Η διάσταση της φιλίας σε σχέση ασυμμετρίας

Σκόπιμα έβαλα το ερώτημα, τι πα να πει φιλία, σκόπιμα δεν το απάντησα, βαριέμαι τα μπερδέματα...
Αν έχω κέφια την Παρακευή, μπορεί να πω δυο πράματα πολύ σόκιν, ένεκα Σουκού προ των πυλών...

 

Να υποθέσω πως αναφέρεσαι σε φιλική σχέση μεταξύ προσώπων προερχόμενων από άνισα οικονομικά επίπεδα ή μεταξύ προϊσταμένου και υφισταμένου? Δε χρειάζεται να απαντήσεις.

Φαντάζομαι πως ναι. Στο βαθμό που η σχέση δεν ερείδεται στη συμπεφωνημένη παράδοση-αποδοχή παράδοσης ισχύος.

 

Πολύ αισιόδοξο σε βρίσκω για το προσδόκιμο ζωής αυτού του νήματος! Στο βαθμό που συντονισμένα αποφεύγεται το λαμπάδιασμα...

 

Είναι τα τελευταία που θα μπορούσα να αναφερω ως παράδειγμα σχετικά με τις κοινωνικά καθορισμένες «ασυμμετρίες»... υπάρχουν πολλά που προηγούνται

Άλλου είδους είναι το patern και ναι, όντως δεν στηρίζεται στην από κοινού συμφωνημένη οποία παράδοση ισχύος

 

Tricky και αναφέρομαι στην φιλική σχέση με υ καθώς αυτή έχει τη μεγαλύτερη δυσκολία διαχείρισης.

Φιλία σημαίνει εμπιστοσύνη και για να εμπιστευτείς το υ θα πρέπει να εμπιστεύεσαι και το Κ του.

 

@Vergina Υφίσταται μία κατ' αρχήν φαινόμενη σύγκρουση μεταξύ της θέσεως που εκφράζεται στην ανάρτηση #44 με εκείνη της αναρτήσεως #45, η οποία ευκόλως εξηγείται και ταυτοχρόνως δικαιολογείται εκ του γεγονότος ότι το μεν πρώτο απαντά στο ερώτημα του νηματοθέτη, ήτοι την φιλία εντός ασύμμετρης/άνισης σχέσεως, ενώ το δεύτερο ως κοινωνικό φαινόμενο/ ανθρώπινη έκφραση γενικά.
Προσπερνώντας το γεγονός ότι κάνετε χρήση δικού μου αποσπάσματος στο δεύτερο, αν και είναι σαφές ότι το έγραψα στο πλαίσιο του πρώτου, να θέσω την προσωπική μου άποψη η οποία περιλαμβάνει το ότι ,απολύτως αφοριστικά, "καμπυλότητες στις απολυτότητες του M/s - D/s δεν χωράνε". Το λάδι είναι ξένο σώμα μέσο στο ποτήρι νερού και όσο και εάν διαχυθεί, θα παραμείνει ξένο σώμα, χωρίς ποτέ να παράξει ενιαίο διάλυμα. Και είναι γνωστό ότι όταν ξένο σώμα εισέλθει σε οργανισμό είτε κινητοποιεί το ανοσολογικό του σύστημα, το οποίο και το αποβάλλει ή έστω το "φυλακίζει" ή σκοτώνει το ξένο σώμα τον ξενιστή του.
Στόχος της ασύμμετρης σχέσης είναι η ένταση της φλόγας, χωρίς να είναι απαραίτητη προτεραιότητα η μακροχρόνια αντοχή του δοχείου.
Η βανίλα θέτει ως προτεραιότητα την διάρκεια της φλόγας, προστατεύοντας πρωταρχικά το ποτήρι στο οποίο καίει το καντήλι και μάλλον αδιαφορώντας εάν η φλόγα του απλά τρεμοπαίζει.

 

Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλα τα μέλη που συμμετείχαν στο νήμα. Προχωρώ στην παράθεση της δικής μου θέσης, ως οφείλω να κάνω.

Σε ένα πρώτο επίπεδο, η άμεση απόκρισή μου είναι πως αυτό που είθισται να γίνεται κατανοητό ως "φιλία" δεν είναι sine qua non προϋπόθεση σε μία BDSM σχέση, οποιουδήποτε προσανατολισμού. Η ένταση αυτής της πτυχής εξαρτάται από τη συμφωνία των μερών.

Σε δεύτερο - και πιο αναλυτικό - επίπεδο, δυσκολεύομαι να αντιληφθώ την έννοια της φιλίας ως πρωτογενούς, αυθύπαρκτης κατάστασης. Δηλαδή θεωρώ πως οι επιμέρους ιδιότητες που αποδίδονται παραδοσιακά στη φιλία μπορούν ευχερώς να εντοπιστούν και σε άλλες μορφές σχέσεων, όπως για παράδειγμα η ερωτική, η σχέση γεννήτορα/κηδεμόνα - τέκνου/κηδεμονευόμενου, η ανταγωνιστική σχέση, η κοινωνική αλληλεπίδραση, κ.ο.κ.

Αντιλαμβάνομαι όλες τις μορφές των σχέσεων ως προερχόμενες από μία θεμελιώδη πρώτη μορφή, ένα αρχικό “βλαστοκύτταρο” αλληλεπίδρασης. Στην πορεία διαφοροποιούνται στις επιμέρους εκδοχές τους και αποκρυσταλλώνονται ως τέτοιες - σύμφωνα με τις κοινές ή κυρίαρχες αντιλήψεις, συμβάσεις, κτλ. H διαφοροποίησή τους δεν είναι εξ αρχής ποιοτική. Δηλαδή δεν είναι από την αφετηρία τους θεμελιωδώς διαφορετικές. Όλες οι μορφές σχέσεων, που είναι ουσιαστικά κίνηση στο χωροχρόνο μίας αρχικής αλληλεπίδρασης, παρουσιάζουν σε αρχικό βαθμό, σε αρχική τιμή (έστω +1) όλα τα στοιχεία που προσδιορίζουν την ανθρώπινη δραστηριότητα, π.χ. συμπάθεια, αντιπάθεια, ερωτισμό, ενδιαφέρον διερεύνησης, κτλ.

Από το σημείο εκείνο, τα στοιχεία αυτά διαβαθμίζονται και διαφοροποιούνται ποσοτικά ανάλογα με τη ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του πλαισίου και περιεχομένου της αλληλεπίδρασης. Π.χ. Η συγγενική σχέση πρώτου βαθμού δεν παρουσιάζει κατ’ αρχήν διαφορετικά στοιχεία από μία ερωτική ή ανταγωνιστική. Έστω ως προς το στοιχείο “σεξουαλική επιθυμία”, ωστόσο, παρουσιάζει διαφορετικές ποσοστώσεις - τουλάχιστον υπό συνθήκες διάθεσης αποφυγής αιμομικτικών εκδηλώσεων ή τάσεων. Η διαφοροποίηση στη διαβάθμιση είναι τέτοια που εν τέλει καταλήγουν οι δύο εκδηλώσεις να προσλαμβάνονται ως ποιοτικά διαφοροποιούμενες. Η διαφορά σε ποσοτικό επίπεδο, δηλαδή, είναι τέτοια που υπερβαίνει μία κρίσιμη τιμή (την ονομάζω κρίσιμη τιμή ποιοτικοποίησης), τέτοια που πλέον τα δύο αυτά συστήματα φαίνονται να διαφοροποιούνται πλήρως ως προς το στοιχείο αυτό.

Αντίστοιχα συμβαίνει και με τα υπόλοιπα στοιχεία στις διάφορες μορφές σχέσεων. Επομένως σε μία ασύμμετρη σχέση - είτε θεωρητικά είτε στην πράξη - το στοιχείο ισότητα (που κατά τα ειωθότα θεωρείται δομικό χαρακτηριστικό της φιλίας) παρουσιάζει μειωμένο βαθμό εντός αυτής και κατά συνέπεια η μορφή "φιλία" έχει αναλόγως μειωμένη αντανάκλαση εντός της ασύμμετρης αυτής σχέσης.

Και φυσικά, το στοιχείο ισότητα αφ’ εαυτού συνιστά σαρκασμό στην πολύκροτη καμπάνια και διάχυτη αντίληψη πως τα σκυλιά είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου. Διότι “φίλος” που του λες που και πότε θα κατουρήσει, που θέλει λουράκι για να τον βγάλεις βόλτα, που τρώει όταν του πεις εσύ, κτλ. δύσκολα μπορεί να νοηθεί σε πλαίσιο σύμμετρης αλληλεπίδρασης…

 

Έχουν? ...

 

Έλα μου, ντε...
Εξακολουθεί και αποτελεί το πιο προφανές πράμα, το οποίο και βιώνεται καθημερινά από τον κάθε άρθρωπα, πως δηλαδή μεταξύ ανθρώπωνε δεν υπάρχει εξ αντικειμένου, αυτό που λέγεται "συμμετρική" συμπεριφορά (λέξη κι αυτή ρε παιδάκι μου, αλλά τι να περιμένει κάποιος από.., τεσπά), δεν μπορεί να υπάρχει.
Η οποιαδήποτε "συμμετρία" εξαντλείται μόνον στα όρια ενός ορισμένου νομοκανονιστικού πλαισίου (ισονομία, ισοπολιτεία, ισότητα προς υποχρεώσεις, ισότητα δικαιωμάτων κλπ)...
Σε αυτά τα συγκεκριμένα πλαίσια βεβαίως και υπάρχει μια αναγκαιότητα ισότητας προς και μέσα σε αυτά.
Οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι ούτε ίσοι μεταξύ τους σε απολύτως κανέναν τομέα (όσοι έχουν παράπονο γι' αυτό να κάνουν μήνυση στο DNA, α, μα πχια), και μια χαρά (κουτσά-στραβά) εφτιακαν και καναδυό κανόνες για να ζουν μεταξύ τους, υπερβαίνοντας τις βιολογικές προδιαγραφές του είδους, όσο μπορούν για να μη γίνεται εντελώς της μουρλής το πανηγύρι να μη μείνει κολουμπηθρόξυλο.

Και μιας κι έρχεται ΣΚ ας μπει και το ερώτημα:
Ποια είναι η βασική προϋπόθεση για να υπάρξει φιλία μεταξύ δυο ατόμων..?
Ούτε κολλητηλίκι ούτε βολεματάκι ούτε συμφεροντάκια, φιλία σκέτο...

 

... ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου.