Η διαχείριση της υποτακτικότητας σε περίοδο έλλειψης Κυριάρχου

Αγαπητέ @MasterJp ,
Η ρίγανη είναι χιούμορ. Τα υπόλοιπα είναι άποψη. Ισχυρίζομαι ότι η υποτακτικότητα δεν υπάρχει αφ' εαυτής. Χρειάζεται την παρουσία κυρίαρχου. Αυτό δηλώνει το "υπο".

Ένας άνθρωπος μπορεί να είναι υποτακτικός ως χαρακτήρας, αλλά εκτός σχέσης οφείλει να μπορεί να φροντίσει τον εαυτό του, αν θέλει φυσικά να επιβιώσει. Αν δεν έχει στοιχειώδη γνώση του εαυτού του και του περιβάλλοντός του, αν δεν αποκτήσει επικοινωνιακές δεξιότητες και ευθύνη των πράξεών του, θα γίνεται υποχείριο του κάθε επιτήδειου, ανεξαρτήτως στάτους.

 

Φίλτατη, Κ δεν σημαίνει ψυχολόγος, ούτε επιλυτής παντός θέματος του υ.
Μετά κι ένας Κ έχει την ζωή του πέρα απ' την σχέση του.
Έχει τα προβλήματα του κι έχει την υπομονή του.
Θεωρούσα, ότι δεν χρειαζόταν να γράψω, ότι δεν θα σήκωνε τα χέρια ψηλά με την "μια".
Μάλλον γίνομαι αλαζόνας ( που δεν το πιστεύω ), αν γράψω, ότι για να καταλάβω κάποια πράγματα, δεν θα χρειαζόμουν μήνες, όχι πια.
Και ότι κάποια "φιλμάκια" τα έχω δει άπειρες φορές και γνωρίζω την κατάληξη τους.
Να κάνει κάποιος το ίδιο λάθος ( αν και με διαφορετικά άτομα ) και να περιμένει διαφορετικό - θετικό - αποτέλεσμα.
Σχωράτε με, αλλά δεν τον κάνει "καλό" Κυρίαρχο, μα αιθεροβάμων ( αν όχι βλάκα ).
Να σας πω και κάτι άλλο?
Εγώ δεν περιμένω τον κομήτη του Χάλεϋ, μην και ανακύψουν κάποια "θέματα" ως δια μαγείας.
Αλλά προσπαθώ - αν είναι δυνατόν -, να "σκάψω" και να τα "ξεθάψω", όσο γίνεται γρηγορότερα.

 

 

...

 

Οφείλει στον εαυτό του. Το αν χρήζει επαγγελματικής βοήθειας, μόνον ο ίδιος θα το αποφασίσει, αν δε νιώθει καλά με τις επιλογές του και δυσκολεύεται στη διαχείριση του βίου. Αν είναι καλά κι ευτυχισμένος, δεν έχει λόγο να το κάνει, όποια και αν είναι η γνώμη των άλλων. Και αυτό όμως είναι δική του ευθύνη και απόφαση.

Πόσο πιθανό είναι όμως ένας άνθρωπος απόλυτα εξαρτημένος από τους άλλους να είναι ευτυχισμένος...

 

Δεν έχω πρόβλημα να δεχτώ κάτι ως υπαρκτό. Εκφράζω επιφυλάξεις κατά πόσο μπορεί να είναι λειτουργικό (για τον ίδιο πάντα).

Δεν ήταν πρόθεσή μου να αφορίσω την αντίθετη άποψη. Ποτέ δεν είναι. Απλά εκφράζω τη δική μου με πάθος.
Είμαι ψύχραιμος, αλλά όχι ψυχρόαιμος  

 

Δεν τις έχω ζήσει καθώς είναι κάτι έξω από μένα. Θεωρώ όμως αυτό το κομμάτι ένα ρόλο που παίρνει κάποιος, έστω σε μια σχέση.
Θεωρώ ότι αν προσπαθείς π.χ. να βρεις το μπαμπά σου στο πρόσωπο του Κυριάρχου που είσαι σε σχέση μαζί του έχεις θέματα να λύσεις.
Φυσικά αναγνωρίζω ότι πάντα στο πρόσωπο του άντρα που έχω απέναντι μου βλέπω κάτι από το μπαμπά μου (που είναι ο άνθρωπος που έχω τη μεγαλύτερη αδυναμία από οποιονδήποτε άλλο στη ζωή μου), κάτι από τη σχέση που έχτισε εκείνος μαζί μου αρχικά κι εγώ μαζί του στη συνέχεια. Όμως το θεωρώ εντελώς άλλο από το να ψάχνω το μπαμπά μου στην ερωτική μου σχέση.

 

Προσπαθώ να καταλάβω με ποιόν τρόπο ο υποτακτικός εκδηλώνει την υποτακτικότητά του εκτός σχέσης. Ας δούμε πρώτα αυτό και εν συνεχεία μπορούμε να εξετάσουμε τα περί ενδεχομένου προβλήματος λειτουργικότητας.

 

Αγαπητέ @MasterJp ,

Η παρουσίαση της υποτακτικής όπως ξεδιπλώνεται στα κείμενα αυτά μου είναι γνωστή. Μόνο που αντί του "υποτακτικός" αναφέρεται ο όρος "άτομο με χαμηλή αυτοεκτίμηση". Τα άτομα αυτά βρίσκουν πολλούς τρόπους να διαχειριστούν το θέμα της χαμηλής αυτοεκτίμησης. Σύμφωνα με την Κάρεν Χόρνευ οι τρόποι αυτοί εντάσσονται σε δύο κατηγοριες: Εξωστρεφείς (ναρκισσισμός, αντικοινωνική συμπεριφορά) και εσωστρεφείς (αυτολύπηση, αυτοαπομόνωση). Και οι δύο κατηγορίες μπορεί να περιλαμβάνουν τρόπους περισσότερο υγιείς. Ένας εξωστρεφής μπορεί να γίνει καλός επιστήμονας. Ένας εσωστρεφής μπορεί να αφιερωθεί στην προσφορά στο κοινωνικό σύνολο.

Αυτό που έχουν κοινό τα άτομα με χαμηλή αυτοεκτίμηση είναι οι εσωτερικές συγκρούσεις, που προκύπτουν από την ασυμβατότητα της εικόνας του ιδεατού εαυτού με την εικόνα που πιστεύουν πως έχουν οι άλλοι γι αυτούς . Η υποτακτικότητα είναι ένας από τους τρόπους που επιλέγουν ορισμένοι για να διαχειριστούν τις συγκρούσεις τους: Αναθέτουν την ευθύνη της ζωής τους σε άλλους. Αυτή η λύση όμως λειτουργεί μόνο μέσα στη σχέση. Εκτός σχέσης τα άτομα αυτά είναι ανερμάτιστα και δυσκολεύονται να πάρουν αποφάσεις. Αναζητούν επομένως διαρκώς μια σχέση εξάρτησης.

Θέλω να πιστεύω πως δεν είναι όλοι οι υποτακτικοί άτομα με χαμηλή αυτοεκτίμηση. Πως υπάρχουν και αυτοί που ξέρουν ποιοι είναι και τι θέλουν και επιλέγουν συνειδητά μια σχέση υποταγής για άλλους λόγους (εξερεύνησης των ορίων, πειραματισμού, εσωτερικής παρόρμησης). Αυτοί οι άνθρωποι είναι υποτακτικοί όταν σχετίζονται ερωτικά, αλλά μπορούν να σταθούν μια χαρά και εκτός σχέσης και προτιμούν να είναι μόνοι παρά να κάνουν σχέσεις δεκανίκια.

Νομίζω λοιπόν ότι η υποτακτικότητα δε συνδέεται κατ' ανάγκη με την ψυχοπαθογένεια. Πάντως είναι καλό και επωφελές για οποιονδήποτε έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση και το γνωρίζει, να κάνει κάτι γι αυτό -όχι κατ' ανάγκη ψυχοθεραπεία- ανεξάρτητα από το αν θα συνεχίσει να σχετίζεται ερωτικά από τη θέση του υποτακτικού.