά δεν έχουν θέση στην σεξουαλική πράξη, αν αυτή θέλει να είναι σεξουαλική πράξη. Και ότι εφορμώ από τη θέση πως η σεξουαλική πράξη per se ("το καλό γαμήσι" είναι η αγαπημένη μου έκφραση επ' αυτού) είναι το τελευταίο καταφύγιο, η τελευταία ελπίδα καταναγκαστικής σίγασης του λόγου/Λόγου. Ισως, η τελευταία πράξη, που μας έχει μείνει ως τέτοια (as such).

Δεν μπορώ όχι μόνο να με θυμηθώ, ούτε καν να με φανταστώ, να διακόπτω μια ερωτική επαφή για διαπραγματεύσεις - έχω ίσως διαπραγματευτεί ΩΣ ΕΚΕΙ, συχνά με απάνθρωπη ακρίβεια (μέχρι και το πού θα 'ναι τα έπιπλα - νετ γαρ...), αλλά μη παρέκει: την εν τη πράξει αλληλεπίδραση την εκχωρώ στα σώματα.

Αν δεν φοβόμουν την γελοιοποίηση του ίδιου μου του επιχειρήματος (και όχι του εαυτού μου) θα έλεγα πως αναζήτησα σε κάθε μουνί που συνάντησα ως τώρα από πάνω να γράφει κυκλικά με νέον: "All symbolism abandon ye who enter here" - και μόνον τότε βεβαιωνόμουν πως διάβαινα την πύλη για την Παράδεισο. Αλιγκερικά μιλώντας.

Ενα λεπτό, αλλά κρίσιμο σημείο στην παρουσίαση σας, δείχνει και την πιθανή παρεξήγηση:

Εγώ δεν είπα το "σεξουαλικότητα εν γένει" - εγώ μίλησα μόνο για την πράξη. Θα έπρεπε να με αφήσετε μετεξεταστέο αν είχα πει ότι η σεξουαλικότητα ζει έξω από το λόγο/Λόγο, έξω από το συμβολίζειν. Ασε που θα 'χε γίνει η camera μίστρες και θα κυνήγαγε να με βουρδουλίσει, με τέτοια κοτσάνα. Και με το δίκιο της...

Τελικά, να που συμφωνούμε στα πιο σημαντικά.

Και, παρακαλώ, να αποφευχθεί η απλή παρερμηνεία μου: δεν τσαμπουνάω μαλακίες τύπου "γαμήσι-χασίσι-επιστροφή στη φύση" και "το σεξ είναι το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο". Λέω το ακριβώς ανάποδο: ότι χρειάζεται πολύ μεγάλη προσπάθεια, και μάλιστα πνευματικής φύσεως, για την υπέρβαση που θα μας επιτρέψει να πάμε (και όχι να επιστρέψουμε) σε ένα μη συμβολίζον σεξ, έξω από την επικράτεια του λόγου/Λόγου. Απλώς προκρίνω, από υποκειμενικές ενδείξεις, την απόλαυση που κάτι τέτοιο ενέχει.

Dream

ΥΓ. Δεν άγγιξα καν το οδυνηρό: BDSM σημαίνει οικεία βουλήσει αναστολή, αν όχι ακύρωση, του διαπραγματεύεσθαι. Συνεπώς θα μπορούσε να είναι ότι κοντινότερο έχουμε σε μια εξωσυμβολική ζωή. Τί να τα κάνεις τα σύμβολα αν δεν έχεις τί να πραγματευτείς;

 

Re: Απάντηση: Η αποστροφή του οργασμού

Για έναν ιδανικό κι ανάξιο εραστή του Λόγου, η απόλαυση που προσφέρει ένα επιτυχημένο λογοπαίγνιο αξίζει όσο δέκα επιχειρήματα. Πόσο μάλιστα δύο, στο ίδιο κιόλας σχόλιο. Έτσι, αν και δεν επείσθην τελείως, ομολογώ πως κλέψατε τις εντυπώσεις. Άρα άξιζε τον κόπο το τσίγκλισμα. Κι ο άγιος φοβέρα θέλει… 

Στα όσα με αφορούν τώρα, μαντέψατε ορθώς, όχι μόνο τα ανώδυνα κι ευκολονόητα όπως η αγαμία κι η ατεκνία, αλλά και τα ουσιαστικά κι επώδυνα, ήτοι την βασική αιτία που φέρνει την αφεντο-μουτσουνάρα μου στον θαυμαστό τούτο χώρο: η επιδίωξη της απουσίας διαπραγματεύσεων στη σεξουαλική μου ζωή. Ή άλλως, για να επιχειρήσω με τη σειρά μου ένα λογοπαίγνιο, η αντικατάσταση της Ευκτικής έγκλισης από την Προστακτική… 

ΥΓ: Κλείνω με μια απορία. Όταν αποκαλείτε το μουνί έλλειψη, εννοείτε… χμ… τρύπα; Προσωπικά το νιώθω σαν κάτι Αυθύπαρκτο, απτό κι υλικό κι όχι σαν έναν κενό χώρο που πληρούται μόνο δια της φαλλικής διείσδυσης.